فصلِ بِیست و یکُم
هدیِه بیوِه غرِیب
1 عیسیٰ توخ کد و دِید که مردُمای دَولتمَند هدیه_های خُو ره دَ صندُوقِ بَیتاُلمال مِیندَزه. 2 دَمزُو غَیت یگ خاتُونِ بیوِه غرِیب ره دِید که دُو سِکه دَ اُونجی اَندخت. 3 اوخته عیسیٰ گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، امی خاتُونِ بیوِه غرِیب از پگِ ازوا کده کَلوتر اَندخت، 4 چراکه پگِ ازوا از کَلونی دارایی خُو اَندخت، مگم اُو از غرِیبی خُو تمامِ دار-و-نَدارِ زِندگی خُو ره اَندخت.“
خرابی خانِه خُدا و بَلا_های آخِر زمان
5 دَ حالِیکه بعضی کسا دَ بارِه خانِه خُدا گپ مِیزَد و مُوگُفت که چِطور قد سنگای نُوربَند و تُحفه_های وَقف شُده نَقش-و-نِگار شُده، عیسیٰ گُفت:
6 ”یگ روز مییه که امزی چِیزای که مِینگرِید، یگ سنگ ام دَ بَلِه دِیگه سنگ باقی نَمُومَنه، بَلکِه پگ شی زیر-و-زَبر مُوشه.“
7 اُونا ازُو پُرسان کده گُفت: ”اُستاد، اِی واقِعه چی وخت رُخ مِیدیه و نشانی نزدِیک شُدونِ امزی واقِعه چی اَسته؟“
8 عیسیٰ گُفت: ”هُوش خُو ره بِگِیرِید که کس شُمو ره گُمراه نَکُنه. چُون غَدر کسا دَ نامِ ازمه مییه و مُوگیه که ’ما امُو اَستُم‘ و ام مُوگیه ’آخِر زمان نزدِیک اَسته،‘ از پُشتِ ازوا نَرَوِید. 9 وختِیکه خبرِ جنگ_ها و شورِش_ها ره مِیشنَوِید، ترس نَخورِید؛ چُون لازِم اَسته که اوّل امی واقِعه_ها رُخ بِدیه، لیکِن آخِر زمان دِستی نَمییه.“
10 و اِدامه دَده دَزوا گُفت: ”یگ قَوم دَ ضِدِ قَومِ دِیگه و یگ مَملَکَت دَ ضِدِ مَملَکَتِ دِیگه باله مُوشه؛ 11 زِلزِله_های سخت رُخ مِیدیه و دَ جای_های مُختلِف قحطی_ها و مَرَضِ وُبا پَیدا مُوشه و نشانی_های ترسناک و علامَت_های بُزُرگ از آسمو ظاهِر مُوشه. 12 مگم پیش از تمامِ امزی واقِعه_ها مردُم شُمو ره دِستگِیر کده آزار-و-اَذیَت مُونه و بخاطرِ نامِ ازمه شُمو ره دَ شورای عِبادت خانه_ها تسلِیم مُونه، دَ بَندی‌خانه_ها مِیندَزه و دَ حُضُورِ پادشایو و والی_ها مُوبره. 13 مگم اِی بَلدِه شُمو یگ فرصت اَسته که دَ بارِه ازمه شاهِدی بِدِید. 14 دَ فِکر شُمو بَشه که پیش از پیش آمادگی نَگِیرِید که بَلدِه دِفاع از خود چی بُگِید، 15 چُون ما دَز شُمو قُدرتِ بیانa و حِکمت مِیدیُم، تا هیچ کُدَمِ از مُخالِفِین شُمو تَوانِ مُقاوِمَت و رَد کدونِ تورِه شُمو ره نَدَشته بَشه. 16 حتیٰ آته و آبه، بِرارو، قَوما و دوستای شُمو، شُمو ره دَ دُشمو تسلِیم مُونه و بعضی_های شُمو ره دَ قتل مِیرسَنه. 17 پگِ مردُم بخاطرِ نامِ ازمه از شُمو بَد مُوبره. 18 مگم یگ تارِ مُوی از سر شُمو ضایع نَمُوشه. 19 شُمو دَ وسِیلِه صَبر-و-حَوصِله جان_های خُو ره نِجات مِیدِید.“
