जनम-काना के दखातोर
9
जीसु जातो बेरा, बाटे गोटोक मनुक के दखलो, जोन जनम-काना रये।
2 जीसु चो चेलामन हुनके पूछला, “ए गुरुजी, कोन पाप करु रये गुने ए मनुक काना होउन जनमलो? काय, ए आपलेई पाप किरता आय कि हुनचो आया-बुआमन करलो पाप किरता आय?”
3 जीसु बललो, “एचो पाप किरता नोआय आउर एचो आया-बुआमन पाप करलो किरता बले नोआय; मानतर एईकाजे होली कि महापरभु चो बुता हुनचो उपरे दखाउक होओ।
4 जोन मोके पठालोसे, आमके हुनचो बुता झटके मंज ने ची करतोर निचट आय: हुन राती एतो बिती आय, जेबे कोनी बुता करुक नी सकोत।
5 जिदलदांय ले मय संवसार ने आंसे, हुदलदांय ले मय मंजपुर चो उजर आंय।”
6 असन बलुन हुन भुंये थूकलो, आउर हुन थूक संगे माटी के चटकलो आउर हुन माटी के हुन काना चो आंईकमन ने लिपलो,
7 आउर हुनके बललो, “जा, सीलोह* चो समूंद ने धो,” तेबे हुन जाउन धोअलो, आउर हुन दखते बोहड़ुन ईलो।
8 तेबे हुनचो घर लग चो लोगमन आउर जोनमन आगे हुनके मुटी मांगतो के दखु रओत, बलुक मुरियाला: “काय, ए हुनी तो नोआय, जोन बसुन मुटी मांगते रये?”
9 आउर दुसरमन बलला, “ए हुनी आय।” आदो लोगमन बलला, “नोआय, मानतर हुनचो असन थमना आसे।” हुन बललो, “मय हुनी आंय।”
10 तेबे हुनमन हुनके पूछला, “तुचो आंईकमन कसन ने उगड़ली?”
11 हुन बललो, “जीसु नाव चो गोटोक मनुक माटी के चटकलो, आउर हुनके मोचो आंईकमन ने लिपलो आउर मोके बललो, सीलोह चो समूंद ने जाउन धो: एईकाजे मय गेले आउर धोअलोके दखुक सकले।”
12 हुनमन हुनके पूछला, “हुन कहां आसे?” हुन बललो, “मय नी जाने।”
काना के उजरालो किरता बला-बली
13 लोगमन हुनके जोन आगे काना रये फरीसीमन लगे नीला।
14 जोन दिने जीसु माटी चटकुन हुनचो आंईकमन ने लगालो, हुन बिसातो दिन रली।
15 फेर फरीसीमन, आगे काना रलो मनुक के पूछला: “तुचो आंईकमन कसन ले उगड़ली?” हुन हुनमन के बललो, “हुन मोचो आंईकमन ने चटकलो माटी लगालो, फेर मय धोअले, आउर एदांय दखेंसे।”
16 तेबे आदो फरीसीमन बलला, “ए मनुक महापरभु बाटले नोआय, कसनबलले हुन बिसातो दिन के नी मानेसे।” आउर आदो फरीसीमन बलला, “पापी मनुक असन चीनामन कसन ने दखाउक सके?” एईकाजे हुनमन बला-बली होउक मुरियाला।
17 हुनमन, आगे काना रलो मनुक के पूछला, “जोन तुचो आंईकमन के उगड़ालो, हुनचो बारे ने तुय काय बलसीस?” हुन बललो, “हुन अगमजानी आय।”
18 जहूदीमन चो मुखियामन एबे बले नी पतेयाला कि ए मनुक काना रये आउर एबे दखेसे, हुदलदांय हुनमन, हुनचो आया-बुआ के हागदेउन पूछला,
19 “काय, ए तुमचो बेटा आय, जेके तुमी बलसास कि हुन जनम-काना रये? एबे हुन, कसन ने दखेसे?”
