چار هزار مردما وراک دئیگ
8
1 هما رۆچان، یک بَرے پدا ایسّائے گوَرا مردمانی مزنێن رُمبے یکجاه بوت.
آیان وَرد و وراک گۆن نه‌اَت.
پمێشکا، آییا وتی مرید لۆٹت و گوَشتنت:
2 «منا اے مردمانی سرا بَزّگَ بیت.
سئے رۆچ اِنت منی کِرّا اَنت و نون په ورگا هچِّش نێست.
3 اگن اِشان گۆن شدیگێن لاپا رُکست بکنان، راها تُسنت و کپنت، چیا که لهتێن چه دورێن جاگهان آتکگ.»
4 مریدان پَسّئو دات:
«اے بَرّ و گیابانا په اینچُک مردمئے وراکا، نان چه کجا بیارێن؟»
5 آییا چه مریدان جُست کرت:
«شمارا چُنت نان گۆن؟» گوَشتِش:
«هپت.»
6 آییا مردم زمینئے سرا نندگئے هُکم داتنت، هپتێن نانی زرتنت، هُدائے شگری گپت، چُنڈ چُنڈی کرت و مریدانی دستا داتنت، تانکه مردمانی دێما اێر بکننت.
مریدان انچُش کرت.
7 آیانی کِرّا لهتێن هُردێن ماهیگ هم هست‌اَت.
ایسّایا ماهیگانی سرا هم هُدائے شگر گپت و گۆن مریدان گوَشتی که مردمانی دێما اێر بکننت.
8 سجّهێنان سێرا وارت و رندا چه سر آتکگێن چُنڈان، مریدان هپت سَپْت پُرّ کرت.
9 آ مردم چار هزارئے کِساسا اتنت.
رَندا آییا مردم رُکست کرتنت و
10 هما وهدا گۆن وتی مریدان بۆجیگا نِشت و دَلْمانوتَهئے سرڈگارا شت.
آسمانی نشانیئے لۆٹگ
11 لهتێن پَریسی ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گپّ و تْرانا نِشت، تان آییا بچَکّاسنت و داما دئور بدئینت.
گوَشتِش:
«مارا آسمانی نشانیے پێش کن تان باور کنێن که ترا هُدایا رئوان داتگ.»
12 ایسّایا چه دلا آه و گینسارتے کَشّت و گوَشتی:
«اے زمانگئے مردم، چیا آسمانی نشانیَ لۆٹنت؟ باور کنێت که آیان هچ نشانیے دئیگَ نبیت.»
13 گڑا ایسّایا آ اِشتنت، بۆجیگا سوار بوت و دێم په گوَرمئے دومی نێمگا شت.
هیرودیس و پَریسیانی بدێن هُمیر
14 مریدان شمُشتگ‌اَت گۆن وت نان بزورنت.
بۆجیگا گۆن آیان یک نانے هست‌اَت و بسّ.
15 ایسّایا هُکم کرت و گوَشتنت:
«هُژّار بێت!
چه پَریسی و هیرودیس بادشاهئے هُمیرا پهرێز کنێت.»
16 آ وت‌مان‌وت هبر کنگا لگِّتنت که:
«واجه اے هبرا پمێشکا گوَشیت که ما گۆن وت نان نئیاورتگ.»
17 ایسّایا زانت و گوَشتی:
«چیا جێڑگا اێت که ‹گۆن ما نان نێست›؟ اَنگتَ نزانێت و سرپد نبوتگێت، شمئے دل اینکدر سکّ و سِنگ اَنت؟
18 شمارا چمّ پِر اِنت، گڑا په چے نگندێت، گۆش هست، بله گۆشان پَچَ نکنێت که بِشکنێت؟ شما شمُشتگ
19 من چِه پئیما گۆن پنچ نگنا پنچ هزار مردم سێر کرت و شما چه سر آتکگێن نگنان، چُنت سَپْت پُرّ کرت؟» مریدان پَسّئو دات:
«دوازده.»
20 شما ندیست که من هپت نان چُنڈ چُنڈ کرت و چار هزار مردما وارت و شما چه سر آتکگێن نگنانی چُنڈان، چُنت سَپْت پُرّ کرت؟ آیان پَسّئو دات:
«هپت.»
