रूत
चो कहनी
एलीमेलेक आउर हुनचो घर-लोग मोआब राज ने जातोर
1
नियावकारीमन इसराएलिमन उपरे राज करतो दिनमन ने, हुन देस् ने भूक पड़ली। तेबे जहूदा परघन चो बेतलहम गांव चो गोटोक मनुक आपलो बायले आउर दुनो बेटामन संगे मोआब देस ने जाउन बसापत करलो। 2 हुन मनुक चो नाव एलीमेलेक आउर हुनचो बायले नाओमी आउर हुनचो दुयझन बेटामन महलोन आउर किलयोन रओत। एमन जहूदा राज चो बेतलहम गांव ने रतो एफरातेयामन रला आउर मोआब देस ने एउन रते रला। 3 नाओमी चो मनुक एलीमेलेक मोरुन गेलो, तेबे नाओमी आउर हुनचो दुयझन बेटामन बाचला। 4 एमन मोआबिन लेकीमन संगे बिया होला: गोटोक चो नाव ओरपा आउर दुसर चो नाव रूत रये। फेर हुनमन हुता दसेक बरक रला। 5 पाछे नाओमी चो दुनो बेटामन महलोन आउर किलयोन बले मोरुन गेला। आपलो मनुक आउर दुनो बेटामन मोरलोके नाओमी एकलाय बाचली।
नाओमी आउर रूत, बेतलहम बोहड़ुन एतोर
6 तेबे नाओमी मोआब देस् ने असन सुनली कि जहोवा आपलो लोगमन चो पारथना सुनुन धान-पान दिलोसे। तेबे हुन, मोआब देस् ले आपलो दुनो बुआरीमन संगे बोहड़ुन जातो बिचार करली। 7 एईकाजे हुन आपलो दुनो बुआरीमन संगे हुताले निकरली आउर हुनमन जहूदा देस् ने बोहड़ुन जातो काजे बाट धरला। 8 तेबे नाओमी आपलो दुनो बुआरीमन के बलली: तुमी आपलाहान आया-बुआ घरे जाहा आउर जसन तुमी मोके आउर मोरलो लोग के मया करलास उसनेची जहोवा तुमचो उपरे दया करो। 9 जहोवा असन करो, तुमी फेर बिया होउन आपलाहान मनुकमन घरे अस्‍तिर ने राहा। तेबे नाओमी, हुनमन के चूमली आउर हुनमन किरकिरुन-किरकिरुन गागला। 10 हुनमन नाओमी के बलला, “सते, आमी तुचो संगे तुचो लोगमन लगे जाउंदे।” 11 नाओमी बलली, “ए मोचो बेटीमन बोहड़ुन जाहा, तुमी काय काजे मोचो संगे एउआहास? काय, मोचो कोरा ने आउर बेटामन आसोत जोन तुमचो मनुकमन होदे? 12 ए मोचो बेटीमन, बोहड़ुन जाहा। कसनबलले मय डोकरी आंय आउर दुसर मनुक संगे बिया होउक नी सकें। मोके आसा रले बले, आउर आजी राती मोचो बिया होले आउर बेटामन होओत बलुन बिचारले बले, 13 काय, तुमी आसा लगाउन हुनमन जुवान होओतले टाकु रतास? काय, हुतलो दिन ले तुमी बिया नी होउन हुनमन काजे टाकु रतास? ए मोचो बेटीमन, असन नी होओ। कसनबलले मोचो दुख तुमचो दुख ले आगर आय। दखा, जहोवा मोचो बिरुद होलोसे।” 14 तेबे हुनमन फेर चिचियाउन गागला आउर ओरपा आपलो सतरी के चूमुन आपलो बुआ-घरे जाते गेली। मानतर रूत हुनके नी छांडली। 15 तेबे हुन बलली: “दख! तुचो दीदी आपलो लोग आउर देव-धामी लगे बोहड़ुन गेली, एईकाजे तुय बले आपलो दीदी चो पाट-पाट जा।” 16 रूत बलली: “तुके छांडुन जातो काजे तुय मोके घन-घन नी बल। कसनबलले तुय जोन बाटे जासे हुन बाटे मय बले जायंदे, तुय जोन थाने रसे, हुताय मय बले रयंदे, तुचो लोग मोचो लोग होदे, आउर तुचो महापरभु मोचो महापरभु होयदे। 17 जोन थाने तुय मोरसे, मय हुताय मोरेंदे, आउर हुताय मोके माटी देदे। मोरना के छांडुन आउर काई काजे बले तुके छांडले जाले, जहोवा मोके उसनेचे करो नोहले मोके हुनचोले बले आगर डंड देओ।” 18 जेबे नाओमी दखली कि रूत हुनचो संगे जातो काजे पक्‍का बिचार करलीसे, तेबे हुन, हुनके आउर काई नी बलली। 19 तेबे हुनमन दुनो हुताले निकरला आउर बेतलहम सहर ने अमरला। हुनमन बेतलहम अमरतोके हुता चो सपाय लोग हुनमन के दखुन हरिक होला, आउर बायलेमन बलुक मुरियाला, “काय, ए नाओमी आय?” 20 हुन हुनमन के बलली, “मोके नाओमी नी बला, मोके ‘मारा*’ बला, कसनबलले सबुले सकत महापरभु मोके खुबे दुख दिलोसे। 21 मय ए थान ले चूड़ी-जमक संगे जाउ रले, मानतर जहोवा मोके चुचाय हाथे बोहड़ालो। जहोवा मोचो बिरुद होलो आउर सबुले सकत महापरभु मोके खुबे दुख दिलोसे, फेर तुमी मोके नाओमी काय काजे बलेसाहास?” 22 असन ने नाओमी आपलो मोआबिन बुआरी रूत संगे मोआब देस ले बोहड़ुन ईली। हुनमन जोंदरी चो कटई बेरा बेतलहम अमरला।