ایسّائے ائولی مرید
5
1 یک رَندے ایسّا گِنیسارِتئے مَزَن‌گوَرمئے* لَمبا* اۆشتاتگ‌اَت و مردم هُدائے هبرانی گۆش دارگا، یکدومیا تێلانک دئیان، آییئے چپّ و چاگردا مُچّ اتنت.
2 آییا، گوَرمئے کِرّا دو بۆجیگ* دیست.
ماهیگیر چه بۆجیگان اێر کپتگ‌اتنت و وتی دام و ماهۆران شۆدگا اتنت.
3 ایسّا چه هما بۆجیگان یکّێا که شَمونئیگ اَت، سوار بوت.
چه شَمونا لۆٹتی بۆجیگا چه تئیابا* کمّے دور ببارت.
رَندا نِشت و چه همۆدا مردمانی سر و سۆج دئیگا لگّت.
4 وهدے هبری هلاس بوتنت، گۆن شَمونا گوَشتی:
«بۆجیگا گوَرمئے جُهلانکیان ببر و وتی دامان په ماهیگئے شکارا آپا دئور بدئیێت.»
5 شَمونا گوَشت:
«واجه!
دۆشی ما سجّهێن شپ دلسیاهی کَشّتگ و مارا هچ ماهیگ دستا نکپتگ، بله نون که تئو گوَشئے، من دامان آپا دئورَ دئیان.»
6 آیان دام آپا دئور داتنت و همینچُک ماهیگِش گپت که دام دِرَگی بوتنت.
7 پمێشکا، دومی بۆجیگئے نِشتگێن همکارِش، گۆن اِشاره په کُمکا تئوار کرتنت.
آ آتکنت و دوێن بۆجیگ چه ماهیگا همینکدر پُرّ بوتنت که آپا بُڈّگی اتنت.
8 وهدے شَمون پِتْرُسا اے کار دیست، چه تُرسا ایسّائے پادان کپت و گوَشتی:
«او هُداوند!
منا یله دئے و برئو، چیا که من گنهکارے آن.»
9 چه بازێن ماهیگانی شکارا، شَمون پِتْرُس و آییئے سجّهێن همکار هئیران اتنت.
10 همے ڈئولا، زِبْدیئے دوێن چُکّ، آکوب و یوهَنّا که شَمونئے شریکدار اتنت، هم هئیران بوتنت.
ایسّایا گۆن شَمونا گوَشت:
«متُرس!
تان اے وهدا تئو ماهیگ شکار کرتگ، چه اِد و رَند مردمانی دلان شکارَ کنئے.»*
11 پدا آیان وتی بۆجیگ و دام تئیابا آورتنت و وتی سجّهێن کار و بار یله داتنت و ایسّائے همراه بوتنت.
گَرّیێئے دْرهبکشی*
12 دگه رۆچے، ایسّا یک شهرێا اَت.
اۆدا مردے سرا تان پادا سْیَه‌گَرّئے نادْراهیا گپتگ‌اَت.
وهدے ایسّایی دیست، آتک و دێم په چێر کپت، دَزبندی‌ای کرت:
«او واجه!
اگن تئو بلۆٹئے منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.»*
13 ایسّایا وتی دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی:
«منَ لۆٹان.
دْراه و پاک ببئے!»
هما دمانا، سْیَه‌گَرّا مرد یله دات.
14 ایسّایا آ هُکم دات و کَڈّن* کرت که:
«اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَش، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و په وتی پاک و پَلگاریا، هما کُربانیگ که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، هئیراتی بکن تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.»
15 بله ایسّائے نام و تئوار اَنگت هم هر جاه شِنگ و تالانَ بوت و بازێن مردم په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی ناجۆڑیانی دْراه کناێنگا آتک و آییئے کِرّا مُچَّ بوتنت.
16 ایسّا گێشتر، چه مردمان دور، گِستاه و تهنا، بَرّ و گیابانان دْوا کنگا اَت.
لَنگ و مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی
17 یک رۆچے، ایسّا درس و سَبک دئیگا اَت.
لهتێن پَریسی و شَریَتئے استاد، که چه جَلیل و یَهودیَهئے سجّهێن مێتگان و چه اورْشَلیما آتکگ‌اَت، همۆدا نِشتگ‌اتنت.
په نادْراهانی دْراه کنگا، هُداوندئے زۆر و توان گۆن ایسّایا گۆن اَت.
18 هما وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا یک لَنگ و مُنڈێن مردے گۆن اَت و آتکنت.