پیشگویی دَ بارِه تباهی شارِ اورُشَلیم
20 ”وختی مِینگرِید که اورُشَلیم دَ وسِیلِه لشکر_ها محاصِره شُده، بِدَنِید که تباهی شی نزدِیک اَسته. 21 اوخته کسای که دَ یهُودیه اَسته دَ کوه_ها دُوتا کنه و کسای که دَ شار اَسته بُر شُنه و کسای که دَ اطراف اَسته دَ شار داخِل نَشُنه؛ 22 چُون امُو روزا، روزای اِنتِقام اَسته تا تمامِ چِیزای که نوِشته شُده پُوره شُنه. 23 وای دَ حالِ خاتُونوی که شِکامتُو بَشه یا نِلغِه شِیرخور دَشته بَشه، چراکه مُصِیبتِ سخت دَ بَلِه زمی مییه و غَضَبِ خُدا دَ سرِ امزی قَوم نازِل مُوشه. 24 اُونا دَ دَمِ شمشیر موفته یا دَ مینکلِ تمامِ مِلَّت_های غَیرِ یهُود اسِیر بُرده مُوشه و اورُشَلیم دَ وسِیلِه مردُمای غَیرِ یهُود پایمال مُوشه تا وختِیکه دَورونِ مردُمای غَیرِ یهُود تیر شُنه.
پس اَمَدونِ مسیح
25 بعد ازُو دَ آفتَو، ماهتَو و سِتاره_ها نشانی_ها ظاهِر مُوشه و دَ رُوی زمی پریشانی دَ مینکلِ مِلَّتهای مییه که دَ وسِیلِه غُرِش و جلپه_های دریا گَنگس-و-گِیج شُده. 26 مردُم دَ بارِه چِیزی که دَ بَلِه دُنیا اَمدَنی اَسته بُوی‌بَر شُده از ترس بےحال مُوشه، چُون قُدرت_های آسمونا تکان مُوخوره. 27 اوخته اُونا «باچِه اِنسان» ره مِینگره که دَ بَلِه آوُر خُن قُدرت و جلالِ بُزُرگ مییه. 28 پس وختِیکه رُخ دَدونِ امزی چِیزا شُروع مُوشه، ایسته شُنِید و سر_های خُو ره باله کُنِید، چراکه نِجات شُمو نزدِیک اَسته.“
پَند از مَثلِ دِرختِ انجِیر
29 بعد ازُو عیسیٰ بَلدِه ازوا اینی مَثَل ره گُفت: ”دِرختِ انجِیر و دِیگه دِرختا ره بِنگرِید. 30 امی که بَلگای ازوا بُر مُوشه، شُمو مِینگرِید و مُوفامِید که آلی تایستو نزدِیک اَسته. 31 امی رقم شُمو ام وختی مِینگرِید که اِی چِیزا واقِع مُوشه، بُفامِید که پادشاهی خُدا نزدِیک شُده.
32 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا تمامِ امزی چِیزا واقِع نَشُنه، اِی نسل از بَین نَموره. 33 آسمو و زمی از بَین موره، ولے کلامِ ازمه هرگِز از بَین نَموره.
اِنتِظار بَلدِه پس اَمَدونِ مسیح
34 پس هُوش خُو ره بِگِیرِید، نَشُنه که دِل_های شُمو زیرِ بارِ عَیاشی، نِشه و تَشوِیشای زِندگی بوره و امُو روز بےبلغه شُمو ره رقمِ یگ دام گِرِفتار کُنه. 35 چُون اُو روز دَ بَلِه پگِ باشِنده_های رُوی زمی مییه. 36 پس همیشه اَماده بَشِید و دُعا کُنِید تا تَوانایی شی ره دَشته بَشِید که از تمامِ امزی چِیزای که رُخ دَدَنی اَسته خلاصی پَیدا کنِید و دَ حُضُور «باچِه اِنسان» ایسته شُنِید.“