فصلِ دَهُم
دَ بارِه طلاق
1 عیسیٰ اُونجی ره ایله کد و دَ منطقِه یهُودیه و اُو طرفِ دریای اُردُن رفت. جمعیَتِ مردُم بسم دَ گِردِ ازُو جم شُد و اُو مُطابِقِ عادت خُو باز ام اُونا ره تعلِیم دَد.
2 دَمزُو غَیت بعضی فرِیسیا اَمَد و بَلدِه آزمایش ازُو پُرسان کد: ”آیا بَلدِه یگ مرد رَوا اَسته که خاتُون خُو ره طلاق بِدیه؟“ 3 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”مُوسیٰ دَز شُمو چی حُکم دَده؟“ 4 اُونا گُفت: ”مُوسیٰ اِجازه دَده که یگ مرد یگ طلاق‌نامه نوِشته کُنه و خاتُون خُو ره ایله بِدیه.“ 5 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”مُوسیٰ بخاطرِ سنگدِلی شُمو اِی حُکم ره بَلدِه شُمو نوِشته کد. 6 مگم از شُروعِ خِلقَت خُدا اُونا ره مَرد و زَن خَلق کد.a 7 امزی خاطر مرد، آته و آبِه خُو ره ایله کده قد خاتُون خُو یگجای مُوشه 8 و هر دُوی شی یگ جِسم مُوشه.b 9 پس چِیزی ره که خُدا یگجای کده، اِنسان نَباید جدا کُنه.“
10 وختی اُونا دَ خانه بُود، یارا بسم دَزی باره از عیسیٰ سوال کد. 11 اُو دَزوا گُفت: ”هر کسی که خاتُون خُو ره طلاق بِدیه و قد یگ خاتُونِ دِیگه توی کُنه، اُو دَ حقِ خاتُون خُو زِنا مُونه. 12 و اگه یگ خاتُو شُوی خُو ره طلاق بِدیه و قد یگ مردِ دِیگه توی کُنه، اُو ام زِناکاری مُونه.“
عیسیٰ بچکِیچای ریزه ره بَرکت مِیدیه
13 دَمزُو غَیت مردُم بچکِیچای ریزه ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد تا دَ سرِ ازوا دِست بیله؛ مگم یارا اُونا ره سرزنِش کد. 14 وختِیکه عیسیٰ اِی کار ره دِید، قار شُد و دَزوا گُفت: ”بیلِید که بچکِیچای ریزه پیشِ ازمه بییه و اُونا ره مَنع نَکُنِید، چراکه پادشاهی خُدا دَمزی رقم کسا تعلُق دَره. 15 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هر کسی که پادشاهی خُدا ره رقمِ یگ بچکِیچِه ریزه قبُول نَکُنه، اُو هرگِز دَزشی داخِل نَمُوشه.“ 16 اوخته بچکِیچا ره دَ بَغل خُو گِرِفت و دِستای خُو ره دَ سرِ ازوا ایشته اُونا ره بَرکت دَد.
آدمِ سرمایه‌دار و زِندگی اَبَدی
17 وختِیکه عیسیٰ دَ راه مورفت، یگ آدم دَوِیده دَوِیده اَمَد و دَ پیشِ ازُو زانُو زَده ازُو پُرسان کد: ”اَی اُستادِ نیک، ما چِیز کار کنُم تا صاحِبِ زِندگی اَبَدی شُنُم؟“ 18 عیسیٰ ازُو پُرسان کد: ”چرا مَره نیک مُوگی؟ هیچ کس نیک نِیَسته بغَیر از خُدا و بَس. 19 تُو احکامِ شریعت ره مِیدَنی که مُوگه: ’قتل نَکُو، زِنا نَکُو، دُزی نَکُو، شاهِدی دروغ نَدی، فِریب‌کاری نَکُو، آته و آبِه خُو ره اِحترام کُو.‘“c 20 اُو آدم دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، ما پگِ امزیا ره از ریزَگی خُو دَ جای اَوُردیم.“ 21 عیسیٰ سُون ازُو توخ کده اُو ره مُحَبَت کد و دَزُو گُفت: ”یگ چِیز کم دَری؛ بورُو، هر چِیزی که دَری سَودا کُو و پَیسِه شی ره دَ غرِیبا بِدی؛ اوخته تُو دَ عالمِ باله صاحِبِ یگ گنج مُوشی. بعد ازُو بیه و از مه پَیرَوی کُو.“ 22 مگم بخاطرِ امزی توره لب-و-رُوی شی اَوزو شُد و اُو غَمگی شُده ازُونجی رفت، چراکه اُو مال-و-دَولتِ کَلو دَشت.
