माने-जाना बेबार ले चेतानी
2
ए मोचो भाईमन, तुमी, मयमा ने रतो आमचो परभु जीसु किरिस्त के पतेयायसास, एईकाजे तुमचो बेबार माने-जानुन नी होओ।
2 कसनबलले तुमचो मंडली ने गोटोक मनुक सोन चो मूंदी आउर बरतो फटई पींदुन आउर गोटोक गरीब बीता बले घिन-घिना मईल फटई पींदुन ईलोने,
3 तुमी माने-जानुन सुंदर फटई पींदलो बीता के बलासे: “तुय हुन नंगत ठान ने बस।” मानतर हुन गरीब बीता के बलासे: “तुय हुता उबा रा नोहले मोचो पांय मंडातो पीड़ा ने बस।”
4 तेबे काय, तुमीमन माने-जानुन बेबार नी करलासाहास आउर अडरा बिचार ने नियाव करु बीतामन नी होलास?
5 ए मोचो मीत भाईमन, सुना: “काय, महापरभु ए संवसार चो गरीबमन के सतपतेयातोने सवकार आउर हुन राज चो हक पावतो काजे नी बाछलो?” जेके देतो बायदा महापरभु आपने के मया करतो लोगमन संगे करु रये।
6 मानतर तुमी हुन गरीबमन चो इजित धरलास। काय, सवकारमन नोआत, तुमचो हक मारसोत? काय, हुनीमन नोआत, तुमके कचरी ने ओड़गोड़ते-ओड़गोड़ते नेयसोत?
7 काय, हुनीमन नोआत, किरिस्त चो नंगत नाव के बदी करसोत?
8 जसन पवितर सास्तर ने लिखलोर आसे: “तुमी, आपलो घर-लग चो लोग के आपने के मया करलो असन मया करा,”† उसने महापरभु चो राज चो नियम-कानुन हिसाब ले मया करसाहास जाले, तुमी नंगत ची करसाहास।
9 मानतर तुमी माने-जानुन बेबार करसास जाले, पाप करसास आउर नियम-कानुन तुमके दोसी मानेसे।
10 कसनबलले कोनी, सबु नियम-कानुन के मानेसे, मानतर गोटकी गोट ने चुकेसे, तेबे सपाय गोट ने दोसी होयसे।
11 एईकाजे जोन, “तुय बेबिचार नी कर” बललो, हुनी “तुय मोरते नी मार” बले बललो। जेबे तुय बेबिचार नी करलीस मानतर मोरते मारलीस, तेबे तुय नियम-कानुन के नसालीस।
12 तुमी हुन लोगमन असन गोटेयाहा आउर बुता करा, जेचो नियाव छुट चो नियम-कानुन हिसाब ले होओ।
13 कसनबलले जोन दया नी करलो, हुनचो नियाव दया नोहलो होयदे। दया, नियाव के जीतेसे।
सतपतेयातोर आउर बुता
14 ए मोचो भाईमन, कोनी “मोके बिसवास आसे” बलेसे, मानतर बुता नी करे। तेबे काय नफा? काय असन बिसवास हुनके मुक्ति करुक सके? केबई नाई।
15 कोनी भाई-बईनमन के फटई-टुटई नीआय आउर हुनमन के रोजे भात-पेज नी मिरे,
16 आउर तुमीमन ले कोनी हुनमन के बलदे: “अस्तिर ले जाहा, उसुम राहा आउर उमकते राहा।” मानतर जोन तीजमन देहें काजे लागुआय, हुनमन के नी दिलोने काय नफा?
17 उसनेची बिसवास बले बुता संगे नी रलोने, मोरलो कटार चो आय।
18 कोनी बलुक सके: “तुय बिसवास करुआस आउर मय बुता करेंसे।” मानतर मय बलेंसे, “तुय आपलो बिसवास के, बुता नोहलोर करुन दखाव, आउर मय आपलो बिसवास के, आपलो बुता बाटले करुन दखायंदे।”
19 गोटकी ची महापरभु आय बलुन तुय बिसवास करसीस, ए नंगत गोट आय। देव-भूतमन बले एई बिसवास करुआत आउर थरथरु आत।
20 ए मूरक मनुक, काय तुय एके बले नी जानसीस कि बुता नोहलो बिसवास फोकाहा आय।
21 जिदलदांय आमचो बुआ अबराहम आपलो बेटा इसहाक के बेदी उपरे चेगालो, तेबे काय, हुन बुता ले धारनिक नी होलो?
22 एदांय तुय दखलीस कि हुनचो बिसवास, बुतामन संगे मिसुन सकत दखाली, आउर बुता ले बिसवास पक्का होली।
23 आउर पवितर सास्तर चो ए गोट पुरा होली, “अबराहम, महापरभु चो उपरे सतपतेयालो आउर एके महापरभु हुनचो काजे धारनिक मानलो।”† आउर हुन “महापरभु चो मीत”† बलाय होलो।
24 असन बरन ले तुमी दखलासाहास, मनुक सोजे बिसवास ले ची नाई मानतर बिसवास संगे बुता बाटले धारनिक होयसे।