जीसु के धरतो उआट
14
फसह आउर पाग नोहलो रोटी चो तिहार होतोर दुय दिन बाचुन रली। पुजारीमन चो मुखियामन आउर धरम-पंडितमन खोजते रओत कि कसन जीसु के ठगुन धरवां आउर हुनके मोरते मारवां।
2 मानतर हुनमन बलते रओत: “तिहार चो दिने ए काम नी करुं, नोहले लोगमन उदीम मचादे।”
जीसु चो मुंडे बासतेल रिकातोर
3 जीसु बेतनिया गांव ने, समोन घरे खाउक बसु रलो, जेके आगे कोढ़ बेमार रये। तेबे गोटोक बायले पंडरा पकना चो बनालोर कोंडी ने खुबे महांग बिती सुद बासतेल धरुन ईली; आउर बोतल के फुटाउन जीसु चो मुंडे बासतेल रिकाली।
4 मानतर हुता रलो लोगमन ले कोनी-कोनी रीस होउन गोटोक-दुसर ले गोटेयाला: “ए बासतेल के काय काजे सत्यानास करली?
5 कसनबलले ए बासतेल के पंदरा कोड़ी चांदी चो सिक्का (दीनार) ले जुगे महांग ने बिकुन गरीबमन के बाटुक होती।” आउर हुनमन, हुन बायले के घुड़कुक मुरियाला।
6 तेबे जीसु, हुनमन के बललो: “हुनके छांडुन दियास; हुनके काय काजे असकट करसाहास? हुन मोचो काजे खुबे नंगत काम करलीसे।
7 कसनबलले मय तुमचो संगे अमदेया नी रयें, मानतर गरीब धुरीबमन तुमचो संगे अमदेया रउआत; आउर जिदलदांय पावले, हुदलदांय तुमी हुनमन चो भलई करुक सकास।
8 हुन बायले, मोचो काजे जितरो करुक सकते रये हुन करली; हुन मोके गाड़तो बेरा काजे आगे ले मोचो देहें ने बासतेल घसली।
9 मय तुमके सते बलेंसे, गुलाय संवसार ने कोनी थाने बले नंगत खबर सुनादे, हुता हुन बायले चो सूरता करतो काजे हुनचो करलो काम के सांगदे।”
जीसु के धरातो काजे जहूदा राजी
10 तेबे जीसु चो बारा चेलामन ले एक झन जहूदा इसकरियोती, पुजारीमन चो मुखियामन चो लगे गेलो कि जीसु के हुनमन चो हाथे धराउन देओ।
11 पुजारीमन चो मुखियामन ए गोट सुनुन खुबे हरिक होला, आउर जहूदा के पयसा देतो काजे बायदा करला, आउर जहूदा असन मोहका डगराते रलो कि हुनके कसन बरन ले धरायदे।
जीसु, चेलामन संगे फसह तिहार खायसे
12 पाग नोहलो रोटी चो तिहार चो पईल दिने, जिदलदांय फसह चो मेंडा पिला के जतरा करते रओत, हुनचो चेलामन जीसु के पूछला: “तुय कोन घरे खोजसीस कि आमी जाउन आमचो काजे फसह तिहार चो रांदा-बाड़ा करवां?”
13 जीसु आपलो चेलामन ले दुयझन के असन बललो: “सहरे जाहा, आउर गोटोक मनुक हांडी ने पानी आनते दखा देयदे; हुनचो संगे जाहा,
14 आउर हुन जोन घर ने जायदे, हुन घर चो मालिक के पूछा, ‘गुरु बलेसे, मय आउर मोचो चेलामन फसह तिहार चो भोज खातो काजे खोली कहां आसे?’
