नबूकदनेसर राजा दखलो सपना चे बारे ने पुछतोर
2
नबूकदनेसर राजा, आपलो राजपाट चो दुसर बरक ने गोटोक अचरित सपना दखलो, जेचोले हुन डाहाल-बिकाल होलो आउर हुनके झूमा नी ईली। 2 फेर राजा, जादु बितामन, पंजियारमन, पंगनाहामन आउर कसदेयामन* के हागदेतो हुकुम दिलो कि हुनमन राजा दखलो सपना सांगोत। जिदलदांय हुनमन राजा लगे ईला, 3 तेबे राजा हुनमन के सांगलो, “मय गोटोक अचरित सपना दखले आउर हुनके समजतो काजे मोचो मन डाहाल-बिकाल होयसे।”
4 तेबे कसदेयामन, राजा के अरामी भासा ने बलला, “ए राजा, तुय जुग-जुग जीव। तुचो कमेयामन के तुचो सपना सांग। तेबे आमी हुनचो अरथ तुके सांगुंदे।”
5 नबूकदनेसर राजा, कसदेयामन के बललो, “तुमी, मोचो दखलो सपना संगे हुनचो अरथ बले नी सांगलास जाले, तुमके गोंदा-गोंदा करतो आउर तुमचो घर-कुड़ियामन के रन-बन करतो हुकुम दिलेसे। 6 मानतर तुमी सपना संगे अरथ बले सांगलास जाले, तुमके बरन-बरन चो इनाम मिरेदे आउर खुबे मान पाहासे। एईकाजे तुमी मोचो दखलो सपना आउर हुनचो अरथ सांगा।”
7 हुनमन फेर बलला, “ए राजा, तुचो कमेयामन के आपलो दखलो सपना के सांग, तेबे आमी हुनचो अरथ सांगुंदे।”
8 राजा हुनमन के बललो, “मय पक्‍का जाने, राजा चो हुकुम आय बलुन तुमी समया बड़ायसाहास। 9 तुमी मोचो दखलो सपना नी सांगलास जाले, तुमचो काजे मोरना डंड चो हुकुम आसे। तुमी गोटोक सोेर होउन मोचो पुरे फंद आउर फोबानी गोटमन गोटेयाउन समया बड़ायसाहास। एईकाजे एदांय तुमी मोचो दखलो सपना सांगा, तेबे मय पतेयायंदे, तुमी सपना चो अरथ बले सांगुक सकासे।”
10 कसदेयामन, राजा के बलला, “गुलाय मंजपुर ने असन कोनी मनुक नीआत जोन राजा के हुनचो मन चो गोट सांगुक सकदे। कोनी माहान आउर बलबीता राजा, केबई कोनी जादु बीतामन, पंडितमन आउर कसदेयामन के असन गोट नी पुछलासोत। 11 जोन गोट राजा पूछेसे हुन खुबे मसकिल गोट आय, हुनके देव-धामीमन के छांडुन, दुसर कोनी बले राजा चो गोट के सांगुक नी सकोत, जोनमन चो डेरा मनुक मंजारे नीआय।”
12 एई किरता राजा जंजाल रीस होलो आउर बेबिलोन चो सपाय पंडितमन के सत्‍यानास करतो हुकुम दिलो। 13 फेर सपाय पंडितमन के मोरते मारतोर हुकुम, देस् चो गुलाय बाटे सुनाला; हुनमन दानिएल आउर हुनचो संगवारीमन के बले मोरते मारतो काजे डगराते रला।
दानिएल, राजा चो हुकुम चो बारे ने पुछतोर
14 तेबे दानिएल, राजा चो रखेया करुमन चो मुखिया अरयोक लगे गेलो जोन बेबिलोन चो सपाय पंडितमन के मोरते मारतो काजे निकरुन रये। दानिएल आपलो समज आउर बुद ले 15 अरयोक के पूछलो, “काय काजे राजा हरबर होउन ए हुकुम के निकरालो?” तेबे अरयोक दानिएल के सपाय गोट सांगलो। 16 तेबे दानिएल राज-माहाल ने राजा लगे जाउन गुहारलो, “मोके खिंडिक समया मिरो तेबे मय राजा के सपना चो अरथ सांगुक सकेंदे।”
महापरभु, दानिएल के नबूकदनेसर राजा चो सपना दखातोर
