فصلِ سیزدَهُم
پیشگویی بیرو شُدونِ خانِه خُدا
1 وختِیکه عیسیٰ از خانِه خُدا بُر مُوشُد، یکی از یارای شی دَزُو گُفت: ”اُستاد، توخ کُو، چی سنگای کٹِه و چی ساختُمان_های باشِکوهی!“ 2 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”امی ساختُمان_های کٹه ره مِینگری؟ یگ سنگ ام دَ بَلِه سنگِ دِیگه باقی نَمُومَنه، بَلکِه پگ شی زیر-و-زَبر مُوشه.“
جَور و جفا
3 وختِیکه عیسیٰ دَ بَلِه کوهِ زَیتُون رُوی دَ رُوی خانِه خُدا شِشتُد، پِترُس، یعقُوب، یوحَنّا و اَندریاس تاشَکی ازُو پُرسان کد: 4 ”دَز مو بُگی که اِی چِیزا چی وخت رُخ مِیدیه و نشانی که پگِ امزی واقِعه_ها پُوره شُدون شی نزدِیک اَسته، چی یَه؟“ 5 اوخته عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”هُوش خُو ره بِگِیرِید که کس شُمو ره گُمراه نَکُنه. 6 غَدر کسا دَ نامِ ازمه مییه و مُوگیه، ’ما امُو اَستُم،‘a و غَدر کسا ره گُمراه مُونه. 7 وختِیکه دَ بارِه جنگ_ها و خبرِ جنگ_ها مِیشنَوِید وَرخطا نَشُنِید؛ اِی واقِعه_ها باید رُخ بِدیه، لیکِن آخِر زمان هنوز نَرسِیده. 8 چُون یگ قَوم دَ ضِدِ قَومِ دِیگه و یگ مَملَکَت دَ ضِدِ مَملَکَتِ دِیگه باله مُوشه و زِلزِله_ها دَ جای_های مُختلِف رُخ مِیدیه و قحطی_ها مییه. اِی چِیزا شُروعِ دَردِ زَیدو اَسته.
9 مگم شُمو خود ره اِحتیاط کُنِید، چراکه شُمو ره دَ محکمه_ها تسلِیم مُونه و دَ عِبادت خانه_ها قَمچی مِیزَنه و شُمو بخاطرِ ازمه دَ پیشِ والی_ها و پادشایو ایسته مُوشِید تا بَلدِه ازوا شاهِدی بِدِید. 10 و اوّل باید خوشخبری دَ تمامِ قَوم_ها اِعلان شُنه. 11 پس هر وختِیکه شُمو ره دِستگِیر کده تسلِیم مُونه، پیش از پیش غُصّه نَکُنِید که چی بُگِید، بَلکِه هر چِیزی که دَ امزُو غَیت دَز شُمو دَده مُوشه، امُو ره بُگِید، چراکه توره‌گوی شُمو نِیَستِید، بَلکِه روح اُلقُدس اَسته. 12 بِرار، بِرار ره و آته، باچه ره دَ مَرگ تسلِیم مُونه؛ و بچکِیچا دَ رُوی آته و آبِه خُو مِیخیزه و اُونا ره دَ کُشتو مِیدیه. 13 از خاطرِ نامِ ازمه تمامِ مردُم از شُمو بَد مُوبره، مگم هر کسی که تا آخِر صَبر-و-حَوصِله کُنه، نِجات پَیدا مُونه.
زِشتِ بیروکار
14 پس وختی شُمو زِشتِ بیروکارb ره دَ جایی ایسته مِینگرِید که نَباید بَشهc -- خانِنده پَی بُبره -- اوخته کسای که دَ یهُودیه اَسته باید دَ کوه_ها دُوتا کُنه؛ 15 و هر کسی که دَ بَلِه بامِ خانه اَسته، باید تاه نَشُنه و دَ خانه داخِل نَشُنه تا یَگو چِیز ره بِگِیره. 16 و هر کسی که دَ سرِ کِشت اَسته باید بَلدِه گِرِفتونِ کالای خُو پس نَرَوه. 17 وای دَ حالِ خاتُونوی که دَ امزُو روزا شِکامتُو بَشه و یا نِلغِه شِیرخور دَشته بَشه!
