فصلِ نوزدَهُم
زَکّای مالیهگِیر
1 عیسیٰ دَ اَریحا داخِل شُد تا از مَنِه شار تیر شُنه. 2 دَ اُونجی یگ آدم دَ نامِ زَکّا بُود که اُو رئِیسِ مالیهگِیرا و آدمِ دَولتمَند بُود. 3 اُو میخاست بِنگره که عیسیٰ کِی اَسته، مگم بخاطرِ بِیر-و-بارِ مردُم نَتنِست که بِنگره، چُون قد شی کوتاه بُود. 4 اوخته اُو پیش دَوِیده دَ یگ دِرختِ انجِیر باله شُد که عیسیٰ ره بِنگره، چراکه اُو امزُو راه تیر مُوشُد.
5 وختِیکه عیسیٰ دَ امزُو جای رسِید، اُو باله توخ کد و دَز شی گُفت: ”زَکّا، زُود از دِرخت تاه شُو، چُون اِمروز باید دَ خانِه تُو بِشِینُم.“ 6 پس اُو دِستی تاه اَمَده قد خوشی عیسیٰ ره دَ خانِه خُو بُرد. 7 اوخته پگِ کسای که اِی واقِعه ره دِید، نِق نِق کده گُفت: ”اُو دَ خانِه یگ آدمِ گُناهکار رفته مِهمو شُد.“
8 مگم زَکّا ایسته شُده دَ مَولا عیسیٰ گُفت: ”یا مَولا، اینه، ما نِیمِ دارایی خُو ره دَ غرِیبا مُوبخشُم و اگه از یَگو کس کُدَم چِیز ره بازی دَده گِرِفته بَشُم، چار چند شی ره پس مِیدُم.“
9 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اِمروز نِجات دَ اِی خانه اَمَد، چراکه اِی نفر ام اَولادِه اِبراهِیم اَسته. 10 چُون «باچِه اِنسان» اَمَده تا گُمشُده_ها ره بُپاله و نِجات بِدیه.“
یگ مَثَل دَ بارِه مسیح و پادشاهی آیندِه شی
11 دَ حالِیکه اُونا دَ امزی توره گوش مِیدَد، عیسیٰ اِدامه دَده یگ مَثَل اَوُرد، چراکه اُو دَ نزدِیکِ اورُشَلیم بُود و اُونا فِکر مُوکد که پادشاهی خُدا دَ امزُو زمان قد داخِل شُدونِ عیسیٰ دَ اورُشَلیم ظاهِر مُوشه. 12 و اُو گُفت: ”یگ آدمِ نامتُو دَ یگ سرزمِینِ دُور رَیی بُود تا مقامِ پادشاهی ره بَلدِه خُو حاصِل کنه و پس دَ جای خُو بییه. 13 اوخته اُو دَه نفر از غُلامای خُو ره کُوی کد و بَلدِه ازوا دَه خلطه پَیسهa دَده گُفت: ’قد امزیا تُجارت کُنِید تا وختِیکه ما پس بییُم.‘ 14 لیکِن باشِنده_های مُلک شی امزُو آدم بَد مُوبُرد و اُونا قاصِدا ره از پُشت شی رَیی کده دَ شاهنشاه گُفت: ’مو نَمیخاهی که اِی آدم دَ سرِ ازمو پادشاهی کنه.‘
15 وختِیکه اُو مقامِ پادشاهی ره حاصِل کده پس اَمَد، اُو اَمر کد تا امُو غُلاما کُوی شُنه که اُو دَزوا پَیسه دَده بُود. اُو میخاست پَی بُبره که هر کُدَم شی چِیقس فایده کده. 16 اوخته اوّلنه اَمَده گُفت: ’صاحِب، خلطِه پَیسِه تُو دَه خلطه پَیسِه دِیگه فایده کده.‘ 17 پادشاه دَزُو گُفت: ’آفرِین، اَی غُلامِ خُوب. ازی که تُو دَ بارِه چِیزِ کم راست-و-صادِق بُودی، تُو حُکمرانِ دَه شار بَش.‘ 18 دوّمنِه شی اَمَده گُفت: ’صاحِب، خلطِه پَیسِه تُو پَنج خلطه پَیسِه دِیگه فایده کده.‘ 19 پادشاه دَزُو گُفت: ’تُو دَ بَلِه پَنج شار حُکمرانی کُو.‘
20 بعد ازُو سِوّمنه اَمَده گُفت: ’صاحِب، اینه خلطِه پَیسِه تُو. ما اِی ره دَ یگ رَخت پیچَنده نِگاه کدُم، 21 چُون از تُو ترس خوردُم، چراکه تُو یگ آدمِ سختگِیر اَستی؛ چِیزی ره که دَ پیشِ کس نَهایشتے، از شی مِیگِیری و چِیزی ره که کِشت نَکدے، دِرَو مُونی.‘ 22 پادشاه دَزُو گُفت: ’اَی غُلامِ شرِیر! ما تُو ره قد توره_های خود تُو قضاوَت مُونُم! تُو مِیدَنِستی که ما سختگِیر اَستُم، چِیزی ره که نَهایشتیم مِیگِیرُم و چِیزی ره که کِشت نَکدیم دِرَو مُونُم؛ 23 پس چرا پَیسِه مَره دَ صراف نَدَدی تا وختِیکه پس اَمَده بُودُم، اُو ره قد فایدِه شی مِیگِرِفتُم؟‘
