فصلِ یازدَهُم
‏1 پس، از مه سرمَشق بِگِیرِید، امُو رقم که ما از مسیح سرمَشق مِیگِیرُم.
دستُورا دَ بارِه عِبادتِ خاتُونو
‏2 ما شُمو ره تعرِیف-و-تَوصِیف مُونُم، چراکه دَ هر چِیز مَره یاد مُونِید و رسم_ها-و-مُقرَرات ره امُو رقم که دَز شُمو تسلِیم کدُم، نِگاه مُونِید. ‏3 مگم ما میخایُم شُمو بِدَنِید که سرِ هر مَرد، مسیح اَسته، سرِ هر خاتُو، مَرد اَسته و سرِ مسیح، خُدا اَسته. ‏4 هر مردی که قد سرِ پُوٹ دُعا یا پیشگویی کُنه، اُو سر خُو رهa بےحُرمَت مُوکُنه. ‏5 امی رقم هر خاتُونی که قد سرِ لُچ دُعا یا پیشگویی کُنه، اُو ام سر خُو رهb بےحُرمَت مُوکُنه؛ اِی کار مِثلِ ازی اَسته که سرِ خُو ره کَل کده بَشه. ‏6 اگه یگ خاتُو سر خُو ره پُوٹ نَمُونه، باید مُوی خُو ره ام قَیچی کُنه، ولے اگه قَیچی کدو یا کَل کدونِ مُوی بَلدِه یگ خاتُو رَسوایی اَسته، اُو باید سر خُو ره پُوٹ کُنه. ‏7 مرد نَباید سر خُو ره پُوٹ کُنه، چُون اُو مِثل و جلالِ خُدا اَسته؛ لیکِن خاتُو جلالِ مَرد اَسته. ‏8 چُون مَرد از زَن دَ وجُود نَمَده، بَلکِه زَن از مَرد دَ وجُود اَمَده. ‏9 و امچُنان مَرد بَلدِه زَن خَلق نَشُده، بَلکِه زَن بَلدِه مَرد خَلق شُده. ‏10 امزی خاطر خاتُو باید یگ پرده دَ سر خُو دَشته بَشه بخاطرِ ملایکه_ها. ‏11 دَ هر حال، دَ جماعتِ مَولا، خاتُو از مَرد جدا نِیَسته و مَرد از خاتُو جدا نِییه. ‏12 چُون امُو رقم که خاتُو از مَرد دَ وجُود اَمَد، امُو رقم مَرد از خاتُو دَ وجُود مییه. مگم تمامِ چِیزا از خُدا دَ وجُود مییه. ‏13 خودون شُمو قضاوَت کُنِید: آیا بَلدِه یگ خاتُو مُناسِب اَسته که قد سرِ لُچ دَ پیشِ خُدا دُعا کُنه؟ ‏14 آیا خودِ طبیعت دَز شُمو یاد نَمِیدیه که اگه مَرد مُوی دِراز بیله، بَلدِه ازُو شَرم اَسته، ‏15 ولے اگه خاتُو مُوی دِراز دَشته بَشه، بَلدِه شی اِفتخار اَسته؟ چُون مُوی بَلدِه ازُو بخاطرِ پُوٹ کدونِ سر شی دَده شُده. ‏16 اگه کُدَم کس بِخایه که دَزی باره جَر-و-بَحث کُنه، مو و جماعت_های ایماندارای خُدا بغَیر از امزی عمل دِیگه عمل ره انجام نَمِیدی.
