जीसु, मंदिर के भोसड़ातो चो बारे ने सांगेसे
13
जिदलदांय जीसु मंदिर ले निकरते रये, तेबे हुनचो चेलामन ले एकलो भक्याउन बललो: “ए गुरु, दख, कितरो बड़े पकनामन! कितरो सुंदर बनालोर घर!”
2 जीसु हुनके बललो: “एबे तुय जोन सुंदर पकनामन चो घर के दखसीस, सपाय के उजरादे, आउर गोटोक पकना चो उपरे दुसर पकना नी रयदे, जेके नी घसराउन देदे।”
बड़े दुख आउर तकलीस
3 जिदलदांय जीसु जयतून डोंगरी ने बसु रलो जोन थान ले मंदिर के दखुक होते रये, तेबे पतरस, जाकूब, जूहन्ना आउर अंदरियास, अलगे जाउन हुनके पूछला:
4 “आमके सांग कि तुचो सांगलो गोटमन केबे होयदे? आउर जिदलदांय ए सपाय गोटमन पुरा होयदे, तेबे आमी कसन जानुंदे?”
5 जीसु हुनमन के बललो: “चेत ने राहा कि कोनी तुमके भूलकाउन अडरा बाटे नेदे।
6 खुबे झन मोचो नाव के धरुन एदे आउर ‘मय किरिस्त आंय!’ बलुन खुबे लोगमन के भूरलादे।
7 आउर जिदलदांय तुमी लड़ई आउर लड़ईमन चो बारे ने सुनासे; तेबे नी डरा, कसनबलले एचो होतोर पक्का आय; मानतर हुदलदांय ए जुग चो सरासरी नी होयदे।
8 कसनबलले जात-जात आउर राज-राज लड़ई करदे, आउर गुलाय बाटे भुंयडोल होयदे, आउर भूक पड़ेदे; ए सपाय बड़े दुख चो मूर आय।”
9 “मानतर ए गराहां होउक मुरियायदे तेबे चेत ने राहा; कसनबलले कोनी-कोनी तुमके कचरी ने सोपदे आउर तुमके मंडली-घरमन ने मारदे आउर मोचो काजे हकदार आउर राजामन चो पुरे उबा करदे कि तुमी हुनमन काजे महापरभु चो नंगत खबर चो गवई होआ।
10 मानतर पक्का आय कि आगे महापरभु चो नंगत खबर सपाय जात चो लोगमन के सांगोत।
11 केबई बले हुनमन तुमके धरुन कचरी ने सोपुन देदे, तेबे आगे ले फिकिर नी करा कि आमी काय बलुंदे, मानतर जोन बले तुमके हुदलीदांय महापरभु सांगेदे; हुनी बला; कसनबलले बलतो बीता तुमी नोआहास, मानतर तुमी हुनी गोट बलासे जोन पवितर आत्मा तुमचो मन ने उबजायदे।
12 भाई, भाई के आउर बुआ आपलो पिला-झीलामन के मोरते मारदे। बेटा-बेटीमन, आया-बुआ चो बिरुद करुन हुनमन के मोरते मारतो काजे दुसर के सोपदे।
13 आउर मोचो नाव किरता सपाय लोगमन तुमके बईर करदे। मानतर जोन जीव रओतले धीरजा संगायदे, आउर मोचो उपरे बिसवास करेदे, हुन मुक्ति पायदे।”
14 “जिदलदांय तुमी ‘महापरभु चो नंजर ले खुबे घिन-घिना बिती तीज† के’, जोन थाने हुनचो रतोर नंगत नोआय हुनके दखासे,” (पढ़तो बीता समजो) तेबे जोन जहूदिया परघन ने आसोत, हुनमन डोंगरी ने पराओत।
15 जोन घर चो बाहरे आसे, हुन आपलो घर ले काई निकरातो काजे भीतरे नी जाओ।
16 आउर जोन बेड़ा ने आसे, हुन आपलो फटई आनतो काजे घरे बोहड़ुन नी जाओ।
17 हुदलदांय पेटेहारिन आउर पिलाहारिनमन के परातो काजे खुबे तकलीस होयदे!
18 महापरभु के बिनाते राहा कि ए गराहां सीतकार ने नी होओ।
19 कसनबलले हुन बेरा असन दुख-तकलीस होयदे जोन महापरभु, संवसार के बनालो बेरा ले धरुन आजी बले केबई नी होलीसे आउर केबई नी होयदे।
20 आउर महापरभु हुन दुख-तकलीस चो बेरा के कम नी करतो, तो कोनी लोग नी बाचता; मानतर हुन बाछलो लोगमन चो किरता, जोनमन के महापरभु बाछलोसे, हुन बेरा के कम करलो।
21 हुन दुख-तकलीस चो बेरा कोनी तुमके बलदे, दखा, किरिस्त एथा आसे, नोहले दखा, हुता आसे, तुमी हुनचो गोट के बिसवास नी करा।
22 कसनबलले फंदी किरिस्त आउर फंदी अगमजानी तुमचो मंजिगते एदे, आउर चीना आउर भक्यातो असन काम दखादे, आउर होलोने बाछलो लोगमन के बले भूलकाउन देदे।
23 तुमी चेत ने राहा; दखा, मय तुमके ए सपाय गोटमन होतो ले आगे सांगुन दिलेसे।
मनुक चो बेटा चो एतोर
24 “हुन बेरा, दुख-तकलीस चो पाछे,
बेर अंधार होउन जायदे,
आउर जोन उजर नी देयदे।†
25 आउर बादरी ले तारामन घसरुक मुरियादे,
आउर सरग चो सकत के हलादे।†
26 तेबे लोगमन मय मनुक चो बेटा के बड़े सकत आउर मयमा संगे बादरी ने एतोके दखदे।†
27 आउर मय सरगदूतमन के पठायंदे कि गुलाय संवसार ले मोचो बाछलो लोगमन के गोटकी लगे कुड़ा करोत।”†
अंजीर रूक चो पाठ
28 “अंजीर रूक ले ए पाठ सीखा; जिदलदांय हुनचो खेंदा चो डारामन लुदलुदा होउन जाउआय आउर पानामन पिलकुक मुरियाउ आय, तेबे तुमी जानुआस कि जेट लगे अमरलीसे।
29 एई हिसाब ले जिदलदांय तुमी, मय तुमके सांगलो गोटमन पुरा होतोके दखासे, तेबे जाना कि मय लगे आंसे बललोने, दुआर ने ची आंसे।
30 मय तुमके सते बलेंसे, जिदलदांय ले ए सपाय गोटमन नी होयदे: हुदलदांय ले ए जुग चो लोगमन रदे।
31 बादरी आउर मंजपुर मेटुन जादे; मानतर मोचो गोट केबई नी मेटेदे।
दिन आउर बेरा के कोनी नी जानोत
32 जिदलदांय ए सपाय गराहांमन होयदे, हुन बेरा चो बारे ने सरगदूतमन होओत नोहले मय महापरभु चो बेटा, कोनी नी जानोत; मानतर सोजे बुआ ची जाने।
33 दखा, चेत ने राहा, आउर पारथना करते राहा; कसनबलले तुमी नी जानास, किदलदांय मनुक चो बेटा एयदे।
34 ए हुन मनुक चो असन आय, जोन परदेस जातो बेरा आपलो घर के कमेयामन के सोपुन जायसे; आउर हुन गोटोक-गोटोक के बुतामन के भेटाउन दिलोसे, आउर दुआर मुंडिया के चेता रतो काजे हुकुम दिलोसे।