کارنده و مُزّ
20
1 «آسمانی بادشاهی، باگێئے هما هُدابندئے پئیما اِنت که په وتی انگوری باگا، کارِندهئے شۆهازا ماهلّه در کپت.
2 آییا، رۆچ‌مُزّ یک دینارے گیشّێنت و کارِنده په کارا باگا رئوان داتنت.
3 کِساس سئے ساهتا رَند* در آتک و دیستی لهتێن کارنده بازارا بێکار اۆشتاتگ.
4 گوَشتی:
‹شما هم برئوێت منی باگا کار کنێت.
هرچے که شمئے هَکَّ بیت، شمارا دئیان.›
5 گڑا آ شتنت.
پدا نێمرۆچا* و دێم په بێگاها* ڈنّا در آتک و انچُشی کرت.
6 رۆنندئے نزّیکا* پدا در آتک و دیستی دگه لهتێن مردم اۆشتاتگ، چه آیان جُستی کرت:
‹چیا شما سجّهێن رۆچا بێکارا اۆشتاتگێت؟›
7 گوَشتِش:
‹مارا هچکَسا کار نداتگ.›
باگئے هُدابُندا گوَشت:
‹شما هم برئوێت و باگا کار کنێت.›
8 «رۆنند بوت و هُدابُندا گۆن وتی کارمَسترا گوَشت:
‹گُڈسری کارِندهان بگر تان ائولیگێنان، سجّهێنانی مُزّا بدئے.›
9 همایان که رۆنندئے نزّیکا کار بُنگێج کرتگ‌اَت، هرکَسا یک دینارے مُزّ رَست.
10 رَندا همایانی باریگ آتک که پێسرا کارِش بُنگێج کرتگ‌اَت، آیانی هئیال اَت که گێشترِشَ رَسیت، بله آیان هم یک یک دینارے رَست.
11 وتی مُزِّش زرت و باگئے هُدابُندئے سرا نُرنڈگا لگّتنت و گوَشتِش:
12 ‹چه سجّهێنان و رَند آتکگێن کارندهان یک ساهتے کار کرتگ و ما سجّهێن رۆچا گرمی سگِّتگ و کار کرتگ، بله تئو مئیگ و آیانی مُزّ برابر کرتنت.›
13 باگئے هُدابُندا گۆن یکّێا گوَشت:
‹او منی سنگت!
من گۆن تئو ناهَکّی نکرتگ.
تئو وت گۆن من رۆچے یک دینارێا نمَنِّتگ؟
14 پمێشکا همینچُک که تئیی هَکّ اِنت بزور و برئو.
اے منی تَب اِنت که هرچے ترا دئیان، همینچُک چه تئو رَند آتکگێن کارندهان هم بدئیان.
15 زانا، من وتی زَرّانی مستر وت نه‌آن، هر ڈئولا که لۆٹان گۆن وتی زَرّان هما ڈئول بکنان؟ یا که تئیی چمّ منی دسپَچیا دیستَ نکنت؟›
16 اے ڈئولا، آ که ائولی اَنت، آهِریَ بنت و هما که آهِری اَنت، ائولیَ بنت.»
ایسّائے مَرکئے سئیمی پێشگۆیی
17 اورْشَلیمئے رئوگئے وهدا، راها، ایسّایا دوازدهێن مرید یک کِرّے برتنت و گوَشتی:
18 «نون ما اورْشَلیما رئوگا اێن، اۆدا انسانئے چُکّا گرنت و مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا دئینت.
آییئے مَرکئے هُکما بُرّنت و
19 درکئومێن مردمانی دستا دئینتی.
درکئومێن مردم آییئے سرا ریشکند و مَسکرا کننت، گۆن هئیزران مانَ بندنت و سَلیبئے سرا دْرنجنتی.
بله سئیمی رۆچا، زندگَ بیت و جاهَ جنت.»
ناراهێن واهگ
20 همے وهدا زِبْدیئے چُکّانی مات، وتی چُکّانی همراهیا ایسّائے کِرّا آتک، آییئے پادان کپت و لۆٹتی که په مِنّتگیری چیزے بگوَشیت.
21 ایسّایا چه آییا جُست کرت:
«بگوَش، چے لۆٹئے؟» گوَشتی:
«وهدے تئیی بادشاهیَ کئیت، لَبز کن که منی دوێن چُکّان گۆن وتَ نندارێنئے، یکّێا وتی راستێن و دومیا چپّێن نێمگا.»
22 ایسّایا پَسّئو دات:
«شما نزانێت چے لۆٹگا اێت.
بارێن، آ جاما که منَ نۆشان شما نۆشِتَ کنێت؟»* گوَشتِش:
«جی هئو، ما وارتیَ کنێن.»
23 ایسّایا گوَشت:
«شمارا منی جام نۆشگی اِنت، بله اے منی دستا نه‌اِنت که کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا بنندیت.
اے جاگه همایانیگ اَنت که منی پتا په آیان گیشّێنتگ‌اَنت.»
24 وهدے آ دگه دَهێن مریدان اے هبر اِشکت، دوێن براتانی سرا زَهر گپتنت.
25 گڑا ایسّایا سجّهێن مرید لۆٹتنت و گوَشتی:
«شما زانێت که درکئومانی هاکم مردمانی سرا هاکمیَ کننت و کئومانی مستر وتی چێردَستێن مردمانی سرا وتی اِهتیارا کارَ بندنت.
26 بله شما چُش مکنێت.
چه شما هرکَس که مزنیَ لۆٹیت باید اِنت سجّهێنانی هِزمتکار ببیت و
27 چه شما هرکَس که مستریَ لۆٹیت، شمئے کَستر و دَزبۆج ببیت.
28 همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.»
دو کۆرئے دْرهبکشی
29 وهدے چه اَریهائے شهرا در آیگا اتنت، بازێن مردمے ایسّائے رَندا گۆن اَت.
30 آیانی راهئے سرا نِشتگێن دو کۆرا اِشکت که ایسّا چه اۆدا گوَزگا اِنت، کوکّارِش کرت و گوَشتِش:
«او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ!
ترا مئے سرا بَزّگ بات.»
31 مردمان آ هَکّل داتنت و گوَشتِش:
«بێتئوار بێت،» بله آیان گێشتر کوکّار کرت:
«او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ!
ترا مئے سرا بَزّگ بات.»
32 ایسّا اۆشتات و جُستی کرت:
«شما چه من چے لۆٹێت؟ په شما چے بکنان؟»
33 آیان پَسّئو دات:
«او هُداوند!
مارا بینا کن.»
34 ایسّایا آیانی سرا بَزّگ بوت، دَستی چمّان پِر مُشتنت و هما دمانا بینا بوتنت و ایسّائے رَندا گۆن کپت و شتنت.