नाओमी, रूत के सला देयसे
3
रूत चो सतरी नाओमी रूत के बलली, “ए मोचो बेटी, काय मय तुचो भलई काजे तुचो घर नी बसायंदे? 2 एबे जेचो भूतियारिनमन लगे तुय रलीस, हुन बोअज आमचो कुटुम चो आय। हुन आजी राती कोठार ने जोंदरी मिंडुआय। 3 तुय आंग धोउन बासतेल घस आउर सुंदर फटई पींदुन कोठार ने जा, मानतर हुन मनुक खाउन उठतले हुनके दखा नी पड़। 4 तुय हुनचो सोवतो ठान के दखुन रा, आउर हुन सोवलो जाले तुय कोठारे जाउन हुनचो पांय चो चदर के उगाड़ुन हुन लगे लोंड। तेबे हुनी तुके सांगेंदे, तुके काय करतोर आय।” 5 रूत हुनके बलली “जोन बले तुय बलसीस मय उसनेचे करेंदे।” 6 तेबे हुन कोठार ने गेली आउर आपलो सतरी सांगलो असन करली। 7 बोअज मन भरतले पीउन-खाउन जोंदरी कुड़ा रेटे जाउन लोंडलो। तेबे हुन खुसनाय हुनचो लगे गेली आउर हुनचो पांय चो चदर उगाड़ुन हुनी लगे लोंडली। 8 अधगर राती के बोअज चेतलो आउर गोटोक बायले के आपलो पांय लगे लोंडलो के दखुन चमकलो। 9 हुन पूछलो, “तुय कोन आस?” तेबे हुन बलली: “मय तो तुचो कमेयीन रूत आंय, तुय आपलो कमेयीन के आपलो चदर ओड़ाउन देस। कसनबलले तुय आमचो कुटुम आउर भुंय छंडातो हक बीता आस।” 10 हुन बललो, “ए बेटी, जहोवा बाटले तुके बर मिरो, कसनबलले तुय आगे ले बले आगर सत गुन दखालीस; तुय गरीब नोहले सवकार, कोनी जुवान चो पाटे नी गेलीस। 11 एईकाजे एदांय, ए मोचो बेटी, नी डर जोन बले तुय बलसे मय तुचो काजे उसनेचे करेंदे, कसनबलले मोचो सहर चो सपाय लोग जानोत, तुय ‘धारनिक बायले आस’। 12 सते आय! मय छंडातो कुटुम चो आंय, तेबले बले गोटोक आउर आसे जेके मोचो ले आगे छंडातो हक आसे। 13 एईकाजे रात भर एताय ठेबुन रा आउर बियाने हुन तुचो काजे छंडाउक मन करलो जाले हुनी ए बुता करो, मानतर हुन तुचो काजे छंडाउक मन नी करलो जाले जहोवा चो किरिया खायंसे, मय ची हुन बुता करेंदे, बियान पावतले एताय रा।” 14 तेबे रूत बियान पावतले बोअज चो पांय लगे सोउन रली आउर कोनी गोटोक-दुसर के नी चिताउक सकतो इतलो अंधार-अंधार उठली, तेबे बोअज बललो, “कोठार ने कोनी बायले एउ रये बलुन कोनी जानुक नी सकोत।” 15 बोअज फेर बललो, “जोन चदर के तुय ओड़लीसीस हुनके ओटी ओढ़।” हुन चदर के ओसार करुन धरलोके हुन छय पयली जोंदरी नापुन हुनके बोआउन दिलो, फेर हुन, सहर ने गेली। 16 रूत आपलो सतरी लगे ईली तेबे हुन पूछली, “ए बेटी, काय होली?” तेबे रूत, बोअज आपलो काजे करलो सपाय गोट नाओमी के सांगली। 17 फेर रूत बलली, “ए छय पयली जोंदरी हुन असन बोलुन मोके दिलो, ‘आपलो सतरी लगे चुचाय हाथे नी जा’।” 18 नाओमी बलली, “ए मोचो बेटी, ए गोट चो काय पलटा मिरेदे एके नी जानोत ले ओगाय होउन रा। कसनबलले आजी हुन मनुक के ए बुता नी करलोने अस्तिर नी मिरेदे।”