فصلِ بِیست و دوّم
تصمِیمِ قتلِ عیسیٰ
1 عِیدِ فطِیر که عِیدِ پِصَح ام گُفته مُوشُد، نزدِیک بُود. 2 پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین دَ تلاشِ ازی بُود که عیسیٰ ره خَپ-و-چُپ دَ قتل بِرسَنه، چُون اُونا از مردُم ترس مُوخورد.
3 دَمزُو غَیت شَیطو دَ پوستِ یهُودا که اِسخَریوطی گُفته مُوشُد و یکی از دوازده یارای عیسیٰ بُود، دَر اَمَد؛ 4 و اُو رفته قد پیشوایونِ عالی مقام و قومَندانای مُحافِظِینِ خانِه خُدا مشوَره کد که چی رقم عیسیٰ ره دَزوا تسلِیم کُنه. 5 اُونا خوشحال شُد و قَول دَد که بَلدِه ازُو پَیسه مِیدیه. 6 یهُودا قبُول کد و پُشتِ یگ فرصت مِیگشت تا دَ نَبُودِ مردُم عیسیٰ ره دَزوا تسلِیم کُنه.
آخِری شامِ عیسیٰ قد یارای شی
7 پس روزِ عِیدِ فطِیر که دَمزُو روز بارِه پِصَح باید قُربانی شُنه رسِید. 8 اوخته عیسیٰ پِترُس و یوحَنّا ره رَیی کده گُفت: ”بورِید و نانِ پِصَح ره بَلدِه مو تَیار کُنِید تا بُخوری.“ 9 اُونا پُرسان کد: ”دَ کُجا میخاهی که نان ره تَیار کُنی؟“ 10 اُو دَزوا گُفت: ”وختِیکه دَ شار داخِل مُوشِید، یگ آدم قد شُمو رُوی دَ رُوی مُوشه که یگ کُوزِه آو ره مُوبره. از پُشتِ ازُو بورِید و دَ خانِه که اُو موره داخِل شُنِید 11 و دَ صاحِبِ خانه بُگِید، ’اُستاد مُوگیه، مِهمونخانِه مه دَ کُجا یَه تا نانِ پِصَح ره قد یارای خُو دَ اُونجی بُخورُم؟‘ 12 اوخته اُو یگ اُتاقِ کٹه ره دَ باله‌خانه دَز شُمو نِشو مِیدیه که فرش شُده اَسته. دَ اُونجی بَلدِه مو تَیاری بِگِیرِید.“
13 پس اُونا رفت و امُو رقم که عیسیٰ دَزوا گُفتُد، تمامِ چِیزا ره پَیدا کد و نانِ پِصَح ره تَیار کد.
14 وختِیکه ساعتِ نان خوردو رسِید عیسیٰ قد دوازده رسُول خُو دَ سرِ دِسترخو شِشت. 15 اوخته اُو دَزوا گُفت: ”ما کَلو شَوق دَشتُم که امی نانِ پِصَح ره پیش از رَنج-و-عذاب خُو قد شُمو بُخورُم. 16 چُون ما دَز شُمو مُوگُم که دِیگه نانِ پِصَح ره نَمُوخورُم تا غَیتِیکه اِی قُربانی دَ پادشاهی خُدا پُوره شُنه.“
17 اوخته اُو جام ره دَ دِست خُو گِرِفته شُکرگُزاری کد و گُفت: ”اِی ره بِگِیرِید و دَ مینکل خُو تقسِیم کنِید، 18 چُون ما دَز شُمو مُوگُم که بعد ازی از میوِه تاگِ انگُور دِیگه وُچی نَمُونُم تا وختِیکه پادشاهی خُدا بییه.“
19 بعد ازُو نان ره گِرِفت و شُکرگُزاری کده ٹوٹه کد و دَ یارای خُو دَده گُفت: ”اِی جِسم مه اَسته که بَلدِه نِجات شُمو دَده مُوشه. اِی مَراسِم ره دَ یادِ ازمه دَ جای بیرِید.“ 20 دَ عَینِ رقم، بعد از نان خوردو جام ره گِرِفت و گُفت: ”اِی جام عهدِ نَو اَسته که قد خُون مه بسته مُوشه؛ خُون مه بَلدِه بخشِشِ گُناه_های شُمو ریختَنده مُوشه. 21 مگم اینه، دِستِ کسی که مَره تسلِیم مُونه قد ازمه قَتی دَ دِسترخو دِراز مُوشه. 22 «باچِه اِنسان» امُو رقم که بَلدِه شی تعیِین شُده، ازی دُنیا موره، مگم وای دَ حالِ کسی که دَ وسِیلِه ازُو تسلِیم مُوشه!“
23 اوخته یارا از یگدِیگِه خُو دَ پُرسان کدو شُد که کُدَم شی دِست دَمزی کار مِیزَنه.