23 اوخته عیسیٰ چاردَور خُو ره توخ کده دَ یارای خُو گُفت: ”چِیقَس سخت اَسته که آدمای دَولتمَند دَ پادشاهی خُدا داخِل شُنه!“ 24 یارا امزی تورای شی حَیرو مَندُد، مگم عیسیٰ بسم دَزوا گُفت: ”اَی بچکِیچا، داخِل شُدو دَ پادشاهی خُدا چِیقَس سخت اَسته! 25 تیر شُدونِ اُشتُر از نیفِه سِیزو آسوتر اَسته نِسبَت دَ داخِل شُدونِ آدمِ دَولتمَند دَ پادشاهی خُدا.“ 26 اُونا بےاندازه حَیرو شُدُد و قد یگدِیگِه خُو مُوگُفت: ”پس کِی مِیتنه نِجات پَیدا کُنه؟“ 27 عیسیٰ سُون ازوا توخ کده گُفت: ”بَلدِه اِنسان نامُمکِن اَسته، مگم نَه بَلدِه خُدا، چراکه بَلدِه خُدا پگِ چِیزا مُمکِن اَسته.“
28 پِترُس دَ توره گُفتو شُد و دَزُو گُفت: ”مو تمامِ چِیز خُو ره ایله کدے و از تُو پَیرَوی مُونی.“ 29 عیسیٰ گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هیچ کسی ره پَیدا نَمِیتنِید که خانه یا بِرارو یا خوارو یا آته یا آبه یا بچکِیچا یا زمِین خُو ره بخاطرِ ازمه و خوشخبری ایله کُنه، 30 و دَ اِی دُنیا صد برابر خانه_ها، بِرارو، خوارو، آبه‌گو، بچکِیچا و زمِینا ره قد آزار-و-اَذیَت قتی دَ دِست نَیره و دَ عالمی که مییه صاحِبِ زِندگی اَبَدی نَشُنه. 31 مگم غَدر کسای که اوّل اَسته آخِر مُوشه و آخِرها اوّل.“
سِوّمنه پیشگویی عیسیٰ دَ بارِه مَرگ شی
32 عیسیٰ و یارای شی دَ راه بُود و سُون باله طرفِ اورُشَلیم مورفت و عیسیٰ پیش پیشِ ازوا رَیی بُود. یارا حَیرَت زَده شُدُد و کسای که از پُشتِ ازوا میمَد، ترس خوردُدd. عیسیٰ امُو دوازده ره بسم دَ یگ گوشه بُرد و شُروع کد که دَزوا بُگیه که چِیزخیل دَ بَلِه شی مییه 33 و گُفت: ”اینه، مو دَ اورُشَلیم موری و «باچِه اِنسان» دَ دِستِ پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین تسلِیم مُوشه و اُونا اُو ره محکُوم دَ مَرگ مُونه و دَ دِستِ مردُمای غَیرِ یهُود تسلِیم مُونه؛ 34 اُونا اُو ره رِیشخَند کده دَ بَلِه شی تُف مِیندَزه و اُو ره قَمچی مِیزنه و مُوکُشه، ولے دَ روزِ سِوّمe اُو دُوباره زِنده مُوشه.“
درخاستِ یعقُوب و یوحَنّا
35 یعقُوب و یوحَنّا باچه_های زِبدی دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و گُفت: ”اُستاد، مو میخاهی هر چِیز که از تُو درخاست کُنی، تُو بَلدِه مو انجام بِدی.“ 36 اُو دَزوا گُفت: ”چی میخاهِید که بَلدِه شُمو انجام بِدُم؟“ 37 اُونا دَزشی گُفت: ”اِجازه بِدی که دَ بُزُرگی-و-جلال تُو یگ مو دَ دِستِ راست و دِیگِه مو دَ دِستِ چَپ تُو بِشِینی.