इसराएलिमन के मन बोहड़ातो काजे हागदेतोर
2
ए लाज नोहलो जात चो लोगमन,
तुमी रूंडा होआ।
2 जहोवा चो जंजाल रीस
तुमचो उपरे भड़कलीसे,
एईकाजे नियाव चो दिन एतोले आगे
तुमी रूंडा होआ।
नोहले लेहरा, पोल के उड़ातो असन
जहोवा चो रीस तुमके उड़ायदे।
3 आपनेके नानी करतो, ए देस् चो सपाय लोग, जहोवा के डगराहा,
ए जहोवा चो हुकुम मानतो लोग,
तुमी जहोवा चो पुरे धारनिक राहा,
आपलो मन के नानी करा,
होली जाले, तुमी जहोवा चो रीस चो दिन ले बाचासे।
 
जहोवा पलिस्‍ती देस् के नियाव करतोर
4 गाजा आउर असकलोन सहरमन
छीड़ा पड़ेदे।
असदोद सहर ने रतो लोगमन के मुंडे-बेरा खेददे
आउर एकरोन सहर ने रतो लोगमन के निकराउन देयदे।
5 ए समदूर खंडे रतो लोग, तुमचो उपरे हाय,
ए करेती जात चो लोग, तुमचो उपरे हाय,
ए कनान देस्, ए पलिस्‍ती देस्,
जहोवा तुमचो बिरुद होउन बलेसे,
“मय तुमके सत्‍यानास करेंदे, तुमीमन ले कोनी नी बाचासे।”
6 ए समदूर खंडे चो देस्, तुय चरतो भाटा होसे
हुता धोरईमन काजे लाड़ी
आउर छेरी-मेंडीमन काजे गोठान बनेदे।
7 हुनी समदूर खंड,
जहूदा चो बाचलो रयत के मिरेदे,
हुता हुनमन आपलो जनावरमन के चरादे,
आउर असकलोन सहर चो घरमन ने
सांज बेरा अस्‍तिर ने सोवदे,
कसनबलले हुनमन चो महापरभु जहोवा, हुनमन के सूरता करुन
हुनमन के फेर ले बाड़ती करायदे।
 
जहोवा, मोआब आउर अम्‍मोन देसमन के नियाव करतोर
8 जहोवा बलेसे, “मोआबीमन मोचो रयत के हांसी-खेली करला,
आउर अम्‍मोनीमन हुनमन चो इजित धरला
आउर हुनमन चो देस् के आपलो हक ने करतो गुमान करला
ए सपाय गोट के मय सुनले।”
9 एईकाजे इसराएलिमन चो महापरभु,
सेनामन चो जहोवा बलेसे, “मय जीवता महापरभु आय,
सते, दुसट सहरमन सदोम आउर अमोरा असन
मोआब आउर अम्‍मोन के सत्‍यानास करेंदे।
ए देसमन बमूर रूकमन आउर लोन खोदरामन ले भोरुन रयदे।
आउर हुन अमदेया काजे छीड़ा पड़ुन रयदे।
मोचो बाचलो रयत हुन देस् के आपलो हक ने करदे
हुन, मोचो निंज लोग चो बाटा होयदे।”
10 एई, मोआबीमन आउर अम्‍मोनीमन चो गुमान चो पलटा होयदे,
कसनबलले हुनमन सेनामन चो महापरभु जहोवा चो रयत चो इजित-धरला
आउर ढोंग मारला।
11 जहोवा, हुनमन के डराउन डाहाल-बिकाल करेदे
आउर मंजपुर चो सपाय देव-धामीमन के नास करेदे।
तेबे समदूर खंडे आउर समदूर मंजारे चो ढिपकामन ने रतो सपाय जात-जात चो लोगमन
आपलाहान रतो ठानमन ने
जहोवा चो डंडासरन करदे।
 
जहोवा, कूस आउर अस्‍सूर देसमन चो नियाव करतोर
12 जहोवा बलेसे, “ए कूस देस् चो लोगमन,
तुमी बले मोचो खांडा ले मोरुन जाहासे।”
 
13 हुन, बेर उदिया डेबरी बाटे आपलो हाथ लमायदे
आउर अस्‍सूर देस् के सत्‍यानास करेदे
आउर नीनवे सहर के उजड़ाउन
टंग-टंगा भाटा बनायदे।
14 हुता सपाय बरन चो रान-जियादमन
गोहड़ी-गोहड़ी ने रदे,
हुता चो खुट-टीपमन ने कुरवांमन
आउर गपा कुरवांमन डेरा पड़दे
आउर खिड़कीमन ने कुरवांमन घुर-घुरते रदे
आउर कोठारमन ने कावरामन काव-काव करते रदे
आउर देवदार रूक चो डेवनामन के बयरीमन नेदे।
15 ए हुनी हलहला नीनवे सहर आय
जोन थाने लोग काई डर नोहलो रते रओत
आउर असन बिचारते रये,
“मोचो ले बड़े कोनी नीआत, मय ची माहान आंय”।
मानतर एदांय ए सहर उजड़ुन गेली
आउर रान-जियादमन चो रतो ठान बनली।
ए सहर लगले जातो लोग
हुनके भेपसाउन मुचकी मारुआत।