زَکّائے مهمانی
19
1 ایسّا اَریهایا آتک و چه شهرئے نیاما گوَزگا اَت.
2 اۆدا زَکّا نامێن سێر و اَزگارێن مردے هست‌اَت که مالیاتگیرانی کماش اَت.
3 آییا لۆٹت بچارێت ایسّا چۆنێنے، بله مردمانی مُچّی مێڑی باز اَت و آییئے جند پَٹَکّ و لُک‌کَدّے اَت.
پمێشکا دیستی نکرت.
4 گڑا په دْرِکّے دێما شت و مزنێن درچکێئے* سرا سر کپت تان آییا بگندیت، چیا که ایسّا چه همے راها گوَزگا اَت.
5 وهدے ایسّا هما جاگها رَست، بُرزاد چارت و گوَشتی:
«او زَکّا!
زوت جَهلا اێر کپ، که مرۆچی من تئیی مهمان آن.»
6 آ، اشتاپی چه درچکا اێر کپت و ایسّایی په گَل و شادهی وتی لۆگا وشّ‌آتک کرت.
7 وهدے مردمان اے دیست، وت‌مان‌وتا نُرنڈان گوَشتِش:
«ایسّا گنهکارێن مردێئے لۆگا مهمان بوتگ.»
8 بله زَکّا پاد آتک، اۆشتات و گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشتی:
«او هُداوند!
وتی سجّهێن مال و مَڈّیئے نێما په نێزگار و گریبێن مردمان بهر و بانگَ کنان و اگن من کَسێئے مال په ناهَکّ پُشتا کَشّتگ و برتگ، آیانی بدلا چار سَری گێشترَ دئیان.»
9 ایسّایا گۆن آییا گوَشت:
«مرۆچی اے لۆگا، پهِلّی و رَکّگ سر بوتگ، چیا که اے مرد هم چه اِبراهێمئے نَسل و پدرێچا اِنت.
10 هئو!
انسانئے چُکّ په گنهکار و گارێنانی شۆهاز و رَکّێنگا آتکگ.»
بادشاه و ده هِزمتکار
11 هما وهدا که مردم ایسّائے هبران گۆش دارگا اتنت، ایسّایا گێش کنان مِسالے آورت.
چیا که آ اورْشَلیمئے نزّیکا رَستگ‌اَت و مردمانی گُمان اِش اَت که هُدائے بادشاهی هما وهدا پَدّرَ بیت.
12 گوَشتی:
«یک بَرے، سَردارزادگے دورێن مُلکێا شت تانکه په بادشاهیا برسیت و پدا وتی ڈێه و ڈگارا پِر بترّیت.
13 گڑا، ده هِزمتکاری وتی کِرّا لۆٹت و هر یکّێا یک اَشرپیے* دات و گوَشتنتی:
‹تانکه من وتی سپرا جنان و پدا کایان، شما گۆن اے زَرّان سئوداگری بکنێت.›
14 بله هما مُلکئے مردمان چه آییا نپْرتَ کرت.
آییئے رئوگا رَند، کاسِد و کُلئوِش راه دات که:
‹ما نلۆٹێن اے مرد، مئے سرا بادشاهی بکنت.›
15 «بله آییا بادشاهی رَست و وتی مُلکا پِر ترّت و آتک.
گڑا هُکمی کرت هما دهێن هِزمتکاران که زَرّی داتگ‌اتنت بیارنت، تان بزانت آیان چینچک نَپ و سوتّ کَٹّتگ.
16 ائولی هِزمتکار آتک و گوَشتی:
‹او واجه!
چه تئیی یکّێن اَشرپیا، من ده اَشرپی کَٹّتگ.›
17 بادشاها گوَشت:
‹شاباش، او شَرّێن گُلام!
نون پمێشکا که تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، من ترا وتی مُلکئے ده شهرئے هاکمَ کنان.›
18 «دومی آتک و گوَشتی:
‹او واجه!
من چه تئیی یکّێن اَشرپیا، پنچ کَٹّتگ.›
19 بادشاها گوَشت:
‹من ترا وتی مُلکئے پنچ شهرئے هاکمیا دئیان.›
20 «دگه هِزمتکارے آتک و گوَشتی:
‹او واجه!
اِش اِنت تئیی داتگێن اَشرپی که من دَزمالێا بستگ و اێر کرتگ‌اَت.
21 چیا که منا چه تئو تُرستگ، تئو ترندێن مردے ائے و هما که تئو اێر نکرتگ‌اَنت، هما چیزان وتیگَ کنئے و نکِشتگێنَ رُنئے.›
22 بادشاها گوَشت:
‹او بێکارێن گُلام!
من ترا چه تئیی جندئے هبران مئیاریگَ کنان، تئو زانت من ترندێن مردمے آن، اێر نکرتگێن چیزان وتیگَ کنان و نکِشتگێنَ رُنان.
