سور و سئونئے بارئوا
10
1 ایسّا، چه اۆدا در آتک و دێم په یَهودیَهئے دَمگ و اُرْدُنئے کئورئے دومی پهناتا شت.
اۆدا، پدا مردمانی بازێن رُمبے آتک و آییئے کِرّا مُچّ بوت.
آ، وتی هێل و آدتئے سرا، مردمانی سر و سۆج دئیگا گُلاێش بوت.
2 لهتێن پَریسی آتک و په آییئے چَکّاسگا جُستِش کرت:
«بارێن، رئوا اِنت که مرد وتی جَنئے تلاک و سئونان بدنت؟»
3 ایسّایا پَسّئو دات:
«موسّایا شمارا چے هُکم کرتگ؟»
4 آیان پَسّئو دات:
«موسّایا رَزا داتگ که مرد په وتی جَنئے سئون دئیگا، تلاک‌نامَهے بنبیسیت و آییا بگیشّێنیت.»
5 نون ایسّایا گوَشت:
«موسّایا په شمئے سِنگدلیئے سئوبا اے ڈئولا هُکم داتگ.
6 بله جهانئے جۆڑێنگئے وهدا، هُدایا انسان مردێن و جنێن اڈّ کرتگ.
7 پمێشکا، مرد چه وتی پت و ماتا جِتا و گۆن وتی جَنا هۆر و یکجاهَ بیت.
8 مرد و جَن، یک جسم و جانَ بنت،* اے پئیما، نون آ دو نه‌اَنت، یک جسم و جان اَنت.
9 پمێشکا، آ که هُدایا یکّ کرتگ‌اَنت، انسان آیان جِتا مکنت.»
10 لۆگا که شتنت، مریدان چه آییا اے بارئوا جُست کرت.
11 گوَشتی:
«کَسے که وتی جنێنئے سئون و تلاکانَ دنت و گۆن دگه جنێنێا سور و سانگَ کنت بزان که آ، گۆن وتی نۆکێن جنا زِنا کنگا اِنت.
12 همے ڈئولا، اگن جنێنے چه وتی مردا سئون بگیپت و گۆن دگه مردێا سانگ و سور بکنت، آ هم زِنا کنگا اِنت.»
ایسّا و کسانێن چُکّ
13 یک رۆچے، مردمان وتی کسانێن چُکّ، ایسّائے کِرّا آورتنت که وتی دستا آیانی سرا بمُشیت، بله مریدان نِهرّ و هَکَّل داتنت.
14 ایسّایا که چُش دیست نارزا بوت و گۆن مریدان گوَشتی:
«چُکّان بِلّێت منی کِرّا بیاینت، آیانی دێما مدارێت، چیا که هُدائے بادشاهی انچێن مردمانیگ اِنت.
15 شمارا راستێنَ گوَشان، آ که هُدائے بادشاهیا چُکّانی پئیما ممَنّیت، هچبر اۆدا پاد اێر کرتَ نکنت.»
16 رَندا ایسّایا چُکّ وتی کُٹّا نندارێنتنت، دستی پِر مُشت و برکتی داتنت.
زَردارێن وَرنا و نمیرانێن زِند
17 وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یک مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت:
«او نێکێن استاد!
من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟»
18 ایسّایا گوَشت:
«تئو منا ‹نێکێن› په چے گوَشئے؟ اَبێد چه هُدایا، کَسّ نێک نه‌اِنت.
19 هُدائے هُکمان هم تئو زانئے:
هۆن مکن، زِنا مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے، دگرئے مالا مئوَر، وتی پت و ماتا اِزّت بدئے.»*
20 مردا پَسّئو دات:
«او استاد!
هُدائے اے هُکم و پرمانان، من چه کسانیا کاربند کنگا آن.»
21 گڑا، ایسّایا په مِهرے آییئے نێمگا چارت و گوَشتی:
«ترا اَنگت یک کارے کنگی اِنت، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بَها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت.
گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.»
22 چه اے هبرا، دێمی پژمرده، گَمیگ و پرێشان بوت و شت.
چیا که آ سێر و اَزگارێن مردے اَت.
23 ایسّایا چارێن نێمگان چارت و گۆن وتی مریدان گوَشتی:
«په مالدارێن مردمان، هُدائے بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت.»
24 آییئے مرید چه اے هبران هئیران بوتنت.
ایسّایا پدا گوَشت:
«او منی چُکّان!
هُدائے بادشاهیا پاد اێر کنگ،* سکّ گران اِنت.
25 چه سوچنئے دُمکا اُشترئے گوَزگ وه باز گران اِنت، بله هُدائے بادشاهیا، زردارێن مردمئے رئوگ اَنگت گرانتر اِنت.»
26 مرید، گێشتر هئیران بوتنت و گۆن یکدومیا گوَشتِش:
«گڑا کئے رَکّتَ کنت؟»
27 ایسّایا پدا آ چارتنت و گوَشتی:
«په انسانا نبوتنی اِنت، بله په هُدایا چُش نه‌اِنت، چیا که هُدائے دستا هر چیز بوتَ کنت.»
28 گڑا پِتْرُس گوَشگا لگّت:
«ما وتی هر چیز یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن.»
