12
मारीयोम ईसुअ पागुंहपेअ मोगों आस्‍तोर रीसवेह
(माथी २६:६-१३; मार्क १४:३-९)
1 पास्का तेहवाराअ सोव दीह पेअलांअ, ईसु आमांअरी बेथानी गांवांम आवी पोच्यो। ईयाज गांवांम ईसुंय लाझारोसुल मोअलामेनेअ फाचो जीवतो केअलो। 2 तींहींर्याअ थोळाक लोकाहीं, ईसुल मान दांअ खातुर मांडो रांदलो। आने मारथा मांडो वाटत्‍ली। ईसुअरी खांअ बोठला लोकाहांम लाझारोस बी आथो। 3 तांहांअ मारीयोमांय ‘नारडो’ नांवांअ बाटवाअ मुलाहांमेनेअ बोंणावलों खुब मोगा आस्‍तोरुअ बाटली लीईन तों आस्‍तोर ईसुअ पागुंहपेअ रीसवी देदों। हातींअ तीयुंय सोताअ चोट्यांहकींअ तीयाअ पाग नुसी टाक्या। तों आखों कोअ तीया आस्‍तोरुकींअ गुंदाय उठ्यों।
4 पेन तीयाअ चेलाहांमेर्याअ एकांय तीयाअ वांदो उठाव्‍यो। तो ता, केरीयोत गांवांअ येहुदा आथो। फाचलाअनेअ ईसुल तेरावी देनारो बी तोज आथो। तीयांय आख्यों, 5 “ईया आस्‍तोरुल आपुंह वेचता ता, आपनेंह एक मांहांअ तीन होव दीहाअ मोजरी वेअ ओताअ पोयसा * मीलता आने ते आपुंह गोरीबाहांन दीअ सेकता!” 6 तीयाल गोरीबुंहपेअ लागणी आथी तीयाअ लीदे नांय, पेन तो बांड आथो तीयाअ लीदे तीयांय ए गोठ आखली। ईसुल ने आमनेंह तीयाअ चेलाहांन मांहेंअ मोदोत केअत्‍लें तीया पोयसाहांअ खोतली तीयापेअ रेहली, आने तो तींहमेंनेअ पोयसा चोय लेहलो। 7 तांहांअ ईसुंय आख्यों, “तीयुल खीजवाअता मा! ते तों आस्‍तोर, आंय मोय जांव तांहांअ तीदीह मांअ मुरदाल चोपळांअ खातुर लीअ आलली। 8 गोरीब मांहेंअ ता कायोम तुमांअरी रीअ। पेन आंय कायोम तुमांअरी रेनारो नांह।”
येहुदी आगेवान लाझोरोसुल बी माय टाकांअ नोक्की केअताह
9 ईसु बेथानी गांवांम हाय एंहकींअ खुब लोक उनाअया। मोंजे, ते ईसुल हेरांअ ओतोंअज नांय, पेन तीयांय जीवतो केअला लाझारोसुल बी हेरांअ तींहीं आला। 10 तीयाअ लीदे, मोडा पुंजाराहां लाझारोसुल बी माय टाकांअ नोक्की केअयों। 11 काहाका, ईसुंय लाझोरोसुल फाचो जीवतो केअलो तीयाअ लीदे खुब येहुदी लोक येहुदी आगेवानाहांअहीं जांअ सोळी देहला आने ईसुअहीं जाहला आने तीयापेअ वीसवास राखत्‍ला।
ईसु जीत मीलवुअला राजा तोरीके येरुसालेमाम वीहेह
(माथी २१:१-११; मार्क ११:१-११; लुक १९:२८-४०)
12 बीहरे दीह, येरुसालेमाम तेहवार वालांअ आलला खुब मोडा टोलामेर्याअ लोक उनाअया का, ईसु येरुसालेम आवेह। 13 तांहांअ ते लोक खाजुरुअ डालख्या लीईन ईसुअ आवकार केरांअ येरुसालेमाअ बारे गीया। ते एंहकींअ बोंबलुअत्‍ला का, “जींदाबाद-जींदाबाद! * पोरमेहेराअ तोरफया आवनाराल पोरमेहेर आसीरवाद दे! ईसरायेल लोकाहांअ राजाल पोरमेहेर आसीरवाद दे!” 14 ईसु येरुसालेमाअ पाही आलो तांहांअ तीयाल एक फुरक्याअ बोचों मील्यों, आने तो तीयापेअ बोठो। एंहकींअ कीईन तीयांय, पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनारांय पोवीतोर लेखाणाहांम जों लेख्योंह तों खेरों पाळ्यों। 15 तीयांय एंहकींअ लेख्योंह,
“ओ येरुसालेमाअ लोकाहीं! * बीता मां!
