भेदियामन के जरीहो सहर ने पठातोर
2
तेबे नून चो बेटा जहोसू, सितीम ले दुय झन भेदियामन के असन बलुन पठालो, “तुमी जाउन हुन देस् के दखा आउर जरीहो सहर चो भेद के पक्‍का जानुन इआ।” हुनमन तूरते गेला आउर राहाब नाव चो बेसवा घरे अमरुन हुताय ठेबला। 2 तेबे जरीहो चो राजा के कोनी असन सांगला, “आजी राती कोनी-कोनी इसराएलिमन आमचो देस् ने भेद जानुक ईलासे।” 3 तेबे जरीहो चो राजा, राहाब लगे खबर पठालो, “जोन मनुकमन तुचो थाने ईलासे, हुनमन के बाहरे निकराव, कसनबलले हुनमन ए देस् चो भेद जानुक ईलासोत।” 4-6 मानतर राहाब हुन दुनो मनुकमन के घर चो छानी उपरे चेगाउन हुता संगालो सनई सोई चो मंजी लुकाउन भाति बलली, “मोचो लगे मनुकमन एउन तो रओत, मानतर मय नी जाने हुनमन कहां चो रला। रात होतोके देवड़ी ढाकतो बेरा हुनमन निकरला आउर कहां गेला जाले मय नी जाने। तुमी झटके हुनमन चो पाटकुती जाहा, तेबे धरासे।” 7 भेदियामन के डगरातो लोग देवड़ी नाहकते खन सहर चो देवड़ी के ढाकला। हुन मनुकमन, जरदन नंदी नाहकतो खड़क लग ले भेदियामन के डगराते-डगराते गेला।
8 भेदियामन सोवतो ले आगे राहाब छानी उपरे हुनमन लगे जाउन बलली, 9 “मय जाने, जहोवा तुमके ए देस् दिलोसे। आमके तुमचो डर आसे आउर तुमचो किरता, ए देस् चो सपाय लोगमन के डर चेपालीसे। 10 कसनबलले आमी सुनलुसे, मिसर देस् ले निकरतो बेरा जहोवा तुमचो पुरे लाल समदूर* चो पानी के सुकालो आउर तुमी जरदन नंदी चो हुन पाट रतो एमोरीमन चो दुनो राजा सीहोन आउर ओग के सत्‍यानास करलास। 11 एके सुनुन आमके डर चेपाली आउर तुमचो किरता आमचो जीव उड़लो असन लागली। कसनबलले तुमचो जहोवा महापरभु सरग आउर मंजपुर चो महापरभु आय। 12 मय तुमचो उपरे दया करलेसे, एईकाजे मोचो पुरे जहोवा चो किरिया खाहा, सते तुमी बले मोचो बुआ चो कुटुम उपरे दया करासे आउर एचो गोटोक पक्‍का चीना मोके दियास, 13 मोचो आया-बुआ, भाई-बईन आउर हुनमन चो सपाय लोग-बाग के जीवत छांडासे आउर आमके मोरतो ले बचाहासे।” 14 तेबे भेदियामन बलला, “तुय आमचो बारे ने कोकेई नी सांगलीस जाले, तुमचो जीव चो पलटा आमचो जीव जाओ, आउर जिदलदांय जहोवा आमके ए देस् के देयदे, हुदलदांय आमी तुचो संगे बले दया आउर सत बेबार करुंदे।”
15 राहाब चो घर, सहर चो भाड़ा संगे रये। एईकाजे राहाब हुनमन के खिड़की बाटले डोरी संगे सहर चो बाहरे उतराली। 16 हुन, भेदियामन के बलली, “डोंगरी बाटे जाहा नोहले डगरातो लोग तुमके भेटदे, एईकाजे तुमी डगरातो लोग बोहड़ुन एओतले तीन दिन हुताय लुकुन राहा, हुनचो पाछे आपलो बाट धरा।” 17-18 हुनमन बलला, “सुन, जेबे आमी ए देस् ने एउंदे, तेबे जोन खिड़की ले आमके बाहरे उतरालीस, हुता लाल रंग चो ए डोरी के बांधुन रा आउर तुचो आया-बुआ, भाई-बईन आउर तुचो बुआ चो कुटुम-लोग संगे तुचो घरे रा, नोहले जोन किरिया तुय आमके खुआलिसीस, एचो बारे ने आमी दोख नोहलो रउंदे। 19 जोन बले तुचो घर ले बाहरे निकरला जाले, हुनचो लोउ चो दोख हुनचेई उपरे पड़ेदे आउर आमी दोख नोहलो होउंदे। मानतर तुचो घरे रलो लोग ले कोकई बले कोनी मारला जाले हुनचो लोउ चो दोख आमचो उपरे पड़ेदे। 20 मानतर आमचो ए गोट तुय कोकई सांगलीस जाले तुचो खुआलो किरिया ले आमी छुट होउंदे।” 21 हुन बलली, “तुमचेई गोट असन होओ।” आउर हुनमन के बिदा करलो के हुनमन गेला। तेबे राहाब, लाल रंग चो डोरी के खिड़की ने बांदली।
22 भेदियामन डोंगरी ने अमरला आउर डगरातो लोग चो बोहड़तले तीन दिन हुताय लुकुन रला; हुनमन के डगरातो लोग बाटे-बाटे डगराला, मानतर कहांय नी भेटला। 23 तेबे दुनो भेदियामन डोंगरी ले उतरला आउर जरदन नंदी के नाहकुन नून चो बेटा जहोसू लगे अमरला आउर जोन बले हुनमन संगे होउ रये हुन सपाय गोट हुनके सांगला। 24 हुनमन जहोसू के बलला, “सते, जहोवा हुन सपाय देस् के आमचो हक ने करलोसे; आउर हुन राज ने रतो सपाय लोग आमचो किरता डर काजे थरथरसोत।”