هالیگێن کَبر
20
1 هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے سباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، مَریم مَجْدَلیَه کَبرئے سرا شت و دیستی هما ڈۆک که کَبرئے دپا اَت، چه کَبرا دور کنگ بوتگ.
2 آ په مئیدان، شَمون پِتْرُس و ایسّائے هما مریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت.
گوَشتی:
«واجهِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.»
3 گڑا پِتْرُس و آ دگه مرید راه گپتنت و دێم په کَبرا شتنت.
4 هر دوێنان مئیدان کرت، بله آ دگه مرید چه پِتْرُسا گوَست و چه آییا پێسر کَبرئے سرا رَست.
5 سَری جَهل کرت و کَبرئے تها چارتی.
پتاتگێن گُدی دیستنت، بله وت کَبرئے تها نَشُت.
6 رَندا شَمون پِتْرُس رَست و کَبرئے تها شت.
آییا هم دیست که کپُن همۆدا اِنت.
7 آ دَزمال که ایسّائے سرا بستگ‌اَت کَپُنئے کِرّا نه‌اَت، پێتکگ‌اَت و کمّے دورتر یک کِرّێا اێر اَت.
8 رَندا، آ مرید که پێسرا کَبرئے سرا رَستگ‌اَت کَبرئے تها شت، دیستی و ایمانی آورت.
9 چیا که آیان، تان آ وهدی پاکێن کتابئے هبر سَرکِچ نئوارتگ‌اَت که ایسّا باید اِنت چه مُردگانی نیاما جاه بجنت.
10 گڑا آ دوێن مرید، وتی لۆگان پِر ترّتنت.
ایسّا په مَریم مَجْدَلیَها پَدّرَ بیت
11 مَریم چه کَبرا ڈنّ اۆشتاتگ‌اَت و گرێتی.
هما ڈئولا که گرێوگا اَت، سری جَهل کرت و کَبرئے تۆکا چارتی.
12 همۆدا که ایسّائے جۆن اێر بوتگ‌اَت، دو اِسپێت‌پۆشێن پرێشتگی دیست، یکّے سرونان نِشتگ‌اَت و آ دگه پادونان.
13 آیان گوَشت:
«او جنێن!
تئو په چے گرێوگا ائے؟» پَسّئوی دات:
«منی واجهِش برتگ و نزانان کجا اێرِش کرتگ.»
14 وهدے اے گوَشتی، چَکّی تَرّێنت و ایسّایی دیست همۆدا اۆشتاتگ‌اَت، بله پَجّاهی نئیاورت.
15 ایسّایا گۆن آییا گوَشت:
«او بانُک!
چیا گرێوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟» مَریما هئیال کرت بلکێن باگپان اِنت.
گوَشتی:
«او واجه!
اگن تئو برتگ، منا بگوَش کجااِت اِشتگ که من آییا ببران.»
16 ایسّایا پَسّئو دات:
«او مَریم!»
مَریما چَکّ تَرّێنت و آرامی زبانا گوَشتی:
«رَبّونی!»
(بزان:
او منی استاد.)
17 ایسّایا گوَشت:
«منا دست مجن، چیا که اَنگت پتئے کِرّا بُرزاد نشُتگان، بله منی براتانی کِرّا برئو و آیان بگوَش که انّون دێم په وتی پتا و شمئے پتا، وتی هُدایا و شمئے هُدایا بُرزادَ رئوان.»
18 مَریم مَجْدَلیَه مریدانی کِرّا شت و مستاگی دات:
«من هُداوند دیست.»
گڑا ایسّائے کُلئوی په آیان برت و سر کرت.
ایسّا په مریدان پَدّرَ بیت
19 هما یکشَمبِهئے شپا، وهدے مرید چه یَهودیانی تُرسا لۆگێئے تها مُچّ اتنت که دروازگی کُبل اتنت، ایسّا آتک، آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی:
«شمارا سُهل و اێمنی سر بات.»
20 اے هبرئے گوَشگا رَند، وتی دست و پهلوگی آیانا پێش داشتنت.
وهدے مریدان هُداوند دیست، باز گَل و شادان بوتنت.
21 ایسّایا پدا گوَشت:
«شمارا سُهل و اێمنی سر بات.
هما ڈئولا که پتا منا راه داتگ، من شمارا رئوانَ کنان.»
22 چه اے هبرا رَند، ایسّایا مرید دَم جتنت و گوَشتی:
«هُدائے پاکێن روها بگرێت و وتی دلا جاگه بدئیێت!
23 اگن کَسێئے گناهان ببَکشێت، بَکْشگَ بنت، آیان که نبکشێت، بَکْشگَ نبنت.»
ایسّا و توما
24 چه دوازدهێن مریدان یکّے، توما که آاِش «جاڑۆ» نامێنتگ‌اَت، ایسّائے آیگئے وهدا گۆن آیان گۆن نه‌اَت.
25 پمێشکا وهدے آ دگه مرید گوَشگا اتنت:
«ما هُداوند دیستگ،» آییا گوَشت:
«من تان آییئے دستان، مێهانی ٹَپّا مگندان، تانکه وتی لَنکُکا، مێهانی ٹَپّا و دستا آییئے پهلوگا اێر مکنان، باورَ نکنان.»
26 هشت رۆچا رَند، وهدے مرید پدا یکجاه بوتنت، توما هم گۆن اَت.
لۆگئے دپ بَند اَت، بله اَنگت هم ایسّا گوَست و آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی:
«شمارا سُهل و اێمنی سر بات.»
27 نون گۆن تومایا گوَشتی:
«وتی لَنکُکا اِدا بیار، منی دستان بچار، وتی دستا منی پهلوگئے سرا اێر کن و چه اِد و رند بےایمان مبئے، ایماندار بئے.»
28 تومایا گوَشت:
«او منی هُداوند، او منی هُدا!»
29 ایسّایا گوَشت:
«تئو پمێشکا ایمان آورت که منا دیستِت.
بله بَهتاور هما اَنت که منا نگندنت و ایمانَ کارنت.»
اے کتابئے نبیسگئے مکسد