हेरा! तुमांअ राजा फुरक्याअ बोचापेअ बोहीन आवेह!” 16 ईं बादों बोंण्यों तीयु वोखत ता, आमां तीयाअ चेला ते गोठ्या नांय होमज्या। पेन ईसु फाचो होरगाम गीयो तांहांअ आमनेंह फोम आलों का, पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनारांय ते गोठ्या ईसुअ बाबोतामुज लेखल्या, आने ईसुअ खातुर ईं बादों केअता तीया लोकाहीं पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनाराअ भोवीसवाणी हाची पाळी।
17 मोयन कोबीराम थोवाअला लाझारोसुल ईसुंय बारे हादीन मोअलामेनेअ फाचो जीवतो केअलो तांहांअ तीयाअरी आथें तीया टोलामेर्येंअ मांहेंअ तीया बाबोताम बीहरा लोकाहांन आख्या-आख्याज केअत्‍लें। 18 ईसुंय ओ मोडो चोमोत्‍कार केअलो एंहकींअ उनाअया तीयाअ लीदे, खुब लोक तीयाल मीलांअ गीया। 19 ईं देखीन फोरीसीहीं एक-बीहराल आख्यों, “आपुंह तीयाल ओटकावी नांह सेकता तों देखाअतोंज हाय! बादेंज तीयाअ चेलें बोंणी जातेंह एंहडों देखाअहे!”
थोळाक गीरीक लोक ईसुअरी गोठ्या केरांअ मागताह
20 तेहवाराअ वोखत पोरमेहेराअ भोकती केरांअ येरुसालेम गेहला तीयाहांम थोळाक गीरीक लोक बी आथा। 21 ते लोक गालील जील्लाअ बेथसायदा सेहेराअ रेवासी फीलीपाअहीं आला आने तीयाल आख्यों, “साहेब, आमां ईसुअरी गोठ्या केरांअ मागताह।” 22 तांहांअ फीलीपुंह जायन आंदरीयाल ते गोठ आखी, आने ते बेनुं गीया ने ते गोठ ईसुल आखी। 23 तांहांअ ईसुंय तीयाहांन जोवाब देदो, “मांहांअ पोयराल, मोंजे मांन, पोरमेहेर मोडाय दांअ वोखत आमी आलोह। 24 आंय तुमनेंह नोक्कीज आखुंह: जो केडों बी गोंवांहांअ दाणो जोमीनाम नांय पोय ता, तो दाणो तेंहडोज एखलोज रीअ। पेन जो तो जोमीनाम पोळीन बोदलाय जाय ता, * तो सोडो बोंणीन मोडो वीअ आने खुब दाणा पेदा कीअ। 25 जोंबी सोताअ जीनगीपेअ माया राखेह, तों तीयुल गुमावी दीअ। पेन जोंबी ईयु दुन्‍याम सोताअ जीनगीपेअ माया नांह राखतों, तीयाल कायोमाअ जीवोन मीलीअ। 26 जो केडो बी मांअ सेवा केरांअ मागतो वीअ ता, तो मांअ चेलो बोंणे। आंय जींहीं वेअहें तींहीं मांअ सेवा केअनारें बी वीअ। मांअ सेवा केअनारा बादाहांन मांअ पोरमेहेर बाहको मान दीअ।
ईसु तीयाअ मोताअ बाबोताम आखेह
27 आमी मांअ जीव कीदराअहे। मांअ काय आखुलोंअ तों मांन नांह हुजतों। ‘मांअ बाहका, दुखाअ ने मोताअ ईया वोखतामनेअ मांन वाचाव!’ एंहकींअ मांअ आखांअ जोजे का? नांह, मांअ एंहकींअ नांय आखांअ जोजे। काहाका, आमी ईं दुख वेठांअ खातुरुज आंय आलोह। 28 ओ बाहका, तुं कोतोअ मोडो हाय तों देखाव!”
