مَرقَس 14

فصلِ چاردَهُم

نقشِه قتلِ عیسیٰ

‏1 دُو روز دَ عِیدِ پِصَح و عِیدِ فطِیر مَندُد. پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین دَ تلاشِ ازی بُود که چی رقم عیسیٰ ره دَ حِیله-و-مَکر دِستگِیر کُنه و دَ قتل بِرسَنه. ‏2 چُون اُونا مُوگُفت: ”اِی کار دَ روزای عِید نَشُنه؛ اگه شُنه، اِمکان دَره که مردُم شورِش کُنه.“

مَسَح شُدونِ عیسیٰ دَ بَیت عنیا

‏3 وختِیکه عیسیٰ دَ بَیت عنیا دَ خانِه شِمعونِ کولی‌گِرِفته دَ سرِ دِسترخو شِشتُد، یگ خاتُو قد یگ بوتل عَطرِ قِیمَتبای، یعنی عَطرِ سُنبُلِ خالِص اَمَد و بوتل ره مَیده کده عَطر ره دَ سرِ عیسیٰ شیو کد. ‏4 لیکِن بعضی کسای که دَ اُونجی بُود، سرِ قار دَ یگدِیگِه خُو گُفت: ”چرا اِی عَطر اِی رقم ضایع شُد؟ ‏5 چُون مُوشُد که امی عَطر دَ کَلوتر از سِه صد دِینار سَودا شُنه و پَیسِه شی دَ غرِیبا دَده شُنه.“ و اُونا امُو خاتُو ره سرزنِش کد. ‏6 مگم عیسیٰ گُفت: ”اُو ره دَ حال شی بیلِید؛ چرا اُو ره آزار مِیدِید؟ اُو یگ کارِ نیک دَ حقِ ازمه کده. ‏7 چُون غرِیبا همیشه قد شُمو اَسته و هر وختِیکه بِخاهِید شُمو مِیتنِید دَ حقِ ازوا خُوبی کُنِید، ولے ما همیشه قد شُمو نِیَستُم. ‏8 اُو هر چِیزی که دَ تَوان شی بُود انجام دَد؛ اُو جِسم مَره پیش از پیش بَلدِه دَفن کدو چرب کد. ‏9 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، دَ هر جای دُنیا که خوشخبری اِعلان شُنه، کارِ امزی خاتُو ام دَ عِنوانِ یادآوَری ازُو نقل مُوشه.“

خیانَتِ یهُودای اِسخَریوطی

‏10 اوخته یهُودای اِسخَریوطی که یکی امزُو دوازده یار بُود، دَ دِیرِ پیشوایونِ عالی مقام رفت تا عیسیٰ ره دَزوا تسلِیم کُنه. ‏11 اُونا وختی اِی توره ره شِنِید، خوشحال شُد و قد ازُو وعده کد که دَزُو پَیسه مِیدیه. پس اُو دَ تلاشِ ازی بُود که چِطور عیسیٰ ره بِدُونِ جنجال تسلِیم کُنه.

آخِری شامِ عیسیٰ قد یارای شی

‏12 دَ روزِ اوّلِ عِیدِ فطِیر دَ غَیتِیکه بارِه پِصَح ره قُربانی مُوکد، یارای عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دَ کُجا میخاهی که رفته بَلدِه تُو آمادگی بِگِیری تا نانِ پِصَح ره دَ اُونجی بُخوری؟“ ‏13 اوخته عیسیٰ دُو نفر از یارای خُو ره رَیی کد و دَزوا گُفت: ”دَ داخِلِ شار بورِید؛ دَ اُونجی یگ آدم قد شُمو رُوی دَ رُوی مُوشه که کُوزِه آو ره مُوبره. از پُشتِ ازُو بورِید ‏14 و دَ جایی که اُو داخِل مُوشه دَ صاحِبِ امزُو خانه بُگِید: ’اُستاد مُوگیه، مِهمونخانِه مه دَ کُجا یَه تا نانِ پِصَح ره قد یارای خُو دَ اُونجی بُخورُم؟‘ ‏15 اوخته اُو یگ اُتاقِ کٹه ره دَ باله‌خانه دَز شُمو نِشو مِیدیه که فرش شُده و آماده اَسته. دَ اُونجی بَلدِه مو تَیاری بِگِیرِید.“ ‏16 پس یارا رَیی شُده دَ شار رفت و تمام چِیزا ره امُو رقم که عیسیٰ گُفتُد، پَیدا کد و نانِ پِصَح ره تَیار کد.