بَحث دَ بارِه بُزُرگی
24 دَ امزُو غَیت دَ بَینِ یارا جنجال پَیدا شُد که دَ مینکلِ ازوا کِی بُزُرگتَر اَسته؟
25 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”پادشاه_های مردُمای غَیرِ یهُود دَ بَلِه ازوا باداری مُونه و صاحِبای قُدرت خودون ره آدمای سَخی مِیدَنه. 26 مگم شُمو اِی رقم نَبَشِید، بَلکِه بُزُرگتَرِین دَ بَین شُمو باید مِثلِ ریزه‌تَرِین بَشه و رهبر مِثلِ یگ خِدمتگار. 27 چُون کِی بُزُرگ اَسته: کسی که دَ سرِ دِسترخو مِیشِینه یا کسی که خِدمت مُونه؟ آیا کسی که دَ سرِ دِسترخو مِیشِینه بُزُرگتَر نِییه؟ مگم ما دَ مینکل شُمو مِثلِ یگ خِدمتگار اَستُم.
28 شُمو کسای اَستِید که دَ آزمایش_ها قد مه ایسته بُودِید. 29 پس امُو رقم که آتِه مه دَز مه یگ پادشاهی عطا کد، ما ام دَز شُمو عطا مُونُم 30 تا شُمو دَ پادشاهی مه دَ دِسترخون مه شِشته بُخورِید و وُچی کنِید و دَ تَخت_ها شِشته دَ بَلِه دوازده طایفِه اِسرائیل قضاوَت کُنِید.
31 اَی شِمعون، اَی شِمعون، شَیطو تقاضا کده که شُمو ره مِثلِ گندُم از ایلَگِ وَسوَسه تیر کُنه، 32 مگم ما بَلدِه تُو دُعا کدُم، تا ایمان تُو از بَین نَرَوه. و غَیتِیکه تُو پس سُون خُدا مییی، بِرارونِ ایماندار خُو ره تقویَت کُو.“
33 پِترُس دَزشی گُفت: ”یا مَولا، ما حاضِر اَستُم که قد تُو دَ بَندی‌خانه بورُم و حتیٰ بُمُرُم.“ 34 عیسیٰ گُفت: ”پِترُس، ما دَز تُو مُوگُم که اِمروز خرُوس بَنگ نَمِیدیه تاکه تُو سِه دفعه مَره اِنکار کده نَگی که مَره نَمِینَخشی.“
پیشگویی عیسیٰ دَ بارِه خطر_های آینده
35 بعد ازُو عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”وختِیکه ما شُمو ره بِدُونِ خلطِه پَیسه، خُرجِین و چپلی رَیی کدُم، آیا دَ کُدَم چِیز مُحتاج شُدِید؟“
اُونا گُفت: ”نَه، دَ هیچ چِیز مُحتاج نَشُدی!“
36 اوخته اُو دَزوا گُفت: ”مگم آلی هر کسی که خلطِه پَیسه دَره، باید اُو ره بِگِیره و امچُنان خُرجِین خُو ره. و کسی که شمشیر نَدره، باید چَپَن خُو ره سَودا کده یگ شمشیر بِخَره. 37 چُون ما دَز شُمو مُوگیُم که اِی نوِشته باید دَ بارِه ازمه پُوره شُنه که مُوگیه: ’اُو از جُملِه خطاکارا حِساب شُد.‘ اَرے، هر چِیزی که دَ بارِه ازمه نوِشته شُده، دَ حالِ پُوره شُدو اَسته.“
38 یارا گُفت: ”یا مَولا، اینه، دَ اِینجی دُو شمشیر اَسته.“
مگم عیسیٰ گُفت: ”بَس کُنِید!“
دُعای عیسیٰ دَ کوهِ زَیتُون
39 بعد ازُو عیسیٰ بُرو اَمَد و مُطابِقِ عادت خُو دَ کوهِ زَیتُون رفت و یارای شی از پُشت ازُو رفت. 40 وختِیکه اُو دَ امزُو جای رسِید، دَزوا گُفت: ”دُعا کُنِید تا دَ آزمایش قرار نَگِیرِید.“
41 اوخته اُو دَ اندازِه یگ سنگرَس راه ازوا دُورتَر رفته زانُو زَد و دُعا کده گُفت: 42 ”اَی آتِه آسمانی، اگه خاست تُو اَسته، اِی جام ره از مه دُور کُو؛ مگم نَه دَ خاستِ ازمه، بَلکِه دَ خاست-و-اِرادِه خود خُو.“ 43 دَمزُو غَیت از عالمِ باله یگ ملایکه بَلدِه شی ظاهِر شُد و اُو ره قُوَت دَد. 44 پس عیسیٰ دَ حالِیکه سخت کوٹیوبار بُود قد قُوَتِ کَلو دُعا کد و عَرَق شی مِثلِ قطره_های خُون دَ زمی مِیچَقِید.
