چالاکێن هسابدارئے مِسال
16
1 ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت:
«اَزگار و هستۆمندێن مردێا هسابدارے هست‌اَت.
وهدے په آییا اے هال سر بوت که هسابدار آییئے مالا وارت و گارَ کنت،
2 گڑا آ لۆٹت و گوَشتی:
‹اے چۆنێن هبر اَنت که تئیی بارئوا من اِشکنگا آن؟ برئو وتی سرجمێن هساب و کتابان بگیشّێن و بیار و منا بدئے.
مرۆچی و رَند، تئو چه منی هسابداریا در ائے.›
3 هسابدارا وتی دلا جێڑت:
‹نون چۆن بکنان که منی واهند منا چه کارا در کنگا اِنت، بَرد و کۆڈال من جتَ نکنان، پِنڈگا هم منا لَجّ کنت.
4 بله هئو!
انّون زانتُن چے بکنان.
باید اِنت انچێن کارے بکنان که وهدے چِه کارا کَشّگَ بان، رَندا مردم منا وتی لۆگان بِلّنت.›
5 «آییا واهندئے وامدار یک یکّا وتی کِرّا لۆٹتنت.
چه ائولی وامدارا جُستی گپت:
‹ترا منی واهندئے چینچُک وام پِر اِنت؟›
6 پَسّئوی دات:
‹منا یَکسَد کئیل* زئیتونی رۆگن وام پِر اِنت.›
هسابدارا گوَشت:
‹بگر، اِش اِنت تئیی وامانی کَبز، زوت بنند و پنجاه کئیل بنبیس.›
7 پدا چه دومی وامدارا جُستی کرت:
‹ترا چینچُک وام پِر اِنت؟› گوَشتی:
‹یَکسَد کئیل* گندم.›
هسابدارا گوَشت:
‹اے تئیی وامانی کَبز اِنت.
بگر و هشتاد کئیل بنبیس.›
8 «واهندا وتی لُچّ و دُزّێن هسابدار شاباش گوَشت، که آییا اے کار، گۆن اَگلمندی کرتگ‌اَت.
چیا که اے وهدئے چُکّ گۆن وتی زمانگئے مردمان دنیایی گیر و دارانی در برگا، چه نورئے چُکّان بزان هُدایی مردمان آکِلتر اَنت.
9 شمارا گوَشان که دنیائے اے بێوپاێن مالا په شَرّێن دۆستانی شۆهاز کنگا کار بندێت، تانکه وهدے اے مالَ هَلّیت، شمارا اَبدمانێن جهانا وشّ‌آتک بکننت.
10 «آ که گوَنڈ و کسانێن کارانی سرا تچک و راستَ بیت، مزنێنانی سرا هم راستَ بیت و آ که گوَنڈێن کارانی سرا راستَ نبیت، مزنێنانی سرا هم راستَ نبیت.
11 نون اگن شما اے بێوپا و کوڑَهێن* دنیائے مالانی سرا راست و تچک مبێت، گڑا کئے بَرهَکّێن مال و گنجئے بارئوا شمئے سرا باورَ کنت؟
12 اگن په دگرانی مالا راست و تچک مبێت، کئے اِنت که شمئے وتی مالا، شمارا بدنت؟
13 «هچ گُلامے په دو واجها هِزمت کرتَ نکنت، یا گۆن یکّێا دژمنیَ کنت و دومیگی دۆستَ بیت، یا گۆن ائولیگا وپادارَ بیت و چه آ دگرا بدیَ کئیت.
شما یَکوهد و یَکجاه، هُدا و زَرّئے گُلامیا کرتَ نکنێت.»
شَریَت و هُدائے بادشاهی
14 پَریسی که وت زَرپرست اتنت، گۆن اے هبرانی اِشکنگا، ایسّااِش کلاگ گپت و ریشکند کرت.
15 ایسّایا گوَشت:
«شما هما اێت که مردمانی دێما وتا تچک و پهرێزکار پێشَ دارێت، بله هُدا چه شمئے دلئے هالان سَهیگ اِنت.
شمارا بگوَشان، هما چیز که مردمانی گوَرا باز کیمّتی اِنت، هُدا چه آ چیزا سکّ بێزار اِنت.
