شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار
6
‏1 یک بَرے شَبَّتئے رۆچا، ایسّا چه گندمی کِشاران گوَزگا اَت.
آییئے مرید گندمی هۆشگان سِندگ و گۆن وتی دستان مُشگ و ورگا اتنت.
‏2 گڑا چه پَریسیان لهتێنا گوَشت:
«چیا انچێن کارَ کنێت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نه‌اِنت؟»
‏3 ایسّایا پَسّئو دات:
«زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت، گڑا داوودا چے کرت؟
‏4 آ، هُدائے پاکێن لۆگا شت، هُدائے ناما هما هئیراتی و پاکوَنڈێن نانی زرت، وارتنت و وتی همراهانا هم په ورگا داتی، که آیانی ورگ تهنا په دینی پێشوایان رئوا اَت.»
‏5 پدا ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«منا، که انسانئے چُکّ آن، شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هست.»
مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی
‏6 دگه شَبَّتئے رۆچے، ایسّا کنیسها شت و مردمانی تالیم و سر و سۆج دئیگا گلاێش بوت.
همۆدا، یک مردے اَت که راستێن دستی هُشک و مُنڈ اَت.
‏7 شَریَتئے زانۆگر و پَریسی، ایسّایا چارگا اتنت و یک نیمّۆنێئے شۆهازا اتنت که:
«اگن اے مردئے دستا شَمبِهئے رۆچا دْراه بکنت، گڑا ما آییئے سرا شَبَّتئے رۆچا کار کنگئے بُهتاما* جتَ کنێن.»
‏8 ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانت.
گۆن مُنڈێن مردا گوَشتی:
«پاد آ، بیا دێما بۆشت، مردم ترا بگندنت!»
آ مرد پاد آتک و اۆشتات.
‏9 گڑا ایسّایا چه مردمان جُست کرت:
«نون منا بگوَشێت که شَبَّتئے رۆچا نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ رئوا اِنت، یا کُشگ و گار کنگ؟»
‏10 گڑا سجّهێنانی نێمگا چارت و گۆن آ مردا گوَشتی:
«دستا شهار دئے!»
آییا انچُش کرت و دستی وشّ و دْراه بوت.
‏11 شَریَتئے زانۆگر و پَریسی سکّ زَهر گپتنت و وت‌مان‌وتا شئور و سَلاهِش کرت که گۆن ایسّایا چے بکننت.
دوازده هاسێن کاسِدئے گچێن کنگ
‏12 هما وهدا یکّ رۆچے، ایسّا په دْوا کنگا کۆها شت و سجّهێن شپی گۆن هُدایا په دْوا گوازێنت.
‏13 وهدے رۆچ بوت، آییا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و چه آیان دوازده کَس گچێن کرت و وتی هاسێن کاسِد نامێنتنت.
‏14 آیانی نام اِش اَنت:
شَمون که ایسّایا آییئے نام «پِتْرُس»* پِر بست، آییئے برات اَنْدْریاس، آکوب، یوهَنّا، پیلیپُس، بَرتولوما،
‏15 مَتّا، توما، هَلْپیئے چُکّ آکوب، شَمون که آییئے پَنّام «سَرمچار» اِنت،
‏16 آکوبئے چُکّ یَهودا و یَهودا اِسْکَریوتی که رَندا ایسّایی دْرۆهگی* و دژمنانی دستا دئیگی اَت.
نادْراهانی دْرهبکشی
‏17 ایسّا گۆن مریدان چه کۆها اێر کپت و یک پَٹّ و پَچێن جاگهێا اۆشتات.
چه آییئے مریدان بازێنے اۆدا اَت.
چه یَهودیَه، اورْشَلیم و سور و سئیدونئے تئیاب‌گوَرئے مردمان، مزنێن رُمبے هم آتک و مُچّ بوت.
‏18 مردمانی اے مزنێن مُچّی، په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی نادْراهیانی دْراه کناێنگا آتکگ‌اَت.
آ که پلیتێن روهان دُچار اتنت هم دْراه کنگ بوتنت.
‏19 مردمان ایسّائے دست پِر کنگئے کۆشِشَ کرت، چیا که چه آییا یک اَنچێن واک و توانے در آیگا اَت که سجّهێنی دْراهَ کرتنت.
بَژن و بَهتاوری
‏20 ایسّایا وتی مریدانی نێمگا چارت و گوَشتی:
«بَهتاور اێت شما که وار و بَزّگ اێت، چیا که هُدائے بادشاهی شمئیگ اِنت.
‏21 بَهتاور اێت شما که انّون شدیگ اێت، چیا که سێرَ بێت.
بَهتاور اێت شما که انّون گرێوان اێت، چیا که کَندانَ بێت.
‏22 بَهتاور اێت شما، وهدے مردم په انسانئے چُکّئیگی شمارا آزارَ دئینت و چه وت دور و گِستاهَ کننت، دُژمانَ دئینت و بَنّامَ کننت.
‏23 آ رۆچا، شادکامی بکنێت و گَل و بال ببێت، چیا که آسمانا شمئے مُزّ سکّ باز اِنت.
آیانی پت و پیرێنان هم گۆن نبیان همے ڈئولا کرتگ.
‏24 «بله بَژن و اَپسۆز په شما که هستۆمند اێت، چیا که شمارا آرام و آسودگی رَستگ.
‏25 بَژن و اَپسۆز په شما که انّون سێر اێت، چیا که شدیگَ بێت.
بَژن و اَپسۆز په شما که انّون کَندان اێت، چیا که گَمناک و گرێوانَ بێت.
‏26 بَژن و اَپسۆز په شما، وهدے که سجّهێن مردم شمارا سَتا دئینت و ساڑاینت، چیا که آیانی پت و پیرێنان هم گۆن درۆگێن نبیان، انچُش کرت.
