فصلِ بِیست و شَشُم
نقشِه قتلِ عیسیٰ
1 وختِیکه عیسیٰ تمامِ امزی تورا ره گُفته خلاص کد، اُو دَ یارای خُو گُفت: 2 ”شُمو مِیدَنِید که دُو روز بعد عِیدِ پِصَح اَسته و «باچِه اِنسان» تسلِیم دَده مُوشه تا دَ صلِیب میخکوب شُنه.“
3 دَ امزُو وخت پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدای قَوم دَ خانِه پیشوای بُزُرگ که قَیافا نام دَشت جم شُد 4 و جلسه کد که عیسیٰ ره تاشَکی گِرِفتار کُنه و دَ قتل بِرسَنه. 5 مگم اُونا گُفت: ”اِی کار دَ روزای عِید نَشُنه، چُون اِمکان دَره که دَ بَینِ مردُم شورِش بُفته.“
مَسَح شُدونِ عیسیٰ دَ بَیت عنیا
6 وختِیکه عیسیٰ دَ بَیت عنیا دَ خانِه شِمعونِ کولی‌گِرِفته بُود، 7 یگ خاتُو قد یگ بوتل عَطرِ قِیمَتبای دَ پیشِ شی اَمَد و غَیتِیکه عیسیٰ دَ سرِ دِستَرخو شِشت، امُو خاتُو عَطر ره دَ سر شی شیو کد. 8 لیکِن وختی یارای شی اِی کار ره دِید، قار شُده گُفت: ”چرا اِی عَطر ضایع شُد؟ 9 چُون مُوشُد که امی عَطر دَ قِیمَتِ کَلو سَودا شُنه و پَیسِه شی دَ غرِیبا دَده شُنه!“ 10 عیسیٰ اِی توره ره پَی بُرده دَزوا گُفت: ”چرا اِی خاتُو ره آزار مِیدِید؟ اُو یگ کارِ نیک دَ حقِ ازمه کده، 11 چُون غرِیبا همیشه قد شُمو اَسته، ولے ما همیشه قد شُمو نِیَستُم. 12 و اِی خاتُو دَ وسِیلِه شیو کدونِ امزی عَطر دَ بَلِه جِسم مه، مَره بَلدِه دَفن کدو اَماده کد. 13 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، دَ هر جای دُنیا که اِی خوشخبری اِعلان شُنه، کارِ امزی خاتُو ام دَ عِنوانِ یادآوَری ازُو نقل مُوشه.“
خیانَتِ یهُودای اِسخَریوطی
14 اوخته یکی امزُو دوازده یارا که یهُودای اِسخَریوطی نام دَشت، دَ دِیرِ پیشوایونِ عالی مقام رفت 15 و گُفت: ”اگه عیسیٰ ره دَ شُمو تسلِیم کنُم دَز مه چند مِیدِید؟“ اُونا سی سِکِه نُقره دَزُو دَد. 16 بعد امزُو وخت یهُودا دَ دُمبالِ فرصت مِیگشت تا عیسیٰ ره دَزوا تسلِیم کُنه.
آخِری شامِ عیسیٰ قد یارای شی
17 دَ روزِ اوّلِ عِیدِ فطِیر یارا دَ پیشِ عیسیٰ اَمَده گُفت: ”دَ کُجا میخاهی بَلدِه تُو آمادگی بِگِیری تا نانِ پِصَح ره دَ اُونجی بُخوری؟“ 18 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دَ شار دَ پیشِ فلانه نفر بورِید و دَزُو بُگِید: اُستاد مُوگیه، وخت مه نزدِیک شُده؛ ما نانِ پِصَح ره قد یارای خُو دَ خانِه ازتُو مُوخورُم.“ 19 یارا امُو رقم کد که عیسیٰ دَزوا هِدایَت دَده بُود و نانِ پِصَح ره تَیار کد.
