ایسّائے جاه جنَگ
24
1 هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے گوَرباما،* جنێنان هما وشبۆێن رۆگن و اَتر که تئیار کرتگ‌اتنت، زرتنت و کبرئے سرا شتنت،
2 بله دیستِش هما ڈۆک که کبرئے دپا اَت لێٹ گپتگ و چه وتی جاگها ٹَگلتگ.
3 وهدے کبرئے تها شتنت، هُداوندێن ایسّائے جۆنِش ندیست.
4 هئیران اتنت و نزانتِش چے بکننت که اَناگت دو مرد، گۆن دْرپشۆکێن گُد و پُچّان آیانی کَشا اۆشتات.
5 جنێنان، چه تُرسا وتی سر جَهل کرت، بله آ دوێنان گوَشت:
«شما چیا آ زندگێنا، مُردگانی نیاما شۆهازَ کنێت؟
6 آ، اِدا نه‌اِنت، آییا جاه جتگ.
یات کنێت، آ وهدی که اَنگت گۆن شما جَلیلا اَت، چے گوَشتی؟
7 شمارا نگوَشتی که:
‹انسانئے چُکّ باید اِنت گنهکارانی دستا دئیگ ببیت، باید اِنت سَلیب کَشّگ ببیت و سئیمی رۆچا پدا زندگ ببیت و جاه بجنت›؟»
8 گڑا، آ جنێن ایسّائے اے هبرئے یات و تْرانَگا کپتنت.
9 چه کبرئے سرا که پِر ترّتنت، اے سجّهێن هال و هبرِش گۆن یازدهێن کاسِد و آ دگران گوَشتنت.
10 آ که اے هبرِش په کاسِدان رَسێنت، مَریم مَجْدَلیَه، یوانّا، آکوبئے مات مَریم و آیانی آ دگه همراهێن جنێن اتنت.
11 کاسِدان، جنێنانی هبر بے سر و بُنێن هبر زانت و باورِش نکرتنت.
12 بله پِتْرُس پاد آتک و په دْرِکّے کبرئے نێمگا شت، سَری جَهل کرت و کَبرئے تها چارتی، بله چه پتاتگێن گُدان و اَبێد، دگه هچّی ندیست.
گڑا چه وتی دیستگێنان، هئیران و هَبَکّه بوت و لۆگا پِر ترّت.
اِماووسئے رَهسرا
13 هما رۆچا، چه آیان دو مرید، دێم په اِماووس نامێن مێتگێا رئوگا اَت که چه اورْشَلیما کِساس یازده کیلومیتر دور اَت.*
14 آ، راها گۆن یکدگرا همے بوتگێن هبر و هالانی بارئوا گپّ و تْران کنگا اتنت.
15 همے وهدا که گپّ و هبرا اتنت، اَناگت ایسّا وت آیانی کِرّا آتک و گۆن آیان هۆر و همراه بوت.
16 بله پَجّاهِش نئیاورت، چیا که آیانی چمّ پردهێا پۆشتگ‌اتنت.
17 ایسّایا جُست کرت:
«شما وتی راها، چۆنێن سَرهالانی بارئوا گپّ و تْران کنگا اێت.»
آ گۆن گَمناکێن چِهرگے اۆشتاتنت.
18 گڑا چه آیان یکّێا که نامی کْلیوپاس اَت، پَسّئو دات:
«اورْشَلیما درامدێن مردم یکّێن تئو ائے، چه اے سَرهالان که همے رۆچان اۆدا بوتگ‌اَنت سهیگ نه‌ائے؟»
19 جُستی کرت:
«چه کجام سَرهالان؟» گوَشتِش:
«هما که ایسّا ناسِریئے سرا آتکنت.
آ، پئیگمبرے اَت که آییئے کار و هبران، هُدائے بارگاه و مردمانی گوَرا، بازێن زۆر و کُدرتے مان اَت.
20 بله مئے مزنێن دینی پێشوا و کئومئے سرۆکان درکئومانی دستا دات که په آییا کۆشئے هُکما بدئینت و رَندا آیان سَلیب کَشّت.
21 مارا اُمێت اَت، آ هما بیت که اِسراییلا رَکّێنیت.
نون گپّ اِش اِنت که اے هبران سئے رۆچ گوَستگ.
22 چه مئے همراهێن جنێنان، لهتێنانی هبران هم مارا هئیرتێا پِرّێنتگ.
آ مرۆچی بامگواها کبرئے سرا شتگ‌اَنت،
23 بله آییئے جۆنِش ندیستگ.
گڑا آتکنت و مارا هالِش دات که آیان په اِلهام و شُبێن پرێشتگ دیستگ‌اَنت که گوَشتگِش:
‹ایسّا زندگ اِنت.›
24 چه مئے مردمان هم لهتێن کبرئے سرا شتگ و آیان هم انچُش که جنێنان گوَشتگ هما ڈئولا دیستگ، بله آیانی چمّ په واجهئے جندا نکپتگ.»
25 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«او ناسرپدان!
په نبیانی سجّهێن هبرانی باور کنگا شمئے دل کۆر اِنت.
