जहोवा चो नियाव चो दिन एतो चेतानी
2
जहोवा बलेसे, “सियोन ने तोड़ी फुका!
मोचो पवितर डोंगरी ने जोर ले तोड़ी फुका!
जहूदा देस् ने रतो सपाय लोगमन डर काजे थरथरा,
जहोवा चो नियाव चो दिन लगे ची अमरलीसे!
2 हुन अंधार आउर पिरिचनाय अंधार चो दिन आय,
हुन करेया बादरी ढाकलो अंधार चो दिन आय।
जसन बियान चो उजर डोंगरीमन ने उदुआय,
उसने ची गनुक नी सकतो इतलो बड़े आउर बल बिती सेना एयसे।
आगे चो समया ने असन केबई नी होलीसे,
एचो पाछे, एतो पीड़ी ने बले असन केबई नी होयदे।
 
3 सेना चो पुरे-पुरे, आईग डसाते जायसे,
हुनचो पाटे-पाटे आईग ढिग-ढिगते जायसे।
हुनचो पुरे, भुंय अदन पदर असन सुंदर रये,
मानतर एदांय हुनचो पाटकुती, भुंय बारुसरा भाटा असन होली_
हुता काई ची नी बाचली।
 
4 हुन सेना चो रुप घोड़ा असन दखा देयसे,
आउर हुनमन घोड़ा-सुवारमन असन परायसोत।
5 रथमन चो बड़े गरजन असन
हुनमन बड़े डोंगरी उपर ले डगाउन एयसोत,
हुनमन एतो चो गरजन, सुकलो सड़ईमन के
लाकड़ी उलटातो फड़-फड़ आईग असन
आउर सज धरुन सेना
जुद करतो काजे जातो गरजन असन होयसे।
 
6 हुनमन के दखुन जात-जात चो लोग दुख-तकलीस ने पड़ला
आउर सपाय डरुन आका-बुका होला।
7 हुनमन बीरमन असन चड़ाई करुआत
आउर लड़ई करुमन असन भिती उपरे चेगुआत,
हुनमन आपलेई धाड़ी ने हिंडुआत
आउर कोनी आपलो धाड़ी ले अदरे नी हिंडोत।
8 हुनमन कोकई ठेगला-मसका नी करोत,
हुनमन आपलेई धाड़ी ने रउन पुरे ची जायसोत।
धनु-कांड आउर भाला हुनमन चो उपरे ईले बले
हुनमन चो धाड़ी नी टुटे।
9 हुनमन पराते एउन
सहर-भाड़ा उपरे चेगुन भीतरे ओलुआत:
हुनमन चोरमन असन खिड़की बाटले
घर भीतरे ओलुआत।
 
10 हुनमन चो पुरे मंजपुर हलेसे
आउर बादरी थरथरेसे
बेर आउर जोन करेया होली
आउर तारामन बरूक छांडली।
11 जहोवा आपलो सेना चो पुरे
आपलो राग सुनायसे,
आहा! हुनचो कितलो बड़े सेना आय!
हुनचो हुकुम मानतो सेना चो काई गनती नी आय।
जहोवा चो दिन बड़े आउर खुबे डरतो लाईक आय:
कोन हुनके कटलाउक सके?”
 
मन बोहड़ाउन महापरभु लगे एतो काजे हागदेतोर
12 जहोवा लोगमन के बलेसे, “एबे बले समया आसे”,
“तुमी उपास संगे गागते-बोगते आउर मन बोहड़ाउन
आपलो समपुरन मन ले मोचो लगे बोहड़ुन इआ।”
13 तुमी दुख दखातो काजे फटई चीरुन नाई, मानतर आपलाहान मन ले खिसियाउन
आपलो महापरभु जहोवा बाटे बोहड़ुन इआ,
कसनबलले महापरभु, दया करु आउर जीव-दुखु,
आउर धीरे ले रीस होउ, आउर सत-मया करु
आउर डंड देउक मन नी करुआय।
14 होउक सके, हुन फेर ले
आमके बर देयदे
आउर फेर ले आमी महापरभु जहोवा काजे
अरन-जतरा आउर पीदी-जतरा चेगाउक होयदे।
 
15 सियोन* ने तोड़ी फुका!
पवितर उपास चो दिन मानतो काजे सुनाहा,
ढींडरा पेटुन बड़े मंडली के रूंडाहा।
16 लोगमन के रूंडाहा
आउर हुनमन के सुद करा,
सपाय सियानमन के हाग दिया,
पिलामन के
आउर गोरस खातो पिलामन के रूंडाहा।
दुला आपलो बाकरा ले
आउर दुली आपलो खोली ले निकरुन एओत!
 