45 وختِیکه اُو از دُعا کدو باله شُده دَ پیشِ یارای خُو اَمَد و دِید که اُونا از غَم-و-غُصّه خاو رفته، 46 اُو دَزوا گُفت: ”چرا خاو کدید؟ باله شُنِید و دُعا کُنِید تا دَ آزمایش قرار نَگِیرِید.“
گِرِفتار شُدونِ عیسیٰ
47 دَ حالِیکه عیسیٰ هنوز توره مُوگُفت، بےبلغه یگ ڈَل رسِید و یهُودا که یکی از دوازده یارا بُود، پیش پیشِ ازوا میمَد. اُو دَ بیخِ عیسیٰ اَمَد تا قد شی رُوی ماخی کنه. 48 مگم عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اَی یهُودا، آیا «باچِه اِنسان» ره قد یگ رُوی ماخی تسلِیم مُونی؟“
49 وختی نفرای گِرد-و-بَر شی فامِید که چی مُوشه، اُونا گُفت: ”یا مَولا، آیا مو قد شمشیرای خُو حَمله کنی؟“ 50 اوخته یکی ازوا غُلامِ پیشوای بُزُرگ ره زَد و گوشِ راست شی ره مُنٹی کد.
51 مگم عیسیٰ گُفت: ”بَس کُنِید اِی کارا ره!“ و گوشِ ازُو ره دِست زَده اُو ره شفا دَد.
52 بعد ازُو عیسیٰ دَ پیشوایونِ عالی مقام، قومَندانای پَیرَدارای خانِه خُدا و رِیش سفیدای که بَلدِه دِستگِیر کدون شی اَمدُد گُفت: ”آیا ما راهزَن اَستُم که قد شمشیر و سوٹه پُشت مه اَمَدید؟ 53 ما هر روز قد شُمو دَ خانِه خُدا بُودُم و شُمو دَ بَلِه مه دِست دِراز نَکدِید. مگم اِی ساعتِ ازشُمو و ساعتِ قُدرتِ ترِیکی اَسته.“
پِترُس عیسیٰ ره اِنکارِ مُونه
54 اوخته اُونا عیسیٰ ره گِرِفت و اُو ره پیش اَندخته دَ خانِه پیشوای بُزُرگ اَوُرد و پِترُس از دُور اُو ره دُمبال مُوکد. 55 پَیره‌دارا دَ مَنِه حَولی آتِش دَر دَده دَ گِرد شی شِشتُد؛ اوخته پِترُس ام قد ازوا شِشت. 56 اوخته یگ کنِیز اُو ره دَ روشنَی آتِش دِید و دَزُو چِیم دوخته گُفت: ”اِی آدم ام قد ازُو بُود.“
57 مگم پِترُس اِنکار کده گُفت: ”او خاتُو، ما اُو ره نَمِینَخشُم.“
58 بعد از کم وخت یگ نفرِ دِیگه اُو ره هُوش کده گُفت: ”تُو ام یکی امزوا اَستی.“
پِترُس گُفت: ”او آدم، ما نِیَستُم.“
59 تقرِیباً بعد از یگ ساعت یگ نفرِ دِیگه تاکِید کده گُفت: ”یقِیناً، اِی آدم ام قد ازُو بُود، چُون اِی ام از جلِیلیه اَسته.“ 60 پِترُس گُفت: ”او آدم، ما هیچ نَمُوفامُم که تُو چِیزخیل مُوگی.“
دَ امزُو لحظه، دَ حالِیکه اُو هنوز توره مُوگُفت، خرُوس بَنگ دَد. 61 اوخته مَولا عیسیٰ رُوی خُو ره دَور دَد و سُون پِترُس توخ کد؛ و پِترُس تورِه مَولا ره دَ یاد خُو اَوُرد که دَزشی گُفتُد: ”اِمروز پیش از بَنگِ خرُوس سِه دفعه مَره اِنکار مُونی.“ 62 پس پِترُس ازُونجی بُرو رفت و زار زار چخرا کد.
بے اِحترامی دَ عیسیٰ
63 نفرای که عیسیٰ ره دَ بَند نِگاه مُوکد دَ رِیشخَند کدو و زَدونِ ازُو شُروع کد. 64 اُونا چِیمای شی ره بسته کدُد و پُرسان کده مُوگُفت: ”نَبُوَت کُو، کِی تُو ره زَد؟“ 65 و اُونا اُو ره غَدر تحقِیر-و-تَوهِینِ دِیگه ام کد.
عیسیٰ دَ پیشِ شورای یهُود
66 امی که روز واز شُد، شورای رِیش سفیدای قَوم، یعنی پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین جَم شُد و عیسیٰ ره دَ شورا اَوُرده 67 دَز شی گُفت: ”اگه تُو مسیح اَستی، دَز مو بُگی.“
اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اگه دَز شُمو بُگُم، شُمو باوَر نَمُونِید، 68 و اگه از شُمو سوال کنُم، شُمو جواب نَمِیدِید. 69 مگم ازی اُوسُو «باچِه اِنسان» دَ دِستِ راستِ خُدای قادِرa مِیشِینه.“
70 پگِ ازوا چِیغ زَده گُفت: ”پس تُو باچِه خُدا اَستی؟“
اُو دَزوا گُفت: ”خودون شُمو مُوگِید که ما اَستُم.“
71 اوخته اُونا گُفت: ”دِیگه مو دَ شاهِدی چی ضرُورَت دَری؟ مو خودون مو از دان شی شِنِیدی!“