تُهم چَنڈگئے مِسال
4
1 ایسّا پدا مَزَن‌گوَرمئے کِرّا، مردمان درس و سَبک دئیگا اَت.
آییئے چپّ و چاگردا همینچُک مردم مُچّ بوت که بۆجیگێا سوار بوت و کَمُّکے آ کَشتر کِنزت، بله سجّهێن مردم گوَرمئے تئیابا* مُچّ و یکجاه اتنت.
2 گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبک داتنت و گوَشتی:
3 «گۆش دارێت.
یک دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت،
4 تُهمانی چَنڈگئے وهدا کَمُّکے تُهم راهئے سرا رِتک و بالی مُرگان چِت و وارتنت.
5 کمّے تُهم ڈَل و ڈۆکانی سرا رِتک که اۆدا هاک کمّ اَت، پمێشکا زوت رُست و سبز بوتنت، چیا که ڈگار تَلَگ اَت.
6 بله چه رۆچئے ترُندێن گرمیا گیمُّرت* و هُشک بوتنت، چیا که آیانی ریشّگ و وَنڈال،* زمینا جُهل نشُتگ‌اتنت.
7 کمّے تُهم هم شِزّ و چِرِکّ و ڈَنگرانی* تها رِتک، شِزّ و ڈَنگران آیانی رُست و رُدۆم داشت و آ بێبَر و بێسَمَر منتنت.
8 دگه کمّے تُهم، شَرّێن زمینا رِتک، آ شَرّ رُست و مزن بوتنت، جاهے سی سَری، جاهے شَست سَری و جاهے سَد سَری هۆشگ و بَرِش کرت.»
9 پدا گوَشتی:
«هرکَسا په اِشکنگا گۆش هست، بِشکنت.»
10 وهدے مردم شتنت و ایسّا تهنا مَنت، گڑا دوازدهێن مرید و اے دگه همراهان، چه آییا اے مِسالانی مانا جُست کرت.
11 ایسّایا پَسّئو دات:
«هُدائے بادشاهیئے راز په شما بَکشگ بوتگ، بله آ که منی راهئے رَندگیریا نکننت، اے چیز په آیان هُشکێن مِسال و دَروَر اَنت و بسّ،
12 تانکه:
گۆن چمّان بچارنت، بله مگندنت
گۆن گۆشان بِشکننت، بله سَرکِچ مئوَرنت،
هُدائے نێمگا پِر مترّنت و بَکشگ مبنت.»
تُهم چَنڈگئے مِسالئے مکسد
13 پدا گوَشتی:
«اگن شما اے مِسالا سَرکِچَ نئوَرێت، گڑا آ دگه مِسالان چۆن زانتَ کنێت؟
14 تُهم چَنڈۆک هما اِنت که هُدائے هبرا کِشیت.
15 لهتێن مردم راهئے سرا رتکگێن تُهمئے ڈئولا اِنت.
هُدائے گال و هبر که اۆدا کِشگَ بیت، هما دمانا شئیتانَ کئیت و چه آیانی دلا کِشتگێن هبرا درَ کنت و بارت.
16 همے ڈئولا، آ تُهم که ڈَل و ڈۆکانی سرا رتکنت، هما مردمانی مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ دارنت و هما دمانا په گَل و شادهیَ مَنّنت،
17 بله په اے سئوبا که ریشّگ و وَنڈالِش نجتگ، هُدائے کُلئو آیانی دلا، تان دێرا نمانیت و جاگهَ نکنت.
وهدے په هُدائے گال و هبرانیگی سکّی و آزارے سر بجنت، هما دمانا چه راها ٹَگلنت و کپنت.
18 آ تُهم که شِزّ و ڈَنگرانی نیاما رێچگ بوتنت، هما مردم اَنت که هُدائے گال و هبرا گۆشَ دارنت
19 بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپَه* و آ دگه چیزانی لۆٹ و واهگ آیان ردَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت.
20 آ که شَرّێن زمینئے ڈئولا اَنت، هما اَنت که هُدائے هبرا اِشکننت و مَنّنت، بَر و بَروَردَ دئینت، لهتێن سی سَری، لهتێن شَست سَری و لهتێن سد سَریَ بیت.»
