ایسّا، پَریسی و شَریَتئے زانۆگران پاشکَ کنت
23
1 آ وهدا ایسّایا گۆن مُچّیئے مردمان و وتی مریدان هبر کرت و گوَشت:
2 «شَریَتئے زانۆگر و پَریسی، موسّائے جاها نِشتگ‌اَنت.
3 پمێشکا هرچے که شمارا تالیمَ دئینت، آیانی هبران بمَنّێت و آ هبرانی رندگیریا بکنێت، بله آیانی ڈئولا مبێت، پرچا که هرچے آ تالیمَ دئینت، وت آ ڈئولا نکننت.
4 انچێن گرانێن بارَ بندنت و مردمانی کۆپگا لَڈَّنت که چِست کنگَ نبنت، بله وت په آیانی چِست کنگا لَنکُک و مۆردانگے* هم نسُرێننت.
5 آ هرچے که کننت، په مردمانی پێش دارگا کننت و بسّ.
وتی تاییتان* مزنَ کننت و کباهئے لَمبان دراجکَشّ.*
6 مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش دۆست اِنت و کنیسهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت.
7 بازارانی تَرّ و گَردئے وهدا لۆٹنت که مردم آیان وَشّ‌آتک و دْرَهبات بگوَشنت و ‹رَبّی›* تئوار بکننت.
8 بله مئیلێت مردم شمارا ‹استاد› بگوَشنت، چیا که شمارا تهنا یک استادے هست و سجّهێن یکدومیئے برات اێت.
9 شما اے دنیایا هچکَسا ‹پت› تئوار مکنێت چیا که شمارا یک پتے هست، هما که آسمانا اِنت.
10 شمارا هچکَس ‹تالیم دئیۆک› مگوَشیت، چیا که شمارا یک تالیم دئیۆکے هست و آ مَسیه اِنت.
11 آ که شمئے نیاما چه سجّهێنان مستر اِنت، هما آ دگرانی هِزمتکار ببیت.
12 چیا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت، کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.
13 «بله بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما مردمانی دێما آسمانی بادشاهیئے دروازگا بندَ کنێت، نه وتَ پُترێت و نه دگرانَ کِلّێت.
14 بله بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما جنۆزامانی لۆگان گۆن مالواریا برێت و په پێش دارگا، وتی دْوا و سنایان دراجکَشَّ کنێت، شمارا سَکترێن سِزا و پدمُزَّ رَسیت.*
15 بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما په یک مردمێئے یَهودی کنگا،* هشکی و دریایان سات و سپرَ کنێت، بله وهدے کَسے شمئے همباورَ بیت، گڑا آییا چه وتی جندا دو سری بدتر و دۆزهئے چُکَّ کنێت.
16 «او کۆرێن رَهشۆنان!
بژن و اپسۆز په شما که مردمان سۆجَ دئیێت:
‹اگن کَسے مزنێن پرستشگاهئے سئوگندا بوارت پرواه نێست، بله اگن یکّے پرستشگاهئے تلاه و تَنگئوانی سئوگندا بوارت، گڑا باید اِنت وتی سئوگندا پوره بکنت.›
17 او کَمزانتێن کۆران!
کجام چیزئے دَرجت بُرزتر اِنت، تَنگئو و تلاهانی یا پرستشگاهئے؟ تلاه و تَنگئو، پمێشکا پاک و پَلگار اَنت که پرستشگاها اێر اَنت.
18 شما چُش هم گوَشێت که:
‹اگن کَسے کُربانجاهئے سئوگندا بوارت هچ پرواه نێست، بله اگن کَسے کُربانجاهئے کُربانیگئے سئوگندا بوارت، گڑا باید اِنت وتی سئوگندا پوره بکنت.›
19 او کۆرێن مردمان!
کجام چیزئے دَرجت بُرزتر اِنت، کُربانیگئے یا کُربانجاهئے؟ کُربانیگ پمێشکا پاک و پَلگار زانگَ بیت که کُربانجاها کُربانیگ کنگَ بیت.
20 پمێشکا کَسے که کُربانجاهئے سئوگندا وارت، بزان کُربانجاه و کُربانیگ کرتگێن سجّهێن چیزانی سئوگندا وارت.
