6
1 तीयाअ लीदे, पोरमेहेराअरी काम केअनारा तोरीके आंय तुमनेंह कालावाला कीअहुं aका, तुमां फावे तेंहकींअ वोरतीन पोरमेहेराअ मेरबानील नोककामी मा बोंणावतें! 2 काहाका, पोरमेहेर आखेह का,
“तुल मोदोत केरांअ मांयुं नोक्की केअलो सोमोय आवीअ तांहांअ,
तुं मांअपेअ मोदोताअ मागणी कीअहो आने आंय ते उनाअहें।
आने आंय तुल मोदोत केरांअ खातुर वाचावनारो मोकली देहें।” b
तीयाअ लीदे, आंय जों आखुंह तों तुमां बोराबोर उनाया! पोरमेहेरांय ता, वाचावनाराल मोकलीज देदोह। तीयाअ लीदे, पोरमेहेरांय लोकाहांन वाचावांअ नोक्की केअलो तो सोमोय ता आमीज हाय। c
पावुलुंह वेठल्या मुसीबोत्या
3 आमां एंहकींअ रांअ कोसीस केअताह का,
आमांअ वोरतोनुंहकींअ केडों बी आमांअ सेवाअ बाबोताम भुल नांय काडी सेके आने तीयाअ पोरीणामे हारी गोठील नोफरोत नांय केअ। 4 पेन उलटों, आमां दोरेक रीते देखावताह का आमां पोरमेहेराअ हाचा सेवोक हाय। दाखला तोरीके, आमाहांपेअ पोळनारें दुखें आने आमनेंह पोळनार्या मुसीबोत्या आने मुसकुल्या आमां धीरोज राखीन वेठी लेताह। 5 लोकाहीं आमनेंह मार देदोह, आमां जेलाम बी गीयाह आने आमनेंह माय टाकांअ धामाल केअनारा लोकाहांअ आथुंम बी पोळ्याह; आमां पोरमेहेराअ सेवाअ लीदे जेंहडो दीह उगे तेंहडोज बुडवीन डेडींहन पाटा बांदीन मेहनोत केअयीह।
6 आमांअ वीचार आने वोरतोन पोरमेहेराअ नोजराम चोख्खों हाय। पोरमेहेराल काय गोंवेंह तों जांयन आमां तीयाअ पोरमाणे रेताह, आने आमांअ वीरुद केअनारांअरी आमां धीरोज राखीन वोरतुअताह। बादा लोकाहांपेअ आमां दाया देखावताह। आमांअ जीवोनाहांअ आने सेवाअ खातुर आमां पोवीतोर आत्मापेअज आदार राखताह। आने आमां लोकाहांपेअ खेरा मोनाकींअ माया राखताह। 7 आने आमां ख्रीस्तुअ बाबोताअ हाची गोठ जेंहडी हाय तेंहडीज बीहराहांन जाहेर केअताह। आने तेंहकींअ केरांअ पोरमेहेरुज आमनेंह ताकोत देहे। आने जेंहकींअ सोयनीक लोळायुम आथ्यारें वापरुअताह, तेंहकींअ आमां आमांअ हाचा जीवोना कींअ पोरमेहेराअ गोठीअ वाचाव केअताह आने तीयु गोठीअ वीरुद केअनाराहांन हारावताह। 8 मांहेंअ आमनेंह मान दे का आमांअ नोफरोत केअ, आने तें आमांअ बाबोताम खोटों गोगे का हारों गोगे, आमां ता ईमानदार रीतेज पोरमेहेराअ सेवा केअताह। थोळाक लोक आमनेंह ठोग आखताह। पेन आमां ता कायोम खेरोंज आखताह। 9 थोळाक लोक बोराबोर जांअताह का, आमां पोरमेहेराअ हाचा सेवोक हाय। पेन बीहरा ता जांअताह तेबी नांह मानता। मांहेंअ आमनेंह माय टाकांअ कोसीस केअतेंह तेबी, आज लोगुंअ आमां जीवताज हाय। खुब वोखत मांहांया आमनेंह मार देदोह, पेन तीयाहां आमनेंह माय नांह टाक्या। 