अबसालोम जुद ने मोरतोर
18
दाउद आपलो संग चो लोगमन के गनुन हजार-हजार आउर सव-सव झन चो गोहड़ी बनाउन हुनमन काजे मुखियामन बनालो। 2 फेर दाउद सेना के तीन बाटा करुन गोटोक बाटा जोआब के, गोटोक बाटा सरूयाह चो बेटा जोआब चो भाई अबीसे के आउर गोटोक बाटा गत्‍ती इतय चो हक ने देउन हुनमन के जुद करुक पठालो। राजा हुनमन के बललो, “मय बले तुमचो संगे जुद ने एयंदे।” 3 मानतर सेनामन, राजा के बलला, “तुय सहर चो बाहरे नी जा। कसनबलले आमी पराले बले आमचो बयरीमन आमके धियान नी देदे। आमचो ले आदो मोरले बले हुनमन आमके धियान नी देदे। मानतर तुय आमचो असन दस हजार लोगमन चो कटार आस। एईकाजे तुय सहरे रउन आमचो साहरा करतो काजे तियार रले नंगत होती।” 4 राजा हुनमन के बललो, “जसन तुमके नंगत लागेसे, मय उसनेची करेंदे।” एईकाजे राजा, सहर चो देवड़ी लगे उबा रलो, आउर सपाय लोग सव-सव आउर हजार-हजार चो गोहड़ी होउन हुताले निकरला। 5 दाउद राजा, हुन तीनो सेना मुखियामन जोआब, अबीसे आउर इतय के हुकुम दिलो, “मोचो किरता हुन जुवान अबसालोम ले नंगत बेबार करा।” राजा सपाय लोगमन चो पुरे, सपाय सेना मुखियामन के ए हुकुम दिलो।
6 तेबे सेनामन इसराएलिमन चो बिरुद जुद करतो काजे जुद-भाटा ने गेला आउर एपरेम चो रान ने जुद होली। 7 हुता दाउद चो लोग, इसराएलिमन के हराला। हुन दिने इतलो बड़े जुद होली कि बीस हजार लोगमन मोरला। 8 जुद हुन सपाय देस ने बिगरली, आउर हुन दिने जितलो लोग खांडा ले मोरला, हुनमन ले बले आगर लोग झोला राने मोरला।
9 अबसालोम आउर दाउद चो सेना छमा-छम होला। अबसालोम गोटोक खच्‍चर ने चेगुन परातोदांय हुन गोटोक बड़े बांज रूक खाले ले गेली। तेबे अबसालोम चो मुंड हुता चो खेंदा ने फसली, आउर हुन हुता बादरी आउर मंजपुर चो मंजिगता ओराय होउन रलो। खच्‍चर हुनके छांडुन पुरे गेली। 10 एके दखुन कोनी मनुक जोआब के सांगलो, “मय अबसालोम के बांज रूक ने ओराय होलोके दखले।” 11 जोआब हुनके बललो, “तुय हुनके हुता दखलीस जाले, फेर काय काजे हुनके हुताय मारुन खाले नी घसरालीस? असन करुन रले मय तुके रूपा चो दस ठन सिक्‍का आउर गोटोक करांड पटा देते।” 12 हुन मनुक जोआब के बललो, “मोके रूपा चो हजार सिक्‍का दिले बले मय राजा चो बेटा के नी मारें। कसनबलले आमचो सुनतले राजा, तुके, अबीसे के आउर इतय के असन हुकुम दिलो, ‘मोचो किरता, हुन जुवान अबसालोम के नी मारा!’ 13 मय हुनके मारले बले, तुय मोचो साका नी होतीस, आउर राजा ले काई बले गोट लुकाउक नी होये।” 14 जोआब बललो, “मय तुचो संगे फोकाहा नी गोटेयाते रयें।” तेबे हुन तीन ठन भालामन धरुन बांज रूक ने ओराय होलो जीवत अबसालोम चो छाती ने भूसलो। 15 तेबे जोआब चो दस झन हतियार बोअतो जुवानमन अबसालोम के भोंवरक बेड़ुन मोरते मारला।
16 जोआब तोड़ी फूकतोके लोगमन, इसराएलिमन के खेदुक छांडुन बोहड़ुन ईला। कसनबलले जोआब सेना के ठेबाउक मन करते रये। 17 हुनमन अबसालोम के रूक ले उतराउन गोटोक गड़िया खोदरा ने पकाला आउर हुनचो उपरे खुबे पकनामन कुड़ाउन दिला, आउर सपाय इसराएली सेनामन आपलाहान घर बाटे पराला। 18 अबसालोम आपलो जीव रलो बेरा असन बिचारुन रये, “मोचो कोनी बेटा नीआत।” एईकाजे हुन आपलो नाव चो सूरता काजे राजा चो घाटी ने गोटोक खमा गाड़ुन रये आउर हुन खमा चो नाव आपलेई नाव संगाउन रये, जेके एबे बले अबसालोम चो खमा बलुआत।
