فصلِ یازدَهُم
داخِل شُدونِ عیسیٰ دَ اورُشَلیم
1 وختی اُونا دَ بَیت فاجی و بَیت عَنیا دَ دامونِ کوهِ زَیتُون که نزدِیکِ اورُشَلیم اَسته رسِید، عیسیٰ دُو نفر از یارای خُو ره رَیی کده 2 دَزوا گُفت: ”دَ آغِیلی که پیشِ رُوی شُمو اَسته، بورِید و امی که دَزشی داخِل شُدِید، دِستی یگ کُرِه اُلاغ ره پَیدا مُونِید که دَ اُونجی بسته یَه و تا آلی ره هیچ کس دَ بَلِه شی سوار نَشُده؛ اُو ره واز کده بیرِید. 3 اگه کُدَم کس دَز شُمو بُگیه، ’چرا اِی کار ره مُونِید؟‘ شُمو بُگِید: ’مَولا اِی ره لازِم دَره و دِستی دَ امِینجی پس رَیی مُونه.‘“ 4 پس اُونا رفته کُرِه اُلاغ ره پَیدا کد که دَ پالُوی یگ درگه دَ مَنِه کوچه بسته بُود و اُونا اُو ره واز کد. 5 بعضی کسای که دَ اُونجی ایسته بُود، دَزوا گُفت: ”چِیز کار مُونِید، چرا کُرِه اُلاغ ره واز مُوکُنِید؟“ 6 اُونا امُو چِیز ره گُفت که عیسیٰ دَزوا گُفتُد. پس دَزوا اِجازه دَد که بُبره. 7 اوخته اُونا کُرِه اُلاغ ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد و چَپَن_های خُو ره دَ پُشت شی اَندخت و عیسیٰ دَ بَلِه ازُو سوار شُد. 8 غَدر مردُم چَپَن_های خُو ره دَ سرِ راه اَوار کد و یگ تِعدادِ دِیگه شاخچه_های بلگدار ره که از زمِینا قطع کدُد، دَ راه فرش کد. 9 کسای که پیشلونِ ازُو مورفت و کسای که از پُشت شی میمَد، چِیغ زَده مُوگُفت:
”هوشیعانا!a
مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه.
10 مُبارک اَسته پادشاهی بابه‌کَلون مو داوُود که دَ حالِ اَمَدو یَه!
هوشیعانا دَ بِلندترِین جای عالمِ باله.“
11 اوخته عیسیٰ دَ اورُشَلیم داخِل شُد و دَ خانِه خُدا رفت و چارطرف خُو سُون تمامِ چِیزا توخ کد، مگم ازی که ناوخت بُود اُو قد دوازده یار خو دَ بَیت عنیا رفت.
عیسیٰ دِرختِ انجِیر ره نالَت مُونه
12 روزِ دِیگِه شی وختِیکه اُونا از بَیت عنیا بُرو اَمَد، عیسیٰ گُشنه شُد. 13 اُو از دُور یگ دِرختِ انجِیرِ پُربلگ ره دِید و رفت تا شاید یَگو میوه دَزُو پَیدا کُنه. وختِیکه دَ پیش شی رسِید بغَیر از بلگ دَزُو هیچ چِیز پَیدا نَکد، چراکه فصلِ انجِیر نَبُود. 14 اوخته دَ دِرخت گُفت: ”بعد ازی دِیگه هرگِز کس از میوِه تُو نَخوره.“ و یارای شی اِی ره شِنِید.
رفتونِ عیسیٰ دَ خانِه خُدا
15 بعد ازُو اُونا دَ اورُشَلیم اَمَد و عیسیٰ دَ خانِه خُدا داخِل شُده دَ بُر کدونِ کسای شُروع کد که دَ خانِه خُدا خرِید و فروش مُوکد. اُو میزای صرافا و چَوکی_های کَوتر فروشا ره سرچپه کد 16 و دَ هیچ کس اِجازه نَدَد که مال خُو ره از مینکلِ خانِه خُدا تیر کُنه. 17 اُو دَ مردُم تعلِیم مِیدَد و مُوگُفت: ”آیا نوِشته نَشُده که،
’خانِه مه جای عِبادت بَلدِه تمامِ قَوم_ها گُفته مُوشه؟‘
مگم شُمو اِی ره غارِ دُزا جور کدید.“
18 وختِیکه پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین اِی ره شِنِید، اُونا دَ پُشتِ یگ فرصت بُر شُد که چِطور اُو ره از بَین بُبره؛ چُون اُونا ازُو ترس مُوخورد، چراکه پگِ مردُم از تعلِیم شی حَیرو مَندُد. 19 وختِیکه شام شُد، عیسیٰ و یارای شی از شار بُرو رفت.
درس از دِرخت انجِیر
20 صَباح‌گاه وختِیکه اُونا ازُونجی تیر مُوشُد، اُونا درختِ انجِیر ره دِید که از رِیشه خُشک شُده. 21 پِترُس تورِه عیسیٰ ره دَ یاد خُو اَوُرد و دَزشی گُفت: ”اُستاد، اونه امُو دِرختِ انجِیر ره که نالَت کدی خُشک شُده.“ 22 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دَ خُدا ایمان دَشته بَشِید. 23 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اگه کس دَ امزی کوه بُگیه، ’کنده شُو و دَ دریا پورته شُو،‘ و دَ دِل خُو شک نَکُنه، بَلکِه ایمان دَشته بَشه که چِیزی که مُوگیه واقِع مُوشه، اُو بَلدِه شی انجام دَده مُوشه. 24 امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم، هر چِیزی ره که دَ دُعا طلب کُنِید، یَقِین دَشته بَشِید که اُو ره دَ دِست اَوُردید و اُو از شُمو مُوشه. 25 وختِیکه بَلدِه دُعا ایسته مُوشِید، اگه دَ ضِدِ کُدَم کس یَگو چِیز دَ دِل خُو دَرِید، اُو ره بُبخشِید تا آتِه آسمانی شُمو ام خطاهای شُمو ره بُبَخشه. 26 [لیکِن اگه شُمو نَبخشِید، آتِه آسمانی شُمو ام خطاهای شُمو ره نَمُوبخشه.“]b
قُدرت و اِختیاراتِ عیسیٰ
27 اُونا بسم دَ اورُشَلیم اَمَد. دَ حالِیکه عیسیٰ دَ خانه خُدا قَدم مِیزَد، پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین و رِیش سفیدا دَ پیش شی اَمَد 28 و گُفت: ”قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره مُونی؟ کِی دَز تُو امی اِختیار ره دَده که اِی کارا ره انجام بِدی؟“ 29 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما ام از شُمو یگ سوال پُرسان مُونُم و شُمو دَز مه جواب بِدِید؛ اوخته ما دَز شُمو مُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم: 30 آیا غُسلِ تعمِیدِ یحییٰ از عالمِ باله بُود یا از اِنسان؟ دَز مه جواب بِدِید.“ 31 اُونا قد یگدِیگِه خُو مشوَره کده گُفت: ”اگه بُگی که از عالمِ باله بُود، اوخته اُو مُوگیه، ’پس چرا دَزُو ایمان نَوُردِید؟‘ 32 و اگه بُگی که از اِنسان بُود، مردُم مو ره مُوکُشه.“ چُون اُونا از جمعیَتِ مردُم ترس مُوخورد، چراکه پگِ مردُم یحییٰ ره پَیغمبر مِیدَنِست، 33 و امزی خاطر اُونا دَ جوابِ عیسیٰ گُفت: ”مو نَمِیدَنی.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما ام دَز شُمو نَمُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم.“