20
ईसुल ओजलो ते कोबीर खाली हाय!
(माथी २८:१-८; मार्क १६:१-८; लुक २४:१-१२)
1 आठवाळ्याअ पेयला दीहे एट्ले रोवीवारे आजी आंदारोंज आथों तांहांअ, मागदालाअ मारीयोम कोबीरे गीयी। तीयुंय हेअयों का, एगांह कोबीराअ मुवालापेनेअ ढोगळो होरकावी देदलो। 2 मोंजे, ते जींहीं सीमोन पीतोर आने जीयापेअ ईसु खास रीते माया राखत्लो तो चेलोa रेहला तींहीं दोवळी गीयी। हातींअ तीयुंय तीयाहांन आख्यों, “ओमुक लोक मालीखाअ मुरदाल कोबीरामेनेअ लीअ गीयाह आने तीयाहां तों कांहीं थोव्योंह तीयाअ आमनेंह खोबुर नांह!” 3 मोंजे, पीतोर आने तो चेलो कोबीरे जांअ नींग्या। 4 आमां बेनुं आरीज दोवळुअत्ला। पेन आंय वादारे साटो दोवळीन पीतोराअ केअता आगलोअ कोबीरे पोच्यो। 5 आंय तींहीं जायन उबी रीयो आने मांयुं कोबीराम नीवळी हेअयों ता, ईसुअ मुरदाल वेटालल्या ते रेसमी पोतळाअ पोटया तींहीं पोळल्या आथ्या। पेन आंय कोबीराम नांय वीठो। 6 हातींअ मांअ फाचाळी दोवळुअतो आवत्लो तो सीमोन पीतोर तींहीं आवी पोच्यो। आने तो सीदोज कोबीराम वीही गीयो। ने तीयांय बी रेसमी पोतळाअ पोट्या पोळी रेहल्या ते देख्या। 7 ईसुअ मुरदाअ मुंनकाअरी जो रुंबाल बांदलो आथो तो, रेसमी पोतळाअ पोटटींअ से कोळी वालीन ओलोग थोवलो आथो तो बी तीयांय देख्यो। 8 हातींअ आंय बी कोबीराम गीयो। मांयुं ते बादया वोस्तु देख्या ने मानी लेदों का, ईसु होकीकोतुमुज फाचो जीवतो उठ्योह। 9 ईसु मोय जाय हातींअ तो फाचो जीवतो उठीअ एंहकींअ तीया बाबोताम पोवीतोर लेखाणाहांम जों लेखलों आथों तों, ईं बोंण्यों तीयाअ पेअलांअ आमनेंह नांह होमजाअयों।
10 हातींअ आमां चेला तींहींनेअ फाचा आमांअ कोअ आवता रीया। तीयाज सोमोयाम , मागदाला गांवांअ मारीयोम कोबीरे फाची गीयी।
ईसु मागदाला गांवांअ मारीयोमाल दोरसोन देहे
(माथी २८:९-१०; मार्क १६:९-११)
11 ते कोबीराहांअ बारे उबी रीईन रोळत्ली तांहांअ, तीयुंय कोबीराम नीवळी हेअयों। 12 तांहांअ ईसुअ मुरदाल पेअलांअ जींहीं ओजलों तींहीं तीयुंय पांडेंअ-फोट पोतळें पोवला बेन होरगाअ दुताहांन बोठला देख्या। तीयाहांमेर्योअ एक, जींहीं ईसुअ मुनकों आथों तींहीं बोठलो, आने बीहरो, जींहीं ईसुअ पाग आथा तींहीं बोठलो। 13 तीयाहां मारीयोमाल फुच्यों, “बाय, तुं काहाल रोळोह?” तांहांअ तीयुंय तीयाहांन आख्यों, “मांअ मालीखाअ मुरदों ते लीअ गीयाह, ने तों तीयाहां कांहीं थोव्योंह तीयाअ मांन खोबुर नांह!” 14 तीयुंय एंहकींअ आख्यों हातींअ ते फाचलांअ फीरी आने तींहीं तीयुंय ईसुल उबी रेहलो देख्यो। पेन तो ईसुज हाय एंहकींअ ते तीयाल ओअखी नांय सेकी। 15 ईसुंय तीयुल फुच्यों, “बाय, तुं काहाल रोळोह? आने केडाल होदोह?” मारीयोमांय तीयाल वाळीम काम केअनारो धारीन तीयाल आख्यों, “साहेब, जो तुं तीयाअ मुरदों लीअ गीयो वीअ ता, तों तुंयुं कांहीं थोव्योंह तों मांन आख! मोंजे, आंय तों लीअ जाहें आने बोराबोर ओजी देहें।” 16 तांहांअ ईसुंय तीयुल आख्यों, “मारीयोम!” तांहांअ ते ईसुअ वेल फीरी आने तीयुंय ईसुल ओअखी काडयो आने ते बोगलाय जायन आरामीक बोलीम गोगी उठी का, “राब्बोनी!” मोंजे का, “गुरुजी!” 17 तांहांअ ईसुंय तीयुल आख्यों, “मांन मां आथलुअती! काहाका, आजी आंय उपेअ मांअ पोरमेहेर बाहकाअहीं नांह गीयो। मांअ चेलाहांअहीं जो आने तीयाहांन आखजे का, ‘आंय तुमांअ ने मांअ पोरमेहेर बाहकाअहीं जांअ तीयारीम हाय।’” 18 तांहांअ, आमां चेला जींहीं आथा तींहीं, मारीयोम आली आने मालीख फाचो जीवतो उठ्योह एंहकींअ आमनेंह आख्यों। आने ईसुंय आमनेंह जों आखांअ तीयुल आखलों, तों बी तीयुंय आमनेंह आख्यों।
