شئیتان ایسّایا چَکّاسیت
4
1 ایسّا، هُدائے پاکێن روها سررێچ، چه اُرْدُنئے کئورا پِر ترّت و پاکێن روه، گیابانا آییئے رهشۆن اَت.
2 اۆدا شئیتانا ایسّا تان چِل رۆچا چَکّاست.
* آ رۆچان آییا هچ وراکے نئوارت.
وهدے آ رۆچ هلاس بوتنت شدیگ بوت.
3 شئیتانا گوَشت:
«اگن تئو هُدائے چُکّ ائے، گڑا اے سِنگا بگوَش نَگَنے ببیت.»
4 ایسّایا پَسّئو دات:
«پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ که مردم تهنا په نان زندگَ نبیت.»*
5 گڑا شئیتانا آ، یک بُرزێن جاگهێا برت و په یک دمانے دنیائے سجّهێن بادشاهی پێش داشتنت و
6 گوَشتی:
«من اِشانی سجّهێن وَس و واک و شئوکتا ترا دئیان، چیا که اے منی دستا کپتگ‌اَنت و من هرکَسا بلۆٹان، دئیانِش.
7 پمێشکا، اگن تئو منا پرستش بکنئے، اے سجّهێن تئییگَ بنت.»
8 ایسّایا پَسّئو دات:
«پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ:
وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.»*
9 رَندا، شئیتانا ایسّا اورْشَلیما برت، مزنێن پرستشگاهئے دیوالئے بُرزترێن جاگها اۆشتارێنت و گوَشتی:
«اگن تئو هُدائے چُکّ ائے گڑا وتا چه اِدا جهلاد دئور بدئے.
10 چیا که پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ:
هُدا په تئیی نِگهپانیا وتی پرێشتگان هُکمَ کنت * و
11 آ، ترا وتی دَستانی دلا دارنت
تان تئیی پاد ڈۆکێا ملگّیت.»*
12 ایسّایا پَسّئو دات:
«پاکێن کتاب چُش هم گوَشیت:
وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمایش مکن.»*
13 شئیتانا، وهدے وتی سجّهێن چَکّاس هلاس کرتنت، ایسّایی په دگه شرترێن وهد و مۆهێا اِشت و شت.
چه ناسِرَها ایسّائے در کنگ
14 گڑا ایسّا گۆن پاکێن روهئے زۆر و واکا جَلیلا پِر ترّت و آییئے نام و تئوار آ سجّهێن دَمگا سر بوت.
15 ایسّایا آیانی کنیسهانی* تها تالیمَ دات و سجّهێن مردمان آ سَتا کرت و ساڑات.*
16 گڑا، ناسِرَها شت، همۆدا که رُستگ و مزن بوتگ‌اَت.
شَبَّتئے رۆچا،* وتی هێل و آدتئے سرا کنیسها آتک.
اۆدا په وانگا اۆشتات.
17 اِشئیا نبیئے کتابِش آییئے دستا دات.
انچُش که آییا پَچ کرت، چمّی په هما بهرا کپت که گوَشیت:
18 «هُداوندئے روه منی سرا اِنت،
آییا منا دست پِر مُشتگ*
تانکه وار و نێزگاران وشّێن مستاگے برسێنان،
منا دێمی داتگ که بندی و اَسیران آزاتیئے بشارتا بدئیان و
په کۆران بیناییئے مستاگا برسێنان،
زُلم دیستگێنان برَکّێنان و
19 هُداوندئے مِهر و رهمتئے سالئے بشارتا بدئیان.»*
20 گڑا، ایسّایا کتاب پێتک، کنیسهئے هِزمتکارئے دستا دات و نِشت.
پرستشگاهئے سجّهێن مردم آییئے نێمگا چارگا اتنت.
21 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«مرۆچی گۆن شمئے گۆش دارگا، پاکێن کتابئے اے نبشتهئے راستی پکّا و سرجم بوت.»
22 هرکَسا په آییا شَرّێن گواهیے دات و چه آییئے پُرمِهرێن هبران، سجّهێن مردم هئیران و هَبَکّه منتنت.
گوَشتِش:
«بارێن، اے هما ایسُّپئے چُکّ نه‌اِنت؟»
23 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«من دلجم آن شما اے بَتَلا په منَ کارێت که:
‹اگن تئو داکترے ائے گڑا پێسرا وتا دْراه بکن.
هما مۆجزه که ما اِشکتگ تئو کَپَرناهوما کرتگ‌اَنت، آیان اِدا وتی شهر و هَنکێنا هم پێش بدار.›»
24 گێشی کرت:
«شمارا راستێنَ گوَشان، هچ نبیێا وتی شهر و هَنکێنا شرپ نێست.