‏17 وختِیکه شام شُد، عیسیٰ قد دوازده یار خُو دَ اُونجی اَمَد. ‏18 دَ حالِیکه اُونا شِشتُد و دَرَو نان مُوخورد، عیسیٰ گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، یکی از شُمو که قد ازمه نان مُوخوره، مَره تسلِیم مُونه.“ ‏19 اُونا کوٹیوبار شُد و یگ بعد از دِیگه ازُو پُرسان کد: ”ما خُو نِیَستُم، یا اَستُم؟“ ‏20 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اُو یکی امزی دوازده اَسته که دِست خُو ره قد ازمه قَتی دَ کاسه غوٹه مُونه. ‏21 «باچِه اِنسان» امُو رقم که دَ بارِه شی نوِشته شُده، از دُنیا موره. مگم وای دَ حالِ کسی که «باچِه اِنسان» دَ وسِیلِه ازُو تسلِیم مُوشه! بَلدِه ازُو نفر بِهتر بُود که هیچ زَیده نَمُوشُد.“

‏22 دَ حالِیکه اُونا دَرَو نان مُوخورد، عیسیٰ نان ره گِرِفت و بعد از شُکرگُزاری اُو ره ٹوٹه کده دَ یارا دَد و گُفت: ”بِگِیرِید؛ اِی جِسم مه اَسته.“ ‏23 بعد ازُو جام ره گِرِفت و شُکرگُزاری کده دَزوا دَد و پگِ ازوا از شی وُچی کد. ‏24 اوخته اُو دَزوا گُفت: ”اِی خُون مه اَسته که بَلدِه عهدِ نَو بخاطرِ غَدر مردُم ریختَنده مُوشه. ‏25 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، ما از میوِه تاگِ انگُور دِیگه وُچی نَمُونُم تا روزی که اُو ره دَ پادشاهی خُدا از نَو وُچی کنُم.“

پیشگویی دَ بارِه اِنکارِ پِترُس

‏26 و اُونا سرُود خانده سُون کوهِ زَیتُون رَیی شُد. ‏27 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”پگ شُمو فراری مُوشِید، چُون نوِشته شُده:

’ما چوپو ره مِیزَنُم

و گوسپندو تِیت‌پَرَک مُوشه.‘“

‏28 ”مگم بعد ازی که دُوباره زِنده شُدُم، از شُمو کده پیش دَ جلِیلیه مورُم.“ ‏29 پِترُس دَزشی گُفت: ”حتیٰ اگه پگ فراری شُنه، ما هرگِز نَمُوشُم.“ ‏30 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز تُو مُوگُم، اِمروز، امی اِمشاو پیش ازی که خرُوس دُو دفعه بَنگ بِدیه، تُو سِه دفعه مَره اِنکار مُونی.“ ‏31 مگم اُو قد تاکِیدِ کَلو گُفت: ”حتیٰ اگه لازِم شُنه، ما قد تُو مُومرُم، ولے تُو ره هرگِز اِنکار نَمُونُم.“ و دِیگه یارا ام امی رقم گُفت.

