ایسّائے واک و اِهتیارئے بارئوا
20
1 یک رۆچے که ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشجاها مردمان تالیم و وشّێن مستاگ دئیگا اَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر گۆن کئومئے کماشان آییئے کِرّا آتکنت و
2 گوَشتِش:
«مارا بگوَش که تئو گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنئے؟ کئیا ترا اے کارانی اِهتیار داتگ؟»
3 ایسّایا پَسّئو دات:
«منا هم چه شما یک جُستے هست.
بگوَشێت،
4 یَهیایا، پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار چه آسمانا رَستگ‌اَت یا چه انسانئے نێمگا؟»
5 آیان وت‌مان‌وتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش:
«اگن بگوَشێن ‹چه آسمانا اَت،› گوَشیت:
‹په چے ایمانۆ نئیاورت؟›
6 او اگن بگوَشێن که ‹مردمی کارے بوتگ،› گڑا مردم مارا سِنگسارَ کننت، چیا که آیانی سِتک و باور همِش اِنت که یَهیا نبیے بوتگ.»
7 پمێشکا پَسّئوِش دات:
«ما نزانێن چه کجا اَت.»
8 ایسّایا گوَشت:
«گڑا من هم شمارا نگوَشان که گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنان.»
بدێن باگپانانی مِسال
9 رَندا، ایسّایا په مردمان اے مِسال آورت:
«مردێا انگوری باگے اڈّ کرت و په کُنندهکاری و زمان،* لهتێن باگپانئے دستا دات و وت دْراجێن سپرێا شت.
10 وهدے انگورئے مۆسم بوت، باگئے هُدابُندا په وتی بهرئے گِرگا، هِزمتکارے راه دات، بله زمان‌زورێن باگپانان آ هِزمتکار لَٹّ و کُٹّ کرت و گۆن هۆرک و هالیگێن دستان پِر تَرّێنت.
11 باگئے هُدابُندا، پدا دگه هِزمتکارے دێم دات، بله باگپانان آ هم جت و بےاِزّت کرت و گۆن هۆرک و هالیگێن دستان پِر تَرّێنت.
12 گڑا سئیمی رَندا، دگه هِزمتکارے راهی دات، بله آیان آ هم جت و ٹَپّیگ کرت و ڈنّا گلّێنت.
13 «نون باگئے هُدابندا وتی دلا پِگر کرت که ‹چۆن بکنان؟› اے رندا، وتی دۆستێن چُکّا راهَ دئیان، بلکێن آییئے روا بدارنت.
14 بله وهدے باگپانان آییئے چُکّ دیست، وت‌مان‌وتا شئور کرت و گوَشتِش:
‹باگئے میراس بَرۆک و پُشتپد همِش اِنت، اِشیا هم بکُشێن تان باگ مئے میراس ببیت.›
15 گڑا چه باگا ڈنّ برت و کُشتش.
نون شمئے گُمانا، باگئے هُدابُند گۆن اے باگپانان چے کنت؟
16 آ کئیت، اے باگپانانَ کُشیت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت.»
وهدے مردمان ایسّائے اے هبر اِشکت، گوَشتِش:
«چُش مبات!»
17 ایسّایا آیانی نێمگا چارت و گوَشتی:
«گڑا، آ نبشتهئے مانا چی اِنت که گوَشیت:
‹هما سِنگ که بانبَندێن اُستایان پسُند نکرت و نزُرت، هما سِنگ بُنهِشت* بوت.›*
18 هرکَس که آ سِنگئے سرا بکپیت، ٹُکّر ٹُکّرَ بیت و کَسے که سِنگ آییئے سرا کپیت، هورتَ بیت.»
19 شَریَتئے زانۆگر و مزنێن دینی پێشوایان زانت که ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ.
پمێشکا، شئورِش کرت هما دمانا ایسّایا بگرنت، بله چه مردمانَ تُرستِش.
مالیاتئے بارئوا
20 گڑا ایسّااِش چمّانی چێرا کرت، وتی چاریگ و جاسوسِش رئوان داتنت تان آ وتا ایسّائے دێما تچک و پهرێزکارێن مردم پێش بدارنت.
آیانی مکسد اِش اَت که ایسّایا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت و رومئے والیئے دستا بدئینت.
21 آیان جُست کرت:
«او استاد!
ما زانێن تئو هرچے که گوَشئے، هر سر و سۆجے که دئیئے، آ سجّهێن راست اَنت و هچکَسێئے نێمگا نگرئے و په راستی هُدائے راها سۆجَ دئیئے.