ईसुंय आख्यों तांहांअ, जुगामेनेअ पोरमेहेर बाहको गोग्यो, “आंय कोतोअ मोडो हाय तों मांयुं देखावीज देदोंह; आने आंय आजी बी तों देखावेंह।” 29 तींहीं आथा तीया टोलामेर्याअ लोक तों उनाअया। तांहांअ तीयाहांमेर्याअ थोळाकाहीं आख्यों, “गाज्यों।” तांहांअ बीहराहां आख्यों, “होरगाअ एक दुत तीयाअरी गोग्यो।” 30 तांहांअ ईसुंय तीया टोलामेर्याअ लोकाहांन आख्यों, “तुमां गोगांअ जो आवाज उनाअया, तो ता पोरमेहेराअहींनेअ आललो। पेन तो मांअ फायदाअ खातुर नांय आथो, पेन तो तुमांअ फायदाअ खातुर आथो। 31 पोरमेहेर ईयु दुन्याअ लोकाहांअ नीयाय केअ तो वोखत आमीज हाय। आने ईयु दुन्यापेअ राज केअनारा सेतानाअ ताकोत तोळी टाकांअ सोमोय बी ओज हाय। 32 पेन मांअ बाबोताम आखुं ता, मांहेंअ मांन माय टाकांअ खातुर मांन पुंयनेअ कुरुसापेअ उचे चोळवीअ तांहांअ, आंय, बादें मांहेंअ मांअहीं आवे तीयाअ खातुर, वाट बोंणावेंह।” 33 तीयाअ मोत केंहकींअ वेरांअ हाय तों होमजावांअ ईसुंय एंहकींअ आखलों।
34 तांहांअ टोलामेर्याअ लोकाहांमेनेअ एगांह तीयाल आख्यों, “पोवीतोर लेखाणाहांमनेअ आमां जांअतेंह का, ख्रीस्त ता कायोम जीवीअ। तांहांअ तुं एंहकींअ काहा आखोह का, मांहांअ पोयराल मांहेंअ पुंयनेअ कुरुसापेअ चोळवीअ? ईं मांहांअ पोयरो केडों हाय?” 35 तांहांअ ईसुंय तीयाहांन आख्यों, “मांअ गोठ तुमांअ खातुर उजवोळाअ होच हाय। आजी थोळीक वाअ लोगुंअज आंय तुमांअरी रेहें। केडापेअ ओचींतोंज आंदारों आवी पोळे ने तो कांहीं जाहे तों तो नांह हीअ सेकतो तेंहकींअज, मांअ गोठ उनायांअ मोको ओचींतोज जातो रीअ तीयाअ पेअलांअ, जांव आंय आजी तुमांअरी हाय तांवज मांअ गोठी पोरमाणे चाला! 36 आजी मोको हाय तांवज तुमां मांअ गोठ माना, ईयाअ खातुर का, तुमां एंहडा लोक बोंणा का, जीयांयम मांअ हाचाय रेहे।”
ए गोठ्या आखीन हातींअ ईसु तीयाहांन सोळीन जातो रीयो आने दोबी गीयो। 37 तीया लोकाहांअ देखताज ईसुंय खुब चोमोत्कार केअला तेबी, तीयाहांमेर्याअ खुब भागाअ लोकाहीं मानांअ ना पाळी का, ईसुज ख्रीस्त हाय। 38 पोरमेहेराअ गोठ आखनारा येसायांय जों लेखलों तों ईयापनेअ खेरों पोळ्यों। तीयांय एंहडों लेखलों का,
“ओ मालीख, आमांअ गोठ एगांह बी नांह मानी!
