فصلِ بِیستُم
قُدرت و اِختیاراتِ عیسیٰ
1 یگ روز دَ حالِیکه عیسیٰ دَ خانِه خُدا مردُم ره تعلِیم مِیدَد و خوشخبری ره اِعلان مُوکد، پیشوایونِ عالی مقام، عالِمای دِین و رِیش سفیدا اَمَد 2 و سوال کده گُفت: ”دَز مو بُگی که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره مُونی و کِی اِی اِختیار ره دَز تُو دَده؟“
3 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما ام از شُمو یگ سوال پُرسان مُونُم و شُمو دَز مه جواب بِدِید: 4 آیا غُسلِ تعمِیدِ یحییٰ از عالمِ باله بُود یا از اِنسان؟“ 5 اُونا قد یگدِیگِه خُو مشوَره کده گُفت: ”اگه بُگی که از عالمِ باله بُود، اوخته اُو مُوگیه، ’پس چرا دَزُو ایمان نَوُردِید؟‘ 6 و اگه بُگی که از اِنسان بُود، مردُم پگ شی مو ره سنگسار مُونه، چُون اُونا عقِیده دَره که یحییٰ پَیغمبر بُود.“ 7 پس اُونا دَ جواب شی گُفت: ”مو نَمِیدَنی که از کُجا بُود.“
8 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما ام دَز شُمو نَمُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم.“
مَثَلِ باغوانای ظالِم
9 بعد ازُو عیسیٰ اینی مَثَل ره دَ مردُم گُفت: ”یگ آدم یگ باغِ انگُور جور کد و اُو ره دَ باغوانا اِجاره دَد و خود شی بَلدِه کَلو وخت دَ سَفر رفت. 10 دَ فصلِ انگُور اُو یگ غُلام خُو ره دَ پیشِ باغوانا رَیی کد تا اُونا حق شی ره از حاصِلِ باغِ انگُور بِدیه؛ مگم باغوانا غُلام ره لَت-و-کوب کده دِست‌خالی رَیی کد. 11 اوخته اُو یگ غُلامِ دِیگه ره رَیی کد؛ مگم اُونا اُو ره ام لَت-و-کوب کده تحقِیر کد و دِست‌خالی رَیی کد. 12 بعد ازُو غُلامِ سِوّم خُو ره رَیی کد؛ مگم اُونا اُو ره ام زخمی کده از باغ بُرو پورته کد. 13 پس صاحِبِ باغ قد خود خُو گُفت: ’چِیز کار کنُم؟ بیه، باچِه دوست‌دَشتَنی خُو ره رَیی مُونُم؛ شاید اُونا دَزُو اِحترام کنه!‘ 14 مگم وختی باغوانا اُو ره دِید، اُونا دَ بَین خُو مشوَره کده گُفت: ’اینَمی وارِث اَسته. بیِید که اِی ره بُکُشی تا میراث شی از مو شُنه.‘ 15 پس اُونا اُو ره از باغِ انگُور بُرو پورته کد و کُشت.
آلی صاحِبِ باغ قد ازوا چِیز کار مُونه؟ 16 اُو مییه و امُو باغوانا ره نابُود مُونه و باغِ انگُور ره دَ دِیگه نفرا تسلِیم مُونه.“
وختِیکه مردُم اِی تورا ره شِنِید، اُونا گُفت: ”خُدا نَکنه.“
17 عیسیٰ سُون ازوا توخ کده گُفت: ”پس مقصدِ امزی نوِشته چی اَسته که مُوگیه:
’سنگی ره که اُستاکارا رَد کد
سنگِ مُهِمِ تادَو شُده.‘
18 هر کسی که دَ بَلِه امزُو سنگ بُفته تِکه-و-پرچه مُوشه؛
و اگه امُو سنگ دَ بَلِه کُدَم کس بُفته، اُو ره جَو جَو مُونه.“
19 وختی پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین پَی بُرد که اِی مَثَل ره دَ ضِدِ ازوا گُفته، اُونا قَصد کد که اُو ره دَ امزُو ساعت دِستگِیر کنه، مگم اُونا از مردُم ترس خورد.
