5
पुतळों लागलो आदमी हारो वेअहे
(माथी ८:२८-३४; लुक ८:२६-३९)
1 ईसु आने तीयाअ चेला गालील तालावाअ दीह उगताअ वेल गेरासेन लोक रेहला तीयाअ पाही आवी पोच्या। 2 ईसु उळीमेनेअ उत्यो का तुरुतुज पुतळों लागलो एक आदमी खोळकाम बोंणावली गुफाहांमेनेअ नींगीन तीयाहांन मील्यो। 3 तो आदमी गुफाहांमुज रेहलो; केडों बी तीयाल हाकलीहींकींअ बी बांदी नांय सेकत्लों। 4 काहाका, खुब वोखत लोकुहुं तीयाल नोळाअ बेळ्याहांकींअ आने हाकलीहींकींअ बांदी थोवलो। पेन तो तीयु हाकलीहींन तोळी टाकत्लो आने नोळाअ बेळीहींन बी कुटका कीअ टाकत्लो। तीयाल काबाम राखांअ केडाअ बी ताकोत नांय आथी। 5 रातींअ आने दीहा तो गुफाहांम आने डोगीहींम बोंबलुअतो ने ढोगळाहांकींअ सोताल ईजा केअतो फीरत्लो।
6 तीयांय ईसुल सेटेनेअ देख्यो तांहांअ तो दोवळी गीयो आने तीयाअ आगलांअ गुठणे पोळ्यो। 7 हातींअ तीयांय जोरपेअ बोंबलीन आख्यों, “ओ उचाम-उचा पोरमेहेराअ पोयरा ईसु, तोअ ने मांअ काय लागेह-वीअगेह? पोरमेहेराअ होम खायन आंय तुल कालावाला कीअहुं का, मांन दुख मा देतो!” 8 तीयांय एंहकींअ आख्यों काहाका, ईसुंय तीया खाराब आत्माल आखलों, “ओ खाराब आत्मा, ईया आदमीमेनेअ नींगी जो!”
9 ईसुंय तीयाल फुच्यों, “तोअ नांव काय हाय?” तांहांअ तीयांय जोवाब देदो, “मांअ नांव टोलो हाय। काहाका आमां खुब हाय।” 10 ते खाराब आत्मा ईसुल कालावाला केअया केअत्ला का, तो तीयाहांन तीया वीस्तारामेनेअ काडी नांय थोवे।
11 पाही एक डोगीअपेअ डुकराहांअ एक मोडो टोलो चोरत्लो। 12 तीयाअ लीदे, खाराब आत्माहां ईसुल कालावाला केअया, “आमनेंह डुकराहांअहीं मोकली दे; आमां तीयाहांन लागजी!” 13 तांहांअ ईसुंय तीयाहांन तेंहकींअ केरांअ राज्या देदी। तांहांअ खाराब आत्मा तीया आदमीमेनेअ नींगीन डुकराहांन लाग्या। लोगभोग बेन हाजार डुकराहांअ टोलो डोगीअ कारायुपेनेअ एठा दोवळी जायन तालावाम बुडी गीयो।
14 तांहांअ डुकराहांन चारनारा नाही पोळ्या आने ते गोठ तीयाहां सेहेराम ने गांवांहांम आखी। तांहांअ जों वेअलों तों हेरांअ खुब लोक नींगी आला। 15 तीयाहां ईसुअहीं आवीन खुब खाराब आत्मा लागला आदमील देख्यो। तो पोतळें पोवीन आने सुददीम आवीन तींहीं बोठलो। आने ते काबराय गीया। 16 जीयाहां तो बोनाव हेअलो तीयाहां खाराब आत्मा लागला आदमील आने डुकराहांन काय-काय वेअलों तों बादों तीया लोकाहांन आखी देखाव्यों। 17 तांहांअ लोकाहीं ईसुल तीयाहांअ वीस्तार सोळीन जातो रांअ कालावाला केअया।
18 खाराब आत्मा लागला तीया आदमीहीं, ईसु उळीम चोळत्लो तांहांअ तीयाल कालावाला केअया, “मांन तोअरी आवांअ दे!”
19 पेन ईसुंय तीयाल सोताअरी आवांअ राज्या नांय देदी। उलटों तीयांय तीयाल आख्यों, “तोअ कोअ जो, आने मालीखांय तोअ खातुर कोतोंअ मोडों काम केअयोंह आने तोअपेअ कोतीअ मोडी दाया केअयीह तीया बाबोताम तोअ कुटुंबावालाहांन आखजे!”
