فصلِ سِوّم
اخلاقِ سرپرَست و خِدمتگارِ جماعتِ ایماندارا
1 اِی توره قابِلِ اعتِماد اَسته: اگه یَگو کس شَوق دَره که سرپرَستِ جماعت شُنه، اُو دَ آرزوی یگ کارِ خُوب اَسته. 2 پس سرپرَستِ جماعت باید شخصِ بےعَیب و تنها شُوی یگ خاتُو بَشه. اُو باید آدمِ عقلتُو، خوددار،a با آبرُو، مِهمونَواز و معلِمِ تَوانا بَشه. 3 اُو باید شرابخور و جنگره نَبَشه، بَلکِه یگ شخصِ مِهربو و صُلح‌طلب بَشه، نَه پَیسه‌دوست. 4 اُو باید خانَوادِه خُو ره خُوب اِداره کُنه و اَولادای شی باید قد اِحترامِ کامِل ازُو اِطاعَت کنه. 5 چُون اگه یَگو کس خانَوادِه خود خُو ره اِداره کده نَمِیتنه، پس چِطور مِیتنه که از جماعتِ ایماندارای خُدا نِگاهوانی کُنه؟ 6 سرپرَستِ جماعت نَباید شخصِ نَو ایمان بَشه؛ نَشُنه که اُو مغرُور شُده رقمِ شَیطو اَلّی محکُوم شُنه. 7 علاوه ازی، لازِمه که دَ نظرِ مردُمِ خارِج از جماعتِ ایماندارا نیکنام بَشه تاکه رَسوا نَشُنه و دَ دامِ شَیطو گِرِفتار نَشُنه. 8 خادِما ام باید آدمای مُحترم بَشه، نَه دُورُوی. اُونا از خوردونِ شرابِ کَلو و فایدِه حرام پرهیز کُنه 9 و رازِ ایمانb ره قد وِجدانِ پاک خُو نِگاه کنه. 10 بیلِید که اُونا اوّل اِمتِحان شُنه و اگه بےعَیب بُود، اُونا مِیتنه خِدمت کُنه. 11 خاتُونوc ام باید آبرُومَند بَشه، نَه چُغُل-و-غَیبَتگوی، بَلکِه اُونا خوددار و دَ پگِ کارا وفادار بَشه. 12 خادِما فقط یگ خاتُو دَشته بَشه و بچکِیچا و خانَوادِه خُو ره دَ طرِیقِه خُوب اِداره کُنه. 13 خُلاصه، کسای که به حَیثِ خادِم خُوب خِدمت مُونه، اُونا یگ درجِه خُوب و مُعتَبَر بَلدِه خُو حاصِل مُونه و اِعتمادِ ازوا دَ ایمانی که دَ عیسیٰ مسیح دَره، کَلو مُوشه. 14 امی چِیزا ره دَ اُمِیدِ ازی بَلدِه تُو نوِشته مُونُم که دَ زُودی دَ پیش تُو بییُم، 15 ولے اگه طال خوردُم، تُو مُوفامی که مردُم باید چی رقم دَ خانَوارِ خُدا رفتار کُنه. چُون امی خانَوار، جماعتِ ایماندارای خُدای زِنده یَه، یعنی اُونا پایه و بُنیادِ حقِیقت اَسته.
16 پگ مو موافِق اَستی که رازِ دِین و دِینداری مو بُزُرگ اَسته:
اُو دَ شکل اِنسان ظاهِر شُد،
روح اُلقُدس حقِیقت شی ره ثابِت کد
و ملایکه_ها اُو ره دِید.
خوشخبری دَ بارِه شی دَ بَینِ مِلَّت_ها اِعلان شُد
و مردُمِ دُنیا دَزُو ایمان اَوُرد.
و آخِرِکار اُو دَ بُزُرگی-و-جلال دَ عالمِ باله بُرده شُد.