तोअ ताकोत मांयुं तीयाहांन देखावी तांहांअ,
ते मानांअ तीयाहां ना पाळी!” 39 येसायांय बीहरी जागे जों लेख्योंह तों एंहकींअ हाय:
40 “तो तीयाहांन ओणहोमजु बोंणावी दीअ,
आने तें वीचारी नांय सेके एंहडों कीअ दीअ।
तीयाअ पोरीणामे, तें तीयाअ हाचाय नांय जांय सेके।
तें सोताअ मोनाहांम ते हाचाय नांय होमजे।
तें सोताअ खाराब वाट्या सोळी नांय दीअ।
तीयाअ लीदे, आंय तीयाहांअ मोदोत नांय क्‍युंव।” 41 ईसु कोतोअ मोडो वीअ तों येसायांय आगलाअनेअ जांअलों तीयाअ लीदे, तीयांय एंहकींअ लेखलों आने ईसुअ बाबोताम भोवीसवाणी केअली।
42 येहुदी धोरमाअ खुब भागाअ वोळीलाहीं, ईसुज ख्रीस्त हाय एंहडो वीसवास केअयो। पेन ते तीयापेअ वीसवास केअत्‍ला तों, तीयाहां केडाल बी नांह आख्यों। काहाका, ते बीहला का, जो ते एंहकींअ आखे ता, फोरीसी तीयाहांन भोकती मोंडोळाअ पोंगाहांम भोकती केरांअ नांय दीअ। 43 काहाका, पोरमेहेरापेनेअ मीलनारी साबासी केअता मांहांहांपेनेअ मीलनारी साबासीज तीयाहांन वादारे गोंवली।
ईसुअ गोठ्या लोकाहांअ नीयाय कीअ
44 हातींअ ईसुंय बोंबलीन आख्यों, “जेंबी मांअपेअ वीसवास केअतेंह, तें मांअपेअ ओतोंअज नांय, पेन जीयांय मांन मोकल्योह तीयापेअ बी वीसवास केअतें वीअ एंहडों हाय। 45 आने जेंबी मांन आने आंय जों कीअहुं तों हेअतेंह, तें जीयांय मांन मोकल्योह तीयाल बी हेअतें वीअ एंहडों हाय। 46 जेंहकींअ उजवोळ लोकाहांन तीयाहांअ चारु वेल काय हाय तों देखावी देहे तेंहकींअ, आंय लोकाहांन पोरमेहेराअ हाचाय जाणावांअ दुन्याम आलोह। आंय ईयाअ खातुर आलोह का, जेंहकींअ आंदाराम रेनारें तीयाहांअ आही-पाही काय वेअहे तीया बाबोताम ओजाण्यें रेतेंह, तेंहकींअ मांअपेअ वीसवास केअनारें मांहेंअ पोरमेहेराअ हाचायुअ बाबोताम ओजाण्यें नांय रे।
47 जें मांअ गोठ उनायन तीयाअ पोरमाणे नांह चालतें, तीयाहांअ नीयाय केअनारो ता आंय नांह। काहाका, दुन्याम मांअ आवांअ खास कारोण दुन्याअ लोकाहांअ नीयाय केरांअ नांय आथों। उलटों, आंय ता तीयाहांन तीयाहांअ पापाहांअ सीक्सामेनेअ वाचावांअ खातुरुज आलोह। 48 जें मांन धीक्कारतेंह ने मांअ गोठ नांह मानतें, तीयाहांअ नीयाय केअनारों ता बीहरोंज कांवींह हाय। तीयाहांन मांयुं आखली गोठ तीयाहां नांय मानी तीयाअ लीदे, नीयायाअ दीह पोरमेहेर एंहडो चुकादो दीअ का, तीयाहांन सीक्सा केरांअ जोजे। 49 काहाका, मांअ-मांअ मांयुं एक बी गोठ नांह आखी। उलटों, मांन मोकलुअनारो पोरमेहेर बाहको जों मांन आखांअ हीकामोण देहे, तोंज आंय आखुंह। 50 मांन खोबुर हाय का, तो देहे तीयाअ हीकामोणु पोरमाणे जो मांहेंअ चाले ता, तीयाकींअ तें कायोमाअ खातुर जीवीअ। तीयाअ लीदे, आंय जोंबी आखुंह तों ता, मांअ पोरमेहेर बाहकांय जों मांन आखांअ आख्योंह तोंज हाय।”