دُعا کدونِ عیسیٰ دَ باغِ گِتسیمانی

‏32 وختِیکه اُونا دَ یگ جای دَ نامِ گِتسیمانی رسِید، عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”شُمو دَ اِینجی بِشِینِید تا ما رفته دُعا کنُم.“ ‏33 اُو پِترُس، یعقُوب و یوحَنّا ره قد خُو قتی بُرد و پَریشان و کوٹیوبار شُده ‏34 دَزوا گُفت: ”جان مه از شِدَّتِ غَم نزدِیک اَسته که بُمُره. شُمو دَ امِینجی بُمنِید و بیدار بَشِید.“ ‏35 اوخته کم وَری پیش رفت و قد رُوی خُو دَ زمی اُفتَده دُعا کد که اگه اِمکان دَشته بَشه امُو ساعت از شی دُور شُنه. ‏36 اُو گُفت: ”اَبّا، اَی آتِه آسمانی، تمامِ چِیزا بَلدِه ازتُو مُمکِن اَسته؛ اِی جام ره از مه دُور کُو، مگم نَه دَ خاستِ ازمه، بَلکِه دَ خاست-و-اِرادِه خود خُو.“ ‏37 وختِیکه پس اَمَد و دِید که اُونا خاو رفته، اُو دَ پِترُس گُفت: ”شِمعون، خاو اَستی؟ آیا نَمِیتنِستی که بَلدِه یگ ساعت بیدار بُمنی؟ ‏38 بیدار بَشِید و دُعا کُنِید تا دَ آزمایش قرار نَگِیرِید؛ روح واقعاً میخایه، ولے جِسم ضعِیف اَسته.“ ‏39 اُو بسم رفت و قد امزُو توره دُعا کد. ‏40 وختِیکه پس اَمَد، بسم اُونا ره دَ خاو دِید، چراکه چِیمای ازوا از خاو گِرَنگ شُدُد و اُونا نَمِیدَنِست که دَزُو چِیزخیل بُگیه. ‏41 اُو دفعِه سِوّم اَمَد و دَزوا گُفت: ”شُمو هنوز ام خاو اَستِید و اِستراحت مُونِید؟ بس اَسته. امُو ساعت رسِیده. اینه، «باچِه اِنسان» دَ دِستِ گُناهکارا تسلِیم دَده مُوشه. ‏42 باله شُنِید که بوری. اونه، کسی که مَره تسلِیم مُونه مِیرَسه.“

دِستگِیر کدون عیسیٰ

‏43 دَ حالِیکه عیسیٰ هنوز توره مُوگُفت، فَوری یهُودا یکی امزُو دوازده یارا رسِید و قد ازُو قَتی یگ ڈَل نفر که سوٹه و شمشیر دَشت، از طرفِ پیشوایونِ عالی مقام، عالِمای دِین و رِیش سفیدا اَمَدُد. ‏44 و امُو کسی که عیسیٰ ره تسلِیم مُوکد قد ازوا یگ نشانی ایشته گُفتُد: ”هر کسی ره که ماخ کدُم، اونَمُو اَسته؛ اُو ره دِستگِیر کُنِید و قد غَدر اِحتیاط بُبرِید.“ ‏45 پس وختِیکه یهُودا اَمَد، اُو فَوری دَ پیشِ عیسیٰ رفته گُفت: ”اُستاد.“ و اُو ره ماخ کد. ‏46 اوخته اُونا دَ بَلِه ازُو دِست اَندخته اُو ره دِستگِیر کد. ‏47 یکی امزُو کسای که دَ اُونجی ایسته بُود، شمشیر خُو ره کشِیده غُلامِ پیشوای بُزُرگ ره زَد و گوشِ ازُو ره مُنٹی کد.

‏48 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آیا ما راهزَن اَستُم که قد شمشیر و سوٹه بَلدِه دِستگِیر کدون مه اَمَدید؟ ‏49 ما هر روز قد شُمو دَ خانِه خُدا بُودُم و تعلِیم مِیدَدُم و شُمو مَره دِستگِیر نَکدِید. مگم اِی کار شُد تا نوِشته_های مُقَدَّس پُوره شُنه.“ ‏50 اوخته تمامِ یارا اُو ره ایله کده دُوتا کد. ‏51 ولے یگ آدمِ جوان که یگ رختِ کتانی ره دَ گِردِ جانِ لُچ خُو پیچَندُد، از پُشتِ عیسیٰ مورفت. اُونا اُو ره ام دِستگِیر کد، ‏52 مگم اُو رختِ کتانی خُو ره ایله کده، جان لُچ دُوتا کد.

عیسیٰ دَ حُضُورِ شورای یهُود

‏53 اُونا عیسیٰ ره دَ حُضُورِ پیشوای بُزُرگ بُرد و تمامِ پیشوایونِ عالی-مقام، رِیش سفیدا و عالِمای دِین دَ اُونجی جم شُدُد. ‏54 پِترُس از دُور اُو ره دُمبال مُوکد تاکه دَ مَنِه حَولی پیشوای بُزُرگ داخِل شُد و قد پَیره‌دارا شِشت تا دَ بغلِ آتِش خود ره گرم کُنه.

