जीसु चो रूप बदलतोर
17
छय दिन चो पाछे, पतरस, जाकूब आउर हुनचो भाई जूहन्ना के, जीसु आपलो संगे कोनी डेंग डोंगरी ने अलगे नीलो।
2 हुनमन चो पुरे जीसु चो रूप बदलली, आउर हुनचो थमना बेर असन बरली आउर हुनचो फटई होला-उजर असन पंडरा होली।
3 हुदलीदांय चेलामन मोसा आउर एलिया के जीसु संगे गोटेयातो के दखला।
4 एके दखुन पतरस जीसु के बललो, “ए परभु, आमचो एथा रतोर नंगत आय। तुय मने करसीस जाले मय एथा तीनठन मांडो बनायंदे; गोटोक तुचो काजे, गोटोक मोसा काजे, आउर गोटोक एलिया काजे।”
5 पतरस ए बलते ची रये, हुदलीदांय गोटोक झकमकतो बिती बादरी हुनमन के ढाकली, आउर हुन बादरी ले गोटोक राग सुना दिली: “ए मोचो लाडरा बेटा आय, मय एचोले हरिक आंसे: तुमी एचो गोट के सुना।”
6 चेलामन एके सुनुन खुबे डरला आउर भुंये पाटा पड़ला।
7 जीसु चेलामन लगे एउन हुनमन के छिंउन बललो, “उठा, नी डरा।”
8 जिदलदांय हुनमन उपरे दखला तेबे जीसु के छांडुन आउर कोनी दखा नी दिला।
9 डोंगरी ले खाले उतरतो बेरा जीसु आपलो चेलामन के हुकुम दिलो, “मय मनुक चो बेटा मोरलो थान ले जीव उठतो ले आगे, ए गोटमन के जोन तुमी दखलासाहास कोकई नी सांगा।”
10 तेबे चेलामन जीसु के पूछला, “फेर धरम-पंडितमन असन काय काजे बलेसोत कि अगमजानी एलिया चो आगे एतोर पक्का आय?”
11 जीसु हुनमन के बललो, “अगमजानी एलिया तो एयदे ची, आउर जमाय के सुदरायदे।
12 मानतर मय, तुमके बलेंसे, एलिया तो केबले ईलोसे, आउर लोगमन हुनके नी चिताला; आउर जसन लोग मने करला हुनचो संगे उसने बेबार करला। असने ची मय मनुक चो बेटा बले, हुनमन चो हाथ ले तकलीस पायंदे।”
13 तेबे चेलामन समजला कि हुन, जूहन्ना बपतिस्मा देतो बीता चो बारे ने बलेसे।
जीसु, बापुर मारलो लेका के उजरातोर
14 जिदलदांय हुनमन भीड़ लगे अमरला, तेबे गोटोक मनुक जीसु लगे ईलो, आउर मांडिखुटा देउन बललो,
15 “ए परभु, मोचो बेटा के जीव दुख! कसनबलले मोचो बेटा के बापुर मारुआय, आउर हुन केबे आईग ने, आउर केबे पानी ने घसरुन खुबे तकलीस पायसे।
16 मय हुनके तुचो चेलामन लगे आनु रयें, मानतर हुनमन हुनके उजराउक नी सकला।”
17 जीसु हुनमन के बललो, “ए जुग चो नी पतेयातो आउर भारी जिदाहा लोगमन, मय किदलदांय ले तुमचो संगे रयंदे? किदलदांय ले मय तुमके सहेंदे? लेका के एथा मोचो लगे आन।”
18 तेबे जीसु हुन देव-भूत के दागा दिलो आउर देव-भूत हुनचो ले निकरुन गेली आउर लेका तूरते उजरलो।
19 जीसु एकला रलो बेरा चेलामन एउन हुनके पूछला: आमी देव-भूत के कसन ने निकराउक नी सकलु?
20 जीसु हुनमन के बललो, “तुमचो बिसवास चो कमती किरता। मय तुमके सते सांगेंसे, तुमचो लगे सरसुन बीचा इतरो बले बिसवास आसे जाले, तुमी ए डोंगरी के बला, ‘एथा ले सरकुन जा,’ तेबे हुन सरकेदे; आउर तुमचो काजे सबु गोट सते होयदे।”
21-22 गलील परघन ने ईलोके, जीसु चेलामन के बललो, “मय मनुक चो बेटा के लोगमन चो हाथे धरादे।
23 हुनमन, मोके मोरते मारदे आउर मय तीसर दिने जीव उठेंदे।”
एके सुनुन चेलामन खुबे मुरुसनाय होला।
मंदिर काजे सारी
24 हुनमन कफरनहूम गांव ने अमरला, तेबे मंदिर काजे सारी धरतो लोगमन पतरस लगे एउन पूछला, “तुमचो गुरुजी मंदिर काजे सारी देउआय कि नाई?” हुन बललो, “हव, देउआय।”
25 जिदलदांय हुन घरे अमरलो, तेबे पतरस पूछलो ले आगे जीसु बललो, “ए समोन (पतरस) तुय काय समजसीस? मंजपुर चो राजा कोचो ले सारी धरुआत? आपलो बेटामन ले कि परायामन ले?” पतरस हुनके बललो, “परायामन ले।”
26 जीसु हुनके बललो, “असन ने बेटा बाचलो।
27 तेबले बले आमी हुनमन के धोका नी देउं, तुय जा आउर समूंद कटा गरी पकाव, जोन मछरी आगे गरी ने लटकेदे, हुनचो टोंड के तुय चीरुन दख, हुता गोटोक सिक्का मिरेदे, हुनके मोचो आउर तुमचो काजे सारी देउन देस।”