21
ईसु सांत चेलाहांन दोरसोन देहे
1 खुब दीह हातींअ, ईसु तीबेरीया तालावाअ तोळी सोताअ चेलाहांन फाचो देखाअयो। तों एंहकींअ बोंणलों: 2 एक दीह, सीमोन पीतोर, थोमा, जो ‘जोळ्यो मांहुंअ’ आखाअत्लो तो, गालील जील्लामेर्याअ काना गांवांअ नाथानीयेल, झेबदीअ बेनी पोयरा आने ईसुअ बीहरा बेन चेला तींहीं आथा। 3 तांहांअ सीमोन पीतोरांय बीहरा चेलाहांन आख्यों, “आंय मासें तीअ हेरांअ जाहुं।” तांहांअ तीयाहां तीयाल आख्यों, “आमां बी तोअरी आवताह।” मोंजे, ते बादा तालावाम उतीन उळीम बोठा। पेन तीयु रातीं तीयाहांन एक बी मासों नांय तेराअयों। 4 बीहरे दीह उजालाअरी ईसु तालावाअ तोळी उबी रेहलो। पेन तो ईसु हाय एंहकींअ चेलाहांन नांय ओअखाअयो। 5 ईसुंय तीयाहांन हात कीईन आख्यों, “मांअ दोस्दारुहुं! तुमनेंह एक बी मासों नांह तेराअयों क्ने?” तांहांअ तीयाहां तीयाल जोवाब देता आख्यों, “आंह, आमनेंह एक बी नांह तेराअयों।” 6 तांहांअ तीयांय तीयाहांन आख्यों, “तुमांअ तांगळों उळीअ हुदी वेल टाका, ने तुमनेंह थोळों घोणों तेराय!” एटले, तीयाहां तेंहकींअ केअयों आने ओतेंअ बादें मासें तेराअयें का ते तांगळों तांयन उळीम टाकी बी नांय सेकत्‍ला! 7 जीयापेअ ईसु खास री़ते माया राखत्लो तो चेलोa ‘ओ ता ईसु हाय’ एंहकींअ ओअखी गेहलो। मोंजे, तीयांय पीतोराल आख्यों, “ओ ता मालीख हाय!” पी़तोर उळीम कामयपेअ आथो तांहांअ तीयांय सोताअ झोब्‍बो काडी थोवलो। पेन जेंहडों तीया चेलांय आख्यों, “ओ ता मालीख हाय!” का तुरुतुज तीयांय सोतअ झोब्‍बो पोवी लेदो, आने पांअयांम कुदी पोळीन तोरतो-तोरतो तोळीपेअ गीयो। 8 उळीम आथा ते बाकी चेला तांगळों तांअता-तांअता तोळीपेअ पोच्या। तांहांअ ते तोळीअहींनेअ वादारे सेते नांय आथा, पेन ते खाली होवेक मीटोर सेटेज आथा। 9 ते तोळीपेअ पोच्या तांहांअ तीयाहां हेअयों का, तींहीं कोलाह बालीन आग बालली आथी आने तीयु आगीम एक मोडों मासों पुजाअतों टाकलों ने थोळाक मांडा बी हेकाअता टाक‍ला। 10 ईसुंय तीयाहां आख्यों, “तुमां आमी तेअयेंह तींहमेंनेअ थोळेंक मासें लावा!” 11 तांहांअ सीमोन पीतोर उळीम चोळ्यो आने तांगळों तोळी तांय लालो। मोडा-मोडा मासाहांकींअ तांगळों पोराय गेहलों। तींहमें एकसो ने तेप्पोन मासें आथें। ओतेंअ बादें मासें आथें तेबी तांगळों चीराअयों नांह। 12 हातींअ ईसुंय तीयाहां आख्यों, “आवा, थोळी-थोळी नारी कीअ ला!” चेलाहांमेर्याअ केडाल बी, “तुं केडो हाय?” एंहकींअ फुचांअ हींमोत नांय चाली। काहाका, ते जांअत्‍ला का तो मालीखुज हाय। 13 हातींअ ईसु तीयाहांअहीं आलो ने ते मांडा लीईन तीयाहांन देदा। आने तेंहकींअज कीईन तीयांय तीयाहांन मासें बी देदें। 14 पोरमेहेरांय ईसुल मोअलामेनेअ फाचो जीवतो उठव्यो हातींअ तीयांय चेलाहांन ईं तीजी वोखत दोरसोन देदलों।
ईसु पीतोराल तीन सावाल फुचेह