अबसालोम मोरलो खबर दाउद के मिरतोर
19 सादोक चो बेटा अहीमास, जोआब के बललो, “राजा के ए खबर सांगतो काजे मोके जाउक देस, जहोवा हुनके हुनचो बयरीमन चो हाथ ले बचालोसे।” 20 जोआब हुनके बललो, “तुय आजी खबर नी देस, दुसर दिने देसे, कसनबलले आजी राजा चो बेटा मोरलोसे।” 21 तेबे जोआब गोटोक कूसी मनुक के बललो, “जोन बले आजी तुय दखलिसीस, राजा लगे जाउन हुनके सांग।” हुन कूसी मनुक जोआब के डंडासरन करुन पराते गेलो। 22 फेर सादोक चो बेटा अहीमास दुसर हार जोआब के बललो, “जसन बले हो, मोके बले कूसी मनुक चो पाट-पाट जाउक देस।” जोआब बललो, “ए मोचो बेटा, तुचो खबर चो तुके काई पलटा नी मिरे। फेर तुय काय काजे खबर सांगुक जातो काजे हलवाल होयसीस?” 23 अहीमास बललो, “जोन बले हो, मानतर मोके खबर सांगुक जाउक देस।” जोआब बललो, “जा, पराते जा।” तेबे अहीमास कड़की बाटले पराते जाउन कूसी चो पुरे निकरलो।
24 दाउद, राज-भाड़ा चो दुनो देवड़ीमन चो मंजी बसुन रये। तेबे राखा करु बीता देवड़ी चो छानी उपरे चेगलो आउर गोटोक मनुक के पराउन एतोके दखलो। 25 तेबे राखा करु बीता चिचियाउन राजा के सांगलो, तेबे राजा बललो, “हुन एकलाय एयसे जाले नंगत खबर सांगुक एयसे होती।” तेबे अहीमास लगे अमरलो। 26 तेबे राखा करु बीता फेर गोटोक मनुक के पराते एतोके दखुन देवड़ी राखा करु बीता के बललो, “सुन, आउर गोटोक मनुक पराते एयसे।” राजा फेर बललो, “हुन बले खबर सांगुक एयसे होती।” 27 राखा करु बीता बललो, “आगे दखा दिलो बीता चो परातोर सादोक चो बेटा अहीमास चो असन लागेसे।” राजा बललो, “हुन भला मनुक आय, भलई चो खबर आनेसे होती।”
28 तेबे अहीमास, राजा के बललो, “नंगत आसे, सपाय नंगत आसे।” फेर हुनके डंडासरन करुन बललो, “धन-धन आय तुचो महापरभु-जहोवा जोन मोचो मालिक राजा चो बिरुद करु मनुक के तुचो हक ने करलो।” 29 राजा पूछलो, “काय हुन जुवान अबसालोम नंगत आसे?” अहीमास बललो, “जोआब मोके आउर राजा चो कमेया के पठातो बेरा, मय खुबे बड़े लोग-गोहड़ी कोलार होतोके दखले, मानतर नी जानले हुता काय होते रये।” 30 राजा बललो, “गुचुन एई लगे उबुन रा।” तेबे हुन गुचुन हुताय उबा रलो।
31 तेबे कूसी बले अमरुन बलुक मुरियालो; “मोचो मालिक राजा काजे एई नंगत खबर आय। आजी जहोवा तुके तुचो सपाय बयरीमन ले बचालोसे।” 32 राजा, कूसी के पूछलो, “काय हुन जुवान अबसालोम नंगत आसे?” कूसी बललो, “मोचो मालिक राजा चो बयरीमन आउर जितरो लोग तुचो नोकसान करुक मन करसोत हुनमन चो हाल हुन जुवान चो असन होओ।”
अबसालोम काजे दाउद करलातोर
33 तेबे राजा खुबे करलाउन देवड़ी उपर चो बाकरा ने गेलो आउर जाते-जाते असन बलते गागलो, “ए मोचो बेटा अबसालोम! मोचो बेटा, हाय! मोचो बेटा अबसालोम! तुचो पलटा मय मोरले नंगत होती। ए अबसालोम, मोचो बेटा, ए मोचो बेटा!”