22 نون مارا بگوَش، بارێن رومئے بادشاه کئیسرا سُنگ و مالیات دئیگ رئوا اِنت یا نه؟»
23 بله ایسّایا آیانی اے رِپک و مَندر* زانت و گوَشتی:
24 «منا یک دینارے پێش بدارێت، اِشیئے سرا کئیی نام و نَکش پِر اِنت؟» آیان پَسّئو دات:
«کئیسرئے.»
25 ایسّایا گوَشت:
«گڑا کئیسرئیگا کئیسرا بدئیێت و هُدائیگا هُدایا بدئیێت.»
26 اے ڈئولا، آیان مردمانی دێما ایسّا چه آییئے جندئے هبران داما دئور دات نکرت و چه آییئے پَسّئوان بَه مَنت و بێتئوار بوتنت.
آهِرت و سانگ و سور
27 رَندا، لهتێن سَدوکی، که آهِرَتئے نمَنّۆک اَنت، ایسّائے کِرّا آتک و
28 جُستِش کرت:
«او استاد!
موسّایا په ما نبشتگ:
اگن کَسێئے سور کرتگێن براتے بے چُکّا بمریت و جنۆزامی زندگ ببیت، گڑا آییئے برات باید اِنت گۆن آ جنۆزاما سور بکنت تانکه چُکّ و رَند و راهے په وتی براتا بِلّیت.*
29 نون هپت برات اتنت، ائولی براتا جَنے گپت، چُکّی نبوت و مرت،
30 دومی براتا و
31 پدا سئیمی براتا گۆن آ جنێنا سور کرت و آ هم بے چُکّا مرتنت.
همے پئیما هپتێن براتان گۆن هما جنێنا سور کرت و بے پَد و رَند چه دنیایا شتنت.
32 گُڈسرا، آ جنێن هم مرت.
33 نون تئو بگوَش، آهِرتئے رۆچا، اے جنێن، کجام براتئیگَ بیت، چیا که هر هپتێن براتان باریگ باریگا گۆن آییا سور کرتگ‌اَت.»
34 ایسّایا پَسّئو دات:
«مردم، اے جهانا سانگ و سورَ کننت،
35 بله هما مردم که نمیرانێن زِندا کرزنت و آهِرتئے لاهک اَنت، آ نه سورَ کننت و نه سور دئیگَ بنت.
36 آ هچبر پدا نمرنت و پرێشتگانی ڈئولا اَنت، هُدائے چُکّ اَنت، چیا که نمیرانێن زِندئے چُکّ اَنت.
37 بله مُردگانی زندگ بئیگئے هبرئے راستی، موسّایا مان بُن گپتگێن ڈۆلُکئے کِسّها پێش داشتگ.
اۆدا موسّا هُداوندێن هُدایا، اِبراهێمئے هُدا، اِسْهاکئے هُدا و آکوبئے هُدا* گوَشیت.
38 آ مُردگانی هُدا نه‌اِنت، زندگێنانی هُدا اِنت، چیا که آییئے گوَرا، سجّهێن زندگ اَنت.»
39 چه شَریَتئے زانۆگران لهتێنا گوَشت:
«او استاد، تئو شَرّ گوَشت.»
40 چه اِد و رند، هچکَسا دل نکرت چه آییا دگه جُستے بگیپت.
مَسیه کئیی چُکّ اِنت؟
41 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«اے چۆنێن هبرے که گوَشنت:
‹مَسیه، داوود بادشاهئے چُکّ اِنت؟›
42 چیا که داوود وت زَبورئے کتابا گوَشیت:
هُداوندا گۆن منی هُداوندا* گوَشت
منی راستێن نێمگا بنند
43 تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرئے پَدَگ و چارچۆبهے بکنان.*
44 نون اگن داوود، مَسیها وتی هُداوندَ گوَشیت، گڑا مَسیه چۆن آییئے چُکّ بوتَ کنت؟»
ایسّا شَریَتئے زانۆگران پاشکَ کنت
45 همے وهدا که سجّهێن مردم گۆش دارگا اتنت، ایسّایا گۆن مریدان گوَشت:
46 «چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت، که آیان دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا چه مردمان وشّ‌آتک و دْرَهباتَ لۆٹنت.
کنیسهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت و مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش پسند اِنت.
47 جنۆزامانی لۆگان گۆن مالواریا برنت و په پێش دارگا وتی دْوا و سَنایان دراجکَشَّ کننت.
اِشان سکترێن سِزا و پدمُزَّ رسیت.»