23 گڑا تئو چیا منی داتگێن زَرّ، بیاجی و باپاریێئے کِرّا اێر نکرت که من پِر ترّگا رَند، وتی زرّ گۆن سوتّ بگپتێننت.
24 «گڑا بادشاها گۆن وتی دیوانئے مردمان گوَشت:
‹اَشرپیا چه اِشیا پَچ گِرێت و هماییا بدئیێت که آییئے کرّا ده اَشرپی اَنت.›
25 آیان گوَشت:
‹واجه!
گۆن آییا پێسرا ده اَشرپی هست.›
26 بادشاها گوَشت:
‹شمارا گوَشان، هرکَسا که چیزے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت، بله هرکَسا که نێست، هرچے که هستی هم پَچ گِرگَ بیت.
27 بله هما که منی دژمن اَنت و منی بادشاهیا نلۆٹنت، آیان منی کِرّا بیارێت و منی دێما بکُشێت.›»
په ایسّائے وشّ‌آتکا
28 چه اے هبران و رَند، ایسّا پێسر و پێشگام دێم په اورْشَلیما رئوگا اَت.
29 وهدے زئیتون نام‌کپتێن کۆهئے سرا، بئیت‌پاجی و بئیت‌اَنیائے مێتگانی نزّیکا رَست، وتی دو مریدی پێسرا دێم دات و
30 گوَشتنتی:
«دێمی مێتگا برئوێت و انچُش که شما اۆدا رَسێت، کُرّگێن هَرے گندێت که بستگ و تنینگه کَسے آییا سوار نبوتگ.
آییا بۆجێت و اِدا بیارێت.
31 اگن کَسێا چه شما جُست کرت ‹چیا اِشیا بۆجگا اێت،› بگوَشێت:
‹واجها پکار اِنت.›»
32 مرید شتنت و هما ڈئولا که ایسّایا گوَشتگ‌اَت، هما پئیما دیستِش.
33 انچُش که کُرّگئے بۆجگا اتنت، کُرّگئے هُدابُندان چه آیان جُست کرت:
«شما چیا اے کُرّگا بۆجگا اێت؟»
34 مریدان پَسّئو دات:
«واجها پَکار اِنت.»
35 آیان کُرّگ ایسّائے کِرّا آورت، وتی شال و چادرِش کُرّگئے پُشتا اێر کرتنت و ایسّااِش سوار کرت.
36 انچُش که ایسّا دێما رئوان اَت، مردمان وتی شال و چادر راهئے سرا چێرگێجان کرتنت.
37 وهدے ایسّا زئیتونئے کۆهئے اێرکپئے نزّیکا رَست، آییئے مریدانی مُچّیا په اے سجّهێن اَجِکّایی و مۆجزهان که آیان دیستگ‌اتنت، په گَل و شادهی و گۆن بُرزێن تئوارے، هُدا سَتا کرت و گوَشت:
38 «مبارک بات، هما بادشاها که په هُداوندئے ناما کئیت!
سُهل و آسودگی مان آسمانا و شان و شئوکت بُرزێن اَرشا.»
39 چه مردمانی نیاما، لهتێن پَریسیا گۆن ایسّایا گوَشت:
«او استاد!
وتی مریدان نِهرّ و هَکّل کن که چُش مگوَشنت!»
40 ایسّایا درّاێنت:
«من شمارا گوَشان، اگن اے بێتئوار ببنت، سِنگ و ڈۆک کوکّارَ کننت.»
ایسّائے گرێوگ
41 وهدے ایسّا اورْشَلیما نزّیک بوت و شهری دیست، گْرێتی و
42 گوَشتی:
«دْرێگتا تئو، هئو، همے تئو، مرۆچی بزانتێن که کجام چیز، په تئو سُهل و آسودگی آورتَ کنت.
بله بَژن و اَپسۆز که نون آ چه تئیی چمّا چێر و اَندێم اِنت.
43 په تئو اَنچێن رۆچَ کاینت که دژمن تئیی چپّ و چاگردا سَنگرَ بندنت و تئیی چارێن نێمگان اَنگرَّ کننت و تئیی پِڑ و چاگردا تَنْکَ تَرّێننت.
44 ترا و تئیی چُکّان، ڈگارا چَگلَ دئینت و گۆن هاک و هۆنا هۆر و هئوارَ کننت و سِنگے په سِنگێئے سرا هم پَشتَ نگێجنت، چیا که تئو وتی هُدائے آیگئے وهد و ساهت، پَجّاه نئیاورت.»
چه مزنێن پرستشگاها سئوداگرانی در کنگ
45 چه اِشیا رَند، ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشجاها شت و سئوداگرانی ڈنّا در کنگا گلاێش بوت.
46 گوَشتی:
«هُدائے کتابا نبیسگ بوتگ:
منی لۆگ، دْوا و پرستشئے جاگه ببیت،* بله شما دُزّبازارے کرتگ.»