20 तांहांअ तो आदमी गीयो आने ईसुंय तीयाअ खातुर कोतोंअ मोडों काम केअलों तीया बाबोताम “दोह सेहेर” नांवांअ जील्लाअ चारु वेल्याअ वीस्ताराम आखतो फीर्यो। आने जे लोक तीयाअ गोठ उनाअया, ते बादा कांहवांयज रीया।
आजारी बाय हारी वेअहे आने मोअली पोयरी जीवती वेअहे
(माथी ९:१८-२६; लुक ८:४०-५६)
21 ईसु उळीम गालील तालावाअ दीह बुडताअ वेलीअ तोळी फाचो गीयो। तो तालावाअ तोळी पोच्यो तांहांअ खुब लोक ईसुअ चारु सोमकींअ टोलो वोली गीया। 22 तांहांअ यायरोस नांवांअ एक आदमी तींहीं आलो। तो येहुदीहींअ भोकती मोंडोळाअ कोअ आगेवान आथो। ईसुल देखताअरीज तो तीयाल पागे पोळ्यो। 23 हातींअ तीयांय ईसुल खुब कालावाला केअया, “मांअ पोयरी मोय जाय ओतीअ आजारी हाय। मेरबानी कीईन मांअ कोअ आव आने तीयुपेअ तोअ आथ थोव, ईयाअ खातुर का ते हारी वेअ आने नांय मोय।” 24 तांहांअ ईसु तीयाअरी गीयो। लोकाहांअ एक मोडो टोलो ईसुअ फाचलांअ गीयो आने तीयापेअ पोळा-पोळी केअतो जाहलो।
25 तीया टोलाम एक बाय आथी; तीयुल बार वोरसेनेअ रोगुत पोळत्लों। 26 ते दावो देनारा खुब लोकाहांपेअ दावो केरावी-केरावीन खुब थाकली आने तीयुंय सोताअ बादा पोयसा खोरची टाकला। तेबी ते हारी नांह वीयी, पेन तीयुअ हालोत वादारे बीगळुअती जाहली। 27 ईसुअ बाबोताम ते उनाअली। तीयाअ लीदे, ते टोलाम ईसुअ फाचलांअ तीयाअ जागेज आली आने तीयुंय ईसुअ झोब्बाल आथल्यो। 28 काहाका, तीयुंय वीचार्यों, “जो आंय तीयाअ झोब्बालुज बी आथलुं ता आंय हारी वीअ जाहें।”
29 तुरुतुज तीयुअ रोगुत पोळुलोंअ बोंद वीअ गीयों। तीयुल सोताअ सोरीलाम लाग्यों का, तीयुअ आजार मीटी गीयोह। 30 ईसुल बी तुरुतुज लाग्यों का, तीयाअ ताकोतांय एगाहाल हारों केअयोंह। तीयाअ लीदे तो फाचलांअ फीर्यो आने टोलामेर्याअ लोकाहांन फुच्यों, “मांअ झोब्बाल केडांय आथल्यो?”
31 तांहांअ तीयाअ चेलाहां जोवाब देदो, “खुब मांहेंअ तोअपेअ पोळा-पोळी केअतेंह तों तुं हेअयाज कीअहो। तेबी तुं फुचोह का ‘मांन केडांय आथल्यो?’” 32 पेन तीयाल आथलुअनाराल हेरांअ खातुर ईसु चारुवेल नोजुर टाक्या केअत्लो। 33 सोताल जों वेअलों तों बादों ते बाय जांअत्ली। एटले ते बीकाअ लीदे कापती-कापती आवीन ईसुल पागे पोळी, आने तीयुंय तीयाल बादी होकीकोत आखी। 34 तांहांअ ईसुंय तीयुल आख्यों, “बाय, तोअ वीसवासाअ लीदे तुं हारी वीयीह। तोअ ईया आजारामेनेअ हारी वीईन सांतीकींअ जो।”
35 ईसु आजी तीयु बायाअरी गोठ्या केअत्लो तोताअमुज, यायरोसाअ कोअनेअ थोळाक लोक तींहीं आला। तीयाहां यायरोसाल आख्यों, “तोअ पोयरी मोय गीयीह। आमी गुरुजील काहाल वादारे तोकलीत दीहो?”
36 पेन तीयाहां जों आखलों तों उनायन ईसुंय येहुदीहींअ भोक्ती मोंडोळाअ कोअ आगेवानाल आख्यों, “काबराअतो मां। वीसवास ओतोअज राख।” 37 हातींअ तीयांय पीतोर, याकोब, आने योहानाअ सीवाय बीहरा केडाल बी सोताअरी आवांअ राज्या नांय देदी। 38 ते यायरोसाअ पोंगाअ पाही आला तांहांअ ईसुंय तींहीं लोकाहांन आवाज कीअ रेहला देख्या। ते जोरपेअ रोळा-रोळ केअत्ला। 39 ईसुंय कोअमे जायन तीयाहांन आख्यों, “एंहडी धामाल कीईन काहा रोळा-रोळ केअताह? पोयरी मोय नांह गीयी, पेन हुवेह।”
40 तांहांअ तीयाहां तीयाल ओही काडयो। पेन तीयांय तीयाहांन बादाहांन कोअमेनेअ बारे काडी थोव्या आने पोयरीअ याहकी-बाहकाल आने तीयाअ तीन चेलाहांन ओताअज आरी हादया आने जीयु खोलीम पोयरी आथी तींहीं गीयो। 41 हातींअ तीयांय तीयुअ आथ तेईन तीयुल आख्यों, “तालीथा कुम!” तीयाअ ओर्थो ओ हाय, “ओ हानीअ पोयरी, आंय तुल आखुंह, उठ!”