دوازدهێن کاسِدانی اِهتیار
9
1 ایسّایا وتی دوازدهێن کاسِد لۆٹتنت، آیانا سجّهێن جِنّ و پلیتێن روهانی در کنگ و ناجۆڑیانی دْراه کنگئے زۆر و اِهتیاری هم دات.
2 په هُدائے بادشاهیئے جار جنَگ و نادْراهانی دْرهبکشیا راهی داتنت.
3 گوَشتی:
«راها، گۆن وت چیزے مبرێت، نه اَسا و دَزلَٹّے، نه لۆت* و تورگے، نه نان و تۆشگ، نه زَرّ و نه گێشێن جامگ.
4 وهدے لۆگێا رئوێت، تان شهرئے یله دئیگا هما لۆگا بمانێت.
5 اگن یک شهرێئے مردم شمارا وشّ‌آتکَ نکننت، گڑا در آیگئے وهدا، وتی پادانی دَنزان همۆدا بچَنڈێت و بتکێنێت تان آیانی هِلاپا شاهدی ببیت که شما هُدائے کُلئو په آیان رَسێنتگ.»
6 گڑا ایسّائے مرید در کپت و مێتگ په مێتگ هر جاه، وشّێن مستاگِش په مردمانَ رَسێنت و نادْراهێن مردمِش دْراهَ کرتنت.
هیرودیسئے پرێشانی
7 وهدے جَلیلئے هاکم هیرودیس، چه اے سجّهێن هبر و هالان سَهیگ بوت، پرێشان و تکانسر* بوت چیا که لهتێن مردم ایسّائے بارئوا چُش گوَشگا اَت:
«آ، یَهیا اِنت که پدا چه مُردگان زندگ بوتگ،»
8 دگه لهتێن گوَشگا اَت که:
«اِلیاس نبی زاهر بوتگ،» و دگه لهتێن چُش هم گوَشگا اَت که:
«چه پێشی زمانگئے پئیگمبران یکّے که پدا زندگ بوتگ.»
9 گڑا هیرودیسا گوَشت:
«یَهیائے سر وه من بُرِّتگ، نون اے کئے اِنت که آییئے بارئوا من اے ڈئولێن هال اِشکنگا آن؟» آ په ایسّائے گِندگا هُدۆناک* اَت.
پنچ هزار مردما وراک دئیگ
10 وهدے ایسّائے کاسِد چه وتی سپرا پِر ترّت و آتکنت، وتی کرتگێن کارانی هالِش ایسّایا سر کرت.
گڑا ایسّایا آ گۆن وت همراه کرتنت و بئیت‌سئیدا نامێن شهرێا شت تانکه چه مردمان دور و گِستاه ببنت.
11 بله وهدے مردم سَهیگ بوتنت، آییئے رَندا راه گپتنت.
ایسّایا آ وشّ‌آتک کرتنت، هُدائے بادشاهیئے بارئوا سر و سۆج داتنت و نادْراهێن مردم هم وشّ و دْراه کرتنت.
12 رۆنندئے وهدا، دوازدهێن کاسِد آتکنت و گوَشتِش:
«نون اے مردمان راه دئے که اے گوَر و کِرّانی مێتگ و بازاران برئونت و په وت ورگ و وابجاهے شۆهاز بکننت، چیا که اِدا بَرّ و گیابانێن جاگهے.»
13 بله ایسّایا گوَشت:
«شما وت اِشان وراک بدئیێت.»
آیان پَسّئو دات:
«مئے کِرّا پنچ نَگَن و دو ماهیگا گێشتر چیزے نێست، بله هئو، اگن برئوێن په اے سجّهێن مردمان وراک په بها بگرێن.»
14 چه آ مردمان، کِساس پنچ هزار مردێن اتنت.
ایسّایا گۆن مریدان گوَشت:
«مردمان پنجاه پنجاهئے ٹۆلیا بنندارێنێت.»
15 مریدان انچُش کرت و مردم نندارێنتنت.
16 ایسّایا پنچێن نان و دوێن ماهیگ زرتنت و آسمانئے نێمگا چارت، هُدائے شگری گپت و پدا نان و ماهیگی چُنڈ چُنڈ کرت و مریدانی دستا داتنتی تانکه مردمانی سرا بهر بکننت.
17 سجّهێن مردمان لاپ‌سێرا ورگ وارت و اَنگت چه سر آتکگێن چُنڈان، دوازده سَپْت پُرّ بوت.
پِتْرُسئے گواهی
18 یک رۆچے، ایسّا اێوکا دْوا کنگا اَت و مرید گۆن آییا گۆن اتنت.
چه مریدان جُستی کرت:
«مردم منی بارئوا چے گوَشنت، من کئے آن؟»
19 آیان پَسّئو دات:
«لهتێنَ گوَشیت تئو پاکشۆدۆکێن یَهیا ائے و لهتێنَ گوَشیت تئو اِلیاس نبی ائے.