آیان باز جُهد کرت که آییا ایسّائے دێما بیارنت،
19 بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، آیان لۆگئے تۆکا آتک نکرت.
پمێشکا، نادْراهِش زرت، لۆگئے سرا سر کپتنت و نادْراهِش گۆن تَهتا چه بانئے سرا جهلاد، ایسّائے دێما اێر دات.
20 وهدے ایسّایا آیانی اے باور دیست، گوَشتی:
«او منی دۆست!
تئیی گناه بَکشگ بوتنت.»
21 چه ایسّائے اے هبرا، پَریسی و شَریَتئے اے دگه زانۆگر، که اۆدا نِشتگ‌اتنت، پِگر کنگا اتنت:
«اے کئے اِنت که کُپرَ کنت؟!
اَبێد چه* هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.»
22 بله ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانتنت و گوَشتی:
«شما چیا وتی دلا چُشێن هئیالَ کارێت؟
23 کجام هبرئے گوَشگ آسانتر اِنت:
‹تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت،› یا:
‹پاد آ، برئو؟›
24 بله تان شما بزانێت، منا که انسانئے چُکّ* آن، اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست...»
پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی:
«...
ترا گوَشان، پاد آ، وتی تَهت و گندلان بزور و لۆگا برئو.»
25 هما دمانا، مرد سجّهێنانی دێما پاد آتک، وتی تَهت و گَندلی بَڈّا کرتنت و هُدایا سِپَت و سَتا کنان لۆگا شت.
26 چه اے کارئے گِندگا، اۆدئے نِشتگێن مردم هئیران و هَبَکّه بوتنت، هُدااِش سَتا کرت و ساڑات و په تُرسے گوَشتِش:
«مرۆچی ما چۆنێن بَه مانگێن کار دیستگ!»
لاویئے لۆٹگ
27 رَندا، ایسّا ڈنّا در آتک و لاوی نامێن یک سُنگی و مالیاتگیرێن مردے دیستی، که وتی کارئے جاگها نِشتگ‌اَت.
ایسّایا گوَشت:
«بیا، منی رَندگیریا بکن.»
28 لاوی پاد آتک و سجّهێن چیزی یله داتنت و آییئے همراه بوت.
29 گڑا لاویا وتی لۆگا په ایسّائے شرپا، پُرمڑاهێن مهمانیے کرت.
اے مهمانیا، بازێن مالیاتگیر و لهتێن دگه مردم گۆن آیان گۆن اَت.*
30 پَریسی و آیانی شَریَتئے زانۆگران، گۆن ایسّائے مریدان گِلگ کنانا گوَشت:
«شما چیا گۆن سُنگی و گنهکاران یکّێن وانئے سرا ورێت و نۆشێت؟»
31 ایسّایا گوَشت:
«دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت.
32 من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گنهکارانی لۆٹگ و گوانک جنَگا آتکگان، که آ چه وتی سِلّێن کاران پشۆمان ببنت.»
رۆچگئے بارئوا
33 لهتێنا، چه ایسّایا جُست کرت:
«یَهیائے مرید گێشتر رۆچگَ دارنت و زِگر و دْوا کننت.
پَریسیانی مرید هم انچُشَ کننت، بله تئیی مرید مُدامَ ورنت و نۆشنت.»
34 ایسّایا گوَشت:
«سورئے مهمان، تان وهدے که سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، په رۆچگئے دارگا هُجّ کنگَ بنت؟
35 بله وهدے کئیت که سالۆنک چه آیان جتا کنگَ بیت، گڑا آ رۆچگَ بنت.»
36 ایسّایا اے مِسال هم دات که:
«هچکَس چه نۆکێن پَشکێا چُنڈے نبُرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت و اگن چُش بکنت نۆکێن پَشکا دِرّیت.
کوَهنێن پَشک هم گۆن نۆکێن پَچّا ڈئولدارَ نبیت.
37 همے ڈئولا، هچکَس نۆکێن شرابا کوَهنێن زِکّان* مانَ نکنت، چیا که نۆکێن شراب، زِکّا تْراکێنیت.
شرابَ رِچنت و زِکّ هم زئوالَ بیت.
38 نۆکێن شراب، باید اِنت نۆکێن زِکّا مان رێچگ ببیت.
39 کَسے که کوَهنێن شرابئے ورگا هێلدار اِنت، نۆکێن شرابَ نئوارت.
په آییئے دلا کوَهنێن شراب تامدارتر اِنت.»