15 आउर हुन घर चो मालिक, तुमके गोटोक सजालोर बड़े ढाबा दखायदे; हुन थाने आमचो काजे रांदा-बाड़ा करा।”
16 हुन दुनो चेलामन सहरे ईला, आउर जसन जीसु हुनमन के सांगुन रलो, असनी ची भेटला; आउर हुनमन फसह तिहार चो रांदा-बाड़ा करला।
17 सांज होली, तेबे जीसु आपलो बारा चेलामन संगे हुन घरे ईलो।
18 जिदलदांय हुनमन बसुन खाते रओत, तेबे जीसु बललो: “मय तुमके सते बलेंसे, तुमीमन ले एक झन, जोन मोचो संगे खायसे, हुन मोके धरायदे।”
19 असन सुनुन हुनमन मुरुसनाय होला, आउर एक-एक झन जीसु के पूछला: “काय, मय आंय?”
20 जीसु हुनमन के बललो: “तुमी बारा चेलामन ले गोटोक झन आय, जोन मोचो संगे गोटकी थारी ने रोटी के चोबरेसे।
21 कसनबलले मय मनुक चो बेटा, जसन मोचो बारे ने महापरभु चो किताप ने लिखलीसे, असन दुसर लोगमन चो हाथ ले मोरेंदे। मानतर हुन मनुक चो उपरे हाय, जोन मय मनुक चो बेटा के धरायदे! हुन मनुक काजे डंड भोगलो ले नंगत होती कि हुन नी जनमतो।”
परभु भोज
22 आउर जिदलदांय हुनमन खाते रओत, जीसु रोटी के धरुन महापरभु के धन-धन करलो आउर रोटी के गोंदा करुन हुनमन के दिलो, आउर बललो: “धरा, ए मोचो देहें आय।”
23 पाछे जीसु अंगुर रस चो बटका के धरुन महापरभु ले पारथना करलो आउर चेलामन के दिलो; आउर हुनमन सपाय, बटका ले पीवला।
24 आउर जीसु हुनमन के बललो: “ए मोचो बायदा चो लोउ आय, जोन खुबे लोगमन काजे बोहालोर आसे।
25 मय तुमके सते बलेंसे, हुन दिन होओतले मय केबई अंगुर रस नी पीयेंदे, जेबे ले महापरभु चो राज ने नवा अंगुर रस नी पीयें।”
26 फेर जीसु आउर चेलामन महापरभु चो गोटोक जय-जय गीत गावला आउर जयतून डोंगरी बाटे जाउक मुरियाला।
पतरस, जीसु के ‘नी जाने’ बलतो अगमगोट
27 आउर बाटे जीसु हुनमन के बललो: “तुमी सपाय मोके छांडासे, कसनबलले महापरभु चो किताप ने लिखलोसे:
मय धोरई के मारेंदे,
आउर मेंडामन जत-खत होउन जादे।†
28 मानतर मय मोरलो थान ले जीउन उठलो पाछे तुमचो ले आगे गलील ने जायंदे।”
29 पतरस, जीसु के बललो: “एमन सपाय छांडले छांडोत, मानतर मय तुके नी छांडें।”
30 जीसु, पतरस के बललो: “मय तुके सते बलेंसे, आजी ची राती दुसर कुकड़ा बासलो ले आगे, तुय मोके तीन हार ‘नी जाने’ बलसे।”
31 तेबे पतरस आउर जोर देउन जीसु के बललो: “मोके तुचो संगे मोरुक होलोने बले, मय तुके नी जाने बलुन नी बलें।” असने ची सपाय चेलामन बले बलला।
जीसु, गतसमनी ने पारथना करेसे
32 फेर जीसु आउर चेलामन गतसमनी नाव चो जगा ने ईला; जीसु आपलो चेलामन के बललो: “जिदलदांय ले मय पारथना करेंदे, एथा बसु राहा।”
33 आउर पतरस, जाकूब आउर जूहन्ना के, जीसु आपलो संगे नीलो, आउर खुबे डाहाल-बिकाल होउक मुरियालो।
34 आउर जीसु हुनमन के बललो: “मोचो जीव खुबे कलपडाहा होयसे, आउर जीव गेलो असन लागेसे; एथाय ठेबा, आउर चेता राहा।”
35 जीसु खिंडिक पुरे जाउन भुंये मांडिखुटा देउन महापरभु के बिनाउक मुरियालो, होउक सकलोने ए दुख चो बेरा मोचो ले गुचुन जाओ।
36 आउर बललो: “ए बुआ, तुचो ले सपाय होउक सके; ए दुख चो बटका के मोचो ले लापी गुचाउन देस; तेबले बले जसन मय मन करेंसे असन नाई, मानतर तुय जसन मन करसीस उसने होओ।”
37 फेर जीसु चेलामन चो लगे ईलो, आउर हुनमन के सोवतोके दखुन पतरस के बललो: “ए समोन, तुय सोयसीस? काय, तुय डंडिक बले चेता रउक नी सकीस?
