जीसु गोटोक फरीसी चो घरे
14
गोटोक बिसातो दिने, फरीसीमन चो गोटोक मुखिया, जीसु के आपलो घरे खाउक नेवता दिलो, आउर हुनमन जीसु चो नीस डगरातो काजे घत ने रओत,
2 आउर गोटोक मनुक जीसु चो पुरे रये, हुनके हाथ-पांय फुला चो बेमार रये।
3 जीसु, धरम-पंडितमन आउर फरीसीमन के पूछलो: “नियम-कानुन चो हिसाब ने बिसातो दिने कोकई उजरातोर नंगत आय कि नाई?”
4 मानतर हुनमन ओगाय रला। तेबे जीसु हुन बेमार बीता चो हाथ के धरुन उजरालो आउर जाउक दिलो।
5 आउर जीसु हुनमन के बललो: “तुमचो मंजिगता ने असन कोन आसे जेचो बेटा नोहले बयला, बिसातो दिने चुंआ ने घसरुन गेलोने, तुमी हुनके तूरते नी निसकाहासे?”
6 धरम पंडितमन आउर फरीसीमन जीसु के गोट उलटाउक नी सकला।
मान-गुन चो ठान
7 जीसु दखलो कि नेवतलो लोगमन, पुरे-पुरे चो मुखियामन चो ठानमन ने बसते रओत, तेबे जीसु गोटोक कटाव हुनमन के सांगलो।
8 “कोनी तुके बिया घरे खातो काजे हागदिलोने पुरे चो ठान ने नी बस, असन नी होओ कि तुचो ले बले बड़े बीता के हागदिलोर आसे होती।
9 आउर जोन तुके आउर हुनके हागदिलोसे, हुन तुचो लगे एउन हुनके ठान देस बललोने तुके लाज होउन भाति सपाय ले पाटे बसुक पड़ेदे।
10 एईकाजे कोनी तुके हागदिलोने तुय सपाय ले पाटे चो ठान ने जाउन बस, कसनबलले जोन तुके हागदिलोसे तुचो लगे एउन बलो: मीत, पुरे एउन बस, तेबे तुचो संगे बसलो लोगमन पुरे तुचो मान बाड़ेदे।
11 कसनबलले जोन मनुक आपने के बड़े मानेसे, हुनके नानी करेदे, आउर जोन आपने के नानी मानेसे, हुनके बड़े करेदे।
12 तेबे जीसु नेवता दिलो बीता के बललो: तुय जेबे दिन चो आउर राती चो भोज खातो काजे नेवता देसे, तेबे तुय आपलो मीतमन, भाईमन, कुटुम चो लोगमन आउर घर-लग चो सवकारमन के नी नेवतसे। कसनबलले असन नी होओ कि हुनमन बले तुके नेवता दिले, तुचो पलटा पुरा होउन जायदे।
13 मानतर जेबे तुय भोज खातो काजे नेवता देसे, हुदलदांय गरीबमन, कोला-माटेयामन आउर कानामन के हागदेस,
14 तेबे तुय धन-धन होसे; कसनबलले हुनमन लगे तुके पलटा देतो काजे काई नीआय, तेबले बले धरमातीमन जीव उठलोने एचो पुन-फर महापरभु तुके देयदे।”
बड़े रांदा-घरे इजित-मान पावतो लोग
15 जीसु संगे भोज खातो बीतामन ले गोटोक बीता, ए गोट के सुनुन जीसु के बललो, “धन-धन आय हुन, जोन महापरभु चो राज ने भोज खायदे।”
16 जीसु हुनके बललो: कोनी मनुक बड़े भोज तियार करलो आउर खुबे लोगमन के हागदिलो।
17 जिदलदांय भात-साग तियार होली तेबे हुन आपलो कमेया के सगामन लगे हागदेउक पठालो आउर हुनमन के बललो कि भात-साग तियार होलीसे।