15 ते खाय पारवाअया तांहांअ, ईसुंय सीमोन पीतोराल फुच्यों, “योहानाअ पोयरा सीमोन, तुं मांअपेअ ईया चेलाहांअ केअता वादारे माया राखोह का?” तांहांअ पीतोरांय तीयाल आख्यों, “आंह मालीख! तुं जांअहो का आंय तोअपेअ माया राखुंह।” तांहांअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “मांअपेअ वीसवास राखनाराहांन आत्मीक रीते खावाव।”b 16 फाचों बीहरी वोखत ईसुंय पीतोराल फुच्यों, “योहानाअ पोयरा सीमोन! तुं मांअपेअ माया राखोह का?” तांहांअ पीतोरांय जोवाब देदो, “आंह मालीख! तुं जांअहो का, आंय तोअपेअ माया राखुंह।” तांहांअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “मांअपेअ वीसवास राखनाराहांन आत्मीक रीते खावाव।”c 17 तीजी वोखत ईसुंय पीतोराल फुच्यों, “योहानाअ पोयरा सीमोन! तुं होकीकोतुम मांअपेअ माया राखोह का?” ईसुंय तीयाल ओज सावाल तीन वोखत फुचलो तीयाअ लीदे पीतोर दुखी वीयो। तीयांय आख्यों, “मालीख! तुं बादोंज जांअहोज। तुं ईं बी जांअहोज का आंय तोअपेअ माया राखुंह।” तांहांअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “मांअपेअ वीसवास राखनाराहांन आत्मीक रीते खावाव।d 18 आंय तुल नोक्कीज आखुंह: तुं जुवान आथो तांहांअ, तुं तोअ-तोअज पोतळें पोवत्‍लो, आने तोअ मोर्जी वीअ तींहीं तुं जाहलो। पेन तुं डायो वीअहो तांहांअ, तुं तोअ आथ लांबा कीअहो, आने एगोह बीहरो ते दोअळाहांकींअ बांदीअ, आने तोअ मोर्जी नांय वीअ तींहीं तुल लीअ जाय।” 19 केंहकींअ मोयन पीतोर पोरमेहेराअ मोडाय कीअ तों देखावांअ ईसुंय एंहकींअ आखलों। हातींअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “तुं मोअहो तांव लोगुंअ मांअ ईमानदार चेलो रेजे।”
20 पीतोर फाचलांअ फीर्यो आने जीयापेअ ईसु खास रीते माया राखत्लो ने पास्का तेहवाराअ वोखत ईसुल नोकठीन जो बोठलो ने ईसुल, “मालीख, केडो तुल तेरावी देनारो हाय?” एंहकींअ जो फुचत्‍लो तीया चेलाल तीयाहांअ फाचलांअ आवतो तीयांय देख्यों। 21 पीतोरांय तीयाल देख्यो तांहांअ तीयांय ईसुल फुच्यों, “मालीख, ईयाअ काय वेअनारों हाय?” 22 तांहांअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “आंय फाचो आवुं तांव तो जीवतो रे एंहडी मांअ मोर्जी वीअ ता, तींहमें तोअ काय लेवा-देवा आय? तुं ता मांअ ईमानदार चेलो रेजे!” 23 तीयाअ लीदे, ईसुंय आखली ए गोठ बीहरा वीस्वास्यांहम फेलाय गीयी आने तें धारत्‍लें का, तो चेलो नांह मोअनारो। पेन ईसुअ आखांअ ओर्थो ओ नांय आथो का, तो नांह मोअनारो। तीयांय ता खाली ईंज आखलों का, “आंय फाचो आवुं तांव तो जीवतो रे एंहडी मांअ मोर्जी वीअ ता, तींहमें तोअ काय लेवा-देवा आय?”
सेल्‍ली गोठ
24 ए बादया गोठ्या हेअनारो ने ते लेखनारो चेलो आंय योहानुंज हाय। आमां एफेसु मोंडोळाअ वोळील जांअताह का, योहानुंय जों लेख्योंह तों खेरोंज हाय।
25 एंहडें एंहडें ता खुब कामें ईसुंय केअलें। जो मांहेंअ तें बादें लेखे ता, मांन लागेह का तें लेखे ते चोपळ्या थोवांअ आखी दुन्याअ जागो ओसो पोळे।