10 मांहेंअ आमांअ गोठ नांह मानतें तीयाअ लीदे खुब वोखत आमनेंह दुख वेअहे तेबी, पोरमेहेरांय आमनेंह देदला आत्मीक आसीरवादुंअ लीदे आमां कायोम ओहता मुंयेंज रेताह। दुन्याअ रीते आमां गोरीब हाय तेबी, खुब मांहांहांन आमां आत्मीक रीते मालदार बोंणावताह। d दुन्याअ माल-मीलकोत आमाहांपेअ नांह तेबी, आमां पोरमेहेराअ कुटुंबुमेर्याअ हाय तीयाअ लीदे, पोरमेहेराअ जोंबी हाय तों बादों आमांअ बी हाय।
11 कोरींथुअ आमांअ मेराला दोसदारुहुं, आमनेंह मीलली सेवा कोतीअ मोडी हाय तीया बाबोताम मांयुं जीवुम काय बी राख्या वोगुर ए बाबोत्या तुमनेंह आखी देदयाह। आने आमां खोरेखोर तुमाहांपेअ खुब माया राखताह। 12 आमांअ आने तुमांअ नीसमें काय बी मोन-दुख वेअ ता, तीयाअ कारोण ईं नांह का आमनेंह तुमाहांपेअ माया नांह, पेन तीयाअ कारोण ईं हाय का, तुमनेंह आमाहांपेअ माया नांह। 13 आमनेंह तुमाहांपेअ माया हाय तीयाअ बोदलाम मांअ सोताअ आत्मीक पोयराहांअ तोरीके तुमाहांपेअ आंय ओतोंअज मागुंह का, तुमां बी आमाहांपेअ तेंहडीज माया राखा।
14 आमी आंय तुमनेंह तुमांअ आत्मीक जीवोनाअ बाबोताम थोळ्याक हीकामोण्या दांअ मागुंह। ख्रीस्तुपेअ वीसवास नांय राखनारा लोकाहांअरी तुमां तुमनेंह बांदाणुम राखे एंहडो कारार मां केअतें! काहाका, खोटें कामें केअनारांअरी हाचें कामें केअनारांअ केल्ला बी कामाम गोंवांदी नांय बोंणांअ जोजे। उजवोळ आने आंदारों आरी नांह रेतें। तेंहकींअज सेतानाअ लोकाहांअरी ख्रीस्तुअ लोकाहांअ जोळाअला रांअ नांय जोजे। 15 ख्रीस्तुअ आने सेतानाअ नीसमें केल्लीबी जातीअ कारार नांह तीयाअ लीदे, ख्रीस्तुपेअ वीसवास नांय राखनारांअरी ख्रीस्तुपेअ वीसवास राखनारांअ काय बी लागतों-वीअगुअतों नांह। 16 पोरमेहेराअ मोंदीराम केडों बी मुरत्या नांय लावे। तेंहकींअज कीईन मुरतींहन पुंजनारांअरी ख्रीस्तुपेअ वीसवास राखनारांअ जोळाअलें रांअ नांय जोजे। काहाका, पोवीतोर आत्मा आपुअ माज वोहती केअहे तीयाअ लीदे आपुंह, बादी रीते ताकोतावाला eपोरमेहेराअ मोंदीर हाय। ईयु बाबोताम पोरमेहेरांय सोते आख्योंह,
“आंय मांअ लोकाहांअ मोनाहांम fवोहती केअहें;
आने तीयाहांअरी कायोम रेहें;
ते मांन आखीअ, ‘तुं आमांअ पोरमेहेर हाय,’
आने आंय तीयाहांन आखेंह का,
‘तुमां मांअ लोक हाय।’”
17 तीयाअ लीदे, मालीख तीयाअ लोकाहांन आखेह का,
“मुरतींहन पुंजनारा लोकाहांअ से तुमां सोते ओलोग पोळी जा!
केल्लोबी एंहडो पाप मा केअतें का,
जीयाअ लीदे तुमां मांअ खातुर एठें बोंणी जा। g
हातींअ आंय तुमांअ आवकार केअहें।
18 आने आंय तुमांअ बाहको बोंणेंह,
आने तुमां मांअ पोयरा आने पोयर्या बोंणाह।
आंय जो बादी रीते ताकोतावालो हाय तो मालीख तुमनेंह ईं आखुंह।”