دگه لهتێن چُش هم گوَشیت، تئو چه پێسریگێن زمانگئے آ دگه نبیان یکّے ائے که پدا زندگ بوتگئے.»
20 آییا جُست کرت:
«شما وت منی بارئوا چے گوَشێت، من کئے آن؟» پِتْرُسا پَسّئو دات:
«تئو هُدائے راه داتگێن هما مَسیه ائے.»
وتی مَرکئے بارئوا ایسّائے ائولی پێشگۆیی
21 بله ایسّایا آ هُکم کرتنت که:
«اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَشێت.»
22 گوَشتی:
«انسانئے چُکّ باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت.
کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر اَلّما آییا ممَنّنت و بکۆشارێننت و سئیمی رۆچا پدا زندگ ببیت.»
ایسّائے رَندگیری
23 ایسّایا سجّهێن مردم گوَشتنت:
«اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، وتی دلئے واهگ و لۆٹان یله بدنت و هر رۆچ وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت* و منی راها گام بجنت.
24 هرکَس که وتی ساهئے رَکّێنگئے جُهدا ببیت، آییا باهێنیت.
* بله آ که په منیگی وتی ساها باهێنیت، آییا رَکّێنیت.
25 اگن یکّێا سجّهێن دنیا برسیت بله وتی ساها بباهێنیت، چۆنێن سۆبے بارت و چے کَٹّتَ کنت؟
26 اگن کَسے چه من و منی هبران لَجّ* بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، آ وهدی که گۆن وتیگ و آسمانی پتئیگ و پاکێن پرێشتگانی شان و شئوکتا اے جهانا پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.
27 بله من شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما هُدائے بادشاهی پَدّر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.»
ایسّائے دێم و دْرۆشمئے دْرپشناکی
28 چه اے هبران، کِساس هشت رۆچا رَند، ایسّایا پِتْرُس، یوهَنّا و آکوب همراه کرتنت و په دْوایا یک کۆهێئے سرا شت.
29 وهدے ایسّا دْوا کنگا اَت، آییئے دێمئے رَنگ بدل بوت و گوَرئے گُد سکّ اِسپێت بوت و دْرپشگا* لگّتنت.
30 یک اَناگت دو مردم پَدّر بوت و گۆن ایسّایا هبر کنگا اتنت، یکّے موسّا و آ دگه اِلیاس اَت.
31 آ دوێن گۆن مزنێن شان و شئوکتێا زاهر بوتنت و ایسّائے مَرکئے بارئوا هبر کنگا اتنت که اَلّما اورْشَلیما بئیگی اَت.
32 پِتْرُس و آییئے همراه آکوب و یوهَنّا سکّ وابێنگ اتنت، بله وهدے شَرّ آگاه بوتنت، گڑا دیستِش که ایسّا په شان و شئوکتے گۆن موسّا و اِلیاسا یکجاه اۆشتاتگ.
33 وهدے آ دوێن ایسّایا رُکست کنگ و رئوگی اتنت، پِتْرُسا گوَشت:
«واجه!
مئے اِدا بئیگ سکّ شَرّ اِنت، بِلّ که ما سئے ساهگ و کاپارَ* بندێن، یکّے په تئو، یکّے په موسّا و دگرے په اِلیاسا.»
بله پِتْرُسا وت نزانت چے گوَشگا اِنت.
34 اَنگت پِتْرُس هبرا اَت که جمبرێا* آیانی سرا ساهگ کرت.
وهدے جمبر آیانی سرا ساهێل بوت مریدان تُرست.
35 چه جمبرا تئوارے رُست:
«اے منی گچێنی بَچّ اِنت.
شما اِشیئے هبران گۆش بدارێت.»
36 تئوارئے اِشکنگا رَند، مریدان ایسّا اێوکا دیست.
آیان اے سَرگوَست وتی دلا داشت و آ وهدا وتی دیستگێنِش گۆن هچکَسا نگوَشت.
جِنّی بچکێئے دْرهبکشی
37 دومی رۆچا وهدے ایسّا و سئیێن مرید چه کۆها اێر آتکنت، مردمانی مزنێن مُچّیے آتک و گۆن ایسّایا دُچار کپت.
38 چه مردمانی نیاما یک مردمێا کوکّار کنانا گوَشت:
«او استاد!
گۆن تئو دَزبندیَ کنان که ترا منی بچکئے سرا بَزّگ ببیت، آ منی یکّێن چُکّ اِنت.
39 جِنّے اَناگه منی چُکّا گیپت و ژامبلێنیت* و هما دمانا چُکّ جاک و کوکّارَ کنت، کَپ و گَجَّ بیت.