29 ایسّایا پَسّئو دات:
«باور کنێت، اگن کَسێا په من و په منی وشّێن مستاگا وتی لۆگ، برات و گهار، مات و پت، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت و منی رَندگیری‌ای کرتگ،
30 هُدا آیانی بدلا سَد برابر گێشترَ دنت.
همے جهانا، گۆن سکّی و سۆریانی همراهیا، لۆگ، برات و گهار، مات، چُکّ، مال و ڈگار آییا رسیت و آ دگه جهانا هم اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.
31 بله بازێنے که ائولی اِنت، آهِریَ بیت و هما که آهِری اِنت، ائولیَ بیت.»
ایسّائے مَرکئے سئیمی پێشگۆیی
32 ایسّا، پێسر و مرید آییئے همراهیا، اورْشَلیمئے نێمگا رئوگا اتنت.
مرید، هئیران و بَه مانگ اتنت و آ دگه همراهانی دلا، تُرس و بیمّے ودی بوتگ‌اَت.
ایسّایا آ دوازدهێن مرید کِرّێا برت و گوَشتنت که گۆن آییا چے بئیگی اِنت.
33 «نون ما اورْشَلیما رئوگا اێن، اۆدا انسانئے چُکّا گرنت و مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا دئینت.
آییئے مَرکئے هُکما بُرّنت و درکئومێن مردمانی دستا دئینتی.
34 درکئومێن مردم آییئے سرا ریشکند و مَسکرا کننت، سر و دێما تُهَ جننت،* شلّاک و هئیزرانیَ جننت و کُشنتی، بله سئے رۆچا رَند، زندگَ بیت و جاهَ جنت.»
ناراهێن واهگ
35 زِبْدیئے دوێن چُکّ آکوب و یوهَنّا، ایسّائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش:
«او استاد!
مئے واهگ همِش اِنت، آ چیز که چه تئو لۆٹێن مارا بدئیئے.»
36 آییا پَسّئو دات:
«چے لۆٹێت؟»
37 گوَشتِش:
«وهدے تئیی بادشاهیَ کئیت، وتی پُرشئوکتێن دیوانا، چه ما یکّێا وتی راستێن و آ دگرا چپّێن نێمگا بنندارێن.»
38 ایسّایا پَسّئو دات:
«شما نزانێت چے لۆٹگا اێت.
بارێن، شمارا اے توان هست، آ جاما که من نۆشَ کنان بنۆشێت و آ پاکشۆدیا که منَ کنان بکنێت؟»*
39 گوَشتِش:
«جی هئو، اے کارا کرتَ کنێن.»
ایسّایا گوَشت:
«دێمترا، شمارا اے جام نۆشگی و اے پاکشۆدی هم کنگی اِنت،
40 بله بزانێت که اے چه منی اِجازتا در اِنت و گوَشتَ نکنان کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا نندیت.
اے جاگه، همایانیگ اَنت که په آیان گیشّێنگ بوتگ‌اَنت.»
41 وهدے آ دگه دهێن مریدان اے هبر اِشکت، آکوب و یوهَنّائے سرا زَهر گپتنت.
42 گڑا، ایسّایا سجّهێن مرید لۆٹتنت و گوَشتی:
«شما زانێت که درکئومانی هاکم مردمانی سرا هاکمیَ کننت و کئومانی مستر چێردستانی سرا وتی اِهتیارا کارَ بندنت.
43 بله شما چُش مکنێت، چه شما هرکَس که مزنیَ لۆٹیت، باید اِنت سجّهێنانی هِزمتکار ببیت و
44 چه شما هرکَس که مستریَ لۆٹیت، سجّهێنانی کَستر و دَزبۆج ببیت.
45 همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.»
کۆرێن بارتیماووسئے دْرهبکشی
46 گڑا، اَریهائے شهرا آتکنت.
وهدے ایسّا گۆن وتی مرید و دگه بازێن مردمانی همراهیا، چه اَریهایا در کپگا اَت، راهئے سرا، یک کۆرێن پِنڈۆگرے نِشتگ‌اَت که نامی بارتیماووس اَت و تیماووسئے چُکّ اَت.
47 وهدے بارتیماووس سَهیگ بوت، ایسّا ناسِری اِنت که چه همے راها گوَزگا اِنت، گوانکی جت و گوَشتی:
«ایسّا، او داوود بادشاهئے چُکّ!
ترا منی سرا بَزّگ بات.»
48 لهتێنا هکّل کنانا گوَشت:
«بێتئوار بئے!»
بله آییا گێشتر کوکّار کرت:
«او داوود بادشاهئے چُکّ!
ترا منی سرا بَزّگ بات.»
49 ایسّا اۆشتات و گوَشتی:
«تئواری کنێت.»
مردمان آ کۆر تئوار کرت و گوَشتِش:
«دلا مزن کن!
پاد آ، بیا که ترا تئوار کنگا اِنت.»
50 بارتیماووسا وتی کباه کِرّے دئور دات، کُپّی کرت و ایسّائے گوَرا آتک.
51 ایسّایا جُست کرت:
«چے لۆٹئے؟ من په تئو چے بکنان؟» گوَشتی:
«او استاد!
منَ لۆٹان بینا ببان.»
52 ایسّایا گوَشت:
«برئو که تئیی ایمانا ترا دْراه کرت.»
کۆر، هما دمانا بینا بوت و ایسّائے همراهیا رئوان بوت.