18 دُعا کُنِید که اِی چِیزا دَ زِمِستو رُخ نَدیه، 19 چُون دَ امزُو روزا اُوطور رَنج-و-مُصِیبت مییه که مِثل شی از شُروعِ خِلقَتی که خُدا خَلق کد تا آلی ره نَمَده و بعد ازُو هرگِز نَمییه. 20 اگه خُداوند اُو روزا ره کوتاه نَمُوکد، هیچ بَشر نِجات پَیدا نَمُوکد؛ لیکِن بخاطرِ اِنتِخاب شُده_های که اُو اِنتِخاب کده، اُو امُو روزا ره کوتاه کده.
پس اَمَدونِ مسیح
21 دَ امزُو زمان اگه کُدَم کس دَز شُمو مُوگیه: ’اینه، مسیح دَ اِینجی اَسته!‘ یا ’اونه، مسیح دَ اُونجی یَه!‘ باوَر نَکُنِید، 22 چراکه مسیح_های دروغی و پَیغمبرای دروغی بُر مُوشه و مُعجزه_ها و چِیزای عجِیب انجام مِیدیه تا اگه اِمکان دَشته بَشه، حتیٰ اِنتِخاب شُده_ها ره گُمراه کُنه. 23 پس اِحتیاط کُنِید، ما پگِ چِیزا ره پیش از پیش دَز شُمو گُفتُم.
24 مگم دَ امزُو روزا، بعد امزُو رَنج-و-مُصِیبت،
آفتَو ترِیک مُوشه
و ماه روشَنی خُو ره نَمِیدیه،
25 سِتاره_ها از آسمو تاه موفته
و قُدرت_های آسمونا تکان مُوخوره.
26 اوخته مردُم «باچِه اِنسان» ره مِینگره که خُن قُدرت و جلالِ بُزُرگ دَ بَلِه آوُرها مییه. 27 دَ امزُو زمان اُو ملایکه_های خُو ره رَیی مُونه و اُونا اِنتِخاب شُده_های ازُو ره از چار گوشِه دُنیا، از سر تا آخِرِ زمی و از سر تا آخِرِ آسمو جَم مُونه.
درس از درختِ انجِیر
28 آلی از دِرختِ انجِیر یگ درس یاد بِگِیرِید: امی که شاخه_های شی تازه شُده بلگ مُونه، شُمو مُوفامِید که تایستو نزدِیک اَسته. 29 امی رقم شُمو ام وختی مِینگرِید که اِی چِیزا واقِع مُوشه، بُفامِید که اُو نزدِیک اَسته، بَلکِه دَ دانِ درگه رسِیده.
30 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا تمامِ امزی چِیزا واقِع نَشُنه، اِی نسل از بَین نَموره. 31 آسمو و زمی از بَین موره، ولے کلامِ ازمه هرگِز از بَین نَموره.
اِنتِظار بَلدِه پس اَمَدونِ مسیح
32 دَ بارِه امزُو روز و ساعت هیچ کس نَمِیدَنه؛ نَه ملایکه_ها دَ آسمو و نَه ام باچه، بَلکِه فقط آتِه آسمانی مِیدَنه و بس.
33 پس هُوشیار و بیدار بَشِید، چُون شُمو نَمِیدنِید که اُو زمان چی وخت مییه. 34 اَمَدونِ امزُو روز رقمِ یگ آدم اَسته که دَ سَفر موره و غَیتِیکه از خانه حَرکت مُونه، اُو غُلامای خُو ره اِختیاردار جور مُونه و بَلدِه هر کُدَم شی یگ وظِیفِه خاص مِیدیه و دَ درگه‌وان مُوگیه که بیدار بَشه. 35 پس بیدار بَشِید، چُون شُمو نَمِیدنِید که صاحِبِ خانه چی وخت پس مییه، دَ وختِ شام یا دَ نِیمِ شاو، دَ وختِیکه خرُوس بَنگ مِیدیه یا دَ وختِ روز واز شُدو. 36 نَشُنه که اُو بےبلغه بییه و شُمو ره دَ خاو بِنگره. 37 چِیزی ره که دَز شُمو مُوگُم، دَ پگ مُوگُم: بیدار بَشِید!“