16 «تئورات و سجّهێن نبیانی باریگ، تان یَهیائے وهدا اَت.
نون رَندا، هُدائے بادشاهیئے مستاگ دئیگَ بیت و هرکَس جُهدَ کنت وتی راها دێم په آییا در بگێجیت.
17 بزانێت که آسمان و زمینئے گار و بێران بئیگ چه شَریَتئے یک ٹِکّ و نُکتهێئے کپگ و دور بئیگا باز آسانتر اِنت.
18 «اگن کَسے وتی جَنا سئون و تلاکَ دنت و گۆن دگه جنێنێا سورَ کنت، زِنا کنت و هرکَس که گۆن تلاک داتگێن جنێنێا سور و سانگَ کنت، آ هم زِنا کنت.
مالدار و ایل‌آزَر
19 «یک مالدار و اَزگارێن مردێا مُدام گران‌کیمّتێن* پُچّ و پۆشاکَ پۆشت و وتی رۆچی په ائیش و نۆشَ گوازێنتنت.
20 ایل‌آزَر نامێن یک گریبێن مردے هماییئے لۆگئے دپا نادێنگ بوتگ‌اَت که جسم و جانی، سرا تان پادا رێش اَت.
21 آییئے اَرمان اَت که چه اَزگارێن مردئے پَرزۆنَگئے سر آتکگێن چُنڈ و چانیگان، وتی لاپا سێر بکنت.
کُچک هم آتکنت و آییئے رێش و ناسورِشَ چَٹّتنت.
22 «وهدے آ گریب مرت، پرێشتگان آ زرت و اِبراهێمئے کِرّا برت.
اَزگارێن مرد هم مرت و مردمان کَبر و کپن کرت.
23 هما سێر و اَزگارێن مرد، دۆزها سکّ بَزّگی کَشّگا اَت.
آییا که سر چِست کرت چه دورا چمّی په اِبراهێما کپت که هما ایل‌آزَر آییئے کَشا نندۆک اَت.
24 گوانکی جت:
‹اِبراهێم، او منی پت!
ترا منی سرا بَزّگ بات، ایل‌آزَرا منی کِرّا دێم بدئے که وتی لَنکُکا آپا بجنت و منی نُکّا ترّ بکنت که من آسا سُچگا آن.›
25 بله اِبراهێما پَسّئو دات:
‹او منی بَچّ!
هئیالا بکپ که تئو وتی زِندا شَرّێن چیزانی واجه بوتگئے و ایل‌آزَرا وتی رۆچ په بَزّگی گوازێنتگ‌اَنت.
بله آ نون اِدا آسودگ اِنت و تئو اَزابان تَلوَسگا ائے.
26 اِشیا اَبێد، شمئیگ و مئے نیاما، یک اَنچێن جُهلێن دَرَگے بُرّگ بوتگ که نه مئے نێمگئے مردم شمئے گوَرا شتَ کننت و نه شمئے نێمگئے مردم مئے کِرا آتکَ کننت.›
27 «پدا اَزگارێن مردا گۆن اِبراهێما گوَشت:
‹او منی پت!
گڑا چه تئو دَزبندیَ کنان، ایل‌آزَرا منی پتئے لۆگا رئوان بکن،
28 چیا که منی پنچ برات اَنت و منی واهگ اِنت که ایل‌آزَر آیانی کِرّا برئوت و آیان ڈاه بدنت و هُژّار بکنت، چُش مبیت که آ هم اے پُراَزابێن جاگها بیاینت.›
29 بله اِبراهێما گوَشت:
‹آیانی کِرّا موسّا و نبیانی کتاب هست‌اَنت.
آیان بواننت و هبرانِش گۆش بدارنت.›
30 آ مردا گوَشت:
‹نه، او منی پت اِبراهێم!
چه مُردگان اگن کَسے آیانی کِرّا برئوت، اَلّما آ چه وتی بدێن کاران پشۆمانَ بنت.›
31 اِبراهێما گوَشت:
‹اگن آ موسّا و پئیگمبرانی هبران گۆشَ ندارنت، گڑا چه مُردگان هم اگن کَسے زندگ ببیت و آیانی کِرّا برئوت، آییئے هبران هم باورَ نکننت و نمَنّنت.›»