لَنگ و مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی
2
1 لهتێن رۆچا و رَند، ایسّا پدا کَپَرناهوما آتک و اے هبر شِنگ و تالان بوت که آ لۆگا اِنت.
2 گڑا، همینکدر مردم آتک و مُچّ بوت که لۆگئے دپا، اۆشتگئے جاگه هم نێست‌اَت.
ایسّا هُدائے هبران مهلوکا درس و سَبک دئیگا اَت.
3 هما دمانا، چار مردم یک لَنگ و مُنڈێن مردے آییئے کِرّا آرگا اَت،
4 بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، مُنڈِش ایسّائے نزّیکا آورت نکرت.
پمێشکا، لۆگئے سرا سر کپتنت، لۆگئے سرِش ٹُنگ کرت و مُنڈِش گۆن نِپادا، جَهل اێر دات.
5 ایسّایا که آیانی سِتک و باور دیست، گۆن لَنگا گوَشتی:
«او منی چُکّ!
تئیی گناه بَکشگ بوتنت.»
6 بله شَریَتئے لهتێن زانۆگر که اۆدا نِشتگ‌اَت، وتی دلا گوَشتِش:
7 «آ په چے چُشَ گوَشیت؟ اے کُپرے.
اَبێد چه* هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.»
8 هرچے که آیانی دلا اَت، ایسّایا هما دمانا زانت و گوَشتی:
«شما په چے وتی دلا چُشێن هئیالَ کنێت.
9 وت بگوَشێت، گۆن اے لَنگا کجام هبر آسانتر اِنت:
‹تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت› یا:
‹پاد آ، وتی نِپادان بزور و برئو›؟
10 بله من پمێشکا اے هبر کرت تان شما بزانێت، من که انسانئے چُکّ آن،* منا اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست.»
پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی:
11 «ترا گوَشان، پاد آ، وتی نِپادان بزور و لۆگا برئو.»
12 گڑا مرد سجّهێنانی دێما پاد آتک، وتی نِپادی زرتنت و ڈنّا در بوت.
سجّهێن مردم هئیران بوتنت، هُدااِش ستا کرت و ساڑات* و گوَشتِش:
«ما چُشێن کار هچبر ندیستگ‌اَت.»
لاویئے لۆٹاێنگ
13 ایسّا، پدا گوَرمئے لَمبا شت.
مردمانی مزنێن رُمبے آییئے کِرّا آتک، ایسّایا آ مردم تالیم و سَبک داتنت.
14 انچُش که ایسّا راها رئوگا اَت، هَلْپیئے چُکّ لاوی‌ای دیست که سُنگ* و مالیات گِرگئے جاگها نِشتگ‌اَت.
گۆن آییا گوَشتی:
«بیا، منی رَندگیریا بکن.»
آ پاد آتک و ایسّائے همراه بوت.
15 وهدے ایسّا لاویئے لۆگا په ورگا نِشتگ‌اَت، دگه بازێن سُنگی و مالیاتگیر و گنهکارێن مردمے گۆن ایسّا و آییئے مریدان نان ورگا اَت.
* چیا که بازێنے آییئے مَنّۆک اَت.
16 شَریَتئے پَریسی زانۆگران، وهدے ایسّا گۆن اے ڈئولێن مردمان یکجاه ورگا دیست، گۆن ایسّائے مریدان گوَشتِش:
«آ په چے گۆن سُنگی و گنهکاران هۆر نِشتگ و ورگا اِنت؟»
17 اے هبرانی اِشکنگا رَند، ایسّایا گوَشت:
«دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت.
من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گنهکارانی لۆٹگ و گوانک جنَگا آتکگان.»
رۆچگئے بارئوا
18 یَهیائے مرید و پَریسی رۆچگ اتنت.
نون مردم ایسّائے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت:
«چیا چُش اِنت که یَهیا و پَریسیانی مرید رۆچگَ دارنت، بله تئیی مرید رۆچگَ نبنت؟»
19 ایسّایا اے جُست گۆن یک مِسالے چُش پَسّئو* دات:
«سور و آرۆسئے مهمان، تان سالۆنک نِشتگ، رۆچگ بوتَ کننت؟ نه، تانکه سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، رۆچگَ نبنت.
20 بله آ رۆچَ کئیت که سالۆنک چه آیان جِتا کنگَ بیت، گڑا آ رۆچگَ دارنت.
21 هچکَس چه نۆکێن گُدێا چُنڈے ندرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت، چیا که نۆکێن گُدئے پَچّ نزَّ کئیت و کوَهنێن پَشکا گێشترَ دِرّیت.
22 هچکَس هم نۆکێن شرابا، کوَهنێن زِکّان* مانَ نکنت، چیا که نۆکێن شراب، زِکّانَ تْراکێنیت و دِرّیت.
زِکّ و شراب، هر دو زئوالَ بنت.
نۆکێن شرابا، نۆکێن زِکّان مانَ کننت.»
ایسّا شَبَّتئے واجه و واهند اِنت
23 شَبَّتئے رۆچے، ایسّا چه گندمی کِشاران گوَزگا اَت.
آییئے مریدان راه رئواجکا چه آ کِشاران لهتێن هۆشگ سِست.
24 پَریسیان گۆن ایسّایا گوَشت:
«بچار، چیا تئیی مرید شَبَّتئے رۆچا اَنچێن کارَ کننت که رئوا نه‌اِنت؟»
25 ایسّایا گوَشت:
«زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت و آیان چیزے په ورگا نێست‌اَت، گڑا داوودا چے کرت؟
26 مسترێن دینی پێشوا آبیاتارئے زمانگا، داوود هُدائے پاکێن لۆگا شت و وت گۆن همراهان هُدائے ناما هما هئیراتی و پاکوَنڈێن نانِش وارتنت که، اَبێد چه دینی پێشوایان دگه هچکَسا آیانی ورگئے هَکّ نێست‌اَت.»
27 پدا، گۆن آیان گوَشتی:
«هُدایا شَبَّتئے رۆچ په مردمان پێدا کرتگ، مردم په شَبَّتئے رۆچا پێدا نکرتگ.
28 پمێشکا، من که انسانئے چُکّ آن، منا شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هم هست.»