20 وختِیکه شام شُد عیسیٰ قد دوازده یار خُو دَ سرِ دِسترخو شِشت. 21 دَ حالِیکه اُونا دَرَو نان مُوخورد، عیسیٰ گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، یکی از شُمو مَره تسلِیم مُونه.“ 22 اُونا غَدر کوٹیوبار شُد و یگ بعد از دِیگه ازُو پُرسان کد: ”یا مَولا، ما خُو نِیَستُم، یا اَستُم؟“ 23 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”کسی که دِست خُو ره قد ازمه قَتی دَ کاسه غوٹه مُونه، امُو کس مَره تسلِیم مُوکُنه. 24 «باچِه اِنسان» امُو رقم که دَ بارِه شی نوِشته شُده از دُنیا موره. مگم وای دَ حالِ کسی که «باچِه اِنسان» دَ وسِیلِه ازُو تسلِیم مُوشه! بَلدِه ازُو نفر بِهتر بُود که هیچ زَیده نَمُوشُد.“ 25 اوخته یهُودا که اُو ره تسلِیم کدَنی بُود، دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، ما خُو نِیَستُم، یا اَستُم؟“ عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”خود تُو گُفتی.“
26 دَ حالِیکه اُونا دَرَو نان مُوخورد، عیسیٰ نان ره گِرِفت و بعد از شُکرگُزاری اُو ره ٹوٹه کده دَ یارا دَد و گُفت: ”بِگِیرِید و بُخورِید، اِی جِسم مه اَسته.“ 27 بعد ازُو جام ره گِرِفت و شُکرگُزاری کده دَزوا دَد و گُفت: ”پگ شُمو ازی وُچی کُنِید؛ 28 چُون اِی خُون مه اَسته که بَلدِه عهدِ نَو دَ راهِ بخشِشِ گُناه_های غَدر مردُم ریختَنده مُوشه. 29 ما دَز شُمو مُوگُم که بعد ازی امزی میوِه تاگِ انگُور دِیگه وُچی نَمُونُم تا روزی که اُو ره قد شُمو دَ پادشاهی آتِه خُو از نَو وُچی کنُم.“ 30 و اُونا سرُود خانده سُون کوهِ زَیتُون رَیی شُد.
پیشگویی دَ بارِه اِنکارِ پِترُس
31 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اِمشاو پگ شُمو بخاطرِ ازمه فراری مُوشِید، چُون نوِشته شُده:
’ما چوپو ره مِیزَنُم
و گوسپندوی رمه تِیت‌پَرَک مُوشه.‘
32 مگم بعد ازی که دُوباره زِنده شُدُم، از شُمو کده پیش دَ جلِیلیه مورُم.“ 33 پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”حتیٰ اگه پگ بخاطرِ ازتُو فراری شُنه، ما هرگِز دُوتا نَمُونُم.“ 34 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز تُو مُوگُم، امی اِمشاو پیش از بَنگِ خرُوس سِه دفعه مَره اِنکار مُونی.“ 35 پِترُس دَزُو گُفت: ”حتیٰ اگه لازِم شُنه، ما قد تُو مُومرُم، ولے تُو ره هرگِز اِنکار نَمُونُم.“ و دِیگه یارا ام امی رقم گُفت.