20 हुनचो आया-बुआमन बलला, “आमी जानुंसे कि ए आमचो बेटा आय, आउर काना होउन जनमुन रये,
21 मानतर एके नी जानुं कि एबे हुन कसन ने दखेसे, आउर आमी नी जानुंसे कि कोन एचो आंईकमन के उगड़ालो। हुनकेई पूछा, कसनबलले हुन तो बड़े आसे, हुन आपलो गोट के खुदे सांगुन देयदे।”
22 हुनचो आया-बुआमन एईकाजे असन बलला कि हुनमन जहूदी मुखियामन के डरुन रओत। कसनबलले जहूदीमन बिचार करु रओत कि जोन बले जीसु के किरिस्त आय बलदे, हुनके मंडली-घर ले निकरातोर आय।
23 एईकाजे हुनचो आया-बुआमन बलला, हुन बड़े आय, हुनके पूछा।
24 तेबे जहूदीमन चो मुखियामन, हुन आगे ले काना रलो मनुक के, दुसर हार हागदेउन बलला, महापरभु के ची जय-जय कर;* कसनबलले आमी जानुंसे कि हुन मनुक पापी आय।
25 हुन, हुनमन के बललो, हुन पापी आय कि नोआय, मय नी जानें, मानतर मय गोटोक गोट जानेंसे, मय काना रयें आउर एबे दखेंसे।
26 हुनमन हुनके फेर बलला, हुन तुचो संगे काय करलो? आउर हुन कसन बरन ले तुचो आंईकमन के उगड़ालो?
27 हुन, हुनमन के बललो, मय तो तुमके बलुन रयें, मानतर तुमी नी सुनलास। एबे दुसर हार काय काजे सुनुक खोजसास? काय, तुमीमन बले हुनचो चेला होतो मन करासाहास?
28 तेबे हुनमन हुनचो इजित धरुन बलला, तुय ची हुनचो चेला आस! आमी तो मोसा चो चेलामन आंव।
29 आमी जानुंसे कि महापरभु मोसा संगे गोटेयालो, मानतर ए मनुक के, नी जानुंसे कि कोन बाट चो आय।
30 हुन, हुनमन के बललो, ए तो भक्यातो गोट आय कि तुमी नी जानास कि हुन कहां चो आय, तेबले बले हुन मोचो आंईकमन के उगड़ालो।
31 आमी जानुंसे कि महापरभु, पापीमन चो नी सुनेसे, मानतर हुनचो सुनेसे, जोन हुनचो भगत आय आउर महापरभु चो मन असन करेसे।
32 संवसार चो मूर बेरा ले केबई बले असन सुनुक नी होली कि जनम-काना रलो मनुक चो आंईकमन के कोनी उगड़ालो।
33 ए मनुक, महापरभु चो बाटले नी होलोने, काई बले करुक नी सकतो।
34 एके सुनुन हुनमन हुनके बलला, तुय तो उपका पिला आस, तुय आमके काय सिखायसीस? हुनमन, हुनके मंदिर ले बाहरे खेदला।
आत्मिक हिसाब ले काना
35 जीसु सुनलो कि जहूदीमन चो मुखियामन हुनके मंदिर ले खेदला, आउर जिदलदांय हुनचो संगे भेट होलो, तेबे हुनके पूछलो: काय, तुय मनुक चो बेटा के पतेयायसीस?
36 हुन बललो: ए परभु, हुन कोन आय कि मय हुनचो उपरे पतेयायंदे।
37 जीसु हुनके बललो, तुय हुनके दखलिसीस आउर जोन तुचो संगे गोटेयायसे, हुनी आय।
38 हुन बललो: ए परभु, मय पतेयायंसे, आउर जीसु के पांय पड़लो।
39 तेबे जीसु बललो: मय ए संवसार ने नियाव करतो काजे ईलेसे; कसनबलले जोनमन नी दखुक सकोत, हुनमन दखोत। आउर जोनमन दखसोत, हुनमन काना होओत।
40 जोन फरीसीमन जीसु संगे रओत, हुनमन ए गोटमन के सुनुन हुनके पूछला: काय, आमी बले काना आंव?
41 जीसु हुनमन के बललो, तुमीमन काना होलोने पापी नी होतास, मानतर तुमी बलसास कि आमी दखुंसे; एईकाजे तुमी पापी बनुन राहासे।