पवितर आत्मा उतरतोर
2
जिदलदांय पेंतिकुस तिहार चो दिन ईली, तेबे हुनमन जमाय गोटोक थाने रूंडा होउन रला।
2 उधापड़े सरग ले लेहरा-धुका असन गरजन ईली, आउर हुनमन जोन थाने बसुन रला, हुन घरे गरजन धरली।
3 आउर हुनमन के आईग उठलो असन जीबमन दखा दिली आउर हुन, हुनमन जमाय चो उपरे उतरली।
4 जमाय लोगमन पवितर आत्मा ले भरपुर होला, आउर जसन पवितर आत्मा हुनमन के बलतो सकत दिलो, उसने हुनमन सपाय दुसर-दुसर भासामन ने गोटेयाउक मुरियाला।
5 संवसार चो जमाय राज ले भगत जहूदीमन जरूसलेम ने रते रला।
6 गरजन सुनते खन खुबे लोग-कुड़ा होला आउर हुनमन भक्याउन गेला। कसनबलले सपाय सुनतो लोग आपलेई भासा बलतोके सुनला आउर बलला, “एमन मोचोई बोली बलसोत।”
7 आउर हुन सपाय खुबे भक्याउन आउर अकचक्याउन गेला आउर बलुक मुरियाला: “दखा, काय ए बलतो लोगमन जमाय गलीलेया नोआत?
8 तेबे कसन आमीमन आपलो जनमलो जगा चो बोली सुनुंसे?
9 आमी जोन पारथेया, मेदी, एलामेया, मिसुपुतामिया, जहूदिया, कपदुकिया, पुन्तुस आउर आसिया,
10 फरूगिया, पंफुलिया, मिसर आउर लीबिया राज जोन साइरीन राज लगे आसे, आउर रोम राज ले ईलो लोगमन, जहूदी आउर जहूदी धरम ने मिसतो लोगमन,
11 करेतेयामन आउर अरबेयामन बले आपलो-आपलो बोली ने महापरभु चो बड़े-बड़े बुतामन चो गोट सुनुंसे।”
12 हुन सपाय भक्याउन गेला आउर अकचक्याउन गोटोक-दुसर के बलुक मुरियाला, “एता काय होयसे?”
13 मानतर दुसर लोगमन पठालो-लोगमन के हांसी करुन बलला, “एमन नवा अंगुर रस चो निसा ने आसोत।”
पतरस चो सिखिया
14 तेबे पतरस, हुन इगारा पठालो-लोगमन संगे उबा होलो आउर किरकिरुन बलुक मुरियालो: “ए जहूदी भाईमन, आउर जरूसलेम ने रतो सपाय लोगमन! ए जानुन राहा आउर कान देउन मोचो गोट के सुना।
15 जसन तुमी समजसाहास, आमी निसा ने नी आंव, कसनबलले एबे तो दिन चो आधा पाहार बले नी होलीसे।”
16 मानतर ए जोन तुमी दखसाहास आउर सुनसाहास ए हुन गोट आय जोन महापरभु चो अगमजानी, जोएल बलु रये:
17 महापरभु बलेसे:
“सरासरी समया ने असन होयदे, मय आपलो आत्मा के सपाय लोगमन उपरे रिकायंदे
आउर तुमचो बेटा-बेटीमन महापरभु बाटले अगमगोट सांगदे।
आउर तुमचो थानो जुवानमन दरसन दखदे
आउर तुमचो थानो सियानमन सपना दखदे।†
18 मय हुन दिनमन ने, मोचो गोट मानतो सपाय कमेया-कमेयीनमन उपरे आपलो आत्मा के रिकायंदे
आउर हुनमन मोचो बाटले अगमगोट सांगदे।
19 मय उपरे बादरी ने भक्यातो काम
आउर खाले मंजपुर ने चीना बललोने
लोउ, आईग आउर बादरी असन कुमला दखायंदे।
20 परभु चो हुन बड़े आउर जगतजाना दिन चो एतो ले आगे
बेर, अंधार
आउर जोन, लोउ असन लाल होयदे।
21 आउर जोन बले परभु चो नाव धरेदे, हुन मुक्ति पायदे।”
22 “ए इसराएलिमन, ए गोटमन के सुना: जीसु नासरतेया गोटोक मनुक रलो, जोन महापरभु चो बाट ले एउन रलो आउर ए गोट के हुन सकत आउर भक्यातो बुतामन आउर चीनामन ले दखालोसे, जोन महापरभु तुमचो मंजिगते हुनचो ले करलोसे, जेके तुमी खुदे जानसाहास।
23 हुनकेई, महापरभु आपलो पक्का उआट आउर पक्का गियान हिसाब ले तुमके सोपलो आउर तुमीमन हुनके ओधरमीमन चो हाथे कुरूस ने चेगाउन मोरते मारलास।
24 मानतर हुनके महापरभु मोरना चो बांधन ले छंडाउन मोरलो थान ले जियालो,* कसनबलले हुन मोरना चो हक ने रतोर होउक चे नी सके।