جوابِ عاقِلانه
20 پس نظرِ ازوا دَ عیسیٰ بُود و اُونا جاسُوسای خُو ره ام رَیی کد. امُو جاسُوسا خود ره راستکار نِشو مِیدَد تا عیسیٰ ره قد تورِه خود شی دَ دام بِندَزه و تا اُو ره دَ حُکمران و اِختیاردارای والی تسلِیم کنه. 21 اوخته اُونا ازُو پُرسان کده گُفت: ”اُستاد، مو مِیدَنی که تورِه تُو و تعلِیم تُو دُرُست اَسته و از کس طرفداری نَمُونی، بَلکِه راهِ خُدا ره دَ راستی تعلِیم مِیدی. 22 آیا مالیه دَدو دَ قَیصر بَلدِه مو رَوا اَسته یا نَه؟“
23 لیکِن عیسیٰ که حِیله-و-مَکرِ ازوا ره فامِید، دَزوا گُفت: 24 ”یگ سِکِه یگ دِیناری ره دَز مه نِشو بِدِید. امی عکس و نشان از کِی اَسته؟“
اُونا گُفت: ”از قَیصر.“ 25 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”پس چِیزی ره که از قَیصر اَسته دَ قَیصر بِدِید و چِیزی ره که از خُدا اَسته دَ خُدا.“
26 خُلاصه، اُونا نَتنِست که اُو ره دَ پیشِ مردُم قد تورِه شی دَ دام بِندَزه و اُونا از جوابِ ازُو حَیرو شُده چُپ مَند.
بَحث دَ بارِه قیامت
27 اوخته بعضی از صَدُوقیا که مُنکِرِ قیامت اَسته دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد 28 و ازُو سوال کده گُفت: ”اُستاد، مُوسیٰ بَلدِه ازمو نوِشته کده که اگه بِرارِ یگ آدم بُمُره و خاتُون شی بےاَولاد دَ جای شی بُمَنه، اُو آدم باید قد امزُو خاتُو توی کنه و بَلدِه بِرار خُو اَولاد پَیدا کنه. 29 یگ زمان هفت بِرار بُود؛ اوّلنِه شی خاتُو گِرِفته بےاَولاد مُرد. 30 بعد ازُو دوّمنه 31 و سِوّمنه ام امُو خاتُو ره گِرِفت تا بِرارِ هفتُم و پگ شی بےاَولاد مُرد. 32 دَ آخِر امُو خاتُو ام مُرد. 33 پس دَ روزِ قیامت اُو خاتُونِ کُدَمِ ازوا مُوشه؟ چُون هر هفت شی اُو ره خاتُو کدُد.“
34 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”مردُمای امزی عالم خاتُو مِیگِیره و شُوی مُونه. 35 مگم کسای که لایقِ عالمِ باله و قیامتِ مُرده_ها اَسته، نَه خاتُو مِیگِیره و نَه شُوی مُوکُنه. 36 دَ حقِیقت اُونا نَمُومُره، چراکه اُونا مِثلِ ملایکه_ها اَسته و بچکِیچای خُدا گُفته مُوشه و مردُمای اَسته که قیامت ره تجربه مُونه.a 37 مگم دَ بارِه قیامتِ مُرده_ها، مُوسیٰ خود شی دَ مَوضوعِ «بُوٹِه سوزان» واضِح کد وختِیکه خُداوند ره خُدای اِبراهِیم، خُدای اِسحاق و خُدای یعقُوب گُفت. 38 پس اُو خُدای مُرده_ها نِییه، بَلکِه خُدای زِنده_ها اَسته، چُون دَ پیشِ ازُو پگ زِنده یَه.“
39 اوخته بعضی از عالِمای دِین دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، خُوب گُفتی.“ 40 و بعد ازُو اُونا دِیگه جُراَت نَکد که ازُو سوال کُنه.
41 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”مردُم چِطور مِیتَنه بُگیه که مسیح اَولادِه داوُود اَسته، 42 دَ حالِیکه داوُود خود شی دَ کِتابِ زبُور مُوگیه:
’خُداوند دَ مَولای مه گُفت:
”دَ دِستِ راست مه بِشی،
43 تا دُشمَنای تُو ره تَی‌پَیی زیرِ پای تُو جور کنُم.“‘
44 پس اگه داوُود مسیح ره مَولا مُوگه، چِطور مِیتَنه که باچِه شی بَشه؟“
ریاکاری
45 دَ حالِیکه پگِ مردُم گوش مُوکد، عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: 46 ”از عالِمای دِین خود ره اِحتیاط کُنِید، از کسای که خوش دَره قد چَپَن_های دِراز اِی‌سُو-و-اُوسُو بِگرده و دَ کوچه-و-بازار اِحترام شُنه؛ اُونا خوش دَره که دَ عِبادت خانه_ها چَوکی_های مُهِم ره دَشته بَشه و دَ مِهمانی_ها دَ باله-جای بِشِینه. 47 اُونا خانه_های خاتُونوی بیوه ره قُورت مُونه و از رُوی ریاکاری نماز خُو ره دِراز مُونه. اُونا محکُومیَتِ سخت‌تَر ره مِینگره.“