18 मानतर सपाय लोगमन गोटोक-गोटोक करुन खेमा मांगुक मुरियाला। पईल मनुक हुनके बललो: “मय बेड़ा घेनलेंसे, मोके बेड़ा दखुक जातोर जरुर आय, मय तुके गुहारेंसे कि मोके खेमा करुन देस।”
19 दुसर मनुक बललो: “मय पांच जोड़ी बयला घेनलेसे, आउर मय हुनमन के परखुकलाय जायंसे, मय तुके गुहारेंसे, मोके खेमा करुन देस।”
20 आउर गोटोक बललो: “मोचो बिया एबे-एबे होलीसे, एईकाजे मय नी एउक सके।”
21 “हुन कमेया बोहड़ुन ईलो आउर ए सपाय गोटमन आपलो मालिक के सांगलो। तेबे घर चो मालिक ए सपाय गोटमन के सुनुन रीस होलो आउर कमेया के बललो, ‘सहर चो हाटमन आउर खोरमन ने तूरते जा आउर गरीब, कोला-माटेयामन आउर कानामन के हागदेउन एता आन’।”
22 कमेया बललो: “ए मालिक, तुय जसन बलुन रयीस उसनेची मय करले, मानतर फेर बले आउर ठान आसेता।”
23 मालिक, कमेया के बललो: “सड़कमन ने आउर पारामन ने जा आउर लोगमन के उसकाउन आन कि मोचो घर भोरुन जाओ।
24 आउर मय तुमके बलेंसे, ‘हुन आगे नेवतलो लोगमन ले कोनी बले मोचो भात-साग नी चाकोत’।”
जीसु चो चेला होतो चो मोल
25 जिदलदांय खुबे बड़े भीड़ जीसु संगे जाते रये, तेबे जीसु पाटकुती उलटुन हुनमन के बललो:
26 “एबे, कोनी मोचो लगे एयदे, आउर आपलो आया-बुआ, बायले-पिलामन, भाई-बईनमन आउर आपलो जीव के बले मोचो ले आगर मया करेसे जाले, हुन मोचो चेला होउक नी सके।
27 जोन कोनी बले आपलो कुरूस के उठाउन* मोचो पाटे नी एये, हुन मोचो चेला होउक नी सके।”
28 जीसु फेर बललो: तुमीमन ने असन कोन मनुक आसे जोन गुमट बनाउक मन करेसे, आउर पईल बसुन खरचा के नी जोड़े कि पुरा करतोर सकत मोचो लगे आसे कि नाई?
29 असन नी होओ कि पाया भोरलो पाछे हुनके निबड़ाउक नी सको, तेबे जमाय दखतो लोगमन हुनचो उपरे हासदे आउर ए बलदे कि
30 ए मनुक गुमट बनाउक तो मुरियालो मानतर हुनके निबड़ाउक नी सकलो।
31 “कोन असन राजा आय जोन दुसर राजा संगे लड़ई करुक जायसे, आउर पईल बसुन नी बिचार करेसे कि जोन बीस हजार पाईकमन धरुन मोके लड़तो काजे एयसे, काय मय दस हजार पाईकमन धरुन हुनचो पुरे जायंदे कि नाई?
32 हुन जुजुक नी सकलोने, जिदलदांय ले दुसर राजा फयले आसे, हुन दूतमन के पठाउन मिला-मिसा करतो काजे मन करेदे।
33 असने ची कोनी आपलो जमाय जाय-जमक के नी छांडलोने मोचो चेला होउक नी सके।”
34 जीसु आउर बललो: “लोन नंगत आय, मानतर लोन चो सुवाद नसुन गेलोने हुनके काय जमक ले सुवाद (लोनचर) बनाहासे?
35 हुन माटी नोहले खत चो बुता बले नी एयदे, मानतर लोगमन हुनके खोर ने पकाउन देदे। जोन सुनुक सकास, हुनमन धियान देउन सुना।”