چِراگئے مِسال
21 ایسّایا مِسال دئیانا گوَشت:
«کئے رۆکێن چِراگا تَگار،* یا تَهتئے چێرا چێرَ دنت؟ چِراگا چِراگجاهئے سرا اێرَ نکننت؟
22 آ چیز که چێر اِنت، زاهر و پَدّر* بئیگی اِنت و آ هبر که پناه و اَندێم اِنت، آشکار و دێمدرا بئیگی اِنت.
23 هرکَسا په اِشکنگا گۆش هست، بِشکنت.»
24 پدا گوَشتی:
«دلگۆش کنێت که شما چے اِشکنێت.
گۆن هر کئیل و پئیمانهێا که بدئیێت، گۆن هما کئیلا شمارا دئیگَ بیت.
اَنگت گێشتر هم شمارا رسیت.
25 کَسێا که چیزے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت و کَسێا که نێست، چه آییا هما که هست‌اِنتی هم پَچ گِرگَ بیت.»
تُهمے که بُجیت و سبزَ بیت
26 ایسّایا گوَشت:
«هُدائے بادشاهی، انچُش اِنت که کَسے ڈگارا تُهم بکِشیت.
27 شپا بوَپسیت و رۆچا آگاه ببیت.
بله تُهم انچُشَ رُدنت و مزنَ بنت که دِهکان وتَ نزانت چِه پئیما و چۆنکا چُش بوت.
28 بے کَسێئے کُمکا ڈگار، کِشتگێن تُهما په بَر و بَروَردَ رسێنیت.
اے ڈئولا:
پێسرا تاک، پدا هۆشگ و رَندا هۆشگئے تها دانگ.
29 وهدے کِشارئے بَرَ رَسیت، دِهکان داسا سۆهانَ کنت، چیا که رۆن و مۆشئے وهد آتکگ.»
کَسترێن تُهمئے مِسال
30 پدا ایسّایا گوَشت:
«په هُدائے بادشاهیا، چۆنێن دَروَرے بیارێن و چۆنێن مِسالے په آییئے بئیانا پێش بکنێن؟
31 هُدائے بادشاهی، ٹێلکاهئے* تُهمئے ڈئولا اِنت.
زمینا کِشگی تُهمانی تها چه سجّهێنان کَسترێن اِنت.
32 بله کِشگ که بوت، رُدیت و چه آ دگه سبزگان بُرزترَ بیت، شاه و لَمبی انچُش مزنَ بنت که بالی مُرگ، آییئے تاک و ٹالانی ساهگئے چێرا کُدۆه و کُدام بندنت.»
33 ایسّایا هُدائے هبر اَنچێن مِسال و دَروَرانی تها گۆن آیان درشانَ کرتنت که آ سَرکِچ بوَرنت و سرپد ببنت.
34 بے دَروَر و مِسالان هچ هبریَ نکرت، بله وهدے گۆن وتی مریدان تهنا بوت، گڑا سجّهێنی په آیان مانا کرتنت.
توپّانئے اێرمۆش* کنگ
35 هما رۆچا، بێگاها، ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت:
«بیاێت گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.»
36 آیان چه مردمان رُکست گپت، هما بۆجیگا که ایسّا نِشتگ‌اَت سوار بوتنت و ایسّااِش گۆن وت برت.
دگه لهتێن بۆجیگ هم همراه اَت.
37 دێر نگوَست که مزنێن سْیَه‌گواتێا سر کرت و مستێن چئول و مئوجان بۆجیگ چه آپا پُرّ کرت.
38 ایسّایا، سَرجاهے سرئے چێرا اَت و بۆجیگئے پُشتی نێمگا، واب اَت.
گڑا مریدان، چه وابا آگاه کرت و گوَشتِش:
«او استاد!
ترا مئے هئیال هچّ گوَر نه‌اِنت که ما اێر بُکّگی* و مِرَگی اێن؟»
39 آ چه وابا آگاه بوت، گواتی هَکَّل دات و مستێن چئولی نِهرّان بستنت و گوَشتی:
«اێرمۆش!
بند کنێت!»
گڑا گوات کپت و چئول و مئوج آرام گپتنت.
40 پدا گۆن وتی مریدان گوَشتی:
«شمارا په چے تُرسیت؟ اَنگت باورَ نکنێت؟»
41 آیان سکّ تُرست و وت‌مان‌وتا گوَشتِش:
«اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت؟»