24 اوخته دَ حاضِرباشا گُفت: ’خلطِه پَیسه ره ازُو بِگِیرِید و دَ کسی بِدِید که دَه خلطه پَیسه دَره.‘ 25 اُونا گُفت: ’صاحِب، اُو فِعلاً دَه خلطِه پَیسه دَره.‘ 26 پادشاه گُفت: ’ما دَز شُمو مُوگیُم، هر کسی که دَره دَزُو دِیگه ام دَده مُوشه، مگم هر کسی که نَدره، چِیزی ره که دَره ام از شی گِرِفته مُوشه. 27 و آلی دُشمَنای مَره که نَمیخاست ما دَ بَلِه ازوا حُکمرانی کنُم، اُونا ره دَ اِینجی بیرِید و دَ حُضُور مه بُکُشِید.‘“
داخِل شُدونِ عیسیٰ دَ شارِ اورُشَلیم
28 بعد از گُفتونِ امزی مَثَل، عیسیٰ پیش شُده سُون اورُشَلیم رَیی شُد. 29 وختِیکه اُو دَ بَیت-فاجی و دَ بَیت-عَنیا رسِید، دَ جایی که کوهِ زَیتُون گُفته مُوشُد، دُو نفر از یارای خُو ره رَیی کده 30 دَزوا گُفت: ”دَ آغِیلی که رُوی دَ رُوی اَسته بورِید. وختِیکه دَز شی داخِل شُنِید، یگ کُرِه اُلاغ ره پَیدا مُونِید که دَ اُونجی بسته یَه و هرگِز کس دَ بَلِه ازُو سوار نَشُده؛ اُو ره واز کده بیرِید. 31 اگه یَگو کس از شُمو پُرسان کنه که ’چرا اِی ره واز مُونِید؟‘ فقط دَزُو بُگِید که ’مَولا اِی ره لازِم دَره.‘“
32 پس نفرای ره که رَیی کدُد حَرکت کد و امُو رقم که دَزوا گُفتُد، کُرِه اُلاغ ره پَیدا کد. 33 وختِیکه کُرِه اُلاغ ره واز مُوکد، صاحِبای شی ازوا پُرسان کده گُفت: ”چرا کُرِه اُلاغ ره واز مُونِید؟“ 34 یارا گُفت: ”مَولا اِی ره لازِم دَره.“ 35 پس اُونا کُرِه اُلاغ ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد و چَپَن_های خُو ره دَ بَلِه شی اَندخته عیسیٰ ره دَ بَلِه شی سوار کد. 36 و امی که عیسیٰ رَیی شُد، مردُم چَپَن_های خُو ره دَ راهِ شی دَ اَوار کدو شُد.
37 وختِیکه دَ نزدِیکِ سرشیوَکی کوهِ زَیتُون رسِید، پگِ جمعیَتِ پَیرَوای شی دَ خوشحالی کدو شُد و خُدا ره بَلدِه تمامِ مُعجزای که دِیدُد قد آوازِ بِلند سِتایش کده 38 گُفت:
”مُبارک اَسته پادشاهی که دَ نامِ خُداوند مییه!
صُلح-و-سلامَتی دَ عالمِ باله
و بُزُرگی-و-جلال دَ بِلندترِین جای عالمِ باله!“
39 اوخته بعضی از فرِیسیا از مینکلِ جمعیَتِ مردُم گُفت: ”اُستاد، پَیرَوای خُو ره سرزَنِش کُو که چُپ شُنه!“b
40 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما دَز شُمو مُوگیُم، اگه اُونا چُپ شُنه، سنگا دَ صَدا مییه.“
41 وختِیکه عیسیٰ دَ اورُشَلیم نزدِیک شُده شار ره دِید، دَ چخرا کدو شُد 42 و گُفت: ”کشکِه تُو ام اِمروز پَی مُوبُردی که چِیزخیل صُلح-و-سلامَتی میره؛ مگم آلی امُو چِیزا از چِیمای تُو تاشه مَنده. 43 پس روزای دَ بَلِه تُو مییه که دُشمَنای تُو دَ گِرداگِرد تُو سَنگر جور مُونه و گِرد تُو ره گِرِفته از هر طرف تُو ره محاصِره مُونه. 44 اُونا تُو ره دَ خاک برابر کده بچکِیچای تُو ره دَ مَنِه تُو نابُود مُوکُنه و نَمیله که دَ مَنِه تُو یگ سنگ ام دَ بَلِه دِیگه سنگ باقی بُمَنه، چُون تُو زمانی ره که خُدا دَ بَلِه تُو نظر کد، پَی نَبُردی.“
بُر کدونِ سَوداگرا از خانِه خُدا
45 بعد ازُو عیسیٰ داخِلِ خانِه خُدا رفت و دَ بُر کدونِ کسای شُروع کد که دَ اُونجی خرِید-و-فروش مُوکد 46 و گُفت: ”نوِشته شُده که
’خانِه مه جای عِبادت اَسته،‘ مگم شُمو اِی ره غارِ دُزا جور کدید!“