دُعای عیسیٰ دَ باغِ گِتسیمانی
36 اوخته عیسیٰ قد یارای خُو دَ یگ جای دَ نامِ گِتسیمانی رفت و دَزوا گُفت: ”دَ امِینجی بِشِینِید تا ما رفته دَ اُونجی دُعا کنُم.“ 37 اُو پِترُس و دُو باچِه زِبدی ره قد خُو قَتی بُرد و غَدر غَمگی و کوٹیوبار شُد. 38 اوخته دَزوا گُفت: ”جان مه از شِدَّتِ غَم نزدِیک اَسته که بُمُره. شُمو دَ امِینجی بُمنِید و قد ازمه بیدار بَشِید.“
39 بعد ازُو کم وَری پیش رفت و قد رُوی خُو دَ زمی اُفتَد و دُعا کده گُفت: ”اَی آتِه مه، اگه اِمکان دَره اِی جام ره از مه دُور کُو، مگم نَه دَ خاستِ ازمه بَلکِه دَ خاست-و-اِرادِه خود خُو.“ 40 اوخته دَ پیشِ یارای خُو اَمَد و دِید که اُونا خاو رفته؛ پس دَ پِترُس گُفت: ”آیا نَمِیتنِستِید که یگ ساعت قد ازمه بیدار بُمَنِید؟ 41 بیدار بَشِید و دُعا کُنِید تا دَ آزمایش قرار نَگِیرِید؛ روح واقعاً میخایه، ولے جِسم ضعِیف اَسته.“
42 اُو دَفعِه دوّم رفت و دُعا کده گُفت: ”اَی آتِه مه، اگه اِمکان نَدره که اِی جام بِدُونِ وُچی کدو از مه دُور شُنه، بیل که خاست-و-اِرادِه ازتُو انجام شُنه.“ 43 وختی عیسیٰ پس اَمَد بسم اُونا ره دَ خاو دِید، چراکه چِیمای ازوا از خاو گِرَنگ شُدُد. 44 پس اُونا ره باز ام ایله کده رفت و بَلدِه دَفعِه سِوّم قد امزُو توره دُعا کد. 45 اوخته دَ پیشِ یارا اَمَده دَزوا گُفت: ”شُمو هنوز ام خاو اَستِید و اِستراحت مُونِید؟ اینه، ساعت شی رسِیده که «باچِه اِنسان» دَ دِستِ گُناهکارا تسلِیم دَده شُنه. 46 باله شُنِید که بوری. اونه، کسی که مَره تسلِیم مُونه مِیرَسه!“
گِرِفتار شُدونِ عیسیٰ
47 دَ حالِیکه عیسیٰ هنوز توره مُوگُفت، یهُودا یکی امزُو دوازده یارا رسِید و قد ازُو قَتی یگ ڈَلِ کٹه که سوٹه و شمشیر دَشت از طرفِ پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدای قَوم اَمَدُد. 48 و امُو کسی که عیسیٰ ره تسلِیم مُوکد قد ازوا یگ نشانی ایشته گُفتُد: ”هر کسی ره که ماخ کدُم، اونَمُو اَسته؛ اُو ره دِستگِیر کُنِید.“ 49 فَوری یهُودا دَ پیشِ عیسیٰ اَمَده گُفت: ”سلام اُستاد.“ و اُو ره ماخ کد. 50 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”رفِیق، بَلدِه کاری که اَمَدے، انجام بِدی.“ اوخته اُونا پیش اَمَد و دَ بَلِه عیسیٰ دِست اَندخته اُو ره دِستگِیر کد.
51 دَ امزُو وخت یکی امزُو کسای که قد عیسیٰ بُود، دِست دَ شمشیر خُو بُرده اُو ره کشِید و غُلامِ پیشوای بُزُرگ ره زَده گوشِ ازُو ره مُنٹی کد. 52 اوخته عیسیٰ دَزُو گُفت: ”شمشیر خُو ره دَ جای شی بیل، چُون هر کسی که شمشیر بِکشه قد شمشیر کُشته مُوشه. 53 آیا فِکر مُونی که ما نَمِیتنُم از آتِه خُو درخاست کنُم که کَلوتر از دوازده لشکرِ ملایکه ره یگدفعه‌یی بَلدِه کومَک مه رَیی کُنه؟ 54 مگم دَ اُو صُورت نوِشته_های که مُوگیه ’امی چِیزا باید رُخ بِدیه‘ چِطور پُوره شُنه؟“
55 دَ امزُو ساعت عیسیٰ دَ امُو جمعیَت گُفت: ”آیا ما راهزَن اَستُم که قد شمشیر و سوٹه بَلدِه دِستگِیر کدون مه اَمدید؟ ما هر روز دَ خانِه خُدا شِشته تعلِیم مِیدَدُم و شُمو مَره گِرِفتار نَکدِید، 56 مگم تمامِ امزی واقِعه_ها رُخ دَد تا نوِشته_های اَنبیا پُوره شُنه.“ دَ امزُو وخت تمامِ یارا اُو ره ایله کده دُوتا کد.
محاکِمه دَ حُضُورِ شورای یهُود
57 کسای که عیسیٰ ره دِستگِیر کد، اُو ره دَ پیشِ قَیافا پیشوای بُزُرگ بُرد دَ جایی که عالِمای دِین و رِیش سفیدا جم بُود. 58 مگم پِترُس از دُور اُو ره دُمبال مُوکد تاکه دَ خانِه پیشوای بُزُرگ رسِید و داخِل شُده قد پَیره‌دارا شِشت تا بِنگره که آخِرِ کار چی مُوشه.
