बेलससर राजा दिलो बड़े भोज
5
बेलसेसर राजा आपलो मुखियामन ले हजार झन के बड़े भोज दिलो आउर हुनमन संगे अंगुर-मंद खादलो।2 बेलसेसर राजा मंद खाउन मातलो आउर हुकुम दिलो, “मोचो बुआ नबूकदनेसर, जरूसलेम मंदिर ले आनुन संगालो सोन-रूप चो थारा-बटकामन के आना कि राजा आपलो मुखियामन, रानीमन, आउर राकलो बायलेमन संगे मंद खायंदे।” 3 एईकाजे जरूसलेम ने महापरभु चो मंदिर ले आनलो सोन-रूप चो थारा-बटकामन के राजा लगे आनला, तेबे राजा आपलो मुखियामन, रानीमन आउर राकलो बायलेमन संगे हुनमन ने अंगुर-मंद खाउक मुरियालो। 4 हुनमन मंद खाउन-खाउन सोन-रूप, पीतल, लोहा, रूक खुट आउर पकना चो बनालो देव-धामीमन चो मूरतमन पुरे डंडासरन करते रओत।
भिती ने लिखलो गोट
5 हुदलीदांय मनुक चो हाथ चो अंडकीमन दखा दिली आउर राज-माहाल चो लामन पुरे चो भिती ने काई-काई गोट लिखुक मुरियाली। तेबे राजा, हुन भिती ने लिखतो हाथ अड़ंग के दखलो। 6 हुनके दखुन राजा खुबे डरलो आउर बाय-बिकाल होलो। हुनचो करांड ढील पड़ली आउर थरथरते-थरथरते हुनचो मांडीमन ठटाय होउक मुरियाली। 7 तेबे राजा चिचियाउन पंजियारमन, कसदेयामन आउर टोनहामन के आनतो हुकुम दिलो; आउर राजा बेबिलोन चो पंडितमन के बललो, “जोन बले भिती ने लिखलो गोट के पढ़ेदे आउर हुनचो अरथ मोके सांगेदे, हुनके बांगा रंग चो मलमल फटई आउर सोन चो माला पींदाउन मान करेंदे आउर हुनके ए राज ने तीसर बड़े-पन बले देयंदे।” 8 तेबे सपाय पंडितमन भिती ने लिखलो लिखा लगे ईला, मानतर कोनी बले लिखलो गोट के पढ़ुक नी सकला आउर राजा के हुनचो अरथ बले सांगुक नी सकला। 9 तेबे बेलसेसर राजा खुबे डरुन बाय-बिकाल होलो आउर हुनचो मुखियामन चो बुद गुपली।
10 राजा आउर मुखियामन चो गोटमन सुनुन राजा चो माय, भोज खातो थाने एउन बलली, “ए राजा, तुय जुग-जुग जीव! नी डर! तुय बाय-बिकाल आउर मुरुसनाय नी हो। 11 तुचो राज ने दानिएल नाव चो गोटोक मनुक आसे। हुनचो भीतरे पवितर देवमन चो आत्मा रउआय। तुचो बुआ चो राजपाट बेरा हुनचो भीतरे सबु ले आगर नंगत बुद आउर देव-धामीमन चो असन गियान बले रये। तुचो बुआ, नबूकदनेसर राजा, हुनके सपाय जादु बितामन, पंजियारमन, कसदेयामन आउर टोनहामन चो मुखिया बनाउ रये। 12 तुचो बुआ नबूकदनेसर राजा, हुनके बेलतससर नाव दिलो। कसनबलले दानिएल भीतरे खुबे नंगत आत्मा, समज आउर सपनामन चो अरथ सांगतो गियान आउर धंधा पलटतो सकत आउर जमाय झंझट गोट के सरसरा करतो सकत रये। एईकाजे एदांय दानिएल के हागदियास, हुनीची तुके एचो अरथ सांगेदे।”
भिती ने लिखलो गोट चो अरथ दानिएल सांगतोर
