23
तुय कोनी राजपाल संगे खाउक बससे,तेबे तुय धियान देस, तुचो पुरे कोन बसलोसे,
2 तुके खुबे भूक लागते रले बले
खिंडिक ची खाउन उठ।
3 हुनचो मीठ खादी-पीदी के लालच नी कर,
हुन, खादी-पीदी ले तुके फसायदे।
4 सवकार होतो काजे मसागत नी कर;
आउर आपलो समज-बूज उपरे भोरसा नी कर।
5 तुय डंडिक काजे रतो धन उपरे नंजर नी लगाव;
हुन सारंया असन पाटकी लगाउन,
बादरी बाटे पक्का उड़ुन जायदे।
6 चोहड़ा-चोहड़ी घरे खाउक नी जा;
हुनचो मीठ खादी-पीदी चो लालच नी कर;
7 कसनबलले हुन उपरचित काजे तुके “खा-पीव” तो बलेसे
मानतर हुन, आपलो मने खरचा जोड़ुआय, आउर हुनचो मन तुचो बाटे नीआय।
8 तुचो खादलो गरासक के उगालुक पड़ेदे,
आउर तुचो फोबानी गोटमन बले फोकाहा होयदे।
9 मूरक ले नी गोटेयाव,
नोहले हुन तुचो बुद चो गोटमन के हेला पतेयायदे।
10 पुरबानी संदमन के, तुय नी सरकाव†,
आउर पोरटा-पोसरमन चो बेड़ा-खाड़ा के नी धमकाव,
11 कसनबलले हुनमन चो छंडाउ, सकत महापरभु आय,
आउर हुनमन काजे तुचो बिरुद हुनी नियाव-दाव लड़ेदे।
12 तुय आपलो मन, सिखिया बाटे,
आउर कान, गियान चो गोट बाटे लगाव।
13 बेटा-बेटी के डंड देउन सिखाउक नी छांड;
हुनमन के बड़गी ने मारले नी मोरोत।
14 तुय हुनमन के बड़गी ने मार,
आउर हुनमन चो जीव के पतालपुर ले बचासे।
15 ए मोचो बेटा, तुय बुद बीता होलीस जाले,
मोचो मन हरिक होयदे।
16 तुय सत गोटेयालोने
मोचो मन हरिक होयदे।
17 तुय पापीमन के दखुन मने-मने ईरका नी हो,
अमदेया जहोवा के डरुन चलते रा।
18 कसनबलले सरासरी ने तुचो भलई होयदे,
आउर तुचो आसा नी टुटेदे।
19 ए मोचो बेटा, मोचो गोट सुनुन बुद बीता हो,
आउर आपलो मन के नंगत बाट ने लगाव।
20 अंगुर-मंद खातो लोग संगे नी भीड़,
आउर जुगे मास खातो लोग संगे बले नी रा;
21 कसनबलले मतवार आउर खावरी गरीब होयदे,
आउर मतवारमन के चेंदरी पींदुक पड़ेदे।
22 तुके जनम दिलो बुआ चो गोट सुन,
आउर तुचो आया, डोकरी होले बले हुनके हिनस्ता नी कर।
23 सत के मोल देउन घेन, हुनके नी बीक;
बुद, सिखिया आउर समज के बले घेन।
24 धरमकारी चो बुआ खुबे हरिक होउआय;
बुद बेटा के जनमालो बुआ हुनचो किरता खुबे हरिक ने रउआय।
25 तुचो किरता तुचो आया-बुआ हरिक होओत;
तुके जनमालो आया हरिक-उदीम ने रओ।
26 ए मोचो बेटा, मोचो बाटे आपलो मन लगाव,
तुय मोचो असन चलनी-बुलनी कर।
27 बेसवा, गड़िया खोदरा असन आय;
बेबिचारी बायले, साकुड़ चुंआ ने घसराउआय।
28 हुन खंगार असन घत ने रयसे,
आउर खुबे मनुकमन के, हुनमन चो बायलेमन के धोका देउ बनायसे।
29 बिपती ने पड़लो काजे हाय! दुख तकलीस ने पड़लो लोग काजे हाय!
लड़ई-झगड़ा ने कोन आसे? कोन टाबते रयसे?
कोन फोकाहा घाव होयसे?
कोचो आंईकमन लाल रयसे?
30 जोनमन खुबे दांय ले अंगुर-मंद खायसोत,
आउर मसला मिसालोर पुली-मंद डगरायसोत।
31 जिदलदांय अंगुर-मंद लाल दखा देयसे,
बटका ने झकमकते रयसे,
आउर हुनके ढुकुर-ढुकुर खातो बेरा नी दख।
32 कसनबलले सरासरी ने हुन नाग-साप असन चाबेदे,
आउर करीत-साप चो असन बीस चेगेदे।
33 अंगुर-मंद खादलोने, तुचो मन गुपुन जायदे आउर मन-मन चो तीजमन दखसे,
आउर तुचो टोंड ले अडरा गोटमन निकरेदे।
34 तुय समदूर मंजी सोवलो मनुक असन होसे,
लेहरा-धुका बेरा, डोंगा चो टीपे सोवलो बीता असन होसे।
35 तुय बलसे, “हुनमन मुठका-मुठका मारला, मानतर मोके नी दुखली;
हुनमन खुबे पेटला, मानतर मोके सूरता नी आय।
मय, झटके उमजले होती,
फेर ले मंद डगराते।”