17 जहोवा चो पुरे सेवा करु पुजारीमन
मंदिर चो दुआरे आउर बेदी मंजारे उबुन गागा,
आउर बला, “ए जहोवा, तुचो रयत उपरे जीव दुख!
तुचो निंज-बाटा चो इजित जाउक नी देस
आउर जात-जात चो लोगमन मंजी सुआंग बनुक नी देस।
काय काजे जात-जात चो लोग असन बलदे,
‘हुनमन चो महापरभु कहां आसे’?”
 
महापरभु चो दया
18 तेबे जहोवा आपलो देस् के सूरता करलो
आउर आपलो रयत के जीव दुखलो।
19 जहोवा आपलो रयत के बललो,
“सुना, मय तुमके
अरन आउर नवा अंगुर रस आउर निरवा तेल देयंसे बे,
आउर तुमी हरिक होआसे;
एदांय ले मय तुमके जात-जात चो लोगमन मंजी
सुआंग होउक नी देयें।”
 
20 “मय बेर-उदिया डेबरी बाट चो सेना के तुमचो ले लापी करेंदे,
आउर हुनके सुकलो भुंय आउर छीड़ा भाटा ने खेदेंदे,
हुन सेना चो मुंडी, बेर-उदिया बाट चो समदूर ने
आउर हुन सेना चो लेंगड़ी, बेर-बुड़ती चो समदूर ने बुड़ायंदे।
हुनचोले खुबे घिन-घिना कुउलो बास निकरेदे।
हव, मय जहोवा, खुबे अचरित बुता करलेसे!”
 
21 ए जहूदा परघन, तुय नी डर:
हरिक हो आउर हरिक-उदीम मनाव,
कसनबलले जहोवा बड़े-बड़े बुता करलोसे!
22 ए भाटा ने चरतो रान-जियादमन, नी डरा,
कसनबलले टंग-टंगा भाटा ने दरदरा रोंडा अखरेदे,
रूक-राई फर धरुक मुरियायदे:
अंजीर चो रूक आउर अंगुर-डीरा थाने खुबे पाक धरेदे।
 
23 ए सियोन ने रतो लोगमन,
तुमी आपलो जहोवा महापरभु ने हरिक-उदीम होआ,
हुन पतेयातो लाईक आय,
कसनबलले हुन तुमचो काजे पानी बरसा खुबे ले दिलोसे,
आउर आगे चो असन पईल बरसा आउर पाछे चो बरसा बले देयदे।
24 तेबे कोठार अरन ले भोरुन जायदे,
आउर टाकामन ने नवा अंगुर-मंद आउर निरवा तेल उचरेदे।
 
25 जहोवा बलेसे, “जोन बरकमन चो उबज के
मोचो पठालो सेना असन थापा-गोहड़ी बललोने, कतरतो थापामन, पाटकी बिती थापामन
डगातो थापामन आउर रेंगतो थापामन
खाउन नोकसान करुन रला, हुनके मय तुमके भोरुन देयंदे।
 
26 एदांय तुमी पेट भर खाउन हरिक होआसे,
आउर तुमचो जहोवा महापरभु चो नाव के धन-धन करासे,
जोन तुमचो काजे अचरित बुता करलोसे।
मोचो रयत चो आसा फेर केबई नी टुटेदे।
27 तेबे तुमी जानासे, मय इसराएल चो मंजी आंसे,
आउर मय, जहोवा, तुमचो महापरभु आंय आउर कोनी दुसर महापरभु नी आत।
मोचो रयत चो आसा
फेर केबई नी टुटे।”
 
पवितर आत्‍मा के भरपुर देतोर
28 “ए सपाय होलो पाछे,
मय सपाय लोगमन चो उपरे मोचो आत्‍मा के रिकायंदे,
तुमचो बेटा-बेटीमन, अगमगोट सांगदे,
तुमचो सियानमन, सपना दखदे
आउर तुमचो जुवानमन, दरसन दखदे।
29 तुमचो कमेया-कमयीनमन चो उपरे बले
हुन दिनमन ने मोचो आत्‍मा के रिकायंदे।
 
30 मय जहोवा बादरी ने आउर मंजपुर ने अचरित बुता दखायंदे। मय, लोउ आउर आईग आउर कुमला चो खमामन दखायंदे। 31 जहोवा चो हुन बड़े आउर डरतो लाईक दिन एतो ले आगे बेर, करेया होयदे आउर जोन, लोउ असन लाल होयदे। 32 हुनी बेरा, जोन कोनी बले मय जहोवा के साहरा काजे गुहारदे, हुनमन ए बिपती ले बाचदे: मय जहोवा, आपलो करलो बायदा असन, बाचलो लोगमन के सियोन डोंगरी उपरे आउर जरूसलेम सहर ने हागदेयदे। एमन जहोवा चो बाचलो लोग होदे।”