38 चेता रउन पारथना करते राहा कि तुमी जचई ने नी पड़ा; सते, जीव तो तियार आसे, मानतर देहें निमल आसे।”
39 तेबे जीसु फेर अलगे गेलो आउर आगे जसन पारथना करु रये, उसनेचे पारथना महापरभु ले करलो,
40 आउर जीसु फेर एउन चेलामन के सोवते दखलो; कसनबलले हुनमन चो आंईक झूमा ले भोरु रये, आउर नी जानते रओत कि हुनके काय बलवां। जीसु फेर अलगे जाउन पारथना करलो।
41 फेर तीसर हार जीसु एउन चेलामन के बललो: “एदांय सोवते राहा आउर बिसाहा; होली, बेरा अमरली; दखा, मय मनुक चो बेटा के पापीमन चो हाथे धराउन देदे।
42 उठा, जो! दखा, मोके धरातो बीता लगे अमरलोसे।”
जीसु के धरसोत
43 जिदलदांय जीसु असन बलते ची रये, हुदलीदांय जहूदा जोन बारा चेलामन ले गोटोक रलो, हुन, पुजारीमन चो मुखियामन, धरम-पंडितमन आउर धरम-सियानमन चो गोटोक बड़े भीड़ संगे ईला, जोनमन खांडामन आउर ठेंगामन धरुन रओत।
44 आउर जीसु के धरातो बीता हुनमन के असन सांगु रये कि जेके मय चूमेंदे, हुनी आय; हुनके धरुन चलाक ने निया।
45 आउर जहूदा ईलो, आउर तूरते जीसु लगे जाउन बललो: “ए गुरु!” आउर जीसु के खुबे चूमलो।
46 तेबे हुनमन जीसु के धरला।
47 हुन लगे उबा होलो लोगमन ले गोटोक मनुक, खांडा निकराउन बड़े पुजारी चो कमेया के मारलो, तेबे हुनचो कान छिडली।
48 आउर जीसु हुनमन के बललो, “काय, तुमी खंगार समजुन मोके धरतो काजे खांडामन आउर ठेंगामन धरुन निकरलासाहास?