17 फेर दानिएल आपलो घरे जाउन आपलो संगवारीमन हनन्या, मीसाएल आउर अजरिया के सपाय गोट सांगलो 18 आउर बललो, “सरग चो महापरभु ले पारथना करा, हुन आमचो उपरे दया करुन ए सपना चो भेद* दखाओ कि बेबिलोन चो सपाय पंडितमन संगे आमी बले नास नी होउं।” 19 हुनी राती बेरा, दानिएल हुन सपना चो भेद के दरसन ने दखलो, आउर सरग चो महापरभु के धन-धन करलो।
20 दानिएल बललो,
“महापरभु चो नाव जुग-जुग काजे धन-धन आय,
कसनबलले बुद-गियान आउर सकत हुनचेई आय।
21 समया आउर बतरमन के हुनी पलटुआय,
हुनीची राजामन के आसनगादी ने बसाउआय आउर हुताले निकराउआय बले;
बुद बीतामन के बुद
आउर समज बीतामन के समज हुनी ची देउआय।
22 हुनी, लुकलो आउर भेद चो गोट के दखाउआय;
अंधार ने काय आय एके बले हुन जाने,
आउर हुनचो संगे अमदेया उजर रउआय।
23 ए मोचो पुरखापाटी चो महापरभु,
मय तुके धन-धन आउर जय-जय करेंसे,
कसनबलले तुय मोके बुद आउर सकत दिलीस,
आउर जोन सपना चो भेद समंजतो बर मांगलु, हुनके तुय आमके दखालीस,
तुय आमके राजा दखलो सपना के दखालीस।”
दानिएल, नबूकदनेसर राजा के सपना चो अरथ सांगतोर
24 फेर दानिएल, अरयोक लगे गेलो जेके नबूकदनेसर राजा बेबिलोन चो सपाय पंडितमन के नास करतो हक देउन रये, आउर हुनके बललो, “बेबिलोन चो पंडितमन के नास नी कर, मोके राजा लगे ने, मय हुनके सपना आउर हुनचो भेद के सांगेंदे।”
25 तेबे अरयोक, दानिएल के झटके राजा लगे नेउन बललो, “मोके जहूदी कयदीमन ले ए मनुक मिरलोसे जोन तुचो सपना चो भेद के सांगुक सके।” 26 तेबे राजा, दानिएल के जेचो बेलतससर नाव रये पूछलो, “काय, तुचो लगे इतलो गियान आसे कि मोचो दखलो सपना आउर हुनचो भेद के सांगुक सकीस?” 27 दानिएल, राजा के बललो, “जोन भेद चो गोट तुय पूछसीस हुनके पंडितमन, पंजियारमन, जादु बितामन नोहले कोनी टोनहामन सांगुक नी सकोत। 28 मानतर हुन भेद चो गोट के परगट करु महापरभु जोन सरग ने आसे, हुनी नबूकदनेसर राजा के सांगेसे कि सरासरी दिनमन ने काय-काय होयदे। तुय आपलो खटेया ने सोवलोदांय दखलो सपना ए आय:
29 ए राजा, तुचो खटेया ने सोवलोदांय तुय बिचारते रलीस कि एतो समया ने काय-काय होयदे, तेबे भेद चो गोटमन के परगट करु महापरभु तुके दखालो, एतो समया ने काय-काय होयदे। 30 मोके ए भेद चो गोट एईकाजे परगट नी करलो कि मय दुसर लोग ले आगर बुद बीता आय, मानतर एईकाजे परगट करलो कि राजा के सपना चो भेद सांगुक होओ आउर राजा आपलो मन चो बिचार के जानुक सको।”
31 “ए राजा, तुय तुचो पुरे खुबे बड़े मूरत उबलो के दखलीस, हुन खुबे डेंग आउर ओसार रये, हुन खुबे झकमकते रये आउर हुनचो रूप खुबे डरतो असन रये। 32 हुनचो मुंड निरवा सोन चो रये, छाती आउर बांहामन रूपा चो रये, पेट आउर जांगमन पीतल चो रये। 33 हुनचो खठेयारमन लोहा चो रये आउर तली-पांय, आदो लोहा आउर आदो मुन-माटी चो रये। 34 फेर तुय गोटोक पकना के दखलीस जोन डोंगरी ले आपने उलडुलुन मूरत चो लोहा आउर मुन-माटी चो पांय ने ठेचली आउर हुनके रन-बन करली। 35 तेबे लोहा, माटी, पीतल, रूपा आउर सोन सपाय बिरली आउर जेट बेरा उड़तो भूसा असन लेहरा ने उड़ली कि हुनमन चो काई चीना-बाना नी आय। मानतर हुन मूरत के ठेचलो पकना खुबे बड़े डोंगरी बनुन गुलाय मंजपुर के ढाकी होली।”