ईसु तीयाअ खुब चेलाहांन दोरसोन देहे
(माथी २८:१६-२०; मार्क १६:१४-१८; लुक २४:३६-४९)
19 तीया रोवीवारे वाअतीवेल, आमां चेला एक खोलीम टोलवाअला। येहुदी आगेवान आमनेंह तीअ लीअ जाय एंहडी बीखुअ लीदे, आमां तीयु खोलीअ बांअणें बुजी देदलें। तांहांअ ओचींतोज ईसु तींहीं पोरगोट वीयो, ने आमांअ नीसमें उबी रीयो! तीयांय आमनेंह आख्यों, “पोरमेहेर तुमनेंह सांती दे!” 20 एंहकींअ आखीन हातींअ, तीयांय आमनेंह तीयाअ आथाहांम आने खुकीम जे वोण आथा ते देखाव्या। मालीखाल आमां देख्यो तांहांअ, आमां खुब खुस वीअ गेहला। 21 फाचों ईसुंय आमनेंह आख्यों, “पोरमेहेर तुमनेंह सांती दे! जेंहकींअ मांअ पोरमेहेर बाहकांय मांन मोकल्योह, तेंहकींअज आंय बी आमी तुमनेंह मांअ गोठ जाहेर केरांअ मोकलुंह।” 22 एंहकींअ आखीन हातींअ, तीयांय आमाहांपेअ फुकी देदों आने आख्यों, “पोवीतोर आत्मा मीलवी ला! 23 जो तुमां मांहांहांअ पाप माफ कीअहा ता, पोरमेहेर बी ते पाप माफ कीअ। आने जो तुमां तीयाहांअ पाप माफ नांय कीअहा ता, पोरमेहेर बी ते माफ नांय केअ।”
24 आमांअमेर्योअ एक चेलो थोमा, जीयाल आमां ‘जोळ्यो मांहुंअ’ आखत्ला तो, ईसु आमांअ आगलांअ पोरगोट वेअलो तीदीह आमांअरी नांय आथो। 25 थोमा फाचलांअ नेअ आमनेंह मील्यो तांहांअ आमां तीयाल आखत्ला का, “आमां मालीखाल देख्योह।” तांहांअ थोमांह आमनेंह आख्यों, “जांव लोगुंअ आंय तीयाअ आथाहांम खीला ठोकला तीयाअ वोण नांय ह्युंव आने खीला ठोकला तीयु जागे मांअ आकळ्या कालीन नांय ह्युंव, आने सोयनीकुंह भालो टुअचुअलो तीयु खुकीम मांअ आथ कालीन नांय ह्युंव, तांव लोगुंअ नोक्कीज आंय माननारो नांह का, तुमां जीयाल देख्यो तो मालीखुज हाय!”
26 तीयाल एक आठवाळ्यों वीयों हातींअ, फाचा आमां बादा तीया कोअमें आथा। तीदीह थोमा बी आमांअरीज आथो। आमां बांअणें बुजी देदलें तेबी, ईसु तींहीं पोरगोट वीयो, आने आमांअ नीसमें उबी रीयो। तीयांय आमनेंह आख्यों, “पोरमेहेर तुमनेंह सांती दे!” 27 हातींअ तीयांय थोमाल सोताअ आथ देखाव्या आने तीयाल आख्यों, “तोअ आकळी ईंहीं थोव आने मांअ आथाहांमेर्याअ वोण हेअ! तोअ आथ लांबावीन मांअ खुकीमेर्याअ वोणुपेअ थोव! सोंका केरांअ सोळी दे! तीयाअ बोदले, मानी ले का, आंय फाचो जीवतो वीयोह!” 28 तांहांअ थोमांह तीयाल जोवाब देदो, “तुं होकीकोतुमुज मांअ मालीख ने मांअ पोरमेहेर हाय!” * 29 तांहांअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “तुंयुं मांन देख्योह तीयाअ लीदे तुंयुं मांअ बाबोताम एंहकींअ मान्योंह। पोरमेहेर एंहडा लोकाहांपेअ खुब राजी हाय का, जे मांन हेअया वोगुर बी मांअ बाबोताम एंहकींअ मानताह!”
ए चोपळी लेखांअ कारोण