آییا باز کمّ یلهَ دنت و لۆٹیت آییا بکُشیت.
40 من گۆن تئیی مریدان دَزبندی کرت که اے جِنّا بکَشّنت، بله آیان کَشّت نکرت.»
41 ایسّایا گوَشت:
«او بێباور و گمراهێن نَسل و پدرێچ!
من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا اِدا بیار.»
42 وهدے چُکّ پێداک اَت، جِنّا ژامبلێنت و ڈگارا جت.
ایسّایا جِنّ گۆن نِهرّ و هَکّلان مان بست، چُکّ دْراه کرت و پتئے دستا دات.
43 سجّهێن مردم چه هُدائے مزنیا هئیران بوت و بَه منتنت.
ایسّائے مَرکئے دومی پێشگۆیی
وهدے سجّهێن مردم چه ایسّائے مۆجزه و اَجَبێن کاران هئیران اتنت، گۆن وتی مریدان گوَشتی:
44 «منی اے هبران په شَرّی دلگۆش کنێت، انسانئے چُکّ گۆن دَگا* و درۆهگ مردمانی دستا دئیگَ بیت.»
45 بله مرید آییئے اے هبرا سرپد نبوتنت، چیا که په آیان رَمز و رازے اَت.
چه ایسّایا جُست کنگِش هم تُرست.
مزنی چی اِنت؟
46 ایسّائے مرید وت‌مان‌وتا اے گپّئے سرا دَپ‌جاک کنگا اتنت:
«بارێن، مئے نیاما سجّهێنانی مستر و کماش کئے اِنت؟»
47 ایسّایا آیانی دلئے هبر زانت و یک کسانێن چُکّے وتی کَشا اۆشتارێنت و
48 گۆن مریدان گوَشتی:
«هرکَس که په منی نامئیگی اے کسانێن چُکّا گۆن وشواهگی بزوریت و وتی گوَرا بداریت، بزان آییا منا زرتگ و مَنِّتگ.
هرکَس که منا بمَنّیت هما هُدایا مَنّیت که منا راهی داتگ، چیا که چه شما، هما مستر اِنت که وتا چه سجّهێنان کَسترَ زانت.»
آ که شمئے بدواه نه‌اِنت، گۆن شما اِنت
49 یوهَنّایا گۆن ایسّایا گوَشت:
«واجه!
ما یک مردے دیست که گۆن تئیی نامئے گِرگا چه مردمان پلیتێن روهان درَ کنت، بله ما آ مَکَن و مَنَه کرت، چیا که آ مرد چه ما نه‌اَت.»
50 ایسّایا گوَشت:
«نه، اے کارا مکنێت، چیا که اگن کَسے شمئے بدواه مبیت، گۆن شما اِنت.»
سامِریانی نمَنّگ
51 وهدے ایسّائے چِست بئیگ و آسمانا رئوگئے وهد نزّیک بوت، گڑا گۆن دلجمێن شئورے دێم په اورْشَلیما سر گپت.
52 بله چه وتا پێسر، لهتێن کاسِدی راه دات.
آ شتنت و سامِریانی یک مێتگێا رَستنت تانکه چه آییئے آیگا پێسر، په آییا تئیاری بکننت.
53 بله اۆدئے مردمان ایسّا وشّ‌آتک نکرت چیا که آ اورْشَلیما رئوگا اَت.*
54 وهدے ایسّائے مرید، آکوب و یوهَنّا چه اے هالا سَهیگ بوتنت، گوَشتِش:
«او هُداوند!
تئو رزا دئیئے ما چه هُدایا بلۆٹێن که چه آسمانا آسے راه بدنت و اِشان بسۆچیت و هاک و پُر بکنت؟»
55 بله ایسّایا چَکّ تَرّێنت، آ نِهرّ و هَکّل داتنت.*
56 رَندا گۆن وتی مریدان، دگه مێتگێا شت.
کئے ایسّائے مرید بوتَ کنت؟
57 ایسّا و آییئے مرید، راها رئوگا اتنت.
یک مردێا گوَشت:
«هر جاه که تئو رئوئے من تئیی همراهَ بان.»
58 ایسّایا گوَشت:
«رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله من که انسانئے چُکّ آن، منا په سرئے اێر کنگا هچ جاگه نێست.»
59 ایسّایا گۆن دگه مردێا گوَشت:
«بیا، منی رَندگیریا بکن.»
بله آییا پَسّئو دات:
«او واجه!
منا مۆکل بدئے پێسرا رئوان وتی پتا کبرَ کنان.»
60 ایسّایا گوَشت:
«بِلّ که مُردگ وتی مُردگان وت کَبر و کپنَ کننت، تئو برئو و هُدائے بادشاهیئے وشّێن مستاگا په مردمان سر کن.»