21 ایسّایا گوَشت:
«گڑا په چے اَنگت منی هبران سَرکِچَ نئوَرێت؟»
ایسّا کۆرێا بینا کنت
22 وهدے ایسّا گۆن وتی مریدان بئیت‌سئیدایا سر بوت، یک کۆرێن مردے آییئے کِرّا آورتِش و دَزبندی‌اِش کرت که وتی دستا آییئے سرا پِر بمُشیت.
23 ایسّایا کۆرئے دست گپت، چه مێتگا دور برت و آییئے چمّانی سرا لِبزی پِر مُشت.
رَندا وتی دستی آییئے چمّانی سرا اێر کرت و جُستی گپت:
«تئو چیزے گندئے؟»
24 آ مردا سر بُرز کرت و گوَشتی:
«مردمان گِندگا آن، گوَشئے درچک اَنت که سُرگا اَنت.»
25 ایسّایا پدا وتی دست آییئے چمّانی سرا پِر مُشتنت، اے رَندا، آییئے چمّ پکّا شَرّ بوتنت و سجّهێن چیزی په شَرّیا دیستنت.
26 نون ایسّایا گوَشت:
«تچکاتچک وتی لۆگا برئو و مێتگا مان متَرّ.»
پِتْرُسئے مَنَّگ و گواهی
27 ایسّا گۆن وتی مریدان دێم په کئیسَریَه پیلیپیئے کلّگان شت.
راها، چه وتی مریدان جُستی کرت:
«منی بارئوا مردم چے گوَشنت، من کئے آن؟»
28 آیان پَسّئو دات:
«لهتێنَ گوَشیت تئو پاکشۆدۆکێن یَهیا ائے، لهتێنَ گوَشیت تئو اِلیاس نبی ائے.
دگه لهتێنَ گوَشیت چه آ دگه نبیان یکّے ائے.»
29 گڑا آییا جُست کرت:
«شما وت منی بارئوا چے گوَشێت، من کئے آن؟» پِتْرُسا پَسّئو دات:
«تئو مَسیه ائے.»
30 بله آییا هُکم داتنت:
«اے هبرا پاشک مکنێت که من مَسیه آن.»
وتی مَرکئے بارئوا، ایسّائے ائولی پێشگۆیی
31 رَندا، ایسّا مریدان سر و سۆج دئیگا اَت و گوَشتی:
«انسانئے چُکّ باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت.
کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر اَلّما آییا ممَنّنت و بکۆشارێننت و سئے رۆچا رند پدا زندگ ببیت.»
32 وهدے ایسّایا اے سجّهێن هبر په تچکی و پَدّری دَرشان کرتنت، پِتْرُسا آ یک کِرّے برت و گوَشتی:
«او واجه!
دگه برے چُشێن هبر مکن.»
33 بله ایسّایا چَکّ تَرّێنت، مریدانی نێمگا چارت و پِتْرُسی هَکَّل دات و گوَشتی:
«او شئیتان!
چه منی دێما دور بئے.
تئیی هئیال هُدایی هئیالے نه‌اِنت، انسانی هئیالے.»
ایسّائے رَندگیری
(مَتّا 16:24–28؛ لوکا 9:23–27)
34 ایسّایا، سجّهێن مهلوک و مرید لۆٹتنت و گوَشتی:
«اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، باید اِنت وتی دلئے سجّهێن لۆٹ و واهگان یله بدنت و په ساهئے نَدر کنگا، وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت.
35 چیا که، اگن کَسے وتی ساهئے رَکّێنگا جُهد بکنت، آییا باهێنیت، بله هرکَس په من و منی وشّێن مستاگا وتی ساها باهێنیت، آییا رَکّێنیت.
36 اگن یکّێا سجّهێن دنیا برسیت بله وتی ساها بباهێنیت، چۆنێن سۆبے بارت و چے کَٹّتَ* کنت؟
37 مردم په وتی ساها چِه کیمّتے داتَ کنت؟
38 اگن کَسے اے بێوپا و رَدکارێن اَهد و زمانگا چه من و منی هبران لَجّ* بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، وهدے هُدائے پاکێن پرێشتگانی همراهیا گۆن پتئے مزنێن شان و مڑاها پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.»