36 “ए तो राजा चो सपना रये। एदांय मय हुनचो भेद सांगेंसे। 37 ए राजा, तुय सबुले बड़े राजा आस, कसनबलले सरगपुर चो महापरभु तुके राज, सकत, बल आउर मयमा-मान दिलोसे। 38 मंजपुर ने रतो सपाय लोगमन के आउर सपाय रान-जियादमन आउर बादरी ने उड़तो सपाय चड़ईमन के तुचो हक ने दिलोसे आउर हुनीची सपाय उपरे राज करतो हक बले तुके दिलोसे। मूरत चो सोन चो मुंड तुयचे आस।
39 तुचो पाछे, दुसर राज चो उबजास होयदे, हुन तुचो ले नानी राज होयदे। फेर तीसर, पीतल चो राज उबजेदे जोन सपाय मंजपुर चो लोगमन उपरे हक संगायदे। 40 फेर चवथा राज चो उबजास होयदे जोन लोहा असन बरसक रयदे, जसन लोहा सपाय तीजमन के रन-बन करुआय, उसने हुन चवथा राज सपाय राज के रन-बन करेदे। 41 तुय मूरत चो पांय आउर अंडकीमन के आदो मुन-माटी आउर लोहा दखलीस, उसनी चवथा राज बले भिने-भिने रयदे। जसन माटी संगे लोहा मिसालोने लोहा चो खिंडिक असन बल रयदे, उसने हुन राज के बले खिंडिक चे बल रयदे। 42 जसन पांयमन चो अंडकीमन आदो लोहा चो आउर आदो मुन-माटी चो रये, एचो अरथ ए आय कि आदो राज चमकट आउर आदो राज निमल रदे। 43 तुय लोहा के माटी संगे मिसलोके दखलीस, हुनचो अरथ ए आय कि हुन राज चो सपाय लोग मिसड़ा रदे। जसन लोहा आउर माटी चो काई मेल नीआय, उसनी एमन बले भिने-भिने रदे। 44 हुन राजामन चो समया ने, सरग चो महापरभु गोटोक असन राज चो उबजास करेदे जोन अमदेया काजे चमकट रयदे आउर कोनी दुसर जात चो लोग हुनचो उपरे हक संगाउक नी सकदे। मानतर हुन राज, ए सपाय राजमन के रन-बन करेदे आउर अमदेया चमकट रयदे। 45 जसन तुय, हुन पकना के दखलीस जोन बड़े डोंगरी ले आपने उलडुलुन लोहा, पीतल, माटी, रूपा आउर सोन के रन-बन करली, असने सबुले बड़े महापरभु, राजा के सांगेसे, एतो समया ने हुनचो संगे काय-काय होयदे। तुचो दखलो सपना सते आय आउर हुन पुरा होउची आय।”
नबूकदनेसर राजा, दानिएल के इजित-मान करतोर
46 ए गोटमन के सुनुन नबूकदनेसर राजा, दानिएल के पाटा पड़ुन पांय पड़लो आउर हुकुम दिलो कि हुनचो पुरे भेंट चेगाहा आउर हुनचो पुरे धूप गंधाहा। 47 फेर राजा, दानिएल के बललो, “ए सते आय, तुचो महापरभु सपाय देव-धामीमन ले बड़े आय आउर राजामन चो परभु आय। हुन भेद चो गोटमन के दखाउआय। एईकाजे तुय भेद चो गोटमन के सांगुक सकलीस!” 48 तेबे राजा, दानिएल के बड़े पन दिलो आउर हुनके खुबे मोल चो इनाम दिलो आउर हुकुम दिलो, दानिएल, बेबिलोन परघन चो राजकरु आउर सपाय पंडितमन चो उपरे बड़े मुखिया होओ। 49 तेबे दानिएल गुहारलोके नबूकदनेसर राजा, सदरक, मेसक आउर अबेदनगो के बले बेबिलोन परघनमन ने बड़े-बड़े पन दिलो। मानतर दानिएल, राज-माहाल ने रते रये।