26 مَسیها په وتی شان و شئوکتئے رَسگا، اے سکّی و سۆری سگّگی نه‌اتنت؟»
27 رَندا ایسّایا وتی بارئوا، موسّا و سجّهێن نبیانی پاکێن کتابانی تها، هرچے که نبیسگ بوتگ‌اَت، آ سرپد کرتنت.
28 انچُش که هما مێتگئے نزّیکا آتک و رَستنت که اۆدا رئوگی اتنت، ایسّایا اے دابا پێش داشت که آییا دورتر رئوگی اِنت.
29 آیان دَزبندی کرت:
«شپا گۆن ما بجَلّ چیا که رۆچ شتگ و شپ آیگی اِنت.»
گڑا، ایسّا هم شت تان گۆن آیان بمانیت.
30 هما وهدا که ایسّا گۆن آیان په ورگا نِشت، نانی زرت، هُدائے شگری گپت، نانی چُنڈ چُنڈ کرت و آیانی دستا دات.
31 نون آیانی چمّ پَچ بوتنت و ایسّااِش پَجّاه آورت بله هما دمانا چه آیانی چمّا چێر و اَندێم بوت.
32 گڑا چه یکدومیا جُستِش کرت:
«راها وهدے آ گۆن ما تْران کنگا اَت و مارا پاکێن کتابانی هبران سرپد کنگا اَت، مئے دل جنَگ و دْریک دْریک کنگا نه‌اَت؟»
33 گڑا، هما دمانا پاد آتک و اورْشَلیما پِر ترّتنت.
اۆدا، آیان یازدهێن کاسِد و آ دگه مرید یکجاه دیستنت،
34 که گوَشگا اتنت:
«اے راست اِنت که هُداوندا جاه جتگ و په شَمونا زاهر بوتگ!»
35 گڑا اے دوێنان وتی راهئے سرگوَست گۆن آیان گوَشت که ایسّااِش چِه پئیما نانئے چُنڈ کنگئے وهدا پَجّاه آورتگ.
ایسّا په مریدان پَدّرَ بیت
36 تنینگه آ همے هبران اتنت که ایسّا وت آتک و آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی:
«دْرود و دْرَهبات* په شما!»
37 آیان تُرست و هئیران و هَبَکّه بوتنت و گُمانِش کرت بلکێن روهے گِندگا اَنت.
38 بله ایسّایا گوَشت:
«په چے شمارا اینچُکَ تُرسیت و هئیران و هَبَکّه منتگێت و چیا شمئے دلا شکّ پاد آتکگ؟
39 دست و پادانُن بگندێت، اے منی جند اِنت.
منا دست جنێت و بچارێت، اَرواها هَڈّ و گۆشت پِرَ نبیت، بله شما گِندگا اێت که منا هَڈّ و گۆشت پِر اِنت.»
40 اے هبرئے گوَشگا رَند، وتی دست و پادی پێش داشتنت.
41 آ، چه شادمانیا هئیران و هَبَکّه بوتنت و باورِش نکرت.
گڑا، جُستی کرت:
«گۆن شما په ورگا اِدا چیزے هست؟»
42 چُنڈے پتکگێن ماهیگِش دات،
43 ایسّایا زرت و آیانی دێم په دێما وارت.
44 گڑا گوَشتی:
«اے منی هما هبر اَنت که من گۆن شما آ وهدا کرتگ‌اَنت که اَنگت گۆن شما بوتگان.
منی بارئوا، هر هبرے که موسّائے شَریَت، زَبور و نبیانی کتابان نبشته اِنت، آ زلور باید اِنت هما ڈئولا سرجم ببنت.»
45 رَندا، آیانی زانت و زانگی رُژناگ کرت تانکه پاکێن کتابانی مانا و مکسدا سرپد ببنت.
46 گوَشتی:
«نبیسگ بوتگ که مَسیه باید اِنت سکّی بسگّیت، ساه بدنت و سئیمی رۆچا، چه مُردگانی نیاما جاه بجنت و
47 آییئے نامئے سرا، پشۆمان بئیگ و گناهانی پهِلّی باید په سجّهێن کئومان جار جنَگ ببیت.
اے کارئے بُنگێج چه اورْشَلیما بیت.
48 شما اے کار و هبرانی گواه و شاهد اێت.
49 من وتی پتئے واده داتگێن پاکێن روها په شما رئوانَ دئیان، نون شما شهرا بمانێت، تان هما وهدا که چه بُرزا شمارا واک و کُدرت برسیت.»
ایسّا آسمانا رئوت
(مَرکاس 16:19؛ کاسِدانی کار 1:9)
50 رَندا، ایسّایا مرید تان بئیت‌اَنیائے نزّیکا برتنت و دست بُرز کرت و په آیان نێکێن دْوایی لۆٹت و برکت داتنت.
51 هما وهدا که دْوا کنگ و برکت دئیگا اَت، چه آیان گیشّت و آسمانا برگ بوت.
52 مریدان ایسّا پرستش کرت و گۆن بازێن گَل و وشّیے اورْشَلیما پِر ترّتنت.
53 مُدام مزنێن پرستشگاها منتنت و هُدایا سَتا کنان اتنت.