25 دلجم ببێت که اِلیاس نبیئے زمانگا، وهدے تان سئے و نێم سالا آسمانئے دپ بند بوت و سجّهێن مُلکا مزنێن ڈُکّالے کپت، اِسراییلا بازێن جنۆزامے هست‌اَت.
26 بله اِلیاس په کُمکا چه آیان یکّێئے کِرّا هم راه دئیگ نبوت، تهنا سئیدونئے شهر سَرَپَها، په یک جنۆزامێئے کُمکا رئوان دئیگ بوت.
27 همے پئیما، اِلیشا نبیئے زمانگا، اِسراییلا بازێنے سْیَه‌گَرّئے* نادْراهیا گپتگ‌اَت، بله یکّے هم دْراه نبوت.
تهنا نۆمان نامێن مردے رَکّت که آ سوریَهئے مُلکا نندۆک اَت.»
28 چه اے هبرانی اِشکنگا، کنیسهئے نِشتگێن مردم زهر گپتنت.
29 پاد آتکنت و ایسّااِش تێلانک دئیان چه شهرا در کرت و هما کۆهئے کَشَگا برت که شهر آ کۆهئے سرا اڈّ بوتگ‌اَت، تانکه جهلاد دئوری بدئینت.
30 بله ایسّا چه مردمانی نیاما در آتک، وتی راهی گپت و شت.
یک مردێئے جِنّئے در کنگ
31 رَندا، ایسّا کَپَرناهوما شت، که جَلیلئے دَمگئے شهرے.
شَبَّتئے رۆچا، پرستشگاهئے تها مردمی تالیم داتنت.
32 ایسّائے سر و سۆجانی گۆش دارۆک چه آییئے هبرانی اِشکنگا هئیران اتنت، چیا که آییا گۆن واک و اِهتیار، گپّ و تْرانَ کرت.
33 کنیسهئے تها یک مردێا که آییا جِنّے پِر اَت، کوکّار کنانا گوَشت:
34 «او ایسّا ناسِری!
ترا گۆن ما چِه کار اِنت؟ آتکگئے که مارا گار و تباه بکنئے؟ منَ زانان تئو کئے ائے، تئو هُدائے گچێن کرتگێن هما پاکێن ائے.»
35 ایسّایا جِنّ هکّل دات و گوَشتی:
«وتی دپا بدار و اے مردا یله دئے!»
جِنّا مردمانی دێما آ مرد زمینا دئور دات و انچُش در آتک که آ مردا هچ نُکسانے نرَست.
36 چه اے کارا سجّهێن مردم هئیران بوتنت و وت‌مان‌وتا گوَشتِش:
«اے چۆنێن هبرے؟!
گۆن واک و اِهتیارے جِنّان هُکمَ دنت و آ هم مردمان یلهَ کننت.»
37 نون، کِرّ و گوَرئے سجّهێن هَلک و هَنکێنان، ایسّائے نام و تئوار پرُشت و شِنگ بوت.
دْرهبکشی* و هُدائے کُلئو
38 ایسّا چه کنیسها در کپت و شَمونئے لۆگا شت.
شَمونئے وسّیگ، ترندێن تَپێا گپتگ‌اَت.
شَمونئے لۆگئے مردمان، په آییئے دْراه کنگا گۆن ایسّایا دَزبندی کرت.
39 ایسّا شت، آییئے کَشا اۆشتات و تپی هکّل دات.
هما دمانا تَپی سِست و په آیانی هِزمت کنگا پاد آتک.
40 رۆنِندا،* مردمان هر ڈئولێن نادْراه ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا نادْراهانی سرا دست پِر مُشت و دْراه کرتنت.
41 جِنّ، چه بازێن مردمان در آتکنت و کوکّار کنان گوَشتِش:
«تئو هُدائے چُکّ ائے،» چیا که آیان زانتگ‌اَت، آ هُدائے هما گچێن کرتگێن مَسیه اِنت.
بله ایسّایا هکّل دئیان بێتئوار کرتنت.
42 وهدے رۆچ بوت، ایسّا یک گِستاه* و پناهێن جاگهێا شت.
مردم آییئے شۆهازا اتنت.
وهدے آیان ایسّا دیست، گوَشتِش:
«گۆن ما بجَلّ* و مارا یله مدئے.»
43 ایسّایا گوَشت:
«منا هُدائے بادشاهیئے مستاگ، آ دگه شهران هم رسێنگی اِنت، چیا که هُدایا منا په همے کارا راه داتگ.»
44 گڑا یَهودیَهئے سجّهێن کنیسهان، وشّێن مستاگی جار جت.