مِهر
‏27 «او منی گۆش دارۆکان!
شمارا گوَشان که گۆن وتی دژمنان مِهر بکنێت و گۆن آیان هم که چه شما نپْرتَ کننت، نێکی بکنێت.
‏28 په آیان که شمارا بدێن دْوا کننت برکت بلۆٹێت، په آیان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت.
‏29 اگن کَسێا ترا شَهماتے جت، وتی دومی گُبّا* هم آییئے نێمگا بتَرّێن و اگن کَسێا تئیی کباه* پَچ گپت، بِلّی که تئیی پَشکا هم ببارت.
‏30 اگن کَسے چه تئو چیزے لۆٹیت، بدئےای، اگن کَسے تئیی چیزے په زۆر ببارت، پدا ملۆٹی.
‏31 گۆن دگران هما ڈئولا نێکی بکنێت که چه آیانَ لۆٹێت.
‏32 «اگن شما تهنا گۆن همایان مِهر بکنێت که گۆن شما مِهرَ کننت، گڑا شما چۆنێن سۆب و پایدگے کَٹّتگ؟* اے کار، گنهکارانی دستا هم بوتَ کنت.
‏33 اگن شما گۆن همایان نێکی بکنێت که گۆن شما نێکیَ کننت، گڑا شمارا چِه پایدگے رسیت؟ گنهکار هم انچُشَ کننت.
‏34 اگن شما تهنا همایان وام بدئیێت که اُمێتَ کَشّێت زرتگێن وامان دات کرتَ کننت، گڑا شمارا چِه مُزّے رسیت؟ گنهکار هم گنهکاران وامَ دئینت و پدا پَچَ گرنت.
‏35 بله شما گۆن وتی دژمنان هم مهربان ببێت، گۆن آیان نێکی بکنێت، وامِش بدئیێت و پدا ملۆٹێت.
اے ڈئولا، شمارا چه هُدائے نێمگا، مزنێن مُزّے رَسیت و شما مَزَن‌شانێن هُدائے چُکَّ بێت، چیا که آ، گۆن ناشگر و بدکارێن مردمان هم مهربان اِنت.
‏36 هما ڈئولا که شمئے آسمانی پت رَهمدل اِنت، شما هم رَهمدل ببێت.
ائیب و ایراز مگرێت
‏37 «دگران اێر مجنێت و ایراز مگرێت، تانکه شما اێر جنَگ مبێت.
کَسێا مئیاریگ مکنێت، تانکه مئیاریگ کنگ مبێت، دگران پهِلّ کنێت و ببَکشێت تانکه پهِلّ کنگ و بَکشگ ببێت.
‏38 بدئیێت تان شمارا هم دئیگ ببیت.
شمئے داتگێنانی بدلا، سررێچ و دَپادَپێن کئیل و پئیمانه، شمئے کُٹّا رێچگَ بیت، چیا که، گۆن هر کئیلێا بدئیێت، گۆن هما کئیلا شمارا دئیگَ بیت.»
‏39 اے مِسالی هم په آیان آورت:
«کۆرے چِه پئیما دگه کۆرێا راها پێش داشتَ کنت؟ هر دوێن چاتا نکپنت؟
‏40 شاگرد چه وتی استادا زانتکارترَ نبیت، بله هما که رُست و رُدۆمَ گیپت و چه تالیما سررێچَ بیت، وتی استادئے ڈئولا بوتَ کنت.
‏41 «چیا وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا* گندئے، بله وتی چمّئے بُنڈا نگندئے؟
‏42 وهدے تئو وتی چمّئے بُنڈا نگندئے، چۆن وتی براتا گوَشتَ کنئے:
‹بِلّ که تئیی چمّئے پیلّاشْکا در کنان؟› او دوپۆستێن شَتَلکار!
پێسرا وتی چمّئے بُنڈا در کن، رَندا تئیی چمّ پَچَ بنت و وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا کَشّتَ کنئے.
درچک و درچکئے بَر
‏43 «هچ شَرّێن درچکے سِلّێن بَر و نیبگَ نئیاریت و نه سِلّێن درچک شَرّێن بَر و نیبگَ کاریت.
‏44 هر درچک، چه وتی بَرا زانگَ بیت.
نه چه ڈَنگران* اِنجیر چِنَگَ بیت و نه چه ڈۆلُکا* انگور.
‏45 شَرّێن مردم، وتی دلئے هزانگئے اێر کرتگێن نێکیان، چه وتی دپ و زبانا درَ کنت و سِلّێن مردم، وتی دلئے اَمبارئے اێر کرتگێن گَندگیان، چه وتی دپ و زبانا رێچیت.
چیا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.
باور و کِرد
‏46 «وهدے شما منی هبرانی سرا کارَ نکنێت، گڑا چیا منا ‹هُداوند، هُداوندَ› گوَشێت؟
‏47 آ کَس که منی هبرانی اِشکنگا کئیت و آیانی سرا کارَ کنت، من شمارا پێشَ داران که آ، کئیی پئیما اِنت.
‏48 آ هما بانبَندێن اُستائے* ڈئولا اِنت که په لۆگئے بندگا چُلّی* جُهل بُرِّت و بُنرِدی* تلارئے سرا اێر کرت.
وهدے هار و هیرّۆپ آتک، هارا آ لۆگ سُرێنت نکرت، چیا که مُهر و مُهکم بندگ بوتگ‌اَت.
‏49 بله کَسے که منی هبران گۆشَ داریت و آیانی سرا کارَ نکنت، هما مردمئے پئیما اِنت که لۆگی بے بُنرِدا بست.
وهدے هار و هیرّۆپ آتک، لۆگ هارا مَلِّت، کپت و پهک وئیران بوت.»