13 तेबे दानिएल के, राजा पुरे आनला। राजा, दानिएल के पूछलो, “काय तुय हुनी दानिएल आस जेके मोचो बुआ नबूकदनेसर जहूदा राज ले बांदुन आनुन रये? 14 मय तुचो बारे ने असन सुनलेसे कि तुचो भीतरे पवितर देवमन चो आत्मा आसे आउर तुके समज आउर बुद-गियान खुबे आसे। 15 दख, ए सपाय पंडितमन आउर पंजियारमन के ए भिती ने लिखलो गोट के पढ़ुन मोके एचो अरथ सांगतो काजे मोचो पुरे आनुन रओत, मानतर कोनी बले एके पढ़ुन एचो अरथ सांगुक नी सकला। 16 मय तुचो बारे ने सुनलेसे, तुय भेद के समजाउआस आउर खुबे खट-खट गोटमन के सरसरा करुआस। असन आय जाले, मोके ए भिती ने लिखलो गोट के पढ़ुन एचो अरथ सांग। तेबे तुके बांगा रंग चो मलमल फटई आउर सोन चो माला पींदायंदे आउर ए राज ने तीसर बड़े-पन देयंदे।”
17 तेबे दानिएल, राजा के बललो, “तुचो देतो इनाम के तुचेई लगे रउक देस, नोहले देउक मन करसीस जाले कोनी दुसर के देस। मानतर मय भिती ने लिखलो गोट के पढ़ुन हुनचो अरथ तुके सांगेंदे। 18 ए राजा, महापरभु तुचो बुआ नबूकदनेसर के राजपाट, इजित-मान आउर मयमा देउन हुनचो नाव के माहान बनालो। 19 महापरभु हुनके इजित-मान दिलो किरता देस्-देस्, जात-जात आउर भिने-भिने भासा-बोली बलतो लोग हुनचो पुरे डर काजे थरथरते रओत। हुन कोकेई मारुक भावले हुनके मारते रये। कोकेई जीव छांडुक भावले हुनचो जीव के छांडते रये आउर कोकेई बले बड़े-पन देते रये आउर कोके तो हिनस्ता करते रये। 20 मानतर जिदलदांय आपनेके बड़े समजुन आपलो मन के कटुर करलो आउर गुमानी होलो, हुदलीदांय महापरभु हुनके राजगादी ले गुचाउन इजित धरलो। 21 जिदलदांय ले हुन नी पतेयालो, महापरभु ची सपाय राजमन उपरे राज करुआय आउर जेके हुन मन करुआय हुनके हक देउआय, हुदलदांय ले हुनके मनुकमन चो मंजी ले निकराला आउर हुनके रान-जियादमन संगे रउक पड़ली, हुनचो मन पसु-जनावर चो असन उलटली। हुन रान-गदहामन संगे रते रये आउर पसु-जनावरमन संगे रोंडा खाते रये। हुनचो देहें बादरी ले घसरतो ओस ने भिजते रये। 22 ए बेलसेसर राजा, तुय हुनचो बेटा आस, आउर ए गोटमन के आगतले जानसीस, फेर बले तुचो मन सोज नी होली! 23 तुय सरग चो महापरभु चो बिरुद गुमान करलीस! हुनचो पवितर मंदिर थानो थारा-बटकामन के आनुन आपलो मुखियामन, रानीमन आउर राकलो बायलेमन संगे हुनीमन थाने मंद खादलीस। तुय सोन-रूप, पीतल, लोहा, रूक-खुट आउर पकना ले बनालो देव-धामीमन चो पुरे डंडासरन करलीस, जोनमन दखुक-सुनुक आउर काई समजुक नी सकोत; मानतर महापरभु चो सकत ले तुय हिंडा-बुला होयसीस आउर तुचो जीव हुनचो हक ने आसे, फेर बले तुय, हुनके इजित-मान नी करलीस।
24 एईकाजे महापरभु बाटले हाथ चो अंडकीमन दखा देउन ए गोटमन के लिखली। 25 हुनचो लिखलो गोटमन ए आय: मने, मने तकेल आउर परसीन। 26 ए गोट चो अरथ आय: ‘मने’ बललोने, महापरभु तुचो राजपाट चो दिनमन के गनलोसे आउर तुचो राजपाट सरली। 27 ‘तकेल’ बललोने, तुके किलो-काटा ने तोंहल्ला। मानतर तुके सोयका पावला। 28 ‘परसीन’ बललोने, तुचो राज के मादीमन आउर फारसीमन के बाटुन दिलोसे।”
29 तेबे बेलसेसर राजा, दानिएल के बांगा रंग चो मलमल फटई आउर सोन चो माला पींदाउन मान करतो हुकुम दिलो, आउर दानिएल के राज चो तीसर बड़े-पन दिले बलुन डारा बुलाउक बललो।