49 मय तो रोजे मंदिर ने तुमचो संगे रउन सिखाते रले; हुदलदांय तुमी मोके नी धरलास; मानतर ए सपाय असन होलीसे कि पवितर सास्तर चो गोटमन पुरा होओ।”
50 तेबे हुनचो सपाय चेलामन जीसु के छांडुन पराला।
51 गोटोक जुवान मनुक आपलो नांगड़ा देहें ने चदर ओड़ुन भीड़ संगे जीसु चो पाटे गेलो; आउर लोगमन हुनके धरला।
52 मानतर हुन चदर के छांडुन नांगड़ा परालो।
जीसु, मुखियामन चो पुरे
53 फेर हुनमन जीसु के बड़े पुजारी घरे नीला: आउर सपाय पुजारीमन चो मुखियामन आउर धरम-सियानमन आउर धरम-पंडितमन हुता जुहा होला।
54 पतरस लापी ले जीसु चो पाट-पाट बड़े पुजारी चो घर दुआरे ईलो, आउर कमेयामन संगे बसुन आईग छेकुक मुरियालो।
55 पुजारीमन चो मुखियामन आउर मुखियामन चो दल, जीसु के मोरते मारतो काजे हुनचो बिरुद ने फंद गवा डगराते रला, मानतर नी मिरला।
56 कसनबलले खुबे लोगमन जीसु चो बिरुद ने फंद गवई देते रओत; मानतर हुनमन चो सपाय गवई अरक-फरक रये।
57 तेबे खुबे लोगमन उठुन जीसु चो बिरुद ने फंद गवई दिला,
58 “आमी एके असन बलते सुनलुसे कि हाथे बनालोर ए मंदिर के मय भोसड़ाउन देयंदे, आउर तीन दिन ने दुसर मंदिर बनायंदे जोन हाथ ले बनालोर नोआय।”
59 इतरोने बले हुनमन चो गवई झूट-मूठ निकरली।
60 तेबे बड़े पुजारी मंजिगते उबा होउन जीसु के पूछलो: “काय, तुके बलतो काजे काई गोट नीआय? ए लोगमन तुचो बिरुद ने काय गवई देयसोत?”
61 मानतर जीसु ओगाय होउन रलो, आउर काई नी बललो। बड़े पुजारी, जीसु के फेर पूछलो: “काय तुय, पवितर महापरभु चो बेटा किरिस्त आस?”
62 जीसु बललो: “हव, मय आंय; आउर तुमी, मय मनुक चो बेटा के महापरभु चो उजा बाटे बसलोके आउर सरग चो बादरीमन संगे एतोके दखासे।”†
63 असन सुनुन धरम गुरुमन चो बड़े पुजारी खुबे रीस होलो, आउर आपलो फटई के चीरुन बललो, “एदांय आमके गवामन चो काई जरुरत नीआय।
64 तुमी सपाय एके, महापरभु के बदी देतो के सुनलास; तुमचो काय बिचार आसे?” हुनमन बलला: जीसु मोरते मारतो डंड चो लाईक आसे।
65 तेबे हुनमन ले कोनी जीसु चो उपरे थूकूक मुरियाला, आउर कोनी हुनचो थमना के ढाकला आउर मुटका मारुन पूछोत: “सांग, तुके कोन मारलो?” आउर रखवारीमन हुनके थपड़ाला।
पतरस, जीसु के ‘नी जाने’ बलेसे
66 पतरस खाले दुआरे रलो, तेबे बड़े पुजारी चो एक झन कमेयीन दुआरे ईली।
67 हुन, पतरस के आईग छेकतो के दखुन हुनके नंगत ले दखली आउर बलली, “तुय तो हुन नासरतेया जीसु संगे रलीस।”
68 मानतर पतरस बललो, “मय नी जाने, आउर नी समजे कि तुय काय बलसीस।” तेबे हुन डेवना चो बाहरे गेलो, आउर कुकड़ा बासली।
69 हुन कमेयीन फेर पतरस के दखली आउर हुन लगे रलो लोगमन के सांगली: “ए मनुक बले जीसु चो चेला आय।”
70 मानतर पतरस फेर बललो, मय नी जाने। आउर डंडिक पाछे हुनमन पतरस के बलला: “तुय सते, जीसु चो चेला आस; कसनबलले तुय बले गलीलेया आस।”
71 तेबे पतरस आपने के सरापलो आउर किरिया खादलो: “मय हुन मनुक के, जेचो बारे ने तुमी गोटेयायसाहास, नी जाने।”
72 तेबे तूरते दुसर हार कुकड़ा बासली। पतरस के हुन गोट जोन जीसु बलु रलो, सूरता ईली कि दुसर कुकड़ा बासलो ले आगे तुय तीन हार मोके नी जाने बलसे। पतरस ए गोट के सूरता करुन गागुक मुरियालो।