21 هرکَس که مزنێن پرستشگاهئے سئوگندا وارت، بزان پرستشگاه و آییئے جهمنندئے سئوگندا وارت.
22 هرکَس که آسمانئے سئوگندا وارت، هُدائے تَهت و آ تَهت نندۆکئے سئوگندا وارت.
23 «بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما پورچێنک، گواتگ و زیرَّگئے دَهیَکّا کَشّێت و هُدائے ناما دئیێت بله چه شَریَتئے دگه مسترێن هُکمان بزان دادرسی و اِنساپ، رَهمدلی و وپاداریا بێهئیال و بێتْرانگ بوتگێت.
دْرێگتا،* شما اے کار بکرتێننت و آ هم یله مداتێننت.
24 او کۆرێن رَهشۆنان!
شما پَشّگا کَمَکا گێچێت و درَ کنێت، بله اُشترا اێرَ برێت.
25 بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما وتی پیاله و دَرپانی ڈنّی نێمگا ساپ و سَلّهَ کنێت بله آیانی تَل و تۆک سِلّ اِنت.
شمئے دل و درون هم چه لالچ و تمه و بێپهرێزیا پُرّ و سِلّ اِنت.
26 او کۆرێن پَریسی!
پێسرا وتی پیالهئے تۆکا سپا کن، ڈنّی نێمگا آ وت پاک و سَلّهَ بیت.
27 «بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما اِسپێتێن گَچ جتگێن کَبرانی پئیما اێت که سرزاهرا ڈئولدار اَنت، بله تۆکا، چه مُردگانی هَڈّ و هر پئیمێن گَند و گَسڑا پُرّ اَنت.
28 همے ڈئولا شما هم سرزاهرا مردمانی چمّا تچک و پهرێزکارێن مردم اێت بله شمئے دل چه شَتَلکاری و ناشَریا* سررێچ اِنت.
29 «بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان!
او دوپۆستێن شَتَلکاران!
شما نبیانی کبرانی سرا گُمبُد و اَدّیرهَ بندێت و پهرێزکارانی کبرانَ سمبهێنێت و ڈئولدارَ کنێت.
30 چُش هم گوَشێت که:
‹اگن ما وتی پت و پیرُکانی وهد و باریگا بوتێنێن، گڑا پئیگمبرانی کُشت و کۆشا گۆن آیان همراه نبوتگ‌اتێن.›
31 اے ڈئولا وتی بارئوا شاهدیَ دئیێت و مَنّێت همایانی نَسل و اۆبادگ اێت که پئیگمبرِش کُشتگ‌اَنت.
32 بله هما کار که شمئے پت و پیرکان بُنگێج کرتگ، شما آیان سرجم بکنێت.
33 او ماران، او سْیَه‌مارزادگان!
شما چۆن چه تَهتَرونئے سِزایا رَکّتَ کنێت؟
34 «من، پئیگمبر و زانتکار و شَریَتئے زانۆگر شمئے کِرّا راهَ دئیان، شما چه آیان لهتێنا کُشێت و سَلیبَ کَشّێت، دگه لهتێنا وتی کنیسهان هئیزرانَ جنێت و شهر په شهرَ تاچێنێت.
35 گڑا چه هابیلا بگر تان بَرَکیائے چُکّ زَکَریایا، که شما مزنێن پرستشگاه و کُربانجاهئے نیاما کُشت، اے سجّهێن پهرێزکارانی هۆن که جهانا رێچگ بوتگ، شمئے گردنا بیت.
36 شمارا راستێنَ گوَشان، اے سجّهێنانی کۆشئے سِزا همے زمانگئے مردمانَ رسیت.
په اورْشَلیما ایسّائے گَم و اندۆه
37 «اورْشَلیم، او اورْشَلیم!
تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے.
باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کرّا مُچّ و یکجاه بکنان، انچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.
38 نون شمئے لۆگ وئیران، شمئے وتی دستا یله دئیگَ بیت.
39 شمارا گوَشان، دگه برے منا نگِندێت تان آ وهدا که وتی زبانا بگوَشێت:
‹مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت.›»*