مراسِمِ نانِ شامِ مَولا
‏17 دَ امزی هِدایَت_های زیر، از شُمو تعرِیف-و-تَوصِیف نَمُونُم، چُون وختِیکه شُمو جم مُوشِید، بَلدِه بِهتَر شُدو نَه، بَلکِه بَلدِه بَدتَر شُدو جم مُوشِید. ‏18 دَ قَدمِ اوّل، وختِیکه شُمو بحَیثِ جماعتِ ایماندار جم مُوشِید، ما مِیشنَوُم که دَ مینکل شُمو تفرِقه وجُود دَره و تا اندازِه باوَر مُونُم. ‏19 حتماً فِرقه_ها ام دَ مینکل شُمو دَ وجُود اَمَده بَشه، چُون دَمزی طرِیقه ایماندارِ حقِیقی دَ بَین شُمو بَرمَلا مُوشه. ‏20 وختِیکه شُمو جم مُوشِید، بَلدِه ازی جم نَمُوشِید که نانِ شامِ مَولا ره بُخورِید، ‏21 چُون دَ وختِ خوردو هر کس نانِ خود خُو ره از دِیگرو کده پیشتَر مِیگِیره و مُوخوره. اوخته یگ نفر گُشنه مُومنه و دِیگه نفر مَست مُوشه. ‏22 آیا شُمو خانه نَدرِید که دَ اُونجی بُخورِید و وُچی کُنِید؟ یا شُمو میخاهِید که جماعتِ ایماندارای خُدا ره تحقِیر-و-تَوهِین کُنِید و مردُمای نادار ره شرمِنده کُنِید؟ دَز شُمو چی بُگُم؟ آیا شُمو ره تعرِیف-و-تَوصِیف کنُم؟ نَه، دَزی باره شُمو ره تعرِیف-و-تَوصِیف نَمُونُم.
‏23 چُون چِیزی ره که از مَولا یافتُم امُو چِیز ره دَز شُمو ام تسلِیم کدُم، اُو اِی بُود که مَولا عیسیٰ دَ شاوی که یهُودای اِسخَریوطی اُو ره تسلِیم کد، نان ره گِرِفت ‏24 و شُکر کده ٹوٹه کد و گُفت: ”اِی جِسم مه اَسته که بَلدِه نِجات شُمو یَه. اِی مَراسِم ره دَ یادِ ازمه دَ جای بیرِید.“ ‏25 و امی رقم بعد از نان خوردو جام ره ام گِرِفت و گُفت: ”اِی جام عهدِ نَو اَسته دَ وسِیلِه خُون مه. اِی مَراسِم ره دَ جای بیرِید، هر وختِیکه اِی ره وُچی مُونِید، دَ یادِ از مه وُچی کُنِید.“ ‏26 چُون هر وختِیکه شُمو اِی نان ره مُوخورِید و اِی جام ره وُچی مُونِید، شُمو مَرگِ مَولا ره اِعلان مُونِید تا وختِیکه اُو دُوباره بییه.
‏27 پس هر کسی که بطَورِ نامُناسِب ازُو نان بُخوره و از جامِ مَولا وُچی کُنه، اُو نِسبَت دَ جِسم و خُونِ مَولا مُجرِم حِساب مُوشه. ‏28 امزی خاطر هر کس خود ره آزمایش کُنه و بعد ازُو از نان بُخوره و از جام وُچی کُنه. ‏29 چُون هر کسی که مُوخوره و وُچی مُونه، بِدُونِ ازی که اَرزِشِ جِسمِ مَولا ره پَی بُبره، اُو بَلدِه محکُوم شُدون خُو مُوخوره و وُچی مُونه. ‏30 امزی خاطر غَدر شُمو ضعِیف و ناجور اَستِید و یگ تِعداد شُمو ام مُرده.c ‏31 لیکِن اگه مو خودون ره قضاوَت مُوکدی، دَ بَلِه مو حُکم نَمُوشُد. ‏32 ولے وختِیکه دَ بَلِه مو حُکم مُوشه، مو دَ وسِیلِه مَولا اِصلاح مُوشی تا قد دُنیا محکُوم نَشُنی. ‏33 پس اَی بِرارون مه، وختِیکه بَلدِه خوردو جم مُوشِید، معطلِ یگدِیگِه خُو بِشِینِید. ‏34 اگه کُدَم کس گُشنه اَسته، دَ خانِه خُو نان بُخوره. نَشُنه که جم شُدون شُمو باعِثِ محکُومیَت شُمو شُنه. دَ بارِه دِیگه چِیزا وختِیکه اَمدُم، هِدایَت مِیدیُم.