مَرکاس 16

ایسّائے جاه جنَگ

(مَتّا 28‏:1‏–10؛ لوکا 24‏:1‏–12؛ یوهَنّا 20‏:1‏–10)

‏1 وهدے شَبَّتئے رۆچ هلاس بوت، مَریم مَجْدَلیَه، آکوبئے مات مَریم و سالومَها، وشبۆێن دارو گپت که ایسّائے جۆنا چرپ کننت.

‏2 یکشَمبِهئے^* بامگواها، دێم په ایسّائے کَبرئے سرا شتنت.

‏3 راها، وت‌مان‌وت هبر کنگا اتنت که: «بارێن، کَبرئے دَپئے ڈۆکا، کئے په ما لێٹێنیت و دورَ کنت؟»

‏4 بله وهدے نزّیک رَستنت دیستِش ڈۆک، که سکّ مزن اَت، لێٹێنگ بوتگ.

‏5 کَبرا که پُترتنت، دیستِش که راستێن نێمگا یک اِسپێت‌پۆشێن ورنایے نِشتگ.

چه آییئے گِندگا، سکّ هئیران و هَبَکَّه منتنت.

‏6 وَرنایا گوَشت:

«متُرسێت، شما ایسّا ناسِریئے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ.

آ زندگ بوتگ، جاهی جتگ و اِدا نه‌اِنت.

بچارێت، اے هما جاگه اِنت که اِدا آییئے جۆن اێر اَت.

‏7 نون شما برئوێت، پِتْرُس و آ دگه مریدان سهیگ کنێت که ایسّا چه شما پێسر، جَلیلا رئوت.

انچُش که وت شمارا گوَشتگ‌اَتی، همۆدا آییا گندێت.»

‏8 جنێن در آتک و چه کَبرئے سرا جِستنت.

آ چه تُرسا لَرزگ و درَهگا اتنت.

پمێشکا، گۆن هچکَسا هبرِش نکرت.

ایسّائے زاهر بئیگ

(لوکا 24‏:13‏–35؛ یوهَنّا 20‏:11‏–18)

‏9 یکشَمبِهئے سَباها ماهَلّه، چه وتی جاه جنَگا رَند، ایسّا چه سجّهێنان پێسر، مَریم مَجْدَلیَهئے دێما پَدّر بوت.

اے هما مَریم اِنت که ایسّایا چه آییا هپت جِنّ کَشّتگ‌اَت.

‏10 آ شت و ایسّائے گرێوان و پرێشانێن مریدی مستاگ داتنت که:

«من ایسّا دیستگ.»

‏11 بله اے هبر که ایسّا زندگ بوتگ و مَریما دیستگ، آیان باور نکرت.

‏12 رَندا، ایسّا دگه شِکل و دْرۆشمێا، دو مریدئے دێما زاهر بوت که دێم په یک کلّگێا رئوگا اتنت.

‏13 آ، پدا آتکنت و اے دگه مریدِش هال داتنت، بله آیان هم باور نکرت.

ایسّا په وتی یازدهێن مریدان زاهرَ بیت

(مَتّا 28‏:16‏–20؛ لوکا 24‏:36‏–49؛ یوهَنّا 20‏:19‏–23؛ کاسِدانی کار 1‏:6‏–8)

‏14 رَندا، آ وتی یازدهێن مریدانی دێما، هما وهدا آتک و زاهر بوت که آ وراک ورگا اتنت.

ایسّایا، په آیانی کَمباوری و سِنگدلیا، آ مئیاریگ کرتنت چیا که آیان آ مردمانی هبر باور نکرتگ‌اَت که ایسّااِش چه جاه جنَگا رند دیستگ‌اَت.

‏15 گۆن آیان گوَشتی:

«شما دنیائے سجّهێن کئومانی کِرّا برئوێت و وشّێن مستاگا سر کنێت.

‏16 هرکَس که منی سرا باورَ کنت و پاکشۆدیَ کنت، آ رَکّیت.

بله کَسے که منی سرا باورَ نکنت، مئیاریگَ بیت.

‏17 باورمندان، اے نشانی گۆنَ بنت:

منی نامئے سرا، جِنّان چه مردمانَ کَشَّنت، نۆک نۆکێن زبانان هبرَ کننت،

‏18 ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیز هم بوَرنت، آیان هچ پرواهَ نبیت.

گۆن باورمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.»

ایسّا آسمانا رئوت

(لوکا 24‏:50‏–53؛ کاسِدانی کار 1‏:9‏–11)

‏19 انچُش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت.

‏20 مرید، په آییئے مستاگئے شِنگ و تالان کنگا، هر مُلک و شهرا شتنت و هُداوند هم آیانی همراه اَت و آییا گۆن بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیان، وتی هبرانی بَرهَکّی، راست و پَدّر کرت.^*