59 پیشوایونِ عالی مقام و تمامِ اَعضای شورا دَ تلاشِ ازی بُود که یگ شاهِدی دروغ دَ ضِدِ عیسیٰ پَیدا کُنه تا اُو ره دَ قتل بِرسَنه. 60 مگم اُونا هیچ شاهِدی پَیدا نَتنِست، باوجُودِ که غَدر شاهِدای دروغی پیش اَمَده شاهِدی دَد. بِلآخِره دُو نفر پیش اَمَده 61 گُفت: ”اِی نفر گُفته که ’ما مِیتنُم خانِه خُدا ره بیرو کده دَ مُدَتِ سِه روز دُوباره آباد کنُم.‘“ 62 اوخته پیشوای بُزُرگ باله شُد و دَ عیسیٰ گُفت: ”آیا تُو هیچ جواب نَمِیدی؟ اِی چِیزخیل اَسته که اَمیا دَ ضِد تُو شاهِدی مِیدیه؟“ 63 مگم عیسیٰ چُپ مَند. اوخته پیشوای بُزُرگ دَزُو گُفت: ”تُو ره دَ خُدای زِنده قَسم مِیدُم دَز مو بُگی که تُو مسیح باچِه خُدا اَستی یا نَه؟“ 64 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”خود تُو گُفتی. بعد ازی شُمو «باچِه اِنسان» ره مِینگرِید که دَ دِستِ راستِ قادِرِ مُطلَق شِشته و دَ بَلِه آوُرهای آسمو مییه.“
65 اوخته پیشوای بُزُرگ کالای خُو ره پاره کده گُفت: ”اُو کُفر گُفت! دِیگه مو دَ شاهِد چی ضرُورَت دَری؟ شُمو امی آلی کُفرگویی ازُو ره شِنِیدِید. 66 صَلاحِ شُمو چی اَسته؟“ اُونا دَ جوابِ ازُو گُفت: ”اُو سزاوارِ مَرگ اَسته.“
67 اوخته اُونا دَ رُوی شی تُف اَندخته اُو ره قد مُشت زَد و بعضی کسا قد چپات دَ رُوی شی زَده 68 مُوگُفت: ”اَی مسیح، بَلدِه مو نَبُوَت کُو، کِی تُو ره زَد؟“a
اِنکارِ پِترُس دَ بارِه عیسیٰ
69 دَ امزُو وخت پِترُس دَ بُرو دَ حَولی شِشته بُود که بےبلغه یگ کنِیز دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”تُو ام قد عیسای جلِیلی بُودی.“ 70 مگم پِترُس دَ پیشِ رُوی پگِ ازوا اِنکار کده گُفت: ”ما هیچ نَمُوفامُم که تُو چِیزخیل مُوگی.“ 71 وختِیکه پِترُس بُر شُده دَ دالیزِ درگه رفت؛ دَ اُونجی یگ کنِیزِ دِیگه اُو ره هُوش کد و دَ کسای که دَ اُونجی بُود گُفت: ”اِی آدم ام قد عیسای ناصِری بُود.“ 72 پِترُس بسم اِنکار کده قَسم خورد و گُفت: ”ما امی آدم ره نَمِینَخشُم.“ 73 بعد از چند لحظه کسای که دَ اُونجی ایسته بُود پیش اَمَد و دَ پِترُس گُفت: ”یَقِیناً تُو ام یکی امزوا اَستی، چُون از لهجِه تُو فامِیده مُوشه.“ 74 اوخته پِترُس دَ لعنت کدو و قَسم خوردو شُروع کد و گُفت: ”ما امی آدم ره نَمِینَخشُم.“ دَ امزُو لحظه خرُوس بَنگ دَد.
75 و پِترُس تورِه عیسیٰ ره دَ یاد خُو اَوُرد که گُفتُد: ”پیش از بَنگِ خرُوس سِه دفعه مَره اِنکار مُونی.“ اوخته اُو بُرو رفته زار زار چخرا کد.