25 दाउद राजा हुनचो बारे ने सांगेसे,
‘मय परभु के अमदेया मोचो पुरे दखते रले।
हुन मोचो उजा हाथ बाटे आसे, मय केबई नी हलें।
26 एईकाजे मोचो मन हरिक होली,
आउर मोचो जीब गोटेयातो ने हरिक होली;
आउर मोचो देहें बले आसा ने हरिक रयदे,
27 कसनबलले तुय मोचो जीव के पतालपुर ने नी छांडीस;
आउर आपलो पवितर लोग चो देहें के कुउक बले नी देयीस।
28 तुय मोके अमदेया जीव रतो बाट के दखालिसीस,
तुय मोके आपलो दरसन ले हरिक ने भरपुर करसे’।”†
29 “ए भाईमन, मय तुमके आमचो पुरखा दाउद राजा चो गोट के ढाढ़ुस ले सांगुक सकें कि हुन तो मोरुन गेलो, हुनके गाड़ुन बले दिला आउर हुनचो मोठ एबले आसे।
30 हुन महापरभु चो अगमजानी रलो आउर हुन जानते रलो, महापरभु हुनचो ले बायदा करलोसे कि हुन, हुनचो थर ले गोटोक झन के हुनचो राजगादी ने बसायदे।
31 हुन सपाय होतो बिती के आगे ले दखुन किरिस्त चो जीव उठतो चो बारे ने अगमगोट सांगलो:
‘हुनचो जीव के पतालपुर ने नी छांडलो
आउर हुनचो देहें कुउक नी सकली।’
32 एई जीसु के महापरभु जियालो, जेचो गवई आमी सपाय आसुं।
33 असनी बरन ले, हुन महापरभु चो उजा हाथ बाटे बसतो सपाय ले बड़े पन पावलो आउर हुन बुआ ले पवितर आत्मा चो बायदा पाउन आमचो उपरे रिकालोसे, जेके तुमी एबे दखसाहास आउर सुनसाहास।
34 कसनबलले दाउद सरग ने नी चेगलो; मानतर हुन आपने बलेसे, महापरभु मोचो परभु के बललो:
35 ‘मय तुचो बयरीमन के तुचो पांय खाले करुन देओतले,
तुय मोचो उजा हाथ बाटे बस’।†
36 एईकाजे जमाय इसराएलिमन एके पक्का जाना कि महापरभु, हुनी जीसु के, जेके तुमीमन कुरूस ने चेगालास; हुनके परभु आउर किरिस्त बललोने, मुक्ति देउ बनालो।”
37 तेबे सुनतो लोगमन आका-बुका होला आउर हुनमन पतरस आउर दुसर पठालो-लोगमन के पूछुक मुरियाला, “ए भाईमन, आमी काय करुंदे?”
38 पतरस हुनमन के बललो, “मन बोहड़ाहा, आउर तुमीमन सपाय आपलो-आपलो पापमन चो खेमा काजे परभु जीसु किरिस्त चो नाव ने बपतिस्मा धरा; तेबे तुमी महापरभु चो दान बललोने पवितर आत्मा पाहासे।
39 कसनबलले ए बायदा तुमचो आउर तुमचो बेटा-बेटीमन आउर हुन लापी-लापी रतो लोगमन काजे बले आय, जेके परभु, आमचो महापरभु आपलो लगे हागदेयसे।”
40 आउर हुन खुबे गोटमन ले साकी देउन-देउन गुहारलो, “आपने के ए एड़जा पीड़ी उपरे एतो डंड ले बचाहा।”
41 एईकाजे जोनमन हुनचो गोट के मने धरला, हुनमन बपतिस्मा धरला; आउर हुनी दिने काई नोहले तीनक हजार लोगमन हुनमन संगे मिसला।
42 आउर हुनमन पठालो-लोगमन चो गोट सुनतो-सीखतो, संगत करतो, रोटी टुटातो आउर पारथना करतो भर ने रला।
43 सपाय लोग चो मंजी डर चेपाली, आउर पठालो-लोगमन खुबे अचरित बुतामन आउर चीनामन दखाते रला,
44 आउर हुन सपाय, जीसु के सतपतेयातो लोगमन गोटकी संगे रते रओत आउर हुनमन चो सपाय तीजमन बले गोटकी संगे रली।
45 हुनमन आपलाहान धन-माल आउर तीजमन बिकुन-बिकुन जेके जोन तीज लागेसे हुनके देते रला।
46 आउर हुनमन रोजे गोटोक मन होउन महापरभु चो मंदिर ने रूंडा होते रला, आउर घरे-घरे परभु भोज चो रोटी टुटाते रला, आउर हरिक आउर सत-मन ले खाते रला।
47 हुनमन महापरभु चो जय-जय करते रला, आउर सपाय लोगमन हुनमन ले हरिक रला; आउर मुक्ति पावलो लोगमन के रोजे दिने परभु, हुन मंडली ने मिसाते रलो।