‏55 دَ امزُو غَیت پیشوایونِ عالی مقام و تمامِ اَعضای شورا دَ تلاشِ ازی بُود که یگ شاهِدی دَ ضِدِ عیسیٰ پَیدا کُنه تا اُو ره دَ قتل بِرسَنه، مگم اُونا هیچ شاهِدی پَیدا نَتنِست. ‏56 غَدر کسا دَ ضِدِ ازُو شاهِدی دروغ دَد، مگم شاهِدی_های ازوا یگ قد دِیگه شی جور نَمیمَد. ‏57 اوخته بعضی_ها ایسته شُده دَ ضِدِ ازُو شاهِدی دروغ دَده گُفت: ‏58 ”مو شِنِیدے که اُو گُفت: ’ما اِی خانِه خُدا ره که قد دِستِ اِنسان جور شُده بیرو مُونُم و دَ مُدَتِ سِه روز یگ خانِه دِیگه آباد مُونُم که قد دِستِ اِنسان جور نَشُده بَشه.‘ ‏59 ولے دَ امزی باره ام شاهِدی ازوا یگ قد دِیگِه شی جور نَمَد.“ ‏60 اوخته پیشوای بُزُرگ دَ حُضُورِ ازوا ایسته شُد و از عیسیٰ پُرسان کد: ”آیا تُو هیچ جواب نَمِیدی؟ اِی چِیزخیل اَسته که اَمیا دَ ضِد تُو شاهِدی مِیدیه؟“ ‏61 مگم اُو چُپ مَند و هیچ جواب نَدَد. پیشوای بُزُرگ بسم ازُو پُرسان کده گُفت: ”آیا تُو مسیح، باچِه خُدای مُتَبارک اَستی؟“ ‏62 عیسیٰ گُفت: ”ما اَستُم، و شُمو «باچِه اِنسان» ره مِینگرِید که دَ دِستِ راستِ قادِرِ مُطلَق شِشته و دَ بَلِه آوُرهای آسمو مییه.“ ‏63 اوخته پیشوای بُزُرگ کالای خُو ره پاره کده گُفت: ”دِیگه مو دَ شاهِد چی ضرُورَت دَری؟ ‏64 شُمو کُفرگویی شی ره شِنِیدِید. صَلاحِ شُمو چی اَسته؟“ پگِ ازوا اُو ره محکُوم کده گُفت که سزاوارِ مَرگ اَسته.

‏65 بعضی کسا دَ بَلِه ازُو تُف اَندختو ره شُروع کده چِیمای شی ره بسته کد و اُو ره قد مُشت زَده گُفت: ”نَبُوَت کُو، کِی زَد؟“ پَیره‌دارا ام اُو ره گِرِفته لَت-و-کوب کد.

اِنکارِ پِترُس از عیسیٰ

‏66 وختِیکه پِترُس هنوز دَ تاه، دَ حَولی بُود، یکی از کنِیزای پیشوای بُزُرگ اَمَد ‏67 و دِید که پِترُس خود ره گرم مُونه. اُو سُون ازُو توخ کده گُفت: ”تُو ام قد عیسای ناصِری بُودی!“ ‏68 مگم پِترُس اِنکار کده گُفت: ”ما هیچ نَمِیدَنُم و نَمُوفامُم که تُو چِیزخیل مُوگی.“ وختی اُو بُر شُده دَ دالیزِ درگه رفت، [دَ امزُو غَیت خرُوس بَنگ دَد.]

‏69 امُو کنِیز اُو ره دِید و بسم دَ کسای که دَ اُونجی ایسته بُود، گُفت: ”اِی آدم یکی امزوا اَسته.“ ‏70 پِترُس بسم اِنکار کد. بعد از چند لحظه کسای که دَ اُونجی ایسته بُود بسم دَ پِترُس گُفت: ”یَقِیناً تُو یکی امزوا اَستی، چراکه تُو ام یگ جلِیلی اَستی.“ ‏71 اوخته پِترُس دَ لعنت کدو و قَسم خوردو شُروع کد و گُفت: ”ما امی آدم ره که شُمو دَ بارِه شی مُوگِید، نَمِینَخشُم.“ ‏72 دَ امزُو لحظه دفعه دوّم خرُوس بَنگ دَد. اوخته پِترُس تورِه عیسیٰ ره دَ یاد خُو اَوُرد که دَزُو گُفتُد: ”پیش ازی که خرُوس دُو دفعه بَنگ بِدیه، تُو سِه دفعه مَره اِنکار مُونی.“ پس دِل شی پُر شُد و اُو چخرا کد.