“ 38 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”شُمو نَمِیدنِید که چِیزخیل طلب مُونِید. آیا مِیتنِید از جامی وُچی کُنِید که ما وُچی مُونُم، یا غُسلِ تعمِیدی ره بِگِیرِید که ما قد شی غُسلِ تعمِید دَده مُوشُم؟“ 39 اُونا دَ جواب شی گُفت: ”اَرے، مِیتنی.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”دُرُست اَسته، از جامی که ما وُچی مُونُم، شُمو ام وُچی مُونِید و غُسلِ تمعِیدی ره که ما مِیگِیرُم، شُمو ام قد ازُو غُسلِ تعمِید دَده مُوشِید؛ 40 مگم شِشتو دَ دِستِ راست یا چَپ مه دَ اِختیارِ ازمه نِییه، بَلکِه بَلدِه کسای اَسته که بَلدِه ازوا آماده شُده.“
41 وختِیکه دَه یارِ دِیگه اِی توره ره شِنِید، اُونا دَ بَلِه یعقُوب و یوحَنّا قار شُد. 42 اوخته عیسیٰ اُونا ره کُوی کد و دَزوا گُفت: ”شُمو مِیدَنِید که دَ مینکلِ مردُمای غَیرِ یهُود کسای که حُکمران حِساب مُوشه، اُونا دَ بَلِه ازوا باداری مُونه و کٹه‌کَلونای ازوا دَ بَلِه ازوا جَبر-و-سِتَم مُوکُنه. 43 مگم دَ بَینِ ازشُمو باید اِی رقم نَبَشه، بَلکِه هر کسی که دَ مینکل شُمو میخایه کٹه بَشه، باید خِدمتگار شُمو بَشه. 44 و هر کسی که دَ مینکل شُمو میخایه پیش قَدم بَشه، باید غُلامِ پگ بَشه. 45 چُون «باچِه اِنسان» نَمَده که خِدمت شُنه، بَلکِه تا خِدمت کُنه و جان خُو ره دَ راهِ غَدر کسا فِدا کُنه.“
شفا دَدونِ بارتِیمائوسِ کور
46 پس اُونا دَ شارِ اَریحا اَمَد. دَ حالِیکه عیسیٰ قد یارای خُو و یگ جمعیَتِ کٹه از اَریحا بُرو مورفت، بارتِیمائوس باچِه تِیمائوس که یگ گدایگرِ کور بُود دَ بغلِ راه شِشتُد. 47 وختی بارتِیمائوس شِنِید که اُو عیسای ناصِری اَسته، اُو دَ چِیغ زَدو شُد و گُفت: ”اَی عیسیٰ باچِه داوُود، دَ بَلِه مه رَحم کُو!“ 48 غَدر کسا دَ بَلِه ازُو هَیبَت کد که چُپ شُنه، مگم اُو کَلوتر چِیغ زَده گُفت: ”اَی باچِه داوُود، دَ بَلِه مه رَحم کُو!“ 49 اوخته عیسیٰ ایسته شُده گُفت: ”اُو ره کُوی کُنِید.“ اُونا امُو آدمِ کور ره کُوی کد و دَزُو گُفت: ”باجُراَت بَش؛ باله شُو که تُو ره کُوی مُونه.“ 50 اُو فَوری چَپَن خُو ره اُو سُو اَندخت و از جای خُو پَرِیده دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد. 51 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”چی میخاهی که بَلدِه تُو انجام بِدُم؟“ آدمِ کور دَزُو گُفت: ”اُستاد، ما میخایُم که بسم بِینا شُنُم.“ 52 عیسیٰ دَز شی گُفت: ”بورُو؛ ایمان تُو، تُو ره شفا دَد.“ اُو فَوراً دُوباره بِینا شُد و از پُشتِ عیسیٰ دَ راه گٹ شُد.