گرّیێئے دْرهبکشی*
8
1 وهدے ایسّا چه کۆها اێر کپت، مردمانی مزنێن مُچّیے آییئے رندا گۆن کپت.
2 یک مردے که آییا سْیَه‌گَرّئے* نادْراهیا گپتگ‌اَت ایسّائے کِرّا آتک، آییئے پادان کپت و گوَشتی:
«او واجه!
اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.»
3 ایسّایا دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی:
«منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.»
هما دمانا مرد چه سْیَه‌گَرّا پَلگار بوت.
4 گڑا ایسّایا گۆن آییا گوَشت:
«هُژّار بئے!
هچکَسا چه اے هبر و هالا سهیگ مکن، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و هما کُربانیگا بکن که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.»
پئوجی اَپسرئے باور
5 وهدے ایسّا کَپَرناهومئے شهرا رَست، یک رومی پئوجی اَپسرے آییئے کرّا آتک، مِنّتگیری کرت و گوَشتی:
6 «او واجه!
منی هِزمتکارێن بچک لۆگا لَنگ و مُنڈ اِنت و کپتگ، سکّێن درد و دۆران دُچار اِنت.»
7 ایسّایا گوَشت:
«گڑا منَ کایان، آییا دْراهَ کنان.»
8 پئوجی اَپسرا پَسّئو دات:
«او واجه!
منَ نکرزان که تئو منی لۆگا بیائے، تئو تهنا هُکم بکن، منی هِزمتکار دْراهَ بیت.
9 چیا که من هم وتی مسترانی هُکمئے چێرا آن و منی دستئے چێرا هم سپاهیگ هست.
اگن کَسێا هُکم بکنان:
‹برئو،› آ رئوت و اگن کَسێا بگوَشان:
‹بیا،› آ کئیت.
اگن وتی هِزمتکارا بگوَشان:
‹اے کارا بکن،› آ کنت.»
10 وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و گۆن وتی همراهان گوَشتی:
«شمارا راستێنَ گوَشان که اِسراییلیانی نیاما هم من چُشێن مُهرێن سِتک و باور ندیستگ.
11 بزانێت که چه رۆدراتک و رۆنِندا* بازێن مردمَ کاینت و گۆن اِبراهێم، اِسْهاک و آکوبا آسمانی بادشاهیئے مهمانیا یکّێن پَرزۆنَگئے* چپّ و چاگردا نندنت،
12 بله اے بادشاهیئے چُکّ و اۆبادگ* ڈنّا تهاریا دئور دئیگَ بنت.
اۆدا گرێونت و دنتان په دنتانَ درُشنت.»
13 گڑا ایسّایا گۆن پئوجی اپسرا گوَشت:
«برئو، انچُش که تئیی باور اِنت، گۆن تئو هما ڈئولا بیت.»
آییئے هِزمتکارێن بچک هما دمانا دْراه بوت.
نادْراهانی دْرهبکشی
14 وهدے ایسّا پِتْرُسئے لۆگا شت، دیستی پِتْرُسئے وَسّیگ تپیگ اِنت و نِپادئے سرا وپتگ.
15 ایسّایا وتی دست آییئے دستئے سرا پِر مُشت، تَپی سِست، آ پاد آتک و ایسّائے هِزمت کنگا لگّت.
16 بێگاها مردمان بازێن جِنّی گنۆک ایسّائے کِرّا آورت، آییا گۆن وتی یکّێن هبرا جِنّ چه آیان کَشّتنت و سجّهێن نادْراه وشّ و دْراه کرتنت.
17 اے ڈئولا اِشئیا نبیئے پێشگۆیی پوره و سرجم بوت:
آییا مئے نِزۆری دور کرتنت و نادْراهی برتنت.*
کئے ایسّائے مرید بوتَ کنت؟
18 وهدے ایسّایا وتی چپّ و چاگردا مردمانی مُچّی دیست، پرمان دات و گوَشتی:
«بیاێت، گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.»
19 شَریَتئے زانۆگرے آییئے کِرّا آتک و گوَشتی:
«او استاد!
هر جاه که تئو رئوئے من تئیی همراهَ بان.»
20 ایسّایا گوَشت:
«رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ* آن په سرئے اێر کنگا هچ جاگه نێست.»
21 دگه یک مریدێا گۆن آییا گوَشت:
«او واجه!
منا مۆکل بدئے پێسرا رئوان وتی پتا کبرَ کنان.»
22 ایسّایا گوَشت:
«بیا، منی رَندگیریا بکن، بِلّ که مُردگ وتی مردگان وت کَبر و کپنَ کننت.»
توپّانئے اێرمۆش کنگ
23 ایسّا بۆجیگا سوار بوت، مرید هم سوار بوتنت.
24 یک اَناگت* ترندێن توپّانے بوت و چئول و مئوجان بۆجیگ مان رُپت، بله ایسّا واب اَت.
25 مرید آییئے کِرّا آتکنت، آگاهِش کرت و گوَشتِش:
«او هُداوند!
مارا برَکّێن، که اێر بکّگی* و مِرَگی اێن.»
26 گۆن آیان گوَشتی:
«او کَمباوران!
شمارا چیا تُرسیت؟» رَندا پاد آتک، گواتی هَکّل دات و مستێن چئولی نِهرّان بستنت و توپّان پَهک اێرمۆش بوت.
27 آ سجّهێن بَه منتنت و گوَشگا لگّتنت:
«اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت.»
دو جِنّی گنۆکئے دْرهبکشی
28 وهدے ایسّا مَزَن‌گوَرمئے دومی پهناتا، گَداریانی* سرڈگارا رَست، گڑا دو مردم که چه کبرستانا در آتکگ‌اَت، گۆن آییا دُچار کپتنت.
* آیان جِنّ پِر اَت و همینچُک وَهش و تُرسناک اتنت که کَسّێا چه آ راها گوَستَ نکرت.
29 آیان کوکّار کرت و گوَشت:
«او هُدائے چُکّ!
ترا گۆن ما چِه کار اِنت؟ چه گیشّێنتگێن وهدا* پێسر، په مئے اَزاب دئیگا آتکگئے؟»
30 چه آیان کمّے گِستاه* و آ کَشتر، هوکّانی رمگے چَرگا اَت.
31 گڑا پلیتێن روهان چه ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت:
«اگن تئو مارا چه اے مردمان درَ کنئے، گڑا راه دئے که هوکّانی جسما پُترێن.»
32 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«بپُترێت!»
نون آ در آتک و هوکّانی جسما پُترتنت و هوکّانی سجّهێن رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت و مرتنت.
33 گڑا هوکّانی شوانگ شهرا تتکنت و اے سجّهێن هال و جِنّی گنۆکانی سرگوَستِش په مردمان رسێنت.
34 گڑا شهرئے سجّهێن مردم ایسّائے چارگا آتکنت و گۆن آییا دَزبندی‌اِش کرت که آیانی سرڈگارا یله بدنت و برئوت.