سور و سئونئے بارئوا
19
1 وهدے ایسّایا اے هبر هلاس کرتنت، جَلیلئے دَمگی یله دات و دێم په یَهودیَهئے هما هَند و دَمگا شت که اُرْدُنئے کئورئے دومی پهناتا اِنت.
2 مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا گۆن اَت و ایسّایا اۆدا آیانی نادْراهێن مردم دْراه کرتنت.
3 لهتێن پَریسی، ایسّائے چَکّاسگا آییئے کِرّا آتک و جُستِش کرت:
«بارێن، په مردا رئوا اِنت که وتی جَنئے تلاک و سئونان بدنت، سئوب تُرے هرچے ببیت؟»
4 پَسّئوی تَرّێنت:
«شما نئوانتگ که هُدایا جهانئے جۆڑێنگئے وهدا انسان مردێن و جنێن اڈّ کرتگ* و
5 گوَشتگی:
پمێشکا، مرد چه وتی پت و ماتا جِتا و گۆن وتی جَنا هۆر و یکجاهَ بیت.
مرد و جَن، یک جسم و جانَ بنت.*
6 اے پئیما، نون آ دو نه‌اَنت، یک جسم و جان اَنت.
پمێشکا، آ که هُدایا یکّ کرتگ‌اَنت، انسان آیان جتا مکنت.»
7 جُستِش کرت:
«گڑا پرچا موسّایا پرمان داتگ که مرد په وتی جنئے سئون دئیگا، آییا تلاک‌نامَهے بدنت و بگیشّێنیتی؟»
8 ایسّایا پَسّئو دات:
«موسّایا شمئے سِنگدلیئے سئوبا جنێنانی سئون دئیگ رئوا کرتگ، چه بُنگێجا اے ڈئول نبوتگ.
9 شمارا گوَشان:
هرکَس چه زِنهکاریا ابێد، په دگه سئوبێا وتی جنێنئے سئون و تلاکان بدنت و گۆن دگه جنێنێا سور و سانگ بکنت، بزان زنا کنگا اِنت.»
10 مریدان گوَشت:
«اگن مرد و جَنئے نیاما جاوَر اے ڈئولا اِنت گڑا سور نکنگ شرتر اِنت.»
11 گوَشتی:
«اے تالیما هرکَس زرتَ نکنت، هما کس زرتَ کنت که آییا اے واک و توان بَکشگ بوتگ.
12 لهتێن سور کرتَ نکنت چیا که چه ماتئے لاپا اے ڈئولا پێدا بوتگ، لهتێن چه مردمانی دستا انچُش بوتگ و لهتێن په آسمانی بادشاهیا چه سور و آرۆسا سرَ گوَزیت.
اگن کَسے اے هبرا سگّیت، همے ڈئولا بکنت.»
ایسّا و کسانێن چُکّ
13 آ وهدا کسانێن چُکِّش ایسّائے کِرّا آورتنت که وتی دستا آیانی سرا پِر بمُشیت و دْوا بکنت، بله مریدان نِهرّ و هَکّل داتنت.
14 ایسّایا گوَشت:
«چُکّان بِلّێت منی کِرّا بیاینت، آیانی دێما مدارێت، چیا که آسمانی بادشاهی انچێن مردمانیگ اِنت.»
15 نون ایسّایا آیانی سرا دست پِر مُشت.
گڑا وتی راهی گپت و شت.
زَردارێن وَرنا و نمیرانێن زِند
16 پدا یک مردے ایسّائے کِرّا آتک و جُستی کرت:
«او استاد!
من کجام نێکێن کاران بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟»
17 ایسّایا گوَشت:
«تئو چیا نێکیئے بارئوا چه من جُستَ کنئے؟ ‹نێکێن› تهنا یکّے، آ هُدائے جند اِنت، اگن تئو زِندمانَ لۆٹئے، گڑا هُدائے هُکمانی سرا کار کن.»
18 جُستی کرت:
«کجام هُکمانی سرا؟» ایسّایا گوَشت:
«هۆن مکن، زنا مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے،
19 وتی پت و ماتا اِزَّت بدئے، گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.»*
20 ورناێن مردا گۆن ایسّایا گوَشت:
«اے سجّهێن من کرتگ‌اَنت.
دگه کجام کار پَشت کپتگ؟»
21 ایسّایا پَسّئو دات:
«اگن لۆٹئے تمانێن انسانے ببئے، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت.
گڑا بیا و منی رندگیریا بکن.»
22 انچُش که ورنایا اے هبر اِشکت، باز گَمیگ و پرێشان بوت و شت، چیا که آ سێر و اَزگارێن مردے اَت.
23 ایسّایا گۆن مریدان گوَشت:
«شمارا راستێنَ گوَشان، په اَزگار و مالدارێن مردمان آسمانی بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت.
24 هئو، شمارا گوَشان:
سوچنئے دُمکا اُشترئے گوَزگ وَه باز گران اِنت، بله هُدائے بادشاهیا، زردارێن مردمئے رئوگ اَنگت گرانتر اِنت.»
25 اے هبرئے اِشکنگا، مرید سکّ هئیران بوتنت و وت‌مان‌وتا گوَشتِش:
«گڑا کئے رَکّتَ کنت؟»
26 ایسّایا آیانی نێمگا چارت و گوَشتی:
«په انسانا نبوتنی اِنت، بله هُدائے دستا هر چیز بوتَ کنت.»
27 گڑا پِتْرُسا گوَشت:
«ما وتی هر چیز یله داتگ و تئیی رندگیریا کنگا اێن، بارێن مارا چے رَسیت؟»
28 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«شمارا راستێنَ گوَشان، هما نۆکێن دنیایا وهدے انسانئے چُکّ وتی شان و شئوکتئے تَهتئے سرا نندیت، شما که منی همراه اێت، دوازده تَهتئے سرا نندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کبیلهانی دادرسیا کنێت.
29 هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.
30 بله بازێنے که ائولی اِنت